Morgunblaðið - 09.04.1987, Blaðsíða 74

74
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 9. APRÍL 1987
t
ást er...
■ spegil/, spegi//
herm fiú /iver. . .
Mundu þegar að því kemur
hver sagði: Jörðin er ekki
flöt!
Með 'muMMam* ■.
morgunkaffinu
POLLUX
Fá góða sparkskó með
mjórri tá!
Þeir lægst launuðu
ættu að ganga fyrir
Ing-vi Hrafn
afburða
fréttamaður
3970-9457 skrifar:
Eg vil mótmæla skoðun
3169-9417 á fréttastjóra sjónvarps-
ins sem kom fram í Velvakanda 2.
apríl sl. Mér finnst Ingvi Hrafn
mjög góður fréttamaður. Hann er
fullur af áhuga og eldmóði og allt
hans lið er mjög gott.
Eru menn
ekkijafnir?
Ágæti Velvakandi.
Það er mikið talað um tvöfalt
siðgæði þessa dagana en ég skal
játa að það sem mér fmnst besta
dæmið um tvöfallt siðgæði er fram-
koma Alberts Guðmundssonar. Ef
hann væri formaður í íþróttafélagi
og gjaldkerinn hefði orðið uppvís
að því að svíkjast um að greiða
félagsgjöld þá myndi hann umsvifa-
laust láta gjaldkerann fara og ef
gjaldkerinn hefði fengið ferð til Isa-
ijarðar í afmælisgjöf og samt látið
íþróttafélagið borga fyrir ferðina
líka, þá hefði Albert umsvifa laust
látið gjaldkerann fara. En nú telur
Albert að annað eigi að gilda um
sig. Eru menn kannski ekki jafnir
í þessu landi?
Dagný Lárusdóttir
Til Velvakanda.
Það er segin saga að þegar þeir
lægst launuðu fá einhveija leiðrétt-
ingu sinna mála heimta aðrir hópar,
sem þó bera miklu meira úr bítum,
alltaf helmingi meira eða rúmlega
það. Fyrir skömmu náðist fram
nokkur kjarabót fyrir hina lægst-
launuðu og var það mikill sigur,
þó þetta væru engin ósköp. Enn
ekki máttu forréttinahópamir til
þess vita heldur heimta nú miklu
meira ofan á sín laun. Þannig hirða
þeir af verkafól'': það litla sem
áunnist hefur. F .ir skömmu var
spurt hvemig hægt væri að lifa af
45 þúsund krónum á mánuði. Eg
spyr hvemig er hægt að lifa af 30
þúsund krónum á mánuði eins og
margt verkafólk þarf að gera. Þetta
fólk vinnur erfiðustu og í sumum
tilfellum sóðalegustu verkin. Hinir,
sem sífelt eru að barma sér, njóta
alls konar forréttinda sem þeir hin-
ir sömu passa að minnast aldrei á.
Ég tel að þeir lægst launuðu ættu
að ganga fyrir um kjarabætur —
þegar laun hinna lægst launuðu em
orðin sómasamleg mætti hugsa til
hinna. Verkakona
Leikhúsið í kirkjunni
- stórkostlegt leikrit
K.J. skrifar:
Ég get bara ekki orða bundist
yfír hrifningu minni á leikritinu um
Kaj Munk sem sýnt er í Hallgríms-
kirkju í leikgerð Guðrúnar Ás-
mundsdóttur. Aldrei hefí ég orðið
fyrir slíkum áhrifum á leiksýningu.
Leikhús í kirkju, án leiktjalda, bak-
sviðs, eða nokkurs annars hjálpar-
tækis, sem venjuleg leikhús hafa,
hvernig er þetta hægt? Já, það er
auðséð að þarna er farið með efnið
á fagmannlegan hátt, sem í sínum
einfaldleika hrífur mann með sér
inn í leikinn. Ymist er maður stadd-
ur í kirkjunni á Veðrasæ, prestsetr-
inu, eða bemskuheimili Kajs á
Láglandi, eða úti á götu í litla
sveitaþorpinu á Jótlandi. Samspil
texta og leiks er frábært. Leikar-
amir upp til hópa skila sínum
hlutverkum einstaklega vel. Allar
persónur lifandi og sannar. Gaman
er að sjá hvað börnin fjögur fara
vel með sín hlutverk, full af lífi og
leikgleði. Já, þarna er sannarlega
gott leikverk á ferðinni, sem enginn
má láta fram hjá sér fara.
