Morgunblaðið - 12.02.1987, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 12. FEBRÚAR 1987
Minning:
Reynir Eyjólfs-
son kaupmaður
1 Fæddur 28. júlí 1916
Dáinn 29. janúar 1987
í dag er til moldar borinn Reynir
Eyjólfsson, ’taupmaður í Reynisbúð.
Þrátt fyrir að andiát Reynis hefði
ef til vill ekki átt að koma á óvart,
þar sem hann hafði átt við van-
heilsu að stríða alllengi, bregður
manni óneitanlega við þegar vinir
hverfa á braut. Þá er ósjálfrátt
dokað við og horft til baka.
Reynir Eyjólfsson var sannkall-
aður kaupmaðurinn á hominu.
Kaupmaður sem öllum vildi gott
gera og var fús til að greiða götu
fólks eftir mætti. Því miður fer
þessum mönnum fækkandi og um
leið því hlutverki sem kaupmaður-
inn á hominu hefur haft sem sérsvið
í okkar þjóðélagi, nefnilega mann-
leg og heilbrigð samskipti fólks á
milli. Þeir, sem komnir eru til vits
og ára og þekkja þennan þátt
mannlífsins og ólust upp með því,
munu sakna þess. Reynir Eyjólfsson
lét félagsmál kaupmanna mikið til
sín taka og var honum trúað fyrir
fjölmörgum trúnaðarstörfum í þágu
kaupmanna, sem ég ætla ekki að
tiltaka sérstaklega, en vil þó þakka
honum ánægjulegt samstarf að
málefnum kaupmanna í gegnum
árin. Eitt af þeim málefnum sem
Reynir lét sig varða af óbilandi
áhuga var starfsemi og rekstur
Matkaupa hf., sem er innflutnings-
fyrirtæki, rekið af kaupmönnum.
Reynir var einn af stofnendum
þessa 30 ára gamla fyrirtækis og
sat um árabil í stjóm þess. Áhugi
Reynis fyrir velgengni Matkaupa
hf. var mikill, til merkis um það
átti hann til að hringja í undirritað-
an allt fram á hinsta dag og ræða
um fyrirtækið og framtíð þess af
slíkum áhuga að líkast var að ung-
ur maður, sem væri að byija sína
framtíð sem kaupmaður, ætti hér
hlut að máli. Þessi símtöl og þau
heilræði sem þeim fylgdu mun ég
sakna. Ég vil Ijúka þessum fáu
Iínum á því að þakka Reyni Eyjólfs-
syni fyrir hönd Matkaupa hf. hans
störf í þágu fyrirtækisins og munu
hluthafar og starfsfólk ætíð
minnast Reynis með hlýhug.
Ég votta eiginkonu og öðrum
ástvinum hins látna dýpstu samúð.
Gunnar Snorrason
Vinur minn, Reynir Eyjólfsson,
kaupmaður, lézt á hjartadeild
Landspítalans fimmtudaginn þ. 29.
janúar.
Fyrir réttum 8 árum kenndi hann
hjartabilunar, sem leiddi til þess að
hann gekk undir hjartaaðgerð á
sjúkrahúsi í London um haustið,
sama ár. Aðgerðin virtist hafa tek-
ist vel og var heilsa hans allgóð
næstu 3 árin. Þá fékk hann, því
'niður, slæma inflúensu og náði
aldrei fullri heilsu eftir það. Veik-
indi hans ágerðust eftir því sem
árin liðu. Það var undravert hvað
hann virtist ná sér á milli, gekk
reyndar kraftaverki næst. Senni-
lega hefur það verið hinn mikli
Iífsvilji og hugarorka, sem hélt hon-
um uppi, auk þess sem læknar og
hjúkrunarfólk hjartadeildar Lands-
pítalans veittu honum góða hjúkr-
un, þegar hann dvaldi þar, sem
hann kunni vel að meta.
Alla tíð vann Reynir við'verzlun.
Byijaði ungur að vinna fyrir sér.
Fyrst sem sendill en síðan vann
hann við afgreiðslustörf í allmörg
ár. Hann kaus þó heldur að standa
á eigin fótum og stofnaði matvöru-
verzlunina Reynisbúð í ágúst 1955
á homi Bræðraborgarstígs og
Ásvallagötu, norðanmegin. Nokkr-
um árum síðar flutti hann verzlun-
ina í stærra húsnasði, suður yfir
Ásvallagötu, á hitt homið. Reynir
starfrækti verzlun sína í hartnær
30 ár eða þar til hann hætti í maí
1985, af heilsufarsástæðum.
