Morgunblaðið - 11.07.1986, Qupperneq 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. JÚLÍ 1986
t
Dóttir mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KATRÍN AÐALBJÖRNSDÓTTIR,
Hvolsvegi 25,
Hvolsvelli,
lést í sjúkrahúsi Suðurlands, Selfossi, aðfaranótt 10. júlí sl. Fyrir
hönd annarra vandamanna,
Þorbjörg Grfmsdóttir,
Aðalbjörn Þór Kjartansson, Kristrún Kjartans,
Hólmfríður Kjartansdóttir, Björn Ingi Gíslason,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ANNA MARGRÉT ÓLAFSDÓTTIR
frá Brautarholti,
Akranesi
andaðist í Borgarspítalanum þriðjudaginn 8. júlí.
Sigrún Sigurjónsdóttir, Jóhannes Árnason,
Sveinn Sigurjónsson, Erna Sigþórsdóttir,
Guöbjörg Sigurjónsdóttir, Daði Guöbjörnsson,
Arnheiður Sigurjónsdóttir
og barnabörn.
t
ASLAUG BJARNADÓTTIR THORODDSEN,
Hjarðarhaga 56,
lést í Landakotsspítala 3. júlí.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Dóra Sigurðardóttir,
Ragnhildur Kolka.
t
Móðir okkar
HALLDÓRA GUÐRÚN HALLDÓRSDÓTTiR,
Oddabraut 10,
Þorlákshöfn,
síðast til heimilis að Hrafnistu í Hafnarfirði andaðist 9. júlí í Landa-
kotsspítala.
fyrir hönd vandamanna
Guðrún Bjarnadóttir,
Ása Bjarnadóttir.
t
Útför mannsins míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
GUÐBERGS FINNBOGASONAR,
Álfheimum 32,
fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 11. júlí kl. 15.00.
Hulda Guðmundsdóttir,
Hafdís Guðbergsdóttir, Þórhallur Magnússon
Stefanía Guðbergsdóttir, Óli Björn Torfason,
Sigrfður Guðbergsdóttir, Sfmon Kristjánsson,
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim er sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför
LÁRU M. LÁRUSDÓTTUR KNUDSEN
áður Hringbraut 84
Sérstakar þakkir sendum við stjórnendum og starfsfólki Hrafnistu
í Reykjavík.
Lárus Guðmundsson, Jónfna Nieljohnesd.,
Hrefna Guðmundsdóttir, Ragnar Guðmundsson,
Óskar Guðmundsson, Erla Friðriksdóttir,
Erla Gestsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn.
t
Inniiegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hluttekningu vegna
andiáts og útfarar móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
GUÐRÚNAR HJÖRLEIFSDÓTTUR,
Huldulandi 3.
Valgarður Friðjónsson,
Erla Friðjónsdóttir, Þorkell Júlfusson,
Steinar Friðjónsson, Ásiaug Aöalsteinsdóttir,
Guðrún Friðjónsdóttir,
Gunnar Friðjónsson, Edda Þórarinsdóttir,
Friðdfs Friðjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Guðrún A. Erlends-
dóttir — Minning
Guðrún Ágústa Erlendsdóttir
fæddist 31. júlí 1903 í Reyiqavík.
Hún var dóttir hjónanna Þorbjargar
Gísladóttur og Erlends Guðmunds-
sonar. Ágústa giftist Óskari Hall-
dórssyni árið 1928. Hann fórst í
nóvember 1938 með togaranum
Ólafi ásamt Gísla bróður hennar.
, Systkini Ágústu voru Rannveig,
Stefanía, Guðmundur, Ragnar, Sig-
urður og Gísli. Eftirlifandi eru
Guðmundur, Ragnar og Sigurður.
Ágústa hélt heimili með aldraðri
móður og tveimur bræðrum.
Ágústa, en svo var hún alltaf
kölluð, var um margt sérstakur
persónuleiki. Hún var glæsileg kona
og bar höfuðið hátt. Hún hafði
ákveðnar skoðanir og var óhrædd
að standa eða falla með þeim. Þeg-
ar minningamar streyma fram er
okkur efst í huga þakklæti til henn-
ar. Það var ekki ónýtt að eiga hana
að og á það við um okkur systkinin
öll.
