Morgunblaðið - 11.02.1987, Blaðsíða 56

56 MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 11. FEBRÚAR 1987
Bjartsýnn — en raunsær
Rabbað við „fallbyssuna", „einræðisherrann" og „kraftaverkamanninn"
Jón Hjaltalín Magnússon formann Handknattleikssambands íslands
Morgunblaðið/Bjarni
• Það er jafnan spenna utan vallar sem innan í mikilvsegum landleikjum. Þegar Island sigraði Rúmeníu á heimsmeistaramótinu í Sviss
í fyrra höfðu Jón Hjaltalfn Magnússon, Formaður HSÍ, Bogdan Kowalcyzk, landsliðsþjálfari og Þórður Sigurðsson, gjaldkeri HSÍ, ríka ástœðu
til að fagna eftir leikinn.
Jón Hjaltalín Magnússon
hefur verið formaður Hand-
knattleikssambandsins síðan
skömmu fyrir Ólympíuleikana
í Los Angeles 1984. Hand-
boitinn hefur verið á mikilli
, uppleið f formannstíð hans
og áhugi á íslandsmótinu hef-
ur aukist gríðarlega. Jón var
kunnur landsliðsmaður á
árum áður, talinn einn skot-
fastasti leikmaður heims og
oft kallaður „fallbyssan" þeg-
ar hann var upp á sitt besta!
Jón hefur verið nefndur ein-
ræðisherra og kraftaver-
kakarl þegar handboltinn er
annars vegar — hann hefur
verið umdeildur, en hvað sem
því líður er Ijóst að hann hef-
ur unnið gríðarlegt starf sem
formaður HSÍ. Undirritaður
^ hitti Jón að máli á dögunum
á heimili hans í Seljahverfinu,
en þar býr hann ásamt eigin-
konu sinni, Sonju Guðmunds-
dóttur, og þremur börnum
þeirra, Magnúsi Hjaltalín, 13
ára, Olafi Erni, 11 ára og
Svövu Björk, 8 ára.
Jón er fæddur í miðbænum í
Reykjavík og byrjaði með Þrótti í
handbolta. Eftir að hann fluttist í
Bústaðahverfið gekk hann svo í
Víking. Þá var hann í þriðja flokki
- og lék hann með félaginu meðan
hann var hér á landi. Ég byrjaði
að leika í meistaraflokki 17 ára
gamall, 1965, en fór svo utan til
náms til Svíþjóðar 1969,“ sagði
Jón.
Hann var fyrst valinn í landsliðið
árið 1966 fyrir leik við Vestur-
Þjóðverja hér heima, þá 19 ára.
„Ég hef leikið 54 landsleiki — það
voru ekki spilaðir jafn margir lands-
leikir þá og gert er í dag. Ég lék
minn síðasta landsleik 1978,“
sagði Jón.
Jón var við nám í Svíþjóð sem
fyrr segir og lék með LUGI frá
Lundi í níu ár, til 1978, við sérlega
góðan orðstír, en að því loknu tók
hann við þjálfun Malmö FF sem
var í 3. deild. Jón lék einnig með
liðinu og komst það upp í 2. deild.
Þér gekk vel f Svíþjóð, var það
ekki?
„Jú, alveg þokkalega," sagði Jón
hæversklega, en þegar sænskum
dagblöðum frá þessum tíma er
flett kemur í Ijós að Svíar hafa svo
sannarlega kunnað að meta þenn-
an snjalla handboltamann. Jón
heldur áfram: „LUGI var í 2. deild
þegar ég byrjaði en við fórum upp
í 1. deild tveimur árum seinna og
héldum okkur þar. Þá urðum við
einu sinni Svíþjóðarmeistarar ut-
anhúss og lékum til úrslita í
Allsvenskan einu sinni en töpuðum
fyrir DROTT og urðum í öðru sæti.“
Jón fluttist til íslands á ný sum-
arið 1979 er honum bauðst starf
hjá Járnblendiverksmiðjunni á
Grundartanga. Þá bjó fjölskyldan
á Akranesi pg Jón tók einmitt að
sér þjálfun ÍA-liðsins og lék með
því í 3. deildarkeppninni. „Ég spil-
aði með Skagamönnum í rúmt ár.
Það var gaman, þetta gekk þokka-
lega hjá okkur en herslumuninn
vantaði að við kæmumst upp í 2.
deild," sagði Jón.
