Morgunblaðið - 28.04.1987, Blaðsíða 54

54
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 28. APRÍL 1987
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi, sonur og bróðir,
SIGURÐUR ÖGMUNDSSON,
frá Litla-Landi,
Vestmannaeyjum,
andaðist á heimili sínu, Miðtúni 5, Selfossi, laugardaginn 25. apríl.
Þórunn Traustadóttir,
Inga Dóra Sigurðardóttir, Friðrik Karlsson,
Ögmundur Brynjar Sigurðsson, Elsa Karín Sigurðsson,
Anna Linda Sigurðardóttlr, Magnús Hermannsson,
Ögmundur Ólafsson, Guðrún Jónsdóttir,
barnabörn og systklnl hins látna.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNAR ÁSGEIRSSON
frá Fögrubrekku,
til heimills Dvalarheimlllnu Höfða,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu Akranesi aöfaranótt 25. apríl.
Sigvaldi Gunnarsson, Sigurlaug Garðarsdóttir,
Bjarndís Gunnarsdóttir,
Guðrún Gunnarsdóttir, Stefán Kjartansson,
Kari Þórðarson, Inglbjörg Sölvadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóöir og amma,
LOVÍSA KRISTÍN PÁLSDÓTTIR,
Háholti 17,
Akranesl,
lést í Borgarspítalanum þann 26. apríl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Börn, tengdabörn
og barnabarnabörn.
t
GUÐRUN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Dynskógum 7,
Hveragerðl,
andaðist á páskadag í Borgarspítalanum. Útför hennar fer fram
frá Hveragerðiskirkju laugardaginn 2. maí kl. 14.00.
Jarðsett verður á Kotströnd.
Systkini hinnar látnu
og aðrir vandamenn.
t
Eiginkona mín og systir okkar,
ARNDfS FINNBOGADÓTTIR,
Kvisthaga 10,
Reykjavfk,
andaðist að heimili sínu föstudaginn 2. apríl sl.
Kristlnn Tryggvason
og systklnl hinnar látnu.
t
Móðir okkar,
ELÍN SIGURJÓNSDÓTTIR,
Garðvangi, Garði,
lést í Landakotsspítala 26. apríl.
Guðlaug Torfadóttir,
Kristfn S. Gilson og fjölskylda.
t
Faöir minn,
GUNNAR ÞÓRIR HALLDÓRSSON,
lést aðfaranótt 27. apríl sl.
Elfa Björk Gunnarsdóttir.
t
Útför eiginmanns míns, sonar míns, föður okkar, tengdafööur og
afa,
GUÐMUNDAR MAGNÚSSONAR
verkfræðlngs,
Kleppsvegi 84,
verður gerð frá Dómkirkjunni þriöjudaginn 28. apríl kl. 15.00.
Margrét Tómasdóttir,
Sigrfður Danfelsdóttir,
Már Guðmundsson,
Svava Sigr. Guðmundsdóttlr, Pétur Tyrf ingsson,
Snorri Guðmundsson, Ingibjörg Geirsdóttir,
Magnús Tumi Guðmundsson, Anna Guðrún Lfndal,
Elfsabet Vala Guömundsdóttir
og barnabörn.
Gísli Magnússon
Saurum — Minning
Fæddur 26. desember 1908
Dáinn 9. apríl 1987
Bóndi er bústólpi
bú er landstólpi
því skal hann virður vel.
(J. Hallgr.)
Gamall bóndi er hniginn að foldu.
Örþreyttum og slitnum er honum
að síðustu búin hvfla í skauti móður
jarðar. Á því býli sem vagga hans
stóð lágu spor hans öll til æviloka.
En enginn sér hann nú ganga þar
lengur um garða. Hann stendur
ekki lengur í bæjardyrunum að leiða
gesti inn að borði sínu. Ekki sést
hann lengur huga að lambfé um
vordaga og ekki ber hann fleiri
töðuhneppin fram á garðann fyrir
fé sitt. Og nú er fjósið autt, þar
eru ekki lengur kýr að mjólka.