Reynir var vinsæll, vellátinn,
traustur, glaðlyndur og átti gott
með að umgangast fólk. Það ríkti
gott andrúmsloft í verzlun hans.
Félagslyndur var hann. Var einn
af stofnendum Stofnlánasjóðs mat-
vömkaupmanna og formaður í einn
áratug. Um árabil var hann í stjóm
Matkaups hf., heildv. í eigu mat-
vömkaupmanna og meðal stofn-
enda fyrirtækisins. Var lengi í
stjóm í Félagi matvömkaupmanna.
Kaupmannasamtök íslands sæmdu
hann heiðurskjali árið 1968.
Hann hafði mikla ánægju af lax-
veiði, sem hann stundaði meðan
heilsan leyfði. Var ágætur stanga-
veiðimaður, prýðis félagi og háttvís
í framkomu.
Reynir var fæddur þ. 28. júlí
1916 hér í Reykjavík og bjó hér
alla tíð. Foreldrar hans vom Eyjólf-
ur Gíslason, þekktur hestamaður,
lengi starfsmaður hjá Reykjavíkur-
borg, og kona hans, Guðríður
Magnúsdóttir, sem var lærð mjólk-
urbústýra. Hún var ættuð ofan úr
Borgarfirði, en Eyjólfur átti ættir
að rekja til Ámes- og Rangæinga.
Þau eignuðust 4 böm; Trausta, sem
er elstur, Reyni, Svölu og Pálma.
Móður sína misstu þau systkinin
þegar Reynir var um fermingu.
Reynir Eyjólfsson var tvíkvænt-
ur. Fyrri kona hans var Guðrún
E. Guðmundsdóttir, ættuð úr Ön-
undarfirði. Hann kvæntist henni
árið 1941. Þau eignuðust 3 syni,
en þeir em: Ámi, framkvstj. hjá
Félagi ísl. stórkaupmanna, Eyjólf-
ur, flugmaður hjá Cargolux og
Jóhann, rafvirki. Rúna, eins og hún
var ávallt nefnd, dó árið 1948. Hún
var drífandi og góð húsmóðir, sem
hugsaði vel um heimilið.
Síðari konu sinni, Ragnheiði
Friðriksdóttur frá Flateyri, kvænt-
ist hann árið 1952. Sonur þeirra
er Jóhannes Valgeir, matreiðslu-
maður. Ragnheiður var manni
sínum sannkölluð stoð og stytta.
Það kom í hennar hlut að sjá um
verzlunina með honum eftir að
heilsa hans bilaði. Var það ærið
starf auk þess að sinna heimilinu,
sem hún gerði af myndarskap.
Með Reyni er horfinn af sjónar-
sviðinu góður og gegn borgari og
einn „kaupmaðurinn á horninu", en
þeir gegna mikilvægu hlutverki með
þjónustu sinni við íbúa borgarinnar.
Eiginkonu, sonum hans og öðmm
í fjölskyldunni, votta ég innilegustu
samúð.
Hákon Jóhannsson
í dag verður til moldar borinn
Reynir Eyjólfsson . kaupmaður.
Hann fæddist 28. júlí 1916, sonur
hjónanna Eyjólfs Gíslasonar starfs-
manns Reykjavíkurborgar og konu
hans Guðríðar Magnúsdóttur, sem
þá bjuggu á Skólavörðustíg í
Reykjavík.
Á þeim tíma þegar Reynir vex
úr grasi fengu ekki allir notið óska
sinna hvað varðar menntun og
skólagöngu og réðst sveinninn að-
eins 13 ára gamall í vinnu til hins
valinkunna sæmdarmanns Sigur-
bjöms í Vísi. Jafnframt stundaði
hann kvöldskólanám og síðar sjálfs-
nám og var Reynir'bæði fróður og
minnugur.
Hjá Sigurbirni naut hann fyrstu
tilsagnar varðandi verslunarstörf
sem síðan áttu eftir að verða megin-
viðfangsefni og uppistaðan i
starfsæfí hans. Síðar meir réðist
hann til starfa hjá KRON og var
þar verslunarstjóri lengi. Verslunar-
störfín áttu vel við Reyni, alltaf var
nóg að gera og hver nýr viðskipta-
vinur færði með sér sín sérstöku
viðhorf, sínar óskir og jafnframt
þurfti viðskiptavinurinn ef til vill
að losa örlítið um eigin innibyrgð
vandamál, og þá var gott að eiga
verslunarmanninn að sem þolin-
móðan hlustanda. Þar sem Reynir
var þar var jafnan glettni og gáski
til að létta lund þeirra sem til hans
leituðu.
