Morgunblaðið - 20.03.1986, Blaðsíða 62

/'l
!
1
s

i
■> >
62
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 20. MARZ1986
}) jsettavíréiít i [ag\. Má 'eg prpftx pa£
á. úlidyrahuK>'iinr\i hja pcrl
áster...
TM Rea U S Pat Off.-all righls reserved
<■1985 Los Angeles Times Syndicate
Forstjórinn var að fara en
viltu hringja aftur eftir 5 ár?
Ég var staddur í banka-
hvelfingunni þegar ég var
gripinn óstöðvandi löngun
og...
HÖGNIHREKKVÍSI
/TOWLJSTARKeNMAjeiNAi /VWNN SOFhiA&l-
Góður útvarpsþáttur
Þættimir um Oddrúnarmál, sem
fluttir hafa verið á sunnudögum á
rás-1 að undanfömu, hafa vakið
sérstaka og verðskuldaða athygli.
Ekki var hér einungis um forvitni-
legt efni að ræða, heldur einnig og
ekki síður var öll framsetning og
uppbygging þessara þátta mjög
góð. Klemenz Jónsson leikari
stjómaði flutningi þeirra og hefur
auk þess samið útvarpshandrit, sem
mun vera að mestu byggt á sam-
nefndum söguþætti Jóns Helgason-
ar ritstjóra og víðar var leitað
fanga. Sá ágæti og áheyrilegi út-
varpsmaður Hjörtur Pálsson var
sögumaður og nokkrir af okkar
bestu leikumm lásu og léku ýmsar
sögupersónur. Þar má nefna Róbert
Amfínnsson, Þóm Friðriksdóttur,
Þorstein Gunnarsson, Erling Gísla-
son, Sigurð Skúlason o.fl. I stuttu
máli tókst flytjendum að gera
þættina um Oddrúnarmál spenn-
andi og mjög áheyrilega. Þjóðleg
tónlist var notuð til að tengja atriðin
saman og féll hún vel að efninu.
A liðnum vetri stjómaði Klemenz
þáttaröð í útvarpinu um Þuríði
formann og Kambsránsmenn og
vom þeir samansettir á svipaðan
hátt og Oddrúnarmál. Þeir þættir
einkenndust líka af vönduðum
vinnubrögðum og góðri textameð-
ferð.
Þjóðlegur fróðleikur og sagna-
þættir hafa að jafnaði notið vin-
sælda í útvarpinu og hinar svo-
nefndu „kvöldvökur" hafa verið þar
á dagskrá í vel hálfa öld. Lítil breyt-
ing hefur orðið á úrvinnslu á þess-
um kvöldvöku-flutningi. Enn má
heyra þar sama þurrlega bunulest-
urinn án nokkurra hléa og tónlist
milli þessarra lestra oft á tíðum
valin af handahófí. Þegar hlustað
er á fagmannlega og vel unna þætti
eins og Oddrúnarmál vaknar sú
spuming, hvort ekki sé hægt að
bæta þennan kvöldvökuflutning í
útvarpinu, sem virðist mjög staðn-
aður, en efnið eigi að síður áhuga-
vert ef það er smekklega og skipu-
lega samansett í dagskrá.
Nú virðast ýmsir þættir vera
endurfluttir í útvarpinu og er það
oft á tíðum af hinu góða, ef vel
hefur til tekist um dagskrárgerð.
Oft fara ýmis góð dagskráratriði
fram hjá hlustendum. Ég tel að
Oddrúnarmál séu dagskráratriði,
sem ætti að endurflytja.
Sigrún Bjömsdóttir
Of langt geng-
ið í hækkunum
Velvakandi.
Nú er ég ill. Um daginn end-
umýjaði ég ökuskírteinið mitt og
komst þá að því að um áramótin
hafði gjald fyrir endumýjun
hækkað úr 170 krónum í 1000
krónur. Það er eðlilegt að hlutir
hækki á verðbólgutímum en um
588% á einu bretti er of langt
gengið. Þetta er svívirðilegt. Því
langar mig að bera fram þá spum-
ingu til fjármálaráðherra hvaða
forsendur vom fyrir þessari
hækkun?Svaróskast. ADJ
Velvakandi hvetur lesendur til að
skrifa þættinum um hvaðeina, sem
hugur þeirra stendur til - eða hringja
milli kl. 14 og 15, mánudaga til föstu-
daga, ef þeir koma því ekki við að
skrifa. Meðai efnis, sem vel er þegið,
eru ábendingar og orðaskipti, fyrir-
spumir og frásagnir, auk pistla og
stuttra greina. Bréf þurfa ekki að vera
vélrituð, en nöfn, naftinúmer og heimil-
isföng verða að fylgja öllu efni til þátt-
arins, þó að höfundar óski nafnleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að beina
þvi til lesenda blaðsins utan höfuðborg-
arsvæðisins, að þeir láti sinn hlut ekki
eftir liggjahér! dálkunum.
Þakkir til við-
skiptaráðherra
Ég vil þakka Matthíasi Bjama-
syni viðskiptaráðherra fyrir rögg-
samlegt tiltal sem hann gaf bönkun-
um nýlega. Afstaða bankanna
gagnvart stefnu ríkisstjómarinnar
um stöðvun á sjálfvirkum hækkun-
um vöm og þjónustu er óskiljanleg.