Af gróðri jarðar nærðist búpen-
ingurinn og skilaði arði í bú bóndans
á Saurum. Hvort tveggja átti hug
hans allan, jörðin og hinn lifandi
peningur. Fátt veitti honum meira
yndi en að umgangast skepnumar
sínar, úti og inni. I fimmtíu haust
fór hann í heiðargöngur, en það
mun fremur fátítt að einstaklingur
leggi svo margar haustleitir að baki.
Við söng og kvæðalög, í hópi góðra
vina og sveitunga, urðu þessar ferð-
ir heillandi og skildu eftir ánægju-
legar minningar, jafnvel hrakviðri
höfðu ekki svo mikið að segja ef
allt fór vel að lokum.
Við Gísli á Saurum vorum systk-
inasynir. Hann fæddist á Saurum
í Miðfirði á jólum 1908. Foreldrar
hans voru hjónin Magnús Gíslason
og kona hans Ingibjörg Guðmunds-
dóttir. Foreldrar Magnúsar, Gísli
Magnússon og Guðrún Hannes-
dóttir, bjuggu lengi á Valdasteins-
stöðum í Hrútafirði og þar fæddist
Magnús og ólst upp. Síðar fluttist
flölskyldan að Saurum en ættina
má rekja um Dali og Strandir. Ingi-
SVAR
MITT
eftir Billy Graham
Guð dæmir
Ég þekki ýmsa kaupsýslumenn i bænum okkar sem eru óheiðar-
legir á mörgum sviðum. Samt virðist þeim farnast vel. Hvers
vegna tekur Guð ekki í taumana? Það er engu líkara en gróða-
vænlegra sé að vera vondur en góður.
Pyrir 2500 árum var uppi spámaður Guðs sem hét Ha-
bakukk. Hann spurði Guð þessarar sömu spumingar. Þá
voru vondir tímar. Margir gengu í berghögg við vilja Guðs
fyrir allra augum og virtust komast upp með það. „Hversu
lengi hef ég hrópað til þín: „0fríki“ og þú hjálpar ekki! Hví
lætur þú mig sjá rangindi? Hví horfír þú upp á rangsleitni?"
(Habakúkk 1,2—3). Kannski líður þér eins og honum.
En Guð svaraði spámanninum með því að segja honum
að vondir menn yrðu dæmdir. Hann benti honum á að við
menn gætum ekki ævinlega skilið vegu Guðs til fulls af því
að við emm háðir takmörkunum. En við megum treysta
Guði, og dagur dóms hans rennur upp.
Þetta rættist raunar um daga spámannsins því að Guð
leyfði að ókunnugt stórveldi réðist inn í landið og þá hlutu
þeir dóm sem höfðu óhlýðnast orði Guðs.
Biblían varar okkur við með því að segja frá dóminum,
bæði í þessu lífí og hinu komanda. Svo kann að virðast sem
sumir menn komist undan dómi Guðs um ævina, og við und-
mmst. En Biblían segir að það liggi fyrir mönnunum að
deyja en eftir það sé dómurinn (Hebr. 9,27).
Hví dæmir Guð ekki alla vonda menn og afrnáir þá? Hefur
þú nokkum tíma leitt hugann að því, hvað mundi gerast, ef
það yrði? Við höfum allir syndgað og engum yrði hlíft! „Ef
þú, Drottinn, vildir gefa gætur að misgjörðum, herra, hver
fengi þá staðist? En hjá þér er fýrirgefning svo aðmenn ótt-
ist þig“ (Sálm. 130,3—4). Guð er langlyndur við okkur, og
hann gefur okkur tækifæri til að gjöra iðmn og snúa okkur
til hans, taka sinnaskiptum.
Ef þú hefur aldrei snúið þér til Krists, ber þér að gera
þér ljóst, að þú þarft líka á fyrirgefningu að halda. Guð vill,
að þú komir til Krists, áður en það er orðið of seint.
+
Ástkær móðir okkar,
EDITH THORBERG JÓNSSON,
Sólvallagötu 39,
lést á Reykjalundi, Mosfellssveit, laugardaginn 25. apríl.
