Morgunblaðið - 28.04.1987, Síða 52

52
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 28. APRÍL 1987
Minning:
Guðmundur Magnús-
son verkfræðingur
Fæddur 28. sept. 1927
Dáinn 14. aprU 1987
Að lokum eftir langan, þungan dag,
er leið þín öll. Þú sest á stein við veginn,
og horfir skyggnum augum yfir sviðið
eitt andartak.
Og þú munt minnast þess,
að eitt sinn, eitt sinn, endur fyrir löngu
lagðir þú upp frá þessum sama stað.
Mér komu þessar ljóðlínur Steins
Steinars í hug þegar ég frétti um
fráfall samferðamanns og félaga
míns um árabil, Guðmundar Magn-
ússonar verkfræðings.
Leiðir okkar Guðmundar lágu
fyrst saman árið 1967. Þá vildi það
til að Bæjarstjóm Kópavogs kaus
sérstaka byggingamefnd, sem sjá
skyldi um byggingu Hafnarfjarðar-
vegar gegnum Kópavog.
Nefndin var skipuð fjórum full-
trúum, Sigurði Grétari Guðmunds-
syni, Asgeiri Jóhannessyni, Sigurði
Helgasyni og undirrituðum, Bimi
Einarssyni. Skömmu eftir að nefnd-
in tók til starfa réð hún til sín tvo
verkfræðinga, þá Guðmund Magn-
ússon og Theódór Ámason, til að
annast ásamt undirrituðum tækni-
lega hönnun og umsjón með
verkþáttum. Framkvæmdin var
ákaflega viðamikil og ekki síður
umdeild. Ég fullyrði nú, að sú sam-
staða nefndar og hönnuða, sem
náðist í upphafi og entist verkið út,
átti sinn stóra þátt í því hve vel
verkið vannst og engin slys urðu
við mannvirkjagerðina með þunga
umferð alla daga gegnum athafna-
svæðið. Skal nú þakkað drjúgt
framlag Guðmundar til að svo varð
og þess að verkið varð loks að vem-
leika.
Árin sem bygging Hafnarfjarðar-
vegar stóð yfir em mér ógleyman-
leg, ekki síst vegna óvenjulegs
samstarfs við þá verkfræðingana
Guðmund og Theódór.
Svo skemmtilega vildi til að allar
götur síðan bygging Hafnarfjarðar-
vegar hófst hafði Guðmundur
bækistöð sína og verkfræðistofu í
Kópavogi og vann mörg ómetanleg
og margvísleg störf við mannvirkja-
gerð fyrir Kópavogskaupstað.
Guðmundur Magnússon var
óumdeilanlega margfróður og vel
gefinn maður. Hann var ákaflega
hnyttinn í tilsvörum og skemmtileg-
ur til viðræðu. Hann hefði ef til
vill notið sín ennþá betur sem fræði-
maður og vísindamaður. Hann gat
ekki látið frá sér fara nokkurt verk-
efni nema grannskoða hvert atriði
ofan í kjölinn. Leitin að hinu eina
sanna og rétta var svo ótrúlega rík
í fari hans. Leiðir okkar Guðmund-
ar fóm ekki alltaf saman í stjóm-
málum, þótt markmiðin væm þau
sömu. En það var alltaf jafngaman
að takast á um dægurmálin við
Guðmund, því fáa þekkti ég sem
vom honum hnyttnari í tilsvömm
og rökum og er margt það flestum
ógleymanlegt sem á hlýddu.
Á ámnum sem bygging Hafnar-
ijarðarvegar stóð yfír fómm við
tvívegis til útlanda saman ásamt
fleiri félögum. í þessum ferðum
kynntist ég nýrri hlið á Guðmundi.
Hann var óþreytandi að fræða og
lýsa atburðum og stöðum, sem við
komum til. í hans munni varð sag-
an lifandi og skýr, boðskapurinn
glöggur. Það duldist engum, sem á
hlýddi, að hann var víðlesinn og
fádæma minnugur.
Hin síðari ár urðu samvemstund-
imar færri, báðir vomm við upp-
teknir við verkefni og brauðstritið,
sem aldrei tekur enda.
En nú em leiðarlok eftir langan,
þungan dag. Ég geng einn um
Hafnarfjarðarveg og brýrnar, þetta
fallega og mikla mannvirki sem var
athafnasvæði okkar fyrir tuttugu
ámm — ég hugsa og ég horfi —
yfir sviðið eitt andartak og spyr —
hvar hitti ég þig næst góði félagi
Vinningstölurnar 25. apríl 1987.
