Morgunblaðið - 23.10.1987, Page 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 23. OKTÓBER 1987
JarðhitaskóU sameinuðu
þjóðanna er rekinn sam-
eiginlega af Orkustofn-
un og Háskóla
Sameinuðu þjóðanna. Til-
gangur skólans er að veita
sérfræðingum um jarðhita og
nýtingu hans, framhalds-
menntun. Skólinn er kostaður
af Sameinuðu þjóðunum og
af framlagi islenska ríkisins
til þróunaraðstoðar.
A síðasta ári var til skólans var-
ið 10 milljónum króna. Fastir
íslenskir starfsmenn eru flórir en
þess fyrir utan kenna og leiðbeina
nemendum fjöldi sérfræðinga frá
Háskóla íslands, Orkustofnun og
fleiri stofnunum.
Jarðhitaskólinn hefur starfað í
níu ár. Nemendur hafa komið víða
að t.d. frá Búrúndí, Indónesíu og
Mexíkó. Til að fá inngöngu í skól-
ann þarf nemandi að hafa lokið
háskólaprófí í verkfræði eða jarð-
fræði eða jarðhitavísindum, einnig
þarf hann að hafa að baki tveggja
til þriggja ára starfsreynslu við
rannsóknir eða nýtingu jarðhita.
Forstöðumaður Jarðhitaskólans dr.
Jón-Steinar Guðmundsson.verk-
fræðingur, tjáði Morgunblaðinu að
skólinn hefði nú orðið nokkuð góða
vitneskju um hvaða stofnanir og
fyrirtæki í heiminum stæðu
ftemmst á sviði jarðhita. Þessir
aðilar tilnefndu svo hugsanlega
nemendur. Einhver frá Jarðhita-
skólanum ætti viðtal við umsæk-
jendur. Það getur tekið allt að
tveimur árum að fá inngöngu í skól-
ann. Árlega væru u.þ.b. 10-12
nemendur valdir úr 45-50 manna
hópi.
Námsefni skólans er skipt niður
í átta svið: Jarðfræði, jarðeðlis-
fræði, borverkfræði, borholujarð-
fræði, borholumælingar, forða