Elna Thorberg Stangegaard,
Traustl Thorberg Óskarsson.
t
Maðurinn minn,
SIGURÐUR ÁRMANN MAGNÚSSON,
lést þann 24. apríl sl.
Guðrún Lllja Halldórsdóttir.
björg á Saurum var Miðfirðingur
að ætt og uppruna. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Guðmundur Gísli
Guðmundsson frá Urriðaá og kona
hans Jórunn Elíasdóttir.
Þau Magnús og Ingibjörg bjuggu
allan sinn búskap á Saumm. Eftir
lát föður síns stóð Gísli fyrir búi
með móður sinni, en að henni lát-
inni tók hann, ásamt Þórdísi systur
sinni, við búi og hafa þau haft þar
félagsbú síðan, til þessarar stundar.
Alla tíð hafa þau systkinin verið
einstaklega samhent og samhuga á
allan máta. Ást þeirra á jörðinni
og umhyggja þeirra fyrir bústofnin-
um var hin sama, og eigi verður
svo annars þeirra getið, að ekki sé
einnig á hitt minnst. Búið á Saurum
var ekki stórt en þokkalegt og
sæmilega notadijúgt. Nágrennið
var gott og eftir að halla tók undan
fæti urðu ýmsir til að sýna vinsemd
og aðstoð á margan hátt.
Gísli frændi minn var fastheldinn
á fomar dyggðir og þau systkinin
bæði. Kenndi þar glöggt áhrifa frá
uppeldinu, því bæði vom þau for-
eldrar þeirra fjarri mörgum nýjum
siðvenjum. Ömggt var að Gísli lét
í engu haggast frá sannfæringu
sinni. Traustur var hann vinum sín-
um og frændrækinn svo af bar.
Verður það, því miður, að viður-
kenna að mikið hefur vantað á að
ég rækti frændsemi okkar sem
skyldi. Er mér það mikil eftirsjá —
það vill oft sannast að enginn veit
hvað átt hefir fyrr en misst hefir.
Allt vildi hann fyrir mig og mitt
heimili gera. Hygg ég að fleiri .hafi
þá sögu að segja, enda var hann
jafnan boðinn og búinn til liðsinnis
þegar með þurfti. Átti hann og
ágætt samstarf með ýmsum sveit-
ungum sínum, þannig að hvorir
hjálpuðu öðmm.
Gísli var jafnan léttur í lund og
naut þess að skemmta sér með vin-
um sínum. Tóku þau systkinin bæði
þátt í spilakvöldum sem tíðum em
haldin í sveitinni. Ljóðelskur var
Gísli og kunni urmul af lausavísum,
sem hann hafði á takteinum þegar
svo bar undir. En því er verr, að
nú munu þær flestar fallnar í
gleymsku. Létt glaðværð var jafnan
innan dyra á Saurum og gestum
vel fagnað í orðum og gjörðum.
Gestrisni er yfirleitt rótgróin hér á
landi og þar er heimilið á Saurum
engin undantekning. Þangað hefur
ætíð verið gott að leita á vit góðra
vina.
Frá blautu. barnsbeini vandist
Gísli öllum störfum sem fyrir koma
á sveitabæ. Sérstaklega var honum
sýnt um sauðfé enda glöggur á fén-
að, og svo markglöggur að fáir
stóðu honum þar á sporði. Hann
var prýðilegur sláttumaður og í öllu
verkmaður góður — „vann hörðum
höndum ár og eindaga". Starfið í
sveitinni sinni, á jörðinni sinni, var
honum allt. Margt af því sem nú
er að gerast í málum landbúnaðar-
ins veit ég að Gísla var síst að
skapi. Hann bjó ekki stórbúi, sat
ekki í sveitarstjóm eða öðrum þeim
nefndum sem ráða um framkvæmd-
ir og stjórnun, eigi að síður var
hann einn af traustum stólpum
sveitar sinnar. Og þótt hann sinnti
ekki opinberum störfum í sveitinni
lét hann málefni hennar ekki með
öllu fram hjá sér fara. Hann fylgd-
ist með þeim, ekki síður en aðrir,
og kom þar fram af stórhug og