í Svíþjóð lærði hann rafeinda-
verkfræði, var í háskólanum í Lundi
irá 1969—73 og starfaði eftir nám-
1ð hjá Kockum-skipasmíðastöðinni
í Málmey, á þróunar- og tölvudeild
sem verið var að stofna. „Ég starf-
aði hjá Kockum í rúm tvö ár en
þá stofnaði Kockum sérstakt fyrir-
tæki sem átti að sjá um tölvubúnað
fyrir skip og ég fór að vinna þar.
Við vorum mjög framarlega á sviði
tölvutækni fyrir stór olíuflutninga-
skip. Þegar ég kom úr skóla voru
örtölvurnar nýkomnar á markaðinn
og eitt fyrsta verkefnið sem ég
fékk var að hanna tölvubúnað í
stór olíuflutningaskip — sem voru
eins og fjórir fótboltavellir á stærð
— og settum við víst fyrstu örtölv-
una um borð í skip 1974. Þá vann
ég að markaösfærslu þessara
tölvukerfa víða um heim."
Valdi tæki og sá um
uppsetningu á Lottó-
inu
Eftir að hafa starfað í tvö ár á
Grundartanga fluttist Jón með fjöl-
skyldu sína til Reykjavíkur og síðan
hefur hann rekið verkfræði- og við-
skiptafyrirtækið JHM-almenn
tækniþjónusta. „Ég starfa sjálf-
stætt eins og sagt er og tek að
mér ýmis verkefni. Á síðastliðnu
ári valdi ég til dæmis tækjabúnað
og sá um uppsetningu á tölvukerf-
inu fyrir Lottó 5/32 og sá um eftirlit
með uppsetningu og samdi við
bandaríska seljendur tækjanna. Þá
hef ég unnið ýmis áætlunarstörf
fyrir atvinnumálanefnd Reykjavíkur
um eflingu hátækniiðnaðar, verið
verkefnisstjóri fyrir fyrirtæki í raf-
eindaiðnaði um eflingu rafeinda-
iðnaðar og síðan hef ég verið að
aðstoða Háskóla íslands við stofn-
un ýmissa þróunarfyrirtækja og
eflingu líftækniiðnaðar hérlendis.
Það sem ég hef lagt áherslu á er
tækniiðnaður, notkun sjálfvirkni-
búnaðar, verkefnastjórnun, vöru-
þróun og viðskiptaþjónusta, en ég
er stundakennari á sviöi vöruþró-
unar við verkfræðideild háskól-
ans.“
Hvernig kom það svo til að þú
komst til starfa fyrir Handknatt-
leikssambandið?
„Rétt fyrir Ólympíuleikana 1984,
þegar Ijóst var að ísland myndi fá
þar sæti, var ég beðinn að taka
að mér formennsku í stjórn HSÍ.
Mér fannst þetta áhugavert verk-
efni. Liðið var gott og sem gamall
landsliðsmaöur hafði ég áhuga á
að hjálpa til fyrst leitað var til mín.
Síðan hefur þetta verið mitt aðal
áhugamál." Jón hafði ekki áður
starfað í stjórn HSÍ. „Ég þekkti þó
handknattleikinn frá leikvellinum
og einnig þekkti ég marga í Al-
þjóðahandknattleikssambandinu
— sumir þeirra eru góðir vinir mínir
frá því ég var í Svíþjóð, og það
auðveldaði ýmislegt varðandi al-
þjóðasamskiptin."
íslendingum og Svíum virðist
aldrei hafa verið sérlega vel til
vina þegar handknattleikur er
annars vegar. Varstu kunnugur
forystumönnum þar eins og til
dæmis Kurt Wadmark sem í
gegnum árin virðist ekki hafa
verið vinsamlegur ísienskum
handboltamönnum?
„Já, óg þekkti hann vel. Svíarnir
eru mjög ákveðnir, en ég tel að
þeir hafi gert ákveðin mistök og
hef verið óhræddur við að segja
þeim það. Menn geta verið vinir
þó þeir deili og við í HSÍ erum
óhræddir við að segja okkar skoð-
anir.“
Meira hlustað á okkur
þegar vel gengur
Nú er ísland komið vel inn á
landakort handboltamanna með
góðum árangri. Hvernig lýst þér
á framtíðina?
„Já, það vekur mikla athygli hjá
handboltaforystumönnum erlend-
is hve landslið okkar eru sterk. Það
er meira hlustað á okkur á þingum
Alþjóðahandknattleikssambands-
ins þegar okkar gengur svona vel
í keppni og margar áhugaverðar
tillögur okkar eru teknar til greina.