Árið 1941 giftist Reynir Guðrúnu
Guðmundsdóttur og eignuðust þau
þijá syni, þá Áma Reynisson fram-
kvæmdastjóra Félags íslenskra
stórkaupmanna, sem er giftur Önnu
Bjamadóttur, Eyjólf Reynisson sem
er flugvirki og giftur er Unu Gísla-
dóttur og Jóhann Reynisson sem
er rafvirki.
Reynir missti konu sína árið
1948. Hann giftist aftur 1952 eftir-
lifandi konu sinni, Ragnheiði
Friðriksdóttur, og áttu þau saman
einn son, Jóhann Valgeir Reynis-
son, og er hann matsveinn að
atvinnu. Allt er þetta velmetið
dugnaðarfólk. Ragnheiður, síðari
kona Reynis, er mikilhæf mann-
kostakona sem reyndist manni
sínum og fjölskyldunni allri stoð og
stytta svo eftirtekt vakti.
Reynir hóf rekstur eigin verslun-
ar árið 1955 og var vel metinn og
vinsæll kaupmaður. í því starfí sem
annars staðar naut hann og ágætr-
ar aðstoðar eiginkonu sinnar,
Ragnheiðar, en saman ráku þau
verslunina uns heilsubresturinn
hamlaði áframhaldi.
Árið 1968, á 40 ára afmæli Fé-
lags matvörukaupmanna; var hann
sæmdur heiðursmerki KI.
Reynir var mjög félagslyndur að
eðlisfari enda allsstaðar vel þeginn
liðsmaður og eftirsóttur. Hann var
félagi í Frímúrarareglunni um ára-
bil og mér er kunnugt um að honum
fannst sem flestum öðrum það vera
mikið gæfuspor þegar hann gekk
þar inn, enda mat hann þann félags-
skap alla tíð mikils. Hann var félagi
í Kaupmannasamtökum íslands í
gegnum sitt sérgreinafélag, Félag
matvörukaupmanna, en þar var
hann í stjóm í mörg herrans ár, og
þar kynntist undirritaður honum,
þegar við lentum þar saman í stjóm.
Reynir var þar þá fyrir, og bar
með sér yfirbragð hins reynda fé-
lagsmálamanns. Hann átti létt með
að standa upp og segja skoðanir
sínar hátt og hressilega og ævinlega
hæfílega blandaðar græskulausri
kímni. Það var mér strax ljóst að
þama fór vinsæll maður sem í öllu
var ómissandi hvort heldur um var
íjallað brýnustu hagsmunamál ell-
egar að undirbúnar vom veiði- og
skemmtiferðir.
Við geymum minningamar frá
þessum tíma. Reynir valdist til fjöl-
margra trúnaðarstarfa fyrir félaga
sína. Hann var meðal stofnenda
Matkaups hf. 1957 og sat þar í
stjóm um tíma. Hann var einnig í
stjórn Stofnlánasjóðs matvömversl-
ana og gegndi formennsku þar hin
síðari ár allt til ársins 1984 er hann
af heilsufarsástæðum varð að draga
sig í hlé.
Fyrir þessi og fjölmörg önnur
trúnaðarverkefni ótalin hér, fæmm
við í Kaupmannasamtökum íslands
honum að leiðarlokum hugheilar
félagsþakkir.
Að vera kaupmaðurinn á hominu
eins og það er gjaman kallað í dag
útheimtir m.a., ef vel á að vera,
snyrtimennsku, einlægni, ljúf-
mennsku, samviskusemi og ráð-
deild. Alla þessa eiginleika átti
Reynir í ríkum mæli og marga fleiri.
Hann var vinmargur og traustur
vinur vina sinna.
Þeir em því margir sem nú horfa
með hryggð í huga til horfíns dánu-
manns. I fölskvalausri trú á forsjá
himnaföðurins beygjum við höfuð
okkar í lotningu. Sannur vinur er
genginn, en göfug minning lifír.
Við sendum ástvinum hans öllum
okkar dýpstu samúðarkveðjur og
biðjum hinn hæsta höfuðsmið him-
ins og jarðar að veita þeim styrk í
sorg sinni.