Þannig hagaði til að fjölskyldur
okkar bjuggu í íbúðum sem vora
gengt hvor annarri í sambýlishúsi.
Við þær aðstæður varð það til að
við kölluðum hana alltaf „Ágústu á
móti“. Þegar við hugsum nú um
hana þá finnst okkur að Ágústa
hafi verið á undan sinni samtíð. Það
sannaðist á henni að aldurinn er
ekki annað en númer, okkur finnst
hún alltaf hafa verið ung. Hún var
svo glöð og hress, þó að heilsan
væri farin að gefa sig nú allra
síðustu ár.
Hún var svo skilningsrík, sem
kom kannski hvað best í ljós þegar
foreldrar okkar vora lasburða og
hjálparþurfi. Þá nutum við öll styrk-
leika hennar.
Þessi fátæklegu orð eru til þess
að votta henni virðingu okkar, og
við þökkum henni af alhug fyrir
allt sem hún hefur fyrir okkur gert.
Að síðustu biðjum við Guð að
styrkja bræður hennar sem nú sjá
á eftir elskulegri systur.
Dúna, Ninna, Diddi,
Gústa, Adda.
Minning:
Súsanna Asgeirs-
dóttir frá Fróðá
Fædd 24. janúar 1908
Dáin 1. júlí 1986
Föðursystir mín Súsanna Ás-
geirsdóttir frá Fróðá lést þann 1.
þ.m. Hún fæddsit 24. janúar árið
1908 og var því á 79. aldursári.
Með henni er genginn sérstæður
og hugljúfur persónuleiki, sem ég
mun ávallt minnast og í heiðri hafa.
Súsanna var næstyngst 10 bama
hjónanna Ólínar Bergljótar Guð-
mundsdóttur og Ásgeirs Þórðarson-
ar á Fróðá, er upp komust, en þau
misstu eina komunga dóttur,
Soffíu, sama árið og þau fluttu að
Fróðá frá Hrútsholti í Eyjahreppi
árið 1905.
Súsanna var ein þeirra, er láta
lítið yfír sér og vinna sín verk háv-
aðalaust og í kyrrþey, en samt skar
hún sig úr fjöldanum fyrir sína
fíngerðu og einstöku persónu. Mátti
jafnvel heimfæra við hana, að hún
læddist með veggjum lífið í gegn
og átroðsla var það síðasta, sem
menn gátu búist við af henni. Og
þó var hún líkast til skapmikil og
geðrík í eðli sínu, svo sem hún átti
ættir til, en með þá eiginleika sína
fór hún vel, — dró sig fremur í hlé
en að láta á þeim bera — lét þó
trauðla sinn hlut í neinu.
Stundum er sagt, að hið liðna sé
draumur, og sé það sannleikanum
samkvæmt, má vera, að Súsönnu
hafi einhvem tíma dreymt illa og
að það hafi fylgt henni alla tíð
síðan, en í það spái ég ekki. Lengst-
um vann Súsanna í Félagsprent-
smiðjunni, var prentiðnaðarkona
alla sína starfsævi. Hún kom oft í
gamla daga með afganga þaðan,
hvíta og litaða renninga og færði
okkur bömum til að krota á eða
annarra nota í leik, og í prentsmiðj-
unni gat maður gengið að henni á
hennar fast afmarkaða vinnutíma
og fengið slíkan glaðning. En
vinnudagur hennar var síðdegið og
nóttin, þegar skarkali dagsins er
hljóðnaður og var það í samræmi
við lyndiseinkunn hennar.
Súsanna var einstaklega bam-
góð, hjartahlý og gjafmild og mátti
ekkert aumt sjá, svo að ekki reyndi
hún úr að bæta. Nutu systkinabörn
hennar þessara eiginleika ríkulega.
Hún var lengi tíður gestur í húsi
foreldra minna á Rauðarárstíg 3
(seinna 19), og man ég mjög vel
eftir þeim tímum og hve hugþekk
Sússa var mér þá sem ætíð.
Aðeins einn munað veitti þessi
ljúfa kona sér að mér fannst, og
það var að reykja vindlinga, en
gerði það af þeirri fáguðu tilfinn-
ingu og list, að útilokað var að
amast við því. Við þá athöfn færð-
ist yfir hana fjarrænn svipur, en
um leið gat bragðið fyrir glettnu
afsakandi bliki í augum hennar og
var líkast til sem hún með þessu
lyfti sér upp úr amstri dægranna.
