Morgunblaðið - 26.08.1986, Side 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 26. ÁGÚST 1986
IrtMI
LOFTAPLÖTUR
OG PRÓFÍLAR
Eigum fyrirliggjandi Donn-loftaplötur stærðir
30x30 cm og 60x60 cm til upplímingar ásamt
lími.
T-prófílar
fyrir niðurhengd loft og Paraline-
stálprófílar 84 mm með 16 mm fúgu.
Hringið og fáið upplýsingar.
Uppsett sýnishorn í glæsiiegum sýningarsal.
ÍSLEnZKA VERZLUnARrÉLAGlÐ HF
UMBOÐS- & HEII.DVERZLUN
----BÍLDSHÖPÐA ló - P.O.BOX 8016
^ 7 128 REYKJAVÍK - SÍMI687550
Minning:
Zophanías Snorrason
Það er laugardagskvöld 23.
ágúst 1986. Við hjónin erum háttuð
á heimili okkar á Blönduósi. Konan
mín sofnar strax, þreytt eftir önn
dagsins. Bömin og bamabörnin em
í heimsókn úr Reykjavík. Ég get
ekki sofnað, er að hugsa um fjöl-
skylduna og atburði síðustu daga.
Fimmtudaginn 13. ágúst varð hún
mamma mín níræð. Við fómm suð-
ur og heimsóttum hana á Hrafnistu.
Ósköp var hún orðin gömul. Hún
man ekkert orðið, nema helst það
sem er fjærst í tímanum. Við gáfum
okkur ekki tíma til að heimsækja
Zóphónías frænda sem nú var búinn
að vera á sjúkrahúsum í nærri þijú
ár. Hún varð 87 ára 18. maí síðast-
liðinn. Á fímmtudagsmorgun 20.
ágúst hringir síminn. Það var Snorri
frændi minn að segja mér fréttina.
„Hann pabbi dó í morgun." Nú var
þessari löngu bið lokið.
En ævin hans Zóphóníasar hafði
ekki öll verið bið, svo athafnasamur
sem hann var. Um allt þetta var
ég að hugsa og gat ekki sofnað.
Það var betra að klæða sig aftur,
heldur en liggja andvaka. Kannski
gæti ég látið pennann fylgja hugs-
unum mínum eftir. Ég settist við
borðið mitt. Fyrir framan mig voru
myndir af afa mínum og ömmu og
nú leitar hugurinn til Skagafjarðar
til ársins 1890. Ég sá fyrir mér ung
hjón, þau Snorra Bessason frá Kýr-
holti í Viðvíkursveit og Önnu
Bjömsdóttur frá Enni í sömu sveit.
Þau voru að byija sinn búskap að
Stóragerði í Óslandshlíð. Þar
bjuggu þau í þijú ár og þar fædd-
ist þeim fyrsta bamið 13. maí 1891.
Var það sonur sem var skírður
Steinn Marinó. Þaðan fóru þau að
Hringveri 1893—99. Þar fæddust
fjögur böm: Guðrún 13. ágúst
1896, og tvíburabróðir hennar er
lést fárra mánaða, Bjöm Helgi 23.
maí 1898 og Zóphónías 18. maí
1899. Lengst bjuggu þau hjónin í
Garðakoti í Hjaltadal frá 1899—
1916 og þar fæddist yngsti sonur-
inn Bessi 13. október 1901.
Nú sé ég fyrir mér lágreistan bæ,
lítil og þýfð tún. Ég sé hann afa
minn, kvikan og kraftmikinn vera
að slétta túnin og dytta að húsum.
Ég sé bömin leika sér í kringum
hann og reyna að hjálpa til. Ég sé
hana ömmu mína við hlóðimar að
elda matinn. Ég sé fjölskylduna
alla í baðstofunni á kvöldvökunni.
Aii er að flétta reipi, bömin, enn
lítil, ærslast á baðstofugólfinu. í
gegnum ærslin og rokkhljóðið henn-
ar ömmu heyri ég hana raula:
Drottinn blessi börnin þessi,
bóndinn Snorri sem að á
Zóphónías, Bjöm og Bessi
blíður Steinn og Guðrún smá.
Eins og áður segir fluttust þau
Anna og Snorri í Garðakot árið
1899. Þar ólust bömin upp og áttu
sín athafna- og hamingjuár. Á
heimilinu ríkti glaðværð og vinnu-
semi. Það var spunnið, pijónað og
ofið, það var smíðað, bundnar inn
bækur og leikið á hljóðfæri. Afí
smíðaði langspil, og spilaði á það.