Heildarvinningsupphæð: 4.396.408,-
1. vinningur var kr. 2.200.508,- Aðeins einn þátttakandi var
með fimm réttar tölur.
2. vinningur var kr. 658.952,- og skiptist hann á milli 164
vinningshafa, kr. 4.018,- á mann.
3. vinningur var kr. 1.536.948,- og skiptist á milli 6099 vinn-
ingshafa, sem fá 252 krónur hver.
Upplýsinga-
simi:
685111.
— hvenær mun ég sjálfur leggja
upg frá þessum sama stað.
Ég samhryggist flölskyldunni á
Kleppsvegi 84, aldraðri móður, eig-
inkonu og bömum og bið þeim
blessunar um alla framtíð.
Björn Einarsson
Skuggi dauðans hvílir yfir fjöl-
skyldunni á þessum umhleypinga-
sömu vormánuðum. Hann heggur
stór skörð í raðir okkar. Fyrst ung-
an mann, rétt að hefja lífíð, og
áður en hann er til moldar borinn
berst sú frétt að Guðmundur mágur
hafí fengið hjartastopp og sextán
dögum seinna er hann allur. Dauf
er vistin eftirlifendanna.
Guðmundur Magnússon, verk-
fræðingur, sem jarðsunginn verður
frá Dómkirkjunni í dag fæddist í
Grindavík 28. september 1927, son-
ur hjónanna Magnúsar Guðmunds-
sonar trésmiðs og konu hans,
Sigríðar Daníelsdóttur. Var hann
eina bam þeirra sem upp komst.
Magnús faðir Guðmundar lést fyrir
um 30 árum en móðir hans lifír
hann, nú í hárri elli. Guðmundur
ólst upp í Grindavík fram á ungl-
ingsár, að foreldrar hans fluttust
til Reykjavíkur, þar sem hann hefur
búið að mestu sfðan.
Það kom snemma í ljós að Guð-
mundur var mjög góðum náms-
gáfum gæddur. Það kom því ekki
annað til greina en að hann gengi
menntaveginn, sem fyrir hann var
greið og auðsótt braut. Hann fór
fyrst í Menntaskólann á Akureyri,
enda átti hann þá heima í Grindavík
og því ekki um að ræða að sækja
skóla daglega að heiman. Var því
Akureyrarskólinn, með sína heima-
vist, þægilegasti kosturinn. Eftir
að foreldramir fluttu til Reykjavík-
ur skipti hann um skóla og fór í
Menntaskólann í Reykjavík og lauk
þaðan stúdentsprófí 1946 á 100 ára
afmæli þess merka skóla. Að stúd-
entsprófí loknu fór hann í nám í
byggingarverkfræði. Var fyrri hluti
tekinn við Háskóla íslands, en síðari
hluti við Danmarks Tekniske Hög-
skole, en þaðan tók hann verk-
fræðipróf 1953.
Að loknu námi hóf hann störf
hjá Verkfræðistofu Sigurðar Thor-
oddsen og vann þar til 1960. Frægt
verkefni sem hann fékk þar var að
gera burðarþolsreikninga fyrir tum
Hailgrímskirkju á Skólavörðuhæð
en það þykir mjög flókið verk. Hann
hætti verkfræðistörfum um tíma
eftir að hann fór frá Sigurði Thor-
oddsen og vann þá að stofnun
ferðaskrifstofunnar Landsýn á veg-
um Alþýðubandalagsins. Aftur
sneri hann sér að verkfræðistörfum
1962 og stofnaði þá eigin verk-
fræðistofu, sem hann starfrækti til
dauðadags. Stærstu verk stofnun-
arinnar vom fyrir Kópavogskaup-
stað, en einnig vann hann mikið
fyrir ýmis önnur sveitarfélög og
einstaklinga.
Þetta er hinn ytri rammi um líf
Guðmundar. í þessum ramma em
tekjumar, sem gáfu honum og hans
fólki lifíbrauðið. En samhliða þessu
átti hann annan ytri ramma, sem
tengdist áhuga hans á félagsmálum
og stjómmálahugsjónum hans.
Hann var einlægur sósíalisti alla tíð
og vann að framgangi hugsjóna
sinna og gegndi fjölda trúnaðar-
starfa fyrir flokk sinn.