Er við systkinin uxum úr grasi,
færði hún sig um set, þar sem vora
fyrir yngri böm, sem áttu hjarta
hennar allt. Löngu seinna, er ég
lagði út á listabrautina, var hún
meðal þeirra fyrstu, er festu sér
verk mín og vandaði hér valið vel.
Súsanna var alla tíð einhleyp og lét
enda lítið að sér kveða á mannamót-
um og á félagslegum vettvangi, en
margur mun vísast hafa notið þess,
hve stórt hjarta hún átti, er þurf-
andi knúðu á. Hún bjó lengstum á
heimili bróður síns, Karls Ásgeirs-
sonar, málarameistara, í fallega
húsinu á Stýrimannastíg 10. Þó að
Súsanna væri ekki há vexti og ein-
staklega nett og fíngerð, þá skar
hún sig úr fjöldanum svo sem fyrr
segir, — maður tók bókstaflega
strax eftir henni á götu og ekki var
hún sparsöm á brosið hógværa, ef
hún tók eftir bróðursyninum —
brosinu fallega, er gerði honum
gott, festist í huga hans og fylgdi
honum dijúga stund.
Fari þessa hljóða kona vel.
Bragi Ásgeirsson
„Deyr fé,
deyja frændur
deyr sjálfur ið sama;
er orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
Við ferðalok vil ég minnast móð-
ursystur minnar, Súsönnu Ásgeirs-
dóttur, nokkram orðum. Hún var
fædd að Fróðá á Snæfellsnesi 24.
janúar árið 1908, dóttir hjónanna
Olínu Bergljótar Guðmundsdóttur
og Ásgeirs Jóhanns Þórðarsonar,
næstyngst í hópi 11 systkina, en
eftir lifa 4 þeirra. Ekki er ætlun
mín að rekja æviferil hennar, en
minnast þeirrar hliðar og ímyndar
sem að okkur systkinunum. sneri
og hver áhrifin vora. Súsanna var
greind og vel lesin, bókelsk og trú-
uð kona. Hún var hlédræg og
hjartahlý, fríð sínum og sönn hefð-
arkona. Hógværð og yfirvegun var
hennar aðal og með sínu stóra
hjarta ávann hún sér ást og virð-
ingu allra sem henni vora samferða
um stuttan veg eða langan.
Meðan við voram enn böm að
aldri og bjuggum undir Jökli var
Sússa frænka í Reykjavík, eins kon-
ar goðsögn og vera sem allt gat
og gerði. Ef eitthvað þurfti að út-
vega eða kaupa, föt, leikfong eða
búsáhöld, var það Sússa sem öllu
bjargaði. Jafnvel jólin komu frá
Sússu, í kassa með leyndardómum
sem ilmaði af ávöxtum og grænu
greni. Þegar kassinn var kominn
og hangikjötsilminn lagði um litla
húsið okkar vora jólin fyrst öragg-
lega komin, í bamshuganum.
Sússa eignaðist ekki böm sjálf
en fáar konur veit ég hafa átt svo
stóran bamahóp og einlæga að-
dáendur sem hana.
Margs er að minnast og gott að
oma sér við minningaryl frá þessum
áfanga, en efst í huga er þakklæti
fyrir allt það góða sem okkur var
gert, og ef til vill ekki fulljóst hve
mikið og dýrmætt þetta var fyrr
en nú, að litið er til baka og annað
gildismat ríkir.
Eg og systkini mín þökkum
Sússu samverana og allt það sem
hún var móður okkar, og biðjum
henni sællar farar og góðrar heim-
komu.
„Dæm svo mildan dauða,
Drottinn þínu bami, —
eins og léttu laufi
lyfti blær frá hjami, -
eins og lítill lækur
Ijúki sínu hjali
þar sem lygn í leyni
liggur marinn svali."
(Matt^hías Jochumsson)
Hreinn Bergsveinsson
Systir okkar t GUÐBJÖRG MARKÚSDÓTTIR,
Valstrýtu, Fljótshlið,
veröur jarðsungin frá Hliöarendakirkju laugardaginn 12. júlí kl.
14.00. Ingólfur Markússon, Sigríður Markúsdóttir.