Bræðumir komust einhvem veginn
yfir orgel sem spilað var á og mik-
ið sungið.
Árið 1916 hafði skipast veður í
lofti. Þá hafði komist inn á heimilið
sá illræmdi gestur, sem á þeim tíma
lék þessa þjóð grátt, hvíti dauðinn,
berklamir. Hættu þau hjónin þá
búskap í Garðakoti og fluttust að
Enni. Þar lést Anna árið 1917. Elsti
_______A
ÁÆTLANA-
GERÐAR-
KERFIÐ
MULTIPLAN
Multiplan er áætlanageröarkerfi (töflureiknir), sem
öll fyrirtæki geta notfært sér við útreikninga. Viö
áætlanagerð getur Multiplan sýnt ótal valkosti,
eftirlíkingar og gert tölulega úrvinnslu.
Markmið námskeiðsins er að veita þeim, er starfa
við áætlanagerð og flókna útreikninga, innsýn í
hvernig nýta megi Multiplan-áætlanagerðarkerfið í
starfi.
Efni: Uppbygging Multiplan-(tölvureikna) • Helstu
skipanir • Uppbygging líkana • Meðferð búnaðar.
Þátttakendur: Námskeiðið er ætlað starfsmönnum
fyrirtækja sem nota eða ætla að nota Multiplan
(töflureikna).
Tími og staður:___________
28. ágústkl. 8.30-17.30
og 29. ágúst kl. 8.30-12.30
Ánanaustum
Leiðbeinandi:
Björn Guðmundsson,
kerfisfræðingur
Stiómunarfélaa Islands
Ananaustum 15 Sími: 6210 66
Sigurrós Jóhanns-
dóttir - Minning
Fædd 23. ágúst. 1895
Dáin 18. ágúst 1986
Lækningamiðillinn, sjáandinn og
mannvinurinn Sigurrós Jóhanns-
dóttir er látin.
Hún lézt að morgni 18. ágúst, á
200 ára afmæli Reykjavíkurborgar,
92 ara að aldri.
Ég kynntist Sigurrósu heitinni
um áramótin 1977, er hún bjó í
Bjamaborg við Hverfisgötu. Þá
hafði birst viðtal við hana í Jóla-
blaði Tímans, og þótti mér það
viðtal það merkilegt, að ég ákvað
að halda á hennar fund og ræða
við hana um lífsreynslu hennar,
rannsóknir, viðhorf og mannlífíð í
sinni víðustu mynd.
Það sem vakti fölskvalausa virð-
ingu mína í garð þessarar greindu
konu, var hversu heil og víðsýn
fordómalaus og djúpskyggn hún var
á aðrar sálir og hve fram úr hófí
glettin hún var á menn og málefni.
Hún helgaði líf sitt gjörsamlega
kærleikanum öðrum til handa í
rúma hálfa öld. 24 tíma sólarhrings-
ins var þessi góða kona á þönum í
þágu annarra, ef það gat orðið ein-
hveijum að liði.
Með okkur Sigurrósu tókst prýð-
isgóð vinátta er hélst alveg fram í
andlátið, og þótt rúmur 50 ára ald-
ursmunur væri á milli okkar, þá var
ekki hægt að fínna það, því hún
var aldurslaus með öllu. Það var
engu líkara en ung stúlka væri á
ferðinni, en ekki nærri 100 ára
gömul kona.
Hún gat sett sig inn í líf dýra,
smábama, unglinga, ungs fólks,
þroskaðs fólks, aldraðs fólks, ham-
ingjusams fólks og sorgmædds
fólks.
Þar sem Sigurrós fór, var ekki
ótuktin á ferð. Hún átti hana ekki
til. En hún trúði gjörsamlega á það
góða og uppbyggilega og varðveitti
sína guðstrú frá föðurhúsum fram
í andlátið. Sigurrós talaði iðulega
um það þegar mikið lá við, að það
væri „soddan rusl á flandri“ allstað-
ar. Þá átti hún við mannlífíð í sinni
svörtustu mynd.
Sigurrós þurfti oft á lífsleiðinni,
að skipta um húsnæði og sætta sig
við miður góðar aðstæður, en alla
þá erfíðleika bar hún með reisn, án
þess svo mikið sem blikna.
Hún eignaðist fjögur mannvæn-
leg böm með Hannesi, manni
sínum, en hann féll frá um 1960.
Tvö þeirra eru á lífi, þau Sigríður
og Jóhann, en Borghildur lést 1955
og Agnar lést fyrir um 2 ámm, og
var móður sinni mikill harmdauði.
