Morgunblaðið - 24.07.1986, Side 60

60 MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 24. JÚLÍ 1986
Svíar nenna ekki að
æfa eins mikið og við
-
- segir Þorbergur Aðalsteinsson fyrrverandi
landsliðsmaður og núverandi þjálfari hjá Saab
FLESTIR handknattleiksunnendur þekkja eflaust Þorberg Aðalsteins-
son, hann hefur leikið 148 landsleiki fyrir íslands hönd en hefur nú
ákveðið að gefa ekki kost á sér í íslenska landsliðið í handknattleik
sem er að hefja undirbúning fyrir Ólympíuleikana f Seoul árið 1988.
Þorbergur var fyrirliði fslenska liðsins sem keppti á dögunum á Friðar-
leikunum í Sovétrfkjunum og hér á eftir segir hann frá þeirri ferð,
hvernig honum Ifkar f Svíþjóð og fleiru skemmtilegu f sambandi við
langan handknattleiksferil sinn.
„Þessi ferð til Sovétríkjanna var
allsöguleg. Hún á örugglega eftir
að skila sínu því í þessari keppni
fengu ungu leikmennirnir að reyna
sig og það er mjög mikilvægt fyrir
framtíðina. Strákarnir stóðu sig
mjög vel í leikjunum og ég treysti
þeim til að standa fyrir Hverju sem
er í landsleikjum framtíðarinnar.
Sérstaklega er vert að geta mjög
góðrar frammistöðu Geirs Sveins-
sonar sem ég tel að sé einn
efnilegasti leikmaður á íslandi.
Einnig kom Héðinn Gilsson mér
skemmtilega á óvart því ég vissi
varla hver maðurinn var en þar er
á ferðinni sterkur leikmaður sem
á alla framtíðina fyrir sér.
Þessi ferð var liður í undirbún-
ingi fyrir keppnina í Seoul og ég
er sannfærður um að hún skilar
sér þó svo það hafi vantað marga
af lykilieikmönnum liðsins sem
keppti á HM. Mér líst vel á þá
áætlun sem búið er að gera fyrir
næstu tvö árin eða fram að
Ólympíuleikunum og ég held að
slíkur undirbúningur sé hvergi í
Evrópu nema auðvitað í Austur-
Evrópu. Ef strákarnir eru tilbúnir
að gefa sig alla í þennan undir-
búning þá er ég viss um að
íslenska liðið á eftir að standa sig
vel.
MIKIL BREIDD í ÍS-
LENSKUM HAND-
KNATTLEIK
Það verða að vísu fimm eða sex
leikmenn sem kepptu á HM í Sviss
sem verða ekki með í Seoul en það
þarf ekki að hafa neinar áhyggjur.
Breiddin er orðin það mikil í
íslenskum handknattleik að ef
þjálfari nær ekki árangri með slíkan
mannskap og jafn langan undir-
búningstíma þá er eitthvað meira
en lítið að. íslendingar nota mun
meiri tíma og fé til undirbúnings
landsliðsins en til dæmis Danir og
Svíar."
Þorbergur gefur ekki kost á sér
í þann undirbúning sem hann ræð-
ir hér um og fleiri eru hættir að
leika með landsliðinu og má þar
nefna Þorbjörn Jensson, Steinar
Birgisson, Kristján Sigmundsson
og fleiri. En Þorbergur virðist ekki
hafa áhyggjur af því þó nýir menn
komi í staöinn.
• Saab er komið f Alsvenskan og hér fagna leikmenn og forráðamenn liðsins góðum árangri og langþráðum. Þorbergur er auðvitað með
f fögnuðinum en honum er þakkað fyrir gott gengi liðsins f fyrra.
FÁBROTINN
MORGUNVERÐUR
Það var auövitað ekki hægt að
fá neinn morgunmat fyrir morgun-
æfinguna því hún var svo snemma
en engú að síður fengu menn sér
smá næringu. Það var ein plata
af „After eight“ súkkulaði og ein
plata af amerisku tyggjói. Þetta var
morgunmaturinn. Hádegismatur-
inn var lítið skárri því hann
samanstóð af misjafnlega mikið
soðnum kartöflum. Menn léttust
geysilega í þessari ferð eins og
gefur að skilja. Þetta var ömurleg
ferð!