Víkveiji skrifar
eir, sem komið hafa til New
York undrast þá framsýni, sem
skipulagsyfirvöld á Manhattan hafa
haft, er ákveðið var að Central
Park yrði staðsettur þar sem hann
er. Enr.fremur hljóta borgaryfirvöld
oft að hafa litið þennan gróðurreit,
vin í miðju malbikinu, ágimdaraug-
um, en staðizt freistingarnar.
Central Park, ef tekinn yrði undir
byggingalóðir, gæti eflaust gefið
af sér þúsundir milljóna dollara, því
að á þessum stað em lóðir dýrastar
í veröldinni. Jafnvel á Manhatta-
neyju, þar sem menn hafa einkun
álitið að Mammon væri dýrkaður
öðrum fremur, dettur mönnum ekki
í hug að fóma útivistarsvæði fyrir
byggingalóðir eða umferðarmann-
virki.
xxx
IMorgunblaðinu á þriðjudag var
skýrt frá umræðum I borgar-
stjórn Reykjavíkur um skipulags-
mál og kom þar fram að skiptar
skoðanir væm um svokallaða Foss-
vogsbraut—Hlíðarfót, sem yfirvöld
Reykjavíkurborgar hafa viljað
leggja eftir endilöngum Fossvogs-
dal, en bæjaryfirvöld í Kópavogi
hafa stöðvað og deilt um við ná-
granna sína. Bæjarstjórn Kópavogs
vill skipuleggja Fossvogsdalinn sem
útivistarsvæði, enda er það eitt-
hvert skýlasta svæði á höfuðborgar-
svæðinu, svæði sem gefur tækifæri
til meiri ræktunar en flest önnur
svæði á þessum slóðum.
Alllangt er nú síðan Víkveiji
benti á að unnt væri að leggja Foss-
vogsbraut með því að grafa hana
niður í dalinn. Þar er djúpt niður á
fast og þessi lausn myndi þjóna
sjónarmiðum beggja, borgarinnar
og Kópavogs, því að þá yrði unnt
að skipuleggja dalinn sem útivistar-
svæði með golfvöllum og öðmm
skemmtilegheitum. Það gladdi því
Víkveija þegar hann sá á þriðju-
dag, að formaður skipulagsnefndar
höfuðborgarinnar sagði að ef af
gerð Fossvogsbrautar yrði, yrði
lögð áherzla á að umhverfisáhrif
brautarinnar í Fossvogsdal yrðu
sem minnst með því að hafa hana
niðurgrafna. Það er nauðsynlegt og
ætti að vera algjör forsenda þess
að hún verði lögð.
xxx
Umferðarmálin em annars mjög
mikilvæg í aðalskipulagi
Reykjavíkur og fjölgun einkabíla í
borginni er að verða svo til vand-
ræða, að erfitt getur verið að
komast leiðar sinnar um borgina.
Það er því ljóst að eitthvað verður
að gera til úrbóta. Svolítið em þó
þaú sjónarmið undarleg, þegar full-
trúi kvennalistans lýsir yfir því með
vanþóknun að umferð einkabílsins
sæti í fyrirrúmi og haft væri að
leiðarljósi að hún gengi sem bezt
fyrir sig. Hér er að sjálfsögðu ekki
verið að tala um bíla, heldur fólk.
Málið snýst um það, hvort Reyk-
víkingar eigi að komast leiðar
sinnar um borgina eða hvort þeir
eigi að eyða tíma sínum í eilífa bið
eftir að komast áfram. Bíllinn er
löngu orðinn almenningseign á ís-
landi. Hann er samgöngutæki fólks,
en ekki einhvert tæki, sem þarf að
komast áfram. Bflar em hvorki
menningarsjúkdómur né skrímsl,
heldur nauðsynlegt samtöngutæki
í nútíma þjóðfélagi.