Morgunblaðið - 20.12.1985, Blaðsíða 58

»58
MORGUNBLAÐIÐ, FOSTUDAGUR 20. DESEMBER1985
Minning:
Guðmundur Guðmunds-
son sparisjóðsstjóri
Fæddur 2. desember 1914
Dáinn 13. desember 1985
í dag er til moldar borinn Guð-
mundur Guðmundsson, sparisjóðs-
stjóri í Hafnarfirði. Með honum
er horfinn af sjónarsviðinu einn
af traustustu þegnum Hafnar-
fjarðar, sómamaður, sem naut
álits og vinsælda vegna mannkosta
.sinna: drengskapar, hjálpfýsi,
skyldurækni og reglusemi í lífs-
háttum.
Með þakklátum huga er mér
ljúft að minnast hans með nokkr-
um orðum. Ég er þakklátur fyrir
að hafa átt því láni að fagna að
eiga hann sem næsta nágranna um
langt skeið og að hafa fengið
tækifæri til að starfa með honum
um árabil í stjórn Sparisjóðs
Hafnarfjarðar og í bæjarstjórn-
inni um 12 ára skeið. í ýmsum
málum fóru hugðarefni okkar
saman.
Vitur maður hefur sagt: „Góðir
nágrannar eru náðargjöf guðs.“
Þeirrar náðar naut ég ríkulega
þann tíma, sem Guðmundur og
hans fjölskylda voru mínir ná-
grannar. Það var gott að hafa þau
nálægt sér, því að af þeim mátti
margt fagurt og nytsamt læra. Þau
hjónin, Guðmundur og Elísabet
Magnúsdóttir, voru fádæma ötul
við að rækta og prýða garðinn sinn.
Guðmundur sagði við mig, að
hvergi yndi hann sér betur í frí-
stundum á sumrin en í garðinum
sínum. — Þar var hans hamingju-
lind, enda segir svo í kínversku
.spakmæli. „Viljirðu verða ham-
ingjusamur, skaltu rækta garðinn
þinn.“
Guðmundur var einlægur unn-
andi fagurrar náttúru og þeirra
dásemda, sem hún gefur okkur
færi á að njóta. Hann naut þess
ríkulega að fara á sjóinn, en faðir
hans var dugmikill sjósóknari. Það
geislaði af honum, þegar hann kom
úr sjóferðunum og gaf nágrönnum
sínum í soðið.
Margs er að minnast úr sjóði
ánægjulegra samskipta. Þegar við
Guðmundur og nágranni okkar,
ólafur Gíslason, girtum lóðirnar
okkar, varð að ráði að viðhafa
nokkurs konar samyrkjubúskap á
svæðinu. Því var engin girðing sett
'á milli lóðanna. Samvinnan um
ræktun þeirra og fegrun svæðisins
var eins góð og best varð á kosið.
Hjálpsemi og leiðbeiningar Guð-
mundar komu oft að góðu haldi.
Lóðin hans er fagur minnisvarði
um elju og útsjónarsemi athafna-
mannsins.
Starfsferli og æviatriðum Guð-
mundar eru af öðrum gerð skil og
því ekki endurtekið hér. — En nú,
þegar leiðir skilja, er mér efst í
huga þakklæti fyrir nábýlið og
ánægjulegt samstarf að málefnum
til heilla og framfara fyrir Hafn-
arfjörð og Hafnfirðinga. Áhugi
hans og forsjálni var oft hvatning
til dáða og gott fordæmi. Sérstak-
’lega gladdi mig, hve oft leiðir
okkar lágu saman í baráttunni
gegn auknu veldi Bakkusar í
bænum. Guðmundur fór aldrei
dult með skoðanir sínar á því sviði.
Hann var mannvinur, sem verður
var mikils trausts og naut þess
hjá samborgurum sínum.
Eiginkonu hans og börnum sendi
ég hugheilar samúðarkveðjur.
Mestur er missir þeirra. Megi björt
minningin sefa sorg þeirra og
söknuð. Systkinum Guðmundar,
þeim Önnu, Þorvaldi, ólafi og
A Sigríði, votta ég samúð mína. Ljúf-
ar eru minningarnar bundnar ieik
og kynnum frá bernskuárum. Oft
þáði ég sem krakki góðgerðir á
bernskuheimilinu í Gunnarssundi
hjá þeirra góðu móður, Vilborgu,
enda aðeins nokkrir metrar að fara
frá heimili mínu. Það voru ógleym-
anlegir dagar, sem gott er að
minnast og ylja sér við, þegar litið
*er til baka.
