Morgunblaðið - 27.02.1986, Blaðsíða 52

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 27. FEBRÚAR1986
Maria Ruoff — „Það er ekkert
mál að skipta um olíu, laga
bremsur...“
Unnu bikar
fyrir boðsund
TLuxemborg 2. febrúar.
víburasystumar Gunna Sigga og Silla
Mæja eru tíu ára og búa í Lúxemborg
með foreldrum sínum, þeim Jón Má Jónssyni
og Guðnýju Guðjónsdóttur.
Stelpumar hafa æft stund með unglingalið-
inu í Echtemach í tvö ár og sýnt frábæran
árangur. Þær hafa unnið til margskonar verð-
launa og nú síðast fengu þær bikar fyrir boð-
sund. Þegar þess er gætt að hér er skóladagur-
inn mjög langur eða 30 stundir á viku og reikn-
að er með tveggja tíma heimavinnu á hvetjum
degi, gefst ekki mikill tími til þess að sinna
áhugamálum. Hér era ekki sundlaugar í hverju
hverfi og oft um langan veg að fara. í þeirra
tilviki era 40 km til og frá lauginni.
Morgunblaðið/Elín Hansdóttir
Gunna Sigga og Silla Mæja eru til hægri á myndinni
með þjálfaranum og tveimur stöllum úr liðinu.
Húner
82 ára og
ekur um allar
trissur á
vélhljóli
Þær era ekki ungar, grannar og leggjalangar
stúlkumar í breska dans- og söngvaflokknum
Roly Poly, heldur allar dálítið þybbnar konur á
fímmtugsaldri.
Þær hafa dansað og sungið í fjölda ára, en sumar
hætt að koma fram og skemmta vegna aukakíló-
anna. „Það var eiginlega sjónvarpið sem kom
þessum leikaraskap okkar af stað,“ segja þær
stöllur. Það var auglýst eftir steppdönsuram á
milli fertugs og fímmtugs og því stærri því betra.
Þessar dömur sóttu um ásamt þúsund öðram og
vora ráðnar. Þær vora áhugasamar og æfðu af
kappi fyrir þáttinn sinn, svo mikið að allar grennt-
ut þær heiimikið. En framleiðandinn var ekki án-
ægður með þann árangur og setti þær allar á
fítandi fæðu, franskar, sælgæti og þvíumlíkt.
Þegar konumar höfðu náð æskilegri þjmgd var
farið af stað og þegar áhorfendur fengu að Iíta
„stúlkumar" augum, ætlaði allt um koll að keyra,
hrifningin var svo mikil. Upphaflega var meiningin
að hafa þær bara í einum þætti, en vinsældimar
urðu svo miklar að BBC ákvað að láta gera fleiri
þætti og eftir það bauðst þeim að koma fram á
skemmtunum víðsvegar um landið, gerðu hljóm-
plötusamning og hafa í nógu að snúast.
María Ruoff sem búsett er í Watt-
ersdorf í Vestur-Þýskalandi og
komin er á níræðisaldur, gerir ekkert
skemmtilegra en geysast áfram á vél-
hjólinu sínu.
Hjólið sem er af DKW-gerð fékk hún
árið 1940 og hefur notað það allar götur
síðan.
„Mér fínnst það ekkert stórmál, að ég
fari um á vélhjólinu mínu,“ segir María,
sem er löngu orðin amma og langamma.
„Fyrir það fyrsta þá hundleiðist mér að
þurfa að sitja í bflum, fínnst þáð svo
þvingandi og svo er útsýnið miklu betra
af hjólinu. Sumum fínnst þetta stórskrítið
og það kom dálítið furðulegur svipur á
ungmennin í vélhjólaklúbbnum heima,
þegar ég mætti á fund,
steig af hjólinu og tók
niður hjálminn. En
■ þetta er óhemju gaman
n og miklu skemmtilegra
en s'tja heima í
’VjP* JBr mggustól og láta sér
leiðast." A daginn vinn-
ur María í matvöra-
■. <0 4L verslun,
en þegar
kvöldar fer hún á bæj-
arkrána, spilar við karl-
ana og drekkur bjór.
„Að öllu jöfnu spilum
við um peninga og oft-
ast vinn ég, þannig að
ég fæ nóga aura fyrir
bensíni á hjólið og
drekk bjórinn frítt. En ég passa
alltaf vel að kunna mér hóf,
þegar mjöðurinn er annars veg-
ar.“
Innt eftir því hvort hana hefi
aldrei hent óhapp í umferðinni,
sagði hún að síðan hún fékk skír-
teinið sitt 1938 hefði aldrei neitt
komið fyrir.
„Ég keypti fyrsta hjólið mitt
1938 og keyrði þá um þvera og
endilanga Evrópu. Pabbi minn
var vélaviðgerðarmaður og hann
kenndi mér að gera við hjólið og
það hef ég gert öll árin.
Það er ekkert mál að skipta
um olíu, laga bremsur eða slíkt,
bara eins og að strauja og þvo
upp, nema miklu miklu skemmti-
legra...“
fclk í
fréttum
SSiTl I OnWÍTiTT
ðtuiivui iiai