Þótt fyrir kæmi að leiðir okkar
Guðmundar lægju_ saman í starfí,
var það ekki oft. Ég átti mín góðu
kynni af honum frá annarri hlið,
þeirrar sem að fjölskyldunni snýr.
Þau hófust rétt eftir að Guðmundur
lauk verkfræðiprófí, að Margrét,
elsta systir mín, bauð heim nokkm
fólki. Þetta var ungt, róttækt og
skemmtilegt fólk. I hópnum var
Guðmundur, en innan árs frá þessu
boði var hann orðinn mágur minn.
Þau Margrét og Guðmundur lifðu
í mjög farsælu hjónabandi. Eignuð-
ust þau 5 mjög mannvænleg böm,
sem em: Már hagfræðingur, Svava
Sigríður teiknari, Snorri tölvufræð-
ingur, Magnús Tumi við framhalds-
nám í jarðeðlisfræði og Elísabet
Vala nemi. Bamabömin em 4.
Guðmundur var mikill fjölskyldu-
maður, sem gaf sér alltaf tíma til
að sinna bömum og bamabömum
með því að lesa fyrir þau og fræða,
þótt oft væm annimar miklar í
starfí.
Guðmundur var mikill lestrar-
hestur og átti mikið bókasafn, sem
að mestu var keypt til lestrar en
ekki prýði. Sérstaklega var hann
víðlesinn um lönd og lýði, um sögu
og um stjómmál. Kunnátta hans á
þessum sviðum var slík að háskóla-
gráða á þessum sviðum hefði ekki
gefið meiri. Þessi áhugi hans var
mjög gamall og mun hann hafa
hugleitt að nema landafræði í há-
skóla en ekki litist á það sem
lifibrauð. Þekkingu sinni á þessum
fræðum hélt hann alltaf við. Því
var það mikil ánægja að ræða við
hann um samtímaatburði úti í
heimi, því alltaf þekkti hann bak-
grunninn og átti um hann bækur.
Tækifærin til að hittast í stórfjöl-
skyldunni vom mörg. Það var á
tyllidögum almanaksársins, á af-
mælum og tyllidögum fullorðna
fólksins, á afmælum og tyllidögum
bamanna og síðast en ekki síst án
nokkurs tilefnis. Sérstaklega voru
þau Margrét og Guðmundur dugleg
að bjóða til sín fólki án sérstaks
tilefnis. Að vísu var nafn gefíð at-
burðinum, fundið eitthvað tilefni.
Meðan þessu styrktust fjölskyldu-
böndin enn frekar.
Það dimmdi skyndilega á ævi-
braut Guðmundar og henni lauk án
þess að þar væri nokkuð ævikvöld.
Við höfum líka þurft að sjá á bak
ungum manni þar sem fullorðins-
ævin var varla byijuð. Þetta er sárt
okkur eftirlifendum. Skörð þau sem
þeir skilja eftir verða aldrei fyllt í
hugum okkar sem næst stóðum.
Það eina sem huggar er sú þekking
okkar að tíminn læknar öll sár en
örin verða eftir.
Haukur Tómasson
Guðmundur Magnússon lést 14.
apríl sl. tæplega sextugur að aldri.
Okkur samferðamönnum hans
fínnst hann hafí dáið langt fyrir
aldur fram, því hann virtist fullur
af lífskrafti nokkrum dögum áður
en hann lést. Guðmundur lifði ríku
lífí, enda manninum gefið mikið í
vöggugjöf af fjölþættum gáfum og
starfsþreki.
Guðmundur var fæddur 28. sept-
ember 1927 í Grindavík. Foreldrar
hans voru Sigríður Daníelsdóttir og
Magnús Guðmundsson trésmiður.
Guðmundur átti eina systur, Sigríði
Svövu, sem lést 1944 aðeins 21 árs
að aldri, úr berklum. Fóstursystir
Guðmundar er Guðmunda Sæunn
Kristjánsdóttir, búsett í Grindavík.