Guðmundur Guðmundsson var
góður sonur Hafnarfjarðar. Hann
er nú kvaddur með virðingu og
þökk. — Guð blessi minningu hans.
Árni Gunnlaugsson
Guðmundur Guðmundsson,
sparisjóðsstjóri og fyrrum bæjar-
fulltrúi í Hafnarfirði er allur.
Hann lést á Borgarspítalanum í
Reykjavík að morgni 13. þessa
mánaðar eftir skamma, en stranga
sjúkravist. Útför hans fer fram
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag.
Guðmundur Guðmundsson var
fæddur í Hafnarfirði 2. desember
1914. Foreldrar hans voru hjónin
Guðmundur Guðmundsson, sjó-
maður á Hellu í Hafnarfirði og
Vilborg Þorvaldsdóttir frá Ási í
Garðahreppi. Guðmundur varð
gagnfræðingur frá Flensborgar-
skóla vorið 1931 og stundaði síðan
nám í Verzlunarskóla íslands vet-
urna 1933 og 1934. Segja má að
þar með hafi lífsbraut hans verið
ráðin, því upp frá því tengdust
störf hans með einum eða örðum
hætti verzlun og viðskiptum. Hann
var verzlunarstjóri við Verzlun
Þorvaldar Bjarnasonar í Hafnar-
firði árin 1934-46. Síðan fram-
kvæmdastjóri Fiskveiðafélagsins
Stefnis og skrifstofustjóri hjá
hinum dugmikla útgerðarmanni
Jóni Gíslasyni í Hafnarfirði til
ársins 1958. Þá tók hann við störf-
um framkvæmdastjóra Lýsis &
Mjöls og gengdi þeim fram til árs-
ins 1966, er hann réðst til Spari-
sjóðs Hafnarfjarðar. Þar var hann
ráðinn sparisjóðsstjóri þann 1.
ágúst 1967 og því starfi gegndi
hann til dánardægurs.
Starfsaga Guðmundar Guð-
mundssonar, sem að framan er
rakin, er aðeins hluti af því dags-
verki, sem hann innti af hendi.
Hann var i senn vinnuþjarkur, sem
kom miklu i verk og persóna, sem
treyst var á. Hafnfirðingarnir,
sem hann hafði alist upp með og
þekktu hann af eigin raun, að-
komnir sem í bæinn fluttu og höfðu
af honum kynni og þeir, sem með
honum höfðu unnið, allir fundu
þeir i honum manninn, sem mikið
var í spunnið og gott var á að
treysta. Það var þvi engin tilviljun,
sem réði því, að samborgararnir
völdu Guðmund til margvíslegra
trúnaðarstarfa. Hér verða þau
störf hans, sem aðrir kvöddu hann
til á vettvangi margvíslegra
stjórnunar og félagsmála ekki ýt-
arlega rakin, aðeins látið nægja
að geta fárra þeirra. í bæjarstjórn
Hafnarfjarðar sat hann í 12 ár eða
frá 1970 til 1982, er hann lét þar
af störfum að eigin ósk. Á árunum
1970-78 átti hann sæti í útgerðar-
ráði Bæjarútgerðar Hafnarfjarðar
og var þar formaður fjögur seinni
árin. Sem formaður beitti hann sér
fyrir miklum endurbótum á fisk-
iðjuveri bæjarútgerðarinnar og
lagði á sig óhemju mikla vinnu til
að freista þess að renna traustum
stoðum undir rekstrargrundvöll
fyrirtækisins. í stjórn Sparisjóðs
Hafnarfjarðar átti hann sæti frá
árinu 1967 til dánardægurs. Hann
var mjög áhugasamur um upp-
byggingu Sambands íslenzkra
sparisjóða, gegndi þar formanns-
störfum um hríð og sat í stjórn
þess í 12 ár. Hann var einn helzti
forystumaður Sjálfstæðisflokks-
ins í Hafnarfirði, formaður full-
trúaráðsins um árabil og í ótal
störfum á vegum flokksins. Þannig
mætti lengi áfram telja þau trún-
aðar og foystustörf, sem Guð-
mundi Guðmundssyni voru falin
og hann kosinn til, en hér skal
látið staðar numið.
