Morgunblaðið - 11.07.1986, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. JÚLÍ 1986
© 1986 Universal Press Syndicate
„Hflnn vos mjöQ rómantiskur fyrsl
eftir cá> vÁár g)ftum okkur, en f>&
veist hvem'ig péir breytast."

Nei, ég er ekki að baka
kleinur!
í þessu atriði áttu um leið
að stanga úr tönnunum
með hægri hendinni!
HÖGNTI HREKKVISI

„ HANN STDRC3RÆDP1 A RVi APLEIkA
í SJÓNVARPSAUGLVSlNQUM U/VI KArrA/rtAT.'
Maradona
mótmælt
Völlur Knattarson skrifar:
„Kæri Velvakandi!
Hvaða ruglukollur er þessi álfur
sem ætlar sér þá dul að heita Diego
Maradona? Hann krefst þess að öll
heimsmeistarakeppnin í knatt-
spymu verði sýnd aftur, en aðra
eins fásinnu hef ég sjaldan heyrt.
Undirritaður er áhugamaður um
knattspymu og skal það játað hér
og nú að ég hyggst velta heims-
meistarakeppninni fyrir mér áfram.
En að ég ætlist til þeirrar fírru að
sjónvarpið áyni hana aftur, er útí
hött. Sjónvarpinu væri nær að sýna
meira af almennilegum amerískum
kvikmyndum, en ekki þetta skand-
inavíska væi, sem tröllríður skján-
um siðkvöldin löng.
Af hveiju gerði „Diego Mara-
dona“ ekki eins og aðrir knatt-
spymuáhugamenn og tók leikina
upp á myndband. Styður það kenn-
ingu mína um að maðurinn sé
óforsjáll með afbrigðum.
P.S. Mætti ég beina því til sjón-
varpsins að það sýndi frekar
myndir, sem ekki er hægt að leigja
á myndabandaleigum þar sem mað-
ur hefur séð þetta flest.“
Skrifið eða
hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til að
skrifa þættinum um hvaðeina, sem
hugur þeirra stendur til — eða hringja
milli kl. 11 og 12, mánudaga til fostu-
daga, ef þeir koma því ekki við að
skrifa. Meðal efnis, sem vel er þegið,
eru ábendingar og orðaskipti, fyrir-
spumir og frásagnir, auk pistla og
stuttra greina. Bréf þurfa ekki að vera
vélrituð, en nöfn, nafnnúmer og heimil-
isföng verða að fylgja öllu efni til þátt-
arins, þó að höfundar óski nafnleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að beina
þvf til lesenda blaðsins utan höfuð-
borgarsvæðisins, að þeir láti sinn hlut
ekki eftir liggja hér i dálkunum.
Munið — björgunarvesti fyrir Ofhlaðið ekki bátinn og jafnið
alla bátsveija. Klæðist hlýjum þunganum rétt. Hreyfið ykkur
fatnaði og góðum hlífðarfötum sem minnst og sýnið sérstaka
í áberandi lit. varúð, er skipta þarf um sæti.
Víkverji skrifar
Að undanfömu hefur töluvert
verið rætt um samanburð á
verði í Glasgow og Reykjavík.
Ásmundur Stefánsson gekk svo
langt að tala um fjárdrátt kaup-
mannastéttarinnar vegna þess,
hvað verðlag var í mörgum tilvik-
um til muna hærra hér en í
Skotlandi. Af þessu tilefni kom
einn af lesendum Morgunblaðsins
að máli við Víkverja og sýndi hon-
um innflutningsskjöl yfir lítinn
hlut, sem sendur hafði verið til
viðgerðar í Bretlandi. Hér var um
að ræða hluta af móttakara í sjón-
varpstæki, sem sendur hafði verið
til viðgerðar og endurbyggingar í
Bretlandi vegna þess, að það verk
var ekki hægt að framkvæma hér
heima.
Sjálf viðgerðin kostaði sam-
kvæmt reikningi 12,75 sterlings-
pund eða 792 krónur á gengi þess
dags er kostnaður var greiddur í
tolli. Á reikningi frá þeim, sem
verkið framkvæmdi var jafnframt
tilgreindur kostnaður upp á tvö
sterlingspund vegna flutnings
o.fl. Á tollskýrslu hafði innflytj-
andi tilgreint þessa upphæð, sem
124 krónur. Hins vegar kom í ljós,
að fjármálaráðherra hefur svo
samvizkusama starfsmenn í sinni
þjónustu, að þeir höfðu hækkað
þennan kostnaðarlið í 211 krónur.
Ástæðan? Jú, þeii^höfðu talið sam-
an kostnað við frímerkin á
umslaginu, sem hluturinn kom í
aftur til landsins! Loks var vá-
tryggingarkostnaður sem nam 12
krónum. Heildarkostnaður við við-
gerð, vátryggingu og flutning var
því 1.015 krónur, þegar frímerkin
höfðu verið talin með.
Tollur af þessum viðgerða og
endurbyggða hlut var síðan reikn-
aður 761 króna. Þá var annað
gjald, sem ekki var tilgreint hvað
er upp á 533 krónur og enn ann-
að nafnlaust gjald að upphæð 10
krónur. Þá er reiknað sölugjald
upp á 27,5% sem nam 638 krónum
og loks kostnaður við tollmeðferð
21 króna. Samtals nema þau
gjöld, sem greidd eru í ríkissjóðs
af þessum hlut 1.963 krónum, eða
nálægt tvöföld sú upphæð, sem
viðgerð og flutningur til iandsins
kostaði. Heildarkostnaður við að
senda hlutinn til viðgerðar var því
2.978 krónur þótt sjálf viðgerðin
kostaði ekki nema 792 krónur.,
XXX
*
Iþessu tilviki er ekki um nokkra
álagningu að ræða hjá innflytj-
anda vegna þess, að hann er
eigandi sjónvarpstækisins. Engu
að síður margfaldast viðgerðar-
kostnaður þegar upp er staðið og
hver króna, sem er umfram við-
gerðarkostnað og flutningsgjöld
fer til íslenzka ríkisins. Hér skal
auðvitað engum getum að því
leitt, að hve miklu leyti hægt er
að rekja mismun á matvælaverði
í Reykjavík og Glasgow til þessar-
ar innlendu skattheimtu en óneit-
anlega bregður fólki í brún, þegar
það sér hvað ríkið tekur mikið í
sinn hlut af því, sem flutt er til
landsins a.m.k. í sumum tilvikum.
XXX
Hitt er svo annað mál, sem
við megum heldur ekki
gleyma, að öll gerum við miklar
kröfur á hendur ríkinu um marg-
víslega þjónustu og hún kostar
peninga. Þeir verða hvergi teknir
nema úr vösum fólksins í landinu
með einum eða öðrum hætti. Þeg-
ar tiltölulega fámenn þjóð heldur
uppi byggð í stóru landi eins og
við gerum, fer ekki hjá því, að
það kosti sitt. En auðvitað er
nauðsynlegt að við gerum okkur
grein fyrir því, að kröfur okkar
sjálfra á hendur samfélaginu eiga
sinn þátt í því, hvað verðlag á
sumum vörum og þjónustu er
hátt hér á landi.