Hreinn Sumarliðason
erindreki KÍ.
Kveðja frá Landssamtökum
hjartasjúklinga
Reynir Eyjólfsson kaupmaður,
Hringbraut 52, Reykjavík, vara-
stjómarmaður Landssamtaka
hjartasjúklinga frá upphafí, lést á
Landspítalanum í Reykjavík 29.
janúar sl.
Reynir var einn af aðalhvata-
mönnum að stofnun samtakanna
árið 1983 og varð fyrstur til að
leggja fram lista fyrir væntanlega
stofnendur við móttökuathöfn frú
Önnu Cronin á Hótel Sögu í júlí
sama ár. Þrátt fyrir bágt heilsufar
seinustu árin var hann sífellt með
nýjar og ferskar hugmyndir um
störf og framgang Landssamtaka
hjartasjúklinga. enda var Reynir
heitinn sérlega hugmyndaríkur
maður, og hann vildi vera sívinnandi
í þágu samtakanna og átti vissulega
stóran þátt í velgengni þeirra í fjár-
öflunarmálum og daglegum störf-
um, bæði með beinni vinnu og
snjöllum og góðum ráðum.
Heilsu sinnar vegna átti Reynir
oft erindi á hjartadeild Landspítal-
ans hin síðari ár um lengri eða
skemmri tíma. Þar átti hann góða
vini, lækna og hjúkrunarfólk, sem
annaðist hann af alúð og nær-
gætni. Við þetta fólk ræddi hann
um starfsemi Landssamtaka hjarta-
sjúklinga og fékk það í lið með sér
við að stuðla að velgengni félags-
ins, enda var hann mjög vinsæll og
vel liðinn af öllu starfsfólki á deild-
inni, og mat hann mikils alla
hjúkrunina og hlýtt viðmót þessa
ágæta fólks, sem sýndi þeim hjón-
um báðum frábæra vinsemd og
hlýju til hinstu stundar.
Við félagamir í Landssamtökum
hjartasjúklinga minnumst þessa
mæta manns með þakklæti og sökn-
uði og sendum fjölskyldu hans
innilegar samúðarkveðjur.
Ingólfur Viktorsson
„Indælt er ljósið og Ijúft er fyrir augun að
horfa á sólina, því lifi maðurinn mörg ár þá
á hann að vera glaður öll þau ár.“
(Pred. 11. kap. 7. vers.)
Hver er að koma vestan með
görðum? Það er hann Reynir, sum-
arpilturinn í Hellishólum. Hann
gengur hægt eftir götutroðningn-
um, sem liggur á milli bæjanna.
Lágvaxinn drengur á fermingar-
aldri, vaggar lítið eitt í spori, hallar
höfðinu til hliðar annað slagið, horf-
ir á umhverfið opnum augum. Hann
sér að það hefur snjóað í Tindfjöll
og Eyjafjallajökullinn er blárri en í
vor. Lóumar em flestar farnar úr
móanum, það er komið haust. Þetta
umhverfí er þá blasti við augum
hans fylgdi honum síðan alla ævi
ásamt minningum um góða fólkið,
sem hann dvaldi hjá síðastliðin fjög-
ur sumur.
Erindið heim til foreldra minna
er, að hann er kominn til að kveðja.
Sumardvölinni er lokið, á morgun
fer hann heim til Reykjavíkur. Þetta
er fallegur piltur, prúður og hæglát-
ur. Ég veit að þeim er vel til vina,
foreldrum mínum og honum og
tryggð milli þeirra endist æ síðan.
Þetta er fyrsta minningin, sem ég
á um mág minn, Reyni, en er leiðir
okkar lágu saman löngu síðar átti
ég eftir að reyna að hann var vænn
maður og tryggur vinur vina sinna.
Mér hefur verið sagt að Sigríður
heitin Halldórsdóttir frá Ósabakka,
amma Reynis, hafí tekið svo til
orða: Sú besta vöggugjöf er barni
hlotnast er lífsgleði og gott geð.
Mér er nær að halda að hún hafí
verið heilladísin er óskaði sonarsyni
sínum þessara gæða. Því þrátt fyr-
ir stórar sorgir og síðan veikindi
hélt hann gleði og bjartsýni alla
tíð, þótti í einu orði sagt gaman
að lifa.