Mín kynni af Guðmundi Guð-
mundssyni hafa nú staðið í rúma
þrjá áratugi. Aldur skildi í fyrstu
okkar á milli, ég þá stráklingur,
en hann fullþroska maður. Leiðir
okkar lágu í upphafi saman við
störf innan Sjálfstæðisflokksins í
Hafnarfirði. Þar var Guðmundur
í senn einn ötullasti og besti félagi,
sem ég hefi kynnst. Með árunum
átti ég eftir að kynnast Guðmundi
sífellt betur og eiga við hann
margvíslegt samstarf og mat ég
hann því meir, því betur sem ég
kynntist honum. Nánast var þó
samstarf okkar þau 12 ár sem við
áttum saman sæti í bæjarstjórn
Hafnarfjarðar. Þar nutu kostir
Guðmundar sín vel. Hann var ætíð
málefnalegur í sínum málflutn-
ingi, athugull, ráðhollur og tillögu-
góður við úrlausn mála, og drengi-
legur í allri sinni framkomu. Þar
sem annars staðar naut hann
trausts allra, sem áttu við hann
samskipti.
Guðmundur Guðmundsson var
skapríkur og fastur fyrir í skoðun-
um. Hann var einstaklega sam-
viskusamur í öllum sínum störfum,
sem oft á tíðum voru erfið og eril-
söm. Undir hans stjórn efldist
Sparisjóður Hafnarfjarðar veru-
lega. Það er hins vegar enginn
friðarstóll á að sitja, að vera í
forsvari fyrir stóra peningastofn-
un, á þeim stundum, þegar ekki
er unnt að leysa allra vanda. Sök-
um sinnar viðkvæmu lundar, tók
Guðmundur oft á tíðum vandamál
fólks sem til hans leitaði, sér mun
nærri, en menn almennt gerðu sér
grein fyrir. Lág hann oft lengi yfir
slíkum málum og reyndi að finna
á þeim lausnir. Sem dæmi um
samviskusemi hans, má geta þess,
að á þessu ári, sem nú er senn á
enda, tók hann sér ekkert sumar-
leyfi. Skyldurækni hans í starfi var
slík, að honum fannst hann aldrei
geta farið frá, nema borð hans
væri hreint og öll mál afgreidd.
Að lokum brást líkamsþrek hans
skyndilega og endalokin voru
skemmra undan, en nokkurn grun-
aði. Skarð slíks manns verður
vandfyllt.
Guðmundur kvæntist þann 2.
júlí 1938, Elísabetu Magnúsdóttur
Jóhannssonar Iæknis á Hofsósi og
konu hans Rannveigar Tómas-
dóttur. Bjuggu þau allan sinn bú-
skap í Hafnarfirði. Þeim Elísabetu
og Guðmundi var þriggja barna
auðið og eru börn þeira öll upp-
komin og búsett í Hafnarfirði.
Guðmundur var mikill heimilis-
faðir og lét sér mjög annt um sína
fjölskyldu. Missir hans nánust er
þvi mikill.
Veðrabrigðin eru tíðum snögg
og ótt fjölgar leiðum samferða-
mannanna. Ég kveð vin minn
Guðmund Guðmundsson með
söknuði um leið og ég þakka það
mikla og góða samstarf, sem við
áttum í langan tíma. Það er hverj-
um manni gæfa að fá að kynnast
og vinna með góðum mönnum. Það
er því mikil eftirsjá að því, þegar
slíkir menn kveðja.
Við Sigríður sendum Elsu, börn-
um hennar og fjölskyldum þeirra
okkar dýpstu samúðarkveðjur og
biðjum guð að styrkja þau í sorg
þeirra.
Blessuð sé minning Guðmundar
Guðmundssonar
Árni Grétar Finnsson
Guðmundur Guðmundsson,
sparisjóðsstjóri í Hafnarfirði, var
með eindæmum traustur og heil-
steyptur maður. Enginn þurfti að
fara 'grafgötur um hvaða skoðanir
Guðmundur hafði á hinum ýmsu
þáttum þjóðlífsins, ef eftir því var
leitað. Hinsvegar flíkaði hann ekki
hugsunum sínum eða áliti nema
honum þætti full ástæða til.
