Morgunblaðið - 01.05.1986, Blaðsíða 54

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR1. MAÍ1986
4
Ragnheiður Stefáns-
dóttir — Minning
Besta vinkona mín er dáin.
Maðurinn með ljáinn kom enn einu
sinni öllum að óvörum: var heilbrigð
að kvöldi látin að morgni. Ragna
eins og hún var ætíð kölluð ólst upp
á Blómsturvöllum í Kræklingahlíð
í foreldrahúsum, ásamt systkinum
sínum og var þar til fullorðinsára.
Foreldrar hennar voru Sigríður
Pálsdóttir og Stefán Siguijónsson,
en hann var lengi oddviti í heima-
sveit sinni og bamakennari. Voru
þau hjón vel látin af öllum. Rögnu
kjmntist ég er við gengum til prests-
ins. Vorum við oft saman og urðum
góðar vinkonur upp frá því og bar
aldrei skugga á vináttu okkar. Ég
minnist margra gleðistunda með
henni.
Ragna var mikil hannyrðakona
og verklægin svo allt lék í höndum
hennar og var sóst eftir vinnu
hennar. Hún var bam að aldri er
hún fékk lömunarveikina og var það
henni fjötur um fót alla ævi, en
aldrei kvartaði hún og var kát og
glöð og alla tíð vann hún fýrir sér
með saumaskap sínum.
Ragna giftist ekki en son á hún,
Baldur að nafni, og þijú em bama-
böm hennar, sem sárt sakna ömmu
sinnar. Systur á Ragnheiður á lífi
en henni var hún ávallt mjög hand-
gengin. Samfylgdina við Rögnu vil
ég þakka, en hún varð skemmri
ýmissa orsaka vegna og vegna fjar-
lægðar á milli okkar bar fundum
okkar ekki eins oft saman og við
hefðum viljað. Ég kveð kæra vin-
konu mína og bið Guð að blessa
hana og heimkomu hennar. Syni
hennar vottum við hjónin innilega
samúð svo og öðmm ástvinum
Rögnu og biðjum Guð að styrkja
þau í þeirra miklu sorg.
Sveingerður Benediktsdóttir,
Hveragerði.
'KAPXi F í1Í
Nýtt og gómsætt paté unnið
úr raftaskinku - hreinasta
LITIÐ STYKKI (250g.)KR.
STÓRT STYKKI (500 g.) KR.
SMJÖRASKJA (400g.)KR.
■ i i U k i «. M

VJterkurog
k3 hagkvæmur
auglýsingamiðill!
Hermann S.
Guðmunds-
son Kveðja
Fæddur 3. október 1968
Dáinn 13. apríl 1986
Hermann Sævar Guðmundsson,
Sjónarhóli, Grindavík, sem kvaddur
var frá Grindavíkurkirkju föstudag-
inn 25. apríl síðastliðinn er mér
minnisstæður, ég átti því láni að
fagna að kynnarst Hermanni í ferð
um Norður-Svíþjóð og Finnland
fyrir tveimur ámm og þar sem hann
og ég vomm báðir stakir í hópnum
vomm við vistaðir saman, hann 15
ára, ég 70 ára. Hann var síkátur
og hress, hann vakti í mér bamið
með sínum djörfu framtíðaráform-
um, hans tjáning var hrein og björt
og áhyggjulaus, hann beið eftir svo
mörgu eins og blóm sem tekur við
hveiju skini sér til þroska. Nú er
hann allur og við spyijum: Hvers
vegna? Til hvers að spyija? Við
höfum allt að láni frá almætti
Drottins og sættum okkur við það
með sámm trega sem við verðum
að skila til baka þegar hinsta kallið
kemur. Mína dýpstu samúð votta ég
hans nánustu. Blessuð sé og veri
minning hans.
Ferðaféiagi Hólm