Móður sína missti Reynir ferm-
ingarárið sitt og þurfti frá þeim
tíma að standa á eigin fótum. Þar
sem hann stundaði vinnu kom hann
sér svo vel, að húsbændur og sam-
starfsfólk eru enn í dag að minnast
þeirra tíma. Reynir var tvíkvæntur,
með fyrri konu sinni, Guðrúnu Guð-
mundsdóttur, eignaðist hann þijá
syni, en Guðrún andaðist í desem-
ber 1948. Það voru vissulega daprir
dagar er hamingjan hvarf úr húsi
hans. Þar var kvödd mæt kona vel
af guði gjörð. En aftur birti til er
hann gekk að eiga Ragnheiði Frið-
riksdóttur. Það var stórt hlutverk
sem hún tók við, að ala upp þijá
stjúpsyni á viðkvæmu bemsku-
skeiði, en hún var sannarlega
vandanum vaxin og þau hjónin sam-
hent að byggja upp hlýlegt og
stórmyndarlegt heimili. Reynir og
Ragnheiður eignuðust einn son og
eru allir synimir efnismenn og
drengir góðir. Eins og hjónin vom
samtaka í uppeldi drengjanna sinna
svo var einnig er þau byggðu sér
snoturt sumarhús í fallegu um-
hverfi. Þar var sannarlega tekið til
hendinni, ræktað og prýtt. Þar festi
hinn fegursti gróður rætur og dafn-
aði vel, enda grær undan hollri
hendi. Það var gott að koma að
Laxabakka, svo heitir bústaðurinn,
enda vom húsráðendur mjög gest-
risnir og því sjaldan gestlaus bær.
Félagar vom þau í besta skilningi,
nutu margra ferðalaga utanlands
og innan, hrifust saman af fögmm
listum í tali og tónum.
Margir vom þeir sunnudags-
morgnar er Reynir sló á þráðinn til
okkar. Hann virtist aldrei hafa
nema góðar fréttir að færa. Dreng-
imir hans höfðu tekið sér eitthvað
nýtt fyrir hendur eða eftir að litlu
bamabömin komu til sögunnar,
þessir sólargeislar sem vom sífelld-
ir gleðigjafar. Eins gladdist hann
innilega ef vel gekk hjá vinum og
frændfólki. Nú hin síðari ár er
heilsu hans tók að hraka var hann
samt alltaf sama hetjan, bjartsýnn
á bata, ræddi lítt um veikindi en
sló á léttari strengi. Þá kom líka í
ljós hve Ragnheiður var umhyggju-
söm og traust og gerði allt til að
létta honum lífíð. Eg minnist þess
er við hjónin fómm í fyrsta sinn
að heimsækja Reyni í sjúkrahús,
þá sat ung sonardóttir hjá honum
og strauk kinnina á afa sínum með
lítilli mjúkri hendi, þar var gagn-
kvæmur kærleikur. Á kveðjustund
þökkum við hjónin og bömin okkar
samfylgdina og alla vináttu í okkar
garð og eigum um hana minningar,
sem allar em góðar. Blessun fylgi
fólkinu hans um ókomin ár.
Margrét J. ísleifsdóttir
Fráfall vinar míns, Reynis Eyj-
ólfssonar, þurfti ekki að koma þeim
sem til þekktu á óvart eftir alla þá
löngu og erfiðu baráttu sem hann
hafði háð. Hinsvegar undmðust
flestir það þrek og það æðmleysi
sem hann bjó yfir, að aldrei skyldi
hann bugast og alltaf halda stillingu
sinni og geðprýði til hinstu stundar.
Reynir var Reykvíkingur, fæddur
á Skólavörðustíg 3 28. júlí 1916.
Foreldrar hans vom Guðríður
Magnúsdóttir og Eyjólfur Gíslason.
Systkini Reynis vom Trausti renni-
smiður, vistmaður á elliheimilinu í
Hveragerði, Svala, gift Hákoni Jó-
hannssyni kaupmanni í Sport, og
Pálmi, fulltrúi sýslumannsins á
Hvolsvelli, giftur Margréti ísleifs-
dóttur.
Ungur hóf Reynir verslunarstörf
hjá Sigurbirni í Vísi en 1939 réðst
hann til KRON og starfaði þar til
ársins 1955, er hann hóf eigin versl-
unarrekstur.
Árið 1941 giftist Reynir Guðrúnu
Guðmundsdóttur frá Tannanesi í
Önundarfírði og eignaðist með
henni 3 syni, en þeir em: Árni,