Þegar við lesum svo í blöðum um
stórfelldan gróða þessara yfírlætis-
fullu peningastofnana verðum við
enn meira undrandi. Geta þessar
stofnanir sjálfar sett sér „reglur"
um alla hluti, sem þær veifa svo
framan í almenning, t.d. um mánað-
ardráttarvexti ef dregst í einn dag
að borga, eða þá um hina síbreyti-
legu vexti á innlánsreikningum,
sem ausið er milljónum í að auglýsa
en enginn getur botnað í, síst af
öllu gamalt fólk. Hvað skyldu bank-
amir hafa grætt mikið á sparisjóðs-
bókum gamla fólksins sem þeir
hafa sjálfir sett reglur um að bæm
neikvæða vexti. Gamla fólkið hefur
ekki haft tök á að fylgjast með
hringlandanum. Þetta er svo alvar-
legt mál að það verður að taka til
athugunar og setja fastar reglur á
bankana um að allir innlánsreikn-
ingar breytist sjálfkrafa til bestu
vaxtakjara. H.J.
Víkverji skrifar
Fyrsti matargesturinn okkar
kemur í bítið á morgnana og
síðan fara hinir að tínast að og em
meira og minna á ferðinni fram að
ljósaskiptum. Ifyrsti gesturinn er
nær alltaf þröstur og nær alltaf
einn síns liðs hvað sem því veldur.
Er hann kannski spæjari — einskon-
ar James Bond — að kanna landið?
Hann sest venjulega í einhverja
öspina og hugar gaumgæfílega að
aðstæðum og flögrar síðan tré af
tré og grein af grein og sífellt nær
matarbúrinu uns hann tekur sér tak
og steypir sér niður í krásimar.
Þrestimir em tíðustu gestimir
og halda sig í og við garðinn að
heita má allan daginn, starinn lítur
oftast inn á morgnana og kemur
síðan aftur síðdegis, snjótittlingam-
ir heiðra okkur með innliti þriðja
hvem dag gæti ég trúað.
Starinn er styggastur og þýtur í
loftið við minnsta ónæði, hópar sig
þá á augabragði og séndist út og
suður eins og þúsundvængjað ský
og sýnir loftfímleika þar til hann
hnitar lokahringinn yfír lóðinni
okkar og tyllir sér þá ýmist á þakið
eða á rafmagnslínumar niðri á vegi.
Þegar hann situr þar og snurfusar
sig og brýnir gogginn á vímum
minnir hann mest á nótur á streng
eins og menn hafa kannski tekið
eftir.
XXX
rösturinn er gæfastur og er
orðinn nokkumveginn sáttur
við bílana sem bmna hjá og líka
við þá fótgangandi ef þeir em ekki
með ólæti. Snjótittlingurinn er aftur
á móti duttlungafyllri og er stund-
um hinn róiegasti að kroppa undir
limgerðinu þó að fólk sé á næstu
grösum en er svo hina stundina
rokinn eins og byssubrendur ef
jafnvel krakkagrey dirfíst að anda
á hann. Það er nú meira hvað þetta
er smátt: eins og fíðraður þumal-
fingur.
Allir kostgangaramir em sólgn-
astir í brauðmatinn. Ætli fuglafóð-
rið sem er selt í búðunum sé mulið
nógu smátt? Þeir leifa að minnsta-
kosti. Allir hnakkrífast þeir um
matinn þó af nógu sé að taka. Þeir
frekustu mega eiginlega alls ekki
vera að því að nærast, svo uppteknir
em þeir af því að stugga hinum
frá. Minnir á mannfólkið stundum
— sumthvert að minnstakosti.
XXX
Einn þrösturinn gerði sér hreið-
ur í birkitré hjá okkur um árið
og kom sér upp ungum. Hann varð
strax ákaflega heimaríkur og var
sannfærður um að hann ætti landið.
Ef maður gerðist of ágengur — og
stundum mátti maður varla stíga út
á blettinn — þá kom hann eins og
flugskeyti og stefndi beint á haus-
inn á manni og sveigði ekki frá
fyrr en sekúndubroti frá hroðaleg-
um árekstri. Gamla sagan um
Davíð og Golíat.
Hjá grönnum okkar fyrrverandi
urðu þrestimir svo hagvanir að
þeir frökkustu lögðust á eldhús-
gluggann hjá húsmóðurinni þegar
hún var að vafstra þar fyrir innan,
til dæmis við bakstur. Það var
einkanlega þegar dró í skafla á
vetmm og þessir aufúsugestir gátu
trítlað alveg uppað glugganum hjá
henni. Síðan kúrðu þeir þama hinu-
megin við tvöfalda glerið og horfðu
á hana ásökunaraugum. — Hvað á
þetta að þýða, manneskja? Fjand-
ann ertu að drollast, kona? Sérðu
ekki að við emm að drepast úr
hungri?
Vonandi þarf ekki að brýna fyrir
fólki að gleyma ekki þessum sam-
borgurum okkar. Til vonar og vara
skal það samt hér með gert.
I