Við erum með mjög gott landslið,
handboltinn er ein alvinsælasta
íþróttagreinin á íslandi, þannig að
við hljótum að hafa gert margt
rétt við það að byggja upp hand-
knattleiksáhugann hér á íslandi."
Handknattleikurinn er nú í
gífurlegri sókn hér á landi aftur.
Breyttuð þið einhverju í áróðurs-
starfsemi ykkar?
„Eitthvað breyttum við starfs-
háttum, já. Ég hef starfað mikið
að vöruþróun og markaðsmálum
víða um heim — og þegar farið er
af stað við slíkt athugar maður
fyrst hvað maður hefur í höndun-
um, hver markaðurinn er og
hvernig eigi að kynna og selja vör-
una. Hér höfum við mjög góðan
handbolta og mikinn áhuga, en
það var Ijóst að áhuginn var að
dvína um það leyti sem ég varð
formaður 1984. Menn voru á þeirri
skoðun vegna lélegrar aðsóknar
að 1. deildarleikjum og vegna þess
að við vorum B-þjóð í handbolta.
Landsliðið fékk síðan tækifæri til
að taka þátt í Ólympíuleikunum og
þá mátum við í stjórninni stöðuna
þannig, að við ættum að leggja
aðaláherslu á að byggja upp
gríðarlega gott landslið. Við töld-
um að ef okkur tækist það myndi
áhugi almennings aukast á ný og
þar með aðsókn að 1. deildarleikj-
um aukast og unglingar fara meira
á handboltaæfingar. Við lögðum
allt undir til þess að komast beint
af Ólympíuleikunum í A-heims-
meistarakeppnina og hugsuðum
ekkert um B-keppnina í Noregi
1985. Þetta tókst og síðan endurt-
ók sagan sig. Við lögðum allt undir
í Sviss til að komast beint á
Ólympíuleikana í Seoul og hugsuð-
um ekkert um B-keppnina sem
senn hefst á Ítalíu. Þá vorum við
gagnrýndir fyrir nokkuð mikla
bjartsýni, en markmið okkar náðist
og áhugi almennings á handbolt-
anum hefur stóraukist. Við sjáum
að á flestum leikjum er full höll á
Akureyri og annars staðar úti á
landi hefur aðsókn stóraukist. Að-
sókn hefur líka aukist í Reykjavík
þar sem hún var orðin mjög léleg
verð ég að segja."
Nú hefur verið lögð gffurleg
vinna i að byggja upp iandsliöið
undanfarin ár. Getum við vænst
þess að eiga gott og „stabflt11
landslið um ókomin ár, að þínu
mati?
„Við stefnum markvisst að því.
Við höfum alltaf haft gott unglinga-
starf hjá HSÍ — nú erum við með
16 ára, 18 ára og 21 árs landslið
hjá piltum og erum að efla kvenna-
handknattleikinn líka, sérstaklega
hjá ungu stúlkunum, og það er
alveg Ijóst, eins og þú sást í des-
ember á Flugleiðamótinu, að 21
árs landsliðið stóð nokkuð vel í
A-landsliðinu okkar og sigraði
Finna og Bandaríkjamenn! Ég tel
að við þurfum ekki að kvíða framtí-
ðinni.Ég hef líka séð að yngri
flokkarnir hér á landi eru í mjög
góðri æfingu. Við eigum góða þjálf-
ara sem hafa spilað handbolta og
þekkja hann vel. HSÍ hefur nú mik-
inn áhuga á að efla fræðslustarf-
semina og auka áhuga unglinga á
íþróttum. Aðalvandamálið er
skortur á húsrými því við höfum
alltof fáa tíma til æfinga. En ég
kvíði alls ekki framtíðinni, eftir að
hafa fylgst með þessu undanfarin
tvö ár.
Hvernig er fjárhagsleg staða
HSfídag?
„Á síðasta ári var veltan tæpar
30 milljónir og rekstrarhagnaður
um 3 milljónir króna og mér sýnist
að þetta ár verði allgott og við
ættum að geta skilað hagnaði aft-
ur. Það er Ijóst að þegar vel gengur
hjá landsliðinu vilja mörg fyrirtæki
hjálpa okkur — telja það um leið
hafa auglýsingagildi fyrir þau að
við komum þeirra vöru og þjónustu
á framfæri. Við teljum einnig að
landslið okkar sé góð landkynning
erlendis því oft er mikil umfjöllun