Kynni okkar Guðmundar hófust
á útmánuðum 1976. Ég hafði þá
nýlega verið ráðinn sparisjóðs-
stjóri fyrir Sparisjóð Reykjavíkur
og nágrennis en Guðmundur átti
að baki langa og farsæla reynslu
sem sparisjóðsstjóri í Hafnarfirði.
Undir hans forystu hafði Spari-
sjóður Hafnarfjarðar eflst og
aukist að umsvifum til stórra
muna. Hann var þá formaður
Sambands ísl. sparisjóða og sat í
stjórn sambandsins til æviloka.
Með okkur Guðmundi tókst
brátt gott samstarf og vinátta, sem
aldrei bar skugga á til hinstu
stundar. Hann var ákaflega mikill
Hafnfirðingur og vildi veg Hafnar-
fjarðar sem mestan, og þá að sjálf-
sögðu Sparisjóðs Hafnarfjarðar.
Hann taldi brýnt að efla samstöðu
og samvinnu sparisjóðanna í
landinu, því að á þann veg gæti
hver sparisjóður með bestum
hætti styrkt sínar eigin stoðir og
eflt starfsemi sína í þágu heima-
manna hvers sparisjóðs og fyrir-
tækja þeirra. Guðmundur átti til
góða kýmnigáfu og kunni vel að
segja frá. Þótt Hafnarfjörður væri
honum kærari en aðrir staðir á
íslandi og honum þætti íbúarnir
þar hið mesta afbragð, kunni hann
fleiri Hafnarfjarðarbrandara og
sagði þá betur en nokkur annar
sem ég þekki.
w Guðmundur var mikill mála-
fylgjumaður og lét skoðanir sínar
óhikað í ljós. En hann var líka
sáttfús og reiðubúinn til samninga
um þau mál sem hann fann að áttu
minni hljómgrunn hjá öðrum, en
hann kannski ætlaði í fyrstu. Hann
var tillögugóður og kunni vel að
orða hugsanir sínar. Hann var því
vel til forystu fallinn og nauð
óskoraðs trausts þar sem hann
hafði hug á að leggja hönd á plóg-
inn. Meðal þeirra sem starfa í
sparisjóðum vítt og breitt um
landið var Guðmundur í miklu og
verðskulduðu áliti og ávallt hlýtt
á það með athygli hvað hann lagði
til mála. Hann ferðaðist mikið um
landið þegar tóm gafst og heim-
sótti þá gjarnan sparisjóðina út
um land. Voru þau ávallt samt í
för hann og Elísabet Magnúsdóttir
kona hans og þóttu miklir aufúsu-
gestir þegar þau bar að garði
sparisjóðafólks.
En nú er Guðmundur í Hafnar-
firði fallinn frá. Við munum ekki
oftar heyra hyttnar frásagnir hans
né hlýða á góð ráð hans og tillögur.
En hjá okkur sparisjóðafólki mun
geymast minningin um traustan,
heiðvirðan og góðan dreng.
Við vottum Elísabetu, konu
hans, og fjölskyldunni allri, inni-
lega samúð okkar.
Baldvin Tryggvason, formaður
Sambands ísl. sparisjóða.
í dag er jarðsettur frá Háfnar-
fjarðarkirkju Guðmundur Guð-
mundsson, sparisjóðsstjóri, sem
andaðist þann 13. desember sl., 71
árs að aldri.
Kynni okkar Guðmundar voru
ekki löng og þó að aldursmunur
hafi verið talsverður tel ég Guð-
mund meðal minna bestu trúnað-
armanna og vil minnast hans
nokkrum orðum.
Guðmundur Guðmundsson var
fæddur í Hafnarfirði og hóf ungur
að starfa þar. Honum voru
snemma falin mannaforráð. Hann
var verslunarstjóri, skrifstofu-
stjóri og framkvæmdastjóri hjá
nokkrum fyrirtækjum í Hafnar-
firði, þar til hann varð sparisjóðs-
stjóri Sparisjóðs Hafnarfjarðar
1967 og því starfi gegndi hann til
dauðadags. Guðmundur var vel
látinn af samborgurum sínum og
1970 var hann kjörinn bæjarfull-
trúi. í bæjarstjórn Hafnarfjarðar
sat hann óslitið til 1982, er hann
kaus að draga sig í hlé, þar sem
hann vildi minnka við sig vinnu.