Eftirminnilegasti landsleikur
sem ég hef leikið held ég að sé
leikurinn við Austur-Þjóðverja sem
við unnum 18:15 hér heima árið
1981. Annars er rosalega erfitt að
gera upp á milli þessara leikja, það
eru svo margir minnisstæðir. Þó
gleymir maður aldrei 32:21 sigrin-
um yfir Dönum uppi á Akranesi
þetta sama ár. Það er alltaf gaman
að vinna stórt og ekki sakar ef það
eru Danir."
Þorbergur þjálfaöi og lék með
1. deildarllðinu Saab í Svíþjóð
FÉLÖGIN ERU HSÍ
„Ég er bjartsýnn á framtíð
íslensks handknattleiks. Hand-
i knattleikssambandið, með Jón
Hjaltalín Magnússon í fararbroddi,
hefur gert stórkostlega hluti fyrir
handboltann hér á landi en engu
aö síður má segja að þeir séu
komnir út á hálan ís gagnvart fé-
lögunum. Hinsvegar er rótt að
benda á að félögin eru HSÍ og það
þarf að koma eitthvert frumkvæði
frá félögunum; þau eiga ekki bara
að fylgjast með og vera óánægð.
Ef félögin segðu til dæmis afdrátt-
arlaust að þau vildu spila íslands-
mótið svona eða svona þá yrði það
gert þannig. Ég held að menn verði
að muna að félögin eru HSÍ.
Það er að vísu auðveldara að
setja út á en að benda á hina réttu
leið. Þetta er margflókiö mál og
það þarf að reyna að stilla streng-
ina einhvern veginn saman og
finna hinn gullna meðalveg.
ENGIN KLÓSETT
— Nú varst þú fyrirliði íslenska
landsliðsins á Friðarleikunum í
Sovétrfkjunum. Gerðist ekkert
spaugilegt í þeirri ferð sem þú
getur sagt okkur frá?
„Jú, jú. Það gerist alltaf eitthvað
spaugilegt í svona ferðum. í sam-
bandi viö þessa ferð til Sovétríkj-
ana má segja frá því að flestir
leikmenn fengu heiftarlega í mag-
• Þorbergur er matreiðslumaður að mennt og hefur starfað sem
slíkur. Á myndinni til vinstri færir hann svið upp á fat en hér til hægri
er hann í bagheera-búningi en hann er á samnfngi hjá fyrirtækinu.
ann og þurftu því að fara nokkuð
oft á salerniö. I höllinni sem við
lékum í voru ekki klósett eins og
við eigum að venjast heldur bara
göt í gólfinu. Það kom fyrir að
menn fengu skiptingu til að bregða
sér að þessum götum og komu
síðan inná aftur og þá fór ekkert
á milli mála hvar menn höfðu verið
því þeir voru blettóttir á lærunum.
Annars var aðbúnaðurlnn í Sov-
étríkjunum þokkalegur þó svo
hann sé ekkert í líkingu við það
sem við eigum að venjast hér
heima. Það er eins og þeir hrúgi
bara upp hótelum og geri síðan
ekkert meira við þau. Annars man
ég eftir einni hroðalegri ferð sem
ég gleymi aldrei.
Það var árið 1977 sem við fórum
til Póllands í undirbúningsferö fyrir
heimsmeistarakeppnina árið eftir.
Við dvöldum í sumarbúðum
skammt fyrir utan Gdansk og þar
vorum við í þrjár vikur. Janus,
póiski þjálfarinn okkar, mátti eigin-
lega ekki vera að því að æfa okkur
og því voru æfingarnar á hryllileg-
um tíma. Fyrri æfingin var klukkan
6 um morguninn og sú siðari klukk-
an átta á kvöldin.