Morgunblaðið - 20.12.1985, Blaðsíða 66

66

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 20. DESEMBER1985
HANN ER 25 ÁRA GAMALL OG HEFUR RITAÐ
SJÖ BÆKUR, RITSTÝRIR ÆSKUNNI, SÉR UM
ÚTVARPSÞÆTTIBÆÐIÁ RÁS EITT OG TVÖ OG ...
Ég var ákveðinn í að verða
rithöfundur frá átta ára aldri...
— sagði Eðvarð Ingólfsson
Það verður tæpast með réttu
sagt að alit unga fólkið sé
döngunarlaust og værukært eða
drepi tímann í stað þess að eyða
honum í frjó verkefni og skapandi.
Að minnsta kosti fannst okkur hér
í „Fólkinu“ það að 25 ára gamall
ritstjóri og útvarpsmaður, metsölu-
höfundur og með sjö bækur að baki,
væri verðugur fulltrúi unga fólksins
á opnunni í dag, enda á ævintýralegri
hraðferð á mörgum sviðum. En hve-
nær beygðist krókurinn til þess sem
verða vil hjá Eðvarði Ingólfssyni?
.Þegar ég var í öðrum bekk í
barnaskóla gerði ég mína fyrstu
sögu. Upp frá því las kennarinn
ætíð upphátt það sem ég var að
hnoða saman og ég hleraði á við-
brögðum bekkjarfélaganna hvern-
ig mér myndi hafa tekist til
Reyndar var ég ákveðinn í því allt
frá átta ára aldri að verða rit-
höfundur og helst blaðamaður
einnig og þessir draumar hafa
st með ólíkindum."
— Efniviðurinn í fyrstu bókinni?
„Ég var í rauninni alltaf ákveð-
inn í því að skrifa unglingabók,
því þegar ég var á því skeiði sjálf-
ur, þá fannst mér vanta lesefni
fyrir þann aldurshóp, efni sem
fjallaði um það sem var að gerast
hjá krökkunum, svo sem foreldra-
samskiptin, ástamálin, skólinn ..-
.Þegar ég var að skrifa þessa bók,
þá var ég í Menntaskólanum á
Egilsstöðum og sat þá tíðum á
Morgunblaðið/Július
Bækurnar hans tvær „Fimmtán ára
á föstu“ og „Sextán ára í sambúð“
hafa notið mikilla vinsælda og þær
eru reyndar metsölubækur.
kvöldin og um helgar og skrifaði
í einni kennslustofunni til þess að
hafa næði. Skólasystkinin er áttu
leið framhjá brostu stundum að
þessum tilburðum og álitu mig
fastan í draumórum. En bókin
varð að veruleika, kom út árið 1980
þegar ég var tvítugur og heitir
„Gegnum bernskumúrinn". Upp
frá því hefur komið út eftir mig
ein bók á ári þar til í haust að þær
komu tvær á markaðinn. Kunnugir
segja að ég sé vinnusjúklingur, því
ég er vart búinn að skila af mér
handriti þegar ég byrja á því
næsta."
— Hvernig fæðast svo hugmyndirnar
að þessu öllu?
Ætli það sé ekki best að segja
að þær komi bara ósjálfrátt, þó
maður kunni nú að leita eitthvað
fyrir sér líka. Tilefnin þurfa ekki
að vera stórvægileg til þess að
hugmynd kvikni með manni. Ýmis-
legt, sem kemur fram í sögunum
hef ég reynt sjálfur, stundum
skrifa ég um fólk sem ég þekki,
en það gerist þá nær því óafvitandi
og steypi þá gjarnan saman í eina
persónu eiginleikum tveggja eða
fleiri."
— Enginn árekstur Eðvarð um
vinnustundirnar hjá ritstjóra Æsk-
unnar, þáttagerðarmanninum bæði á
rás eitt og tvö og svo rithöfundinum
sem liggur á að semja?
„Nei, eiginlega ekki, því ég get
ekki setið aðgerðarlaus, þá verð ég
taugaveiklaður. Þegar ein bók er
búin verður söguefnið mér fjar-
lægt og annað tekur við. Um leið
og bókin er komin á markað er
viðhorf mitt til hennar breytt.
Áður var hún mín, í handritið
komst enginn nema ég, en þegar
hún er komin á fínan pappír með
glansmynd á kápu, þá verður hún
mér fjarlæg. Hvað útvarpið varðar
þá hef ég alltaf haft áhuga á fólki
og það er góður lykill að fjölmiðla-
starfi. Þar fær maður tækifærin
til að kynnast málum og mann-
Boy George með vinkonu sinni.