Guðmundur átti sæti í nokkrum
nefndum og ráðum á vegum bæjar-
ins, þ.á m. í útgerðarráði Bæjarút-
gerðar Hafnarfjarðar á erfið-
leikatímum í sögu þess fyrirtækis.
Þar, sem í öðrum störfum, sannað-
ist hverja mannkosti Guðmundur
hafði til að bera.
Kynni okkar Guðmundar hófust
fyrir rúmum 6 árum, er ég var
ráðinn til Hafnarfjarðarbæjar. Ég
var alls ókunnur bæði mönnum og
málefnum í Hafnarfirði, þegar ég
tók við starfinu. Vegna setu Guð-
mundar í bæjarstjórn og starfs
hans sem sparisjóðsstjóra tókst
strax með okkur ágætt samstarf
og vinátta. Fann ég fljótt hversu
traustur og drenglyndur Guð-
mundur var. Gott var að leita til
hans með ráðleggingar, fyrir-
greiðslu og úrlausn mála.
Hann var með afbrigðum orð-
heldinn og traustur. Guðmundur
gat verið fastur fyrir og lá ekkert
á skoðunum sínum, en eftir að
ákvörðun hafði verið tekin stóð
hann við hana og studdi málstað-
inn með ráðum og dáð.
Guðmundur var mjög starfs-
samur og oft var vinnudagurinn
langur. Hann var mikill öðlingur
og vildi leysa erindi hvers manns
og því reyndi hið erfiða starf hans
oft talsvert á hann.
Með Guðmundi Guðmundssyni
er genginn góður drengur. Ég er
þakklátur fyrir að hafa fengið
tækifæri til að kynnast honum og
eiga hann fyrir ráðgjafa og félaga.
Blessuð sé minning hans.
Elísabetu, eiginkonu hans, og
börnum þeirra sendi ég hugheilar
samúðarkveðjur.
Einar I. Halldórsson
Fljótt skipast veður í lofti.
Þannig er því einnig varið í mann-
lífinu, og allt er í heiminum hverf-
ult.
í dag er kær vinur og náinn
samstarfsmaður kvaddur, Guð-
mundur Guðmundsson, sparisjóðs-
stjóri. Á fáeinum vikum hneig sól
hans til viðar, sól, sem skein hátt
ogglatt.
Hér skulu í örfáum orðum þökk-
uð liðlega aldarfjórðungskynni,
eða frá því að undirrituð kom úr
skóla og hóf skrifstofustörf hjá
Lýsi og mjöl hf. í Hafnarfirði, en
Guðmundur var þá framkvæmda-
stjóri þess. Þar urðu samstarfsár
okkar 4, en síðar, eða undanfarin
12 ár, hjá Sparisjóði Hafnarfjarð-
ar.
Þessi kynni urðu fljótt að góðri
og tryggri vináttu við þau hjón
bæði, Guðmund og Elsu, og börn
þeirra. Ég varð heimilisvinur, og
nánast tekin sem ein úr fjölskyld-
unni. Ég hef metið mikils og verið
þakklát fyrir að hafa ung kynnst
slíku öðlingsfólki.
Guðmundur og Elsa voru 48 ár
í hjónabandi. Þau eignuðust 3
börn, Guðmund Örn, Björk og
Magnús Þórð. Þau stýrðu fleyi sínu
samtaka styrkum höndum í trú,
von og kærleika gegnum boðaföll
lífsins, því var hjónaband þeirra
farsælt. Þau ræktuðu garðinn sinn
saman vel í tvennskonar skilningi.
Mér varð það strax ljóst, að það
er mikilsvert fyrir ungling að eign-
ast húsbónda, sem var svo vandað-
ur til orðs og æðis að hverju hans
orði mátti treysta, og allt, er hann
lét frá sér fara, var þannig af hendi
leyst, að varla varð á betra kosið.
Hann var vakandi við stjórn, elju-
samur, glöggur, en gætinn, holl-
ráður og hafði með afbrigðum gott
minni. Það kom fyrir að hann gat
orðið snöggur upp á lagið, sem gat
valdið misskilningi, og óhrein-
skilni var honum síst að skapi.
Guðmundur var sanngjarn maður
og sáttfús. Það skal haft i huga,
að erill dagsins er oft strembinn
í jafn stórri og þýðingarmikilli
stofnun sem Sparisjóður Hafnar-
fjarðar er.