Morgunblaðið - 28.12.1986, Qupperneq 25

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 28. DESEMBER 1986 25
Sáum ljóstýru í briminu
- segir Friðrik Stefánsson, skipsljóri á Þorra
„ÞAÐ VAR kallað í okkur um miðnættið og sagt að Syneta hefði
strandað við Seley, svo við héldum strax af stað,“ sagði Friðrik Stef-
ánsson, skipstjóri á Þorra frá Fáskrúðsfirði.
Friðrik sagði að þeir hefðu verið
komnir út í fjörðinn þegar þeir
fengu réttar upplýsingar, þ.e. að
skipið væri strandað við Skrúð.
„Um klukkan eitt sáum við blys sem
áhöfnin á Synetu skaut upp og
hálfri stundu síðar vorum við komn-
ir að Skrúð. Þar sáum við ljóstýru
í briminu, en áður hafði Nesradíó
tilkynnt okkur að skipið væri ljós-
laust. Það gæti því verið að ljóstýr-
an hafi verið á bjarghring. Það var
myrkur, 4-5 vindstig og éljagang-
ur, og við komumst ekki nálægt,
en reyndum að lýsa í átt að skip-
inu. Við urðum þó aldrei varir við
lífsmark, ef frá er talin þessi týra.“
Friðrik sagði að Syneta hefði
Þyrla hefði verið
eina von þeirra
- segir Grétar Rögnvaldsson,
skipstjóri á Sæljóninu
„ÞAÐ kom fram í plöggum eins
skipverjans að á leiðinni til ís-
lands hefði orðið vélarbilun í
skipinu. Mér finnst ekki ólík-
legt að það og svo ókunnugleiki
hafi valdið þessu hörmulega
slysi,“ sagði Grétar Rögnvars-
son, skipstjóri á Sæljóninu frá
Eskifiði, í samtali við Morgun-
blaðið. „Annars er ómögulegt
að segja til um hvað í rauninni
gerðist. Þetta hefur gerzt mjög
snöggt og skipveijar ekki átt
mikla von um björgun. Ef þyrla
hefði verið nærstödd held ég
að hún hefði verið eina von
þeirra."
Að sögn Grétars var það skömmu
fyir miðnætti á jóladag, sem Sæl-
jónið hélt út til aðstoðar sökkvandi
skipi í grennd við Seley. Síðar var
það leiðrétt og sagt að skipið hefði
strandað á Seleynni, en í ljós átti
eftir að koma að skipið var strand-
að í Skrúðnum eða talsvert
sunnar.
„Við byrjuðum strax að leita
hlémegin við eyna og í átt til
okkar rak alls konar brak, tunnur
og slíkt. Við náðum gúmbát frá
skipinu og var rekakkerið úti,
hvort sem það þýðir að menn
hafi komist í bátinn eða ekki.
Tveir menn fundust fljótlega og
var sá sem við tókum um borð,
brezkur stýrimaður, með
lífsmarki. Hann dó skömmu síðar.
Síðan leið tæp klukkustund áður
en fimm lík til viðbótar náðust
og voru þau tekin um borð í Esk-
firðing, Geisla og Sæljónið.
Mennirnir voru illa búnir og
greinilegt að þeir hafa ekki haft
mikinn tíma til að bjarga sér,“
sagði Grétar Rögnvarsson.
færst úr stað eftir strandið. „Skipið
strandaði alveg upp í Skrúð, en
hefur nú færst norð-austur yfir á
grynningar. Það hefur verið alveg
vonlaust fyrir áhöfnina að koma
út björgunarbátum, því það var
mikið brim. Þegar bátar komu norð-
an og norð-austan að Skrúðnum
fundu þeir brak, svo þetta hefur
gengið fljótt yfir.“
Þorri og fleiri bátar voru alla
nóttina og fram á næsta dag við
leit á svæðinu. „Þegar leitin stóð
sem hæst voru bátarnir 10-12,“
sagði Friðrik. „Þeir bátar sem fundu
lík fóru fljótt til lands, áður en fólk
í landi var komið á fætur."
Ekki vildi Friðrik leiða neinum
getum að því hvers vegna breska
skipið hefði strandað, en benti á
að áhöfnin var ókunn öllum stað-
háttum og sagt væri að hún hefði
átt í erfiðleikum með vél í hafi.
Líkið rann úr vestinu og
hvarf, þetta var hræðilegt
- segir Arni Halldórsson skipssljóri á Eskifirði
„FJÓRUM líkum var bjargað úr hafi á örskömmum tíma. Mennirnir
voru illa klæddir. Sá sem við náðum um borð var á skyrtunni einni
og buxurn," sagði Arni Halldórsson skipsstjóri á Eskifirði. Hann fór
til björgunarstarfa með bátnum Geisla þegar fréttist að skipið Syn-
eta hefði strandað við Skrúð í mynni Fáskrúðsfjarðar.
„Við lögðum af stað um klukkan
hálf tólf á jóladag og vorum komn-
ir að Skrúði um hálfri annarri
stundu síðar. Þegar við komum að
var mikið brak í sjónum. Það var
hvasst, um fimm til sex vindstig,
vindur á suð-suðaustan og mikilí
sjógangur," sagði Árni. „Þarna er
mjög straumhart."
Árni sagði að á skammri stundu
hefði tekist að bjarga fjórum líkum.
Skipverjum á Geisla tókst að ná í
lík þriggja manna úr áhöfn Syneta.
„Annar þeirra sem við náðum um
borð var í léttum fötum og björgun-
arvesti en hinn var í heilgalla. Við
náðum þriðja manninum að borði.
Hann rann þá úr björgunarvestinu
og hvarf í hafið, þetta var hræði-
legt!“ sagði Ámi.
Hann sagði að líkast til hefðu
skipverjar um borð í Synetu ekki
átt þess kost að komast í björgunar-
báta, aðstæður hefðu ekki leyft
það. Syneta hefði verið komin of
nálægt Skrúði til þess að unnt hefði
verið að sjósetja björgunarbátana.
Mennimir hefðu að öllum líkindum
látið fyrir berast í skipinu þar til
þeir urðu að stökkva frá borði.
Að sögn Árna er Skrúður mjög
brattur og engin leið að freista þar
uppgöngu nema í stilltu veðri.