Strax í bamaskóla komu fram frá-
bærar námsgáfur Guðmundar, það
var því nokkuð sjálfsagt mál að
hann færi í framhaldsnám. Hóf
hann nám í Flensborg og lauk það-
an gagnfræðaprófí vorið 1943. Frá
Flensborg lá leið hans í Menntaskól-
ann á Akureyri og var hann þar
einn vetur, þá fluttust foreldrar
hans til Reykjavíkur og hélt Guð-
mundur námi sínu áfram í Mennta-
skólanum í Reykjavík og lauk þaðan
stúdentsprófí vorið 1946, með svo
góðum árangri, að hann átti kost
á svokölluðum „Stóra-styrk" til
náms erlendis, en hugur hans stóð
til náms í verkfræði, og hóf hann
Í'ví nám í verkfræðideild Háskóla
slands haustið 1946 og lauk fyrri
hluta verkfræðináms árið 1949. Fór
hann þá til Kaupmannahafnar og
lauk prófí í byggingarverkfræði
árið 1953. Þegar hann kom heim
hóf hann störf hjá verkfræðistofu
Sigurðar Thoroddsens og vann þar
til 1960. Hann stofnsetti eigin verk-
fræðistofu 1962 og rak hana til
dauðadags.
Guðmundur giftist systur minni
Margréti R. Tómasdóttur 1954 og
eignuðust þau 5 böm. Þau era Már
f. 1954 Svava Sigríður f. 1955
Snorri f. 1960 Magnús Tumi f.
1961 og Elísabet Vala f. 1963.
Bamabömin era fjögur. Áttu þau
hjónin miklu bamaláni að fagna því
böm þeirra era öll mikið mann-
kostafólk.
Ekki minnist ég þess nákvæm-
lega hvenær fundum okkar
Guðmundar bar fyrst saman, en það
er enn Ijóslifandi fyrir mér er ég
heimsótti hann í Kaupmannahöfn
þegar ég var við nám í Osló og
átti með honum þar eftirminnilegar
stundir. Það sem leiddi okkur fyrst
saman var sameiginlegur áhugi
okkar á pólitík en við voram báðir
sósíalistar og höfðum margt að
spjalla um. Guðmundur var víðles-
inn maður og fylgdist alla tíð vel
með því sem var að gerast í íslensk-
um stjómmálum, sérstaklega
hræringum á vinstri væng. Hann
var því mjög veitandi þegar talað
var um stjómmál, en umræður
þessar breyttust talsvert með áran-
um, bæði breyttumst við og stjóm-
málin. Guðmundur var í miðstjóm
Sósíalistaflokksins 1962—1964 og
formaður Alþýðubandalagsins í
Reykjavík 1978—1980. Þar að auki
átti hann sæti í ýmsum ráðum og
stjómum á vegum Alþýðubanda-
lagsins. Hann hafði mikinn almenn-
an félagslegan áhuga, t.d. var hann
formaður íslenska stúdentafélags-
ins i Kaupmannahöfn veturinn
1951-1952.
Þó Guðmundur hafí hugsað mik-
ið um alvarlegri hliðar tilverannar
kunni hann vel að skemmta sér og
öðram og slá á létta strengi á góðri
stund. Þegar Guðmundur varð
mágur minn kynntist ég nýjum hlið-
um á honum og var hann ekki
aðeins mágur, hann var einnig
hollráður og hjálpsamur vinur.
Hann var mikill fjölskyldumaður og
hafði gott lag á bömum. Guðmund-
ur tók af lífí og sál þátt í félagslífi
stórfjölskyldunnar. Hann hafði
mikla ánægju af ferðalögum og
ferðaðist mikið bæði innanlands og
utan.
Ég kynntist honum sem áhuga-
sömum ferðamanni í fjölskyldu-
ferðalögum sem við fóram í meðan
bömin vora yngri. Ferðalög Guð-
mundar vora ekki endilega til
hefðbundinna ferðastaða, og á sein-
ustu áram fóra þau hjónin til jafn
ólíkra staða eins og Norður-Noregs,
Færeyja og Equador. Guðmundur
undirbjó sínar ferðir vel með því
að lesa um þá staði sem hann ætl-
aði til og jafnvel með því að læra
mál þeirra þjóða sem hann sótti
heim. Sumarið 1984 heimsóttu
Guðmundur og Margrét Færeyjar,
þar sem við hjónin eyddum sum-
arfrí-
inu hjá tengdafjölskyldu minni og
áttum við þar saman ánægjulegar
stundir.
Árið 1982 tóku Guðmundur og
Margrét skiptinema frá Equador,
Söndra, sem dvaldi hjá þeim í eitt
ár. Þau tóku henni sem eigin dóttur
og sem dæmi má nefna að þau létu
sig ekki muna um að fara með
hana í ferðalag um Evrópu áður
en hún hélt aftur til Equador. Þeg-
ar Sandra giftist árið 1985, var
þeim hjónum boðið til Equador.
Þegar Sandra giftist árið 1985 var