Morgunblaðið - 19.06.1986, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 19. JÚNÍ 1986
45
mmm
mmm
NÝTT HRISSÚKKULAÐI

um menn og málefni og hafði lifandi
áhuga á ættfræði og þjóðmálum.
Var einstaklega gaman að heim-
sækja hana, ræða við hana og
fræðast af henni, og á mannamót-
um var ætíð glatt á hjalla þar sem
Helga fór og venjulega hópurinn í
kringum hana.
Ég átti alla tíð góðan vin í Helgu
og um tíma, er ég var unglingur,
bjó Helga á heimili foreldra minna,
og man ég tilhlökkun okkar hvem
dag er hennar var von heim frá
vinnu.
Helga var alin upp við sveitastörf
þess tíma, en fór ung að heiman
og starfaði víða við ráðsmennsku
og fleira, m.a. í Keflavík, en síðustu
starfsárin var hún í Kassagerð
Reykjavíkur.
Helga giftist aldrei, en eignaðist
eina dóttur, Soffíu G. Sveinsdóttur,
sem gift er Gunnari H. Sigurðssyni
frá Brúarhrauni, og hélt hún heim-

Minning:
Helga L. Ólafs-
dóttir - Jörfa
ili með þeim. Bamabömin em þrjú,
Viggó, Helga og Sigurður og voru
þau öll henni mjög hjartfólgin og
hafði hún mikinn áhuga á þeirra
velferð allri, nú síðast bættist svo
við sólargeisli í ellinni, en það er
bamabamabamið litla hún Tinna
Björg, dóttir Helgu og unnusta
hennar, Helga I. Jónssonar, sem
Helga hafði mikið dálæti á.
Heiga lést á heimili sínu fimmtu-
daginn 12. júni sl. og bar andlát
hennar brátt að, þótt hún hefði
kennt lasleika síðasta árið.
Elsku Doddý mín, við sendum
ykkur öllum okkar innilegustu
kveðjur, og þökkum fyrir að eiga
minningamar um svo ágæta konu,
sem Helgu frænku.
Guð varðveiti hana og blessi
minningu hennar.
Þuríður Ingimundardóttir
Fædd 7. júlí 1911
Dáin 12. júní 1986
Helga Laufey Ólafsdóttir var
fædd á Jörfa í Kolbeinsstaðahreppi
7. júlí 1911. Hún var dóttir hjón-
anna Ólafs Erlendssonar bónda á
Jörfa og Agötu Stefánsdóttur.
Helga var ellefta bam þeirra hjóna,
af þrettán. Af þessum stóra systk-
inahópi em nú fímm eftir á lífí.
Helga mun ung hafa farið úr
foreldrahúsum í atvinnuleit. Að
hætti þeirra tíma vann hún aðallega
sem vinnukona, en seinna á ævinni
starfaði hún við ýmis konar þjón-
ustustörf.
Árið 1941 fæddist einkadóttir
Helgu, Guðbjörg Soffía Sveinsdótt-
ir. Þær mæðgur áttu alla tíð heim-
ili saman og á heimili dóttur sinnar
og tengdasonar lést Helga fímmtu-
daginn 12. júní sl.
Á þeim tíma er Helga var að ala
upp dóttur sína vom engar trygg-
ingar til að létta einstæðum mæðr-
um lífsbaráttuna eða dagheimili
fyrir böm útivinnandi kvenna. Lífs-
barátta Helgu hlýtur oft á þessum
ámm, að hafa verið erfíð. Sem
einstæð móðir varð hún að sjá sér
og bami sínu farborða með því að
taka þau störf sem ekki aðeins
gæfí þeim lífsviðurværi heldur einn-
ig væm þannig að hún gæti jafn-
framt litið eftir bami sínu.
Ég, sem þetta rita, kynntist
Helgu fyrst þegar dóttir hennar
giftist bróður mínum. Hún var þá
orðin roskin manneskja og hætt
störfum utan heimilis en gætti
bamabama sinna. Þótt allmikill
aldursmunur væri á okkur Helgu
varð okkur vel til vina. Helga var
stálminnug, hafði víða verið og
kynnst fjölda fólks um ævina. Hún
var ótæmandi fróðleiksbmnnur
þeim sem vildi fræðast um liðinn
tíma eða vita deili á mönnum og
málefnum. Ömggt var að treysta
að Helga segði rétt frá, slíkt var
minni hennar.
Helga hafði ákveðnar skoðanir á
stjómmálum og fylgdist alla tfð
með þjóðmálum. Hún fylgdi þeim
þjóðmálahreyfínum að málum, sem
börðust fyrir bættum hag alþýðunn-
ar, enda var það einn sterkasti þátt-
ur í skapgerð Helgu að hafa samúð
með þeim sem minna mega sín.
Minnisstæðust verður mér þó
Helga fyrir sitt glaða geð, glettnina
og dillandi hlátur. Sjálfsagt hefur
hún oft haft áhyggjur og átt sínar
sorgir í amstri daganna, en hún lét
það aldrei yfírskyggja gleðina í
bijósti sér. Þess vegna leið öllum
svo vel i návist hennar og skemmtu
sér konunglega.
Lífsgöngu Helgu vinkonu minnar
er lokið og ég mun sakna hennar.
Sigurveig Sigurðardóttir
í dag, fímmtudaginn 19. júní, fer
fram frá Bústaðakirkju, útför móð-
ursystur minnar, Helgu Laufeyjar
Ólafsdóttur.
Helga fæddist á Jörfa í Kolbeins-
staðahreppi, Hnappadalssýslu,
þann 7. júlí 1911, og hefði því orðið
75 ára innan mánaðar ef kallið
hefði ekki komið. Hún var dóttir
hjónanna Ólafs Erlendssonar og
Agötu Stefánsdóttur og var hin
þriðja yngsta í stórum systkinahópi.
Böm þeirra Ólafs og Agötu voru
þrettán og komust tólf þeirra til
fullorðinsára: Ingibjörg, er látin,
Jónas, er látinn, Erlendur, býr í
Reykjavík, Þuríður, er lést í æsku,
Þuríður, er látin, Stefanía, er látin,
Ágústa, býr í Kópavogi, Elínborg,
er látin, Kjartan, býr í Borgamesi,
Gunnar, býr í Reykjavík, Helga
Laufey, Valgerður, býr í Kópavogi
og móðir mín Guðrún Elísabet, sem
lést á síðasta ári.
Þótt systkinahópurinn frá Jörfa
hafi verið svo stór, var sambandið
milli þeirra alla tíð bæði mikið og
gott, og vil ég hér sérstaklega
minnast sambands þeirra Helgu
frænku og móður minnar, sem má
heita að hafí verið daglegt í áratugi,
og hve mikla umhyggju þær bám
hvor fyrir annarri í blíðu og stríðu.
Helga verður áreiðanlega öllum,
sem henni kynntust minnisstæð
vegna glaðværðar sinnar og hjarta-
gæsku, og var hún mér og minni
fjölskyldu einkar kær og mikil
uppáhaldsfrænka, eins og slíkar
getabestarorðið.
Helera var miög fróð og minnug