Hún gekk Ijórum bamabömum
sínum í móðurstað, þeim Gísla,
Kalla, Sigga og Sigurrósu yngri,
og reyndist þeim öllum traust og
ástrík móðir.
Árið 1981 varð merkisár í lífí
Sigurrósar þá réðst Hörpuútgáfan
á Akranesi í það að gefa út bók
um líf og starf hennar er nefnist:
„Lækningamiðillinn og sjáandinn
Sigurrós Jóhannsdóttir" er Þórar-
inn Elís Jónsson skráði.
Vinnsla og gerð þessarar bókar
var Sigurrósu ákaflega kær, og jók
henni lífsgleði og styrk — því með
þessu móti gat hún náð til fólks
um land allt. Og orðið því að liði.
Fyrir dyrum stóð að gefa út aðra
bók um starf hennar og stóð efnis-
öflun einmitt yfir er kallið kom.
Með Sigurrósu er gengin ein af
göfugustu dætrum íslands.
Hún var stórbrotinn persónuleiki,
skaprík, og umfram allt óendanlega
glettin, hlý og mild kona, — mér
liggur við að líkja henni við móður
jörð, því hún var svo mikil af sjálfri
sér.
Ég vil að endingu þakka þessari
fallegu, góðu og göfugu vinkonu
minni samfylgdina þessi 9 ár er við
höfum þekkst og árna henni heilla
á nýjum víddum, því ég efa ekki
að hún muni áfram sem fyrr „vinna
á björtum leiðum".
Guð blessi minningu Sigurrósar
Jóhannsdóttur.
Rósa Ingólfsdóttir
sonurinn, Steinn Marinó, hafði farið
suður til náms að mig minnir í
Flensborg árið 1909—10. Árið 1911
giftist hann Steinunni ísaksdóttur,
hjúkrunarkonu á Vífílsstöðum. Þau
eignuðust eina dóttur, Fjólu, gifta
Lúðvík Jósefssyni. Árið 1918 kemur
Steinn heim að Enni. Er mér sagt
að það ár hafí hann verið fluttur á
kviktijám frá Enni til Sauðárkróks
og dáið þar sama ár. Nú er þetta
orðin mikil harmsaga svo heimilið
leystist upp. Fara bræðumir þrír
suður en Guðrún fer með föður
sínum að Hólum í Hjaltadal og búa
þau í gamla torfbænum sem marg-
ir hafa séð. Guðrún, móðir mín, fer
svo til Reykjavíkur 1920. Hún gift-
ist Bjarna Sigmundssyni og eignuð-
ust þau fjögur böm.
Bjöm, sem var bókbindari, flutt-
ist til Kaupmannahafnar og giftist
þar, eignaðist einn son, Gunnar
Snorrason. Hann missti þá konu.
Giftist aftur Helenu sem er enn á
lífi og á með henni eina dóttur,
Mimi Snorrason. Hann dó af slys-
fömm. Afí kemur svo suður 1923.
Bræðumir tveir, Zóphónías og
Sigurrós Jóhannsdóttir frá
Skíðsholti í Mýrasýslu lézt þ. 18.
ágúst nærri 91 árs að aldri. Hún
dvaldist í heimahúsum til 28 ára
aldurs, en fluttist þá til Reykjavík-
ur. Hún giftist Hannesi Gíslasyni
og áttu þau 4 böm, sem öll komust
upp og hafa átt böm. Sum bama-
börnin ólust upp hjá Sigurrósu.
Sigurrós mun lengi hafa búið við
lítil efni og kröpp kjör, og ekki var
hún í hópi þeirra, sem hátt ber í
þjóðfélaginu. En sú reisn, sem fylg-
ir hinu rétta hugarfari, og ekki
þarf á vegtyllum að halda, var henni
gefín í ríkum mæli. Minnist ég nú
þessarar konu sem einnar af hinum
mætustu persónum, sem ég hef
kynnzt á ævi minni.
Kynni mín af Sigurrósu hófust
fyrst, og þó aðeins lítillega, í sam-
bandi við Jón Sigurðsson guðfræð-
ing, sem var með bæklaðar hendur
og gat því ekki orðið prestur. Ævi-
kjör hans voru ekki sem bezt, og
mun hún hafa hlynnt að honum.
En hann hafði mikinn áhuga á hug-
sambandsfræðum, og þar var
Sigurrós fyrir, og bar þessu öllu
vel saman við minn áhuga og minna
beztu kunningja. Jón lézt, og féll
þetta niður. Nokkmm ámm síðar
vora hafnar samfelldar sambands-
tilraunir á vegum Nýalssinna, og
segir mér þá góður félagi, að til sín