Til styrktar
bágstöddum...
Framtakssemi Bob Geldofs
virðist ætla að hafa mikil
áhrif, en hann sá um og skipulagði
á sínum tíma „Live Aid“ tónleik-
ana sem haldnir voru til styrktar
.fnjrfandi í Eþíópíu og síðan þá
hefur fjáröflun meðal þekkta
fólksins ekki linnt, sem betur fer.
Ekki eru það einungis tónleikar
sem hér er um að ræða, heldur
samkvæmi af ýmsu tagi og má nú
síðast nefna eitt slíkt sem haldið
var í Englandi undir nafninu
„Fashion Aid“. Það kvöldið safnað-
iít hálf milljón punda. Nokkrar
myndir eru hér úr veislunni.
Þær stöllur Grace Jones og Xhirley
Baaaey.
Þeir í Eurythmics komu á staðinn,
mættir í bolum þar sem boðskapur
kvöldsins var skráður.
Eðvarð Ingólfsson er 25 ára gamall en hefur þegar ritað sjö bækur.
eskjum og með því að kynnast
fólki, held ég að maður þekki
smám saman betur sjálfan sig.
Annars er ég reyndar á leiðinni í
frí frá útvarpinu. Það eru fjögur
ár síðan ég byrjaði og núna um
áramótin er hundraðasta útsend-
ingin mín á rásinni, svo þá er
mátulegt að kveðja í bili. En út-
varpið er skemmtilegur miðill, þó
að lýjandi sé til lengdar að starfa
við hann og þurfi frjótt hugarfar
til þess að staðna ekki í föstum
skorðum."
— Bókin þín í fyrra hét Fimmtán
ára á föstu, í ár er það Sextán ára
í sambúð, því er fleygt að senn komi
Sautján sundur...!
„Já og Atján í ástandinu og
Nítján ára og nýgift og .. .nei, nei
segir Eðvarð og hlær dátt, ég get
lofað því að engin slík á eftir að
líta dagsins ljós. Aftur á móti er
ég með nýja bók í bígerð og hyggst
byrja á henni með vorinu. Hug-
myndin hefur verið lengi í kollin-
um á mér og eftir engu aö bíða
að fara að koma þessu á blað.
— Nú starfarðu hjá Æskunni, skrifar
tíðum fyrir unglinga. Af hverju ein-
beytirðu þér mikið að táningum?
„Nokkur tilviljun hefur ráðið
ferðinni í þeim efnum. Að vísu
skrifaði ég fyrstu bókina um ungl-
inga og þar sem Æskan gaf þá bók
út leiddi það til þess að ég fór að
vinna þar. Gunnvör Braga bauð
mér síðan að sjá um unglingaþátt
í útvarpi og þannig hlóð þetta á
sig ósjálfrátt. Hinsvegar spannar
áhugasvið mitt margvíslegt annað.
Ég ritaði samtalsbók á árum áður,
„Við klettótta strönd, og núna bók-
ina um Reyni Pétur og Islands-
gönguna. Þá hef ég verið með
samtalsþætti á rás eitt, viðtöl við
Snæfellinga, en þaðan er ég ættað-
ur og mótaður á margan hátt af
umhverfi, veru minni og kynnum
þar.
Hins vegar má geta þess af því
að við vorum að tala um ungling-
ana að þeir eru á ýmsan hátt af-
skiptur hópur, sem lifir magnað
breytingaskeið á erfiðum tímum
og það má hygg ég telja á fingrum
annarrar handar þá íslenska höf-
unda, sem hafa verið að skrifa
læsilegt efni fyrir þetta fólk.“
— Hvað er svo framundan hjá þér
Eðvarð, svona sem þú kannt að sjá
í og segja fyrir um?
Þar er nú heldur óráðið, enda
hugsa ég yfirleitt ekki langt fram
tímann. Sem stertdur stefni ég á
að halda áfram guðfræðinámi, sem
ég var byrjaður á og stundaði um
tíma. Víst ætla ég líka að halda
áfram að skrifa og margt er heill-
andi til að stefna að. Kristindóm-
urinn er mér hugstæður svo ekki
sé meira sagt og hver veit nema
maður endi sem klerkur eða trú-
boði...“
Og með það skiljast leiðir blaða-
manns og jafnaldra Eðvarðs Ing-
ólfssonar, sem kemur svo miklu í
verk og heldur á brattan af þvflíkum
dug með góðum árangri að blaöa-
manni finnst hann standi algjörlega
í stað við að fást við það eitt að taka
viðtöl.
COSPER
— Hvað segirðu? ... Snjóar?_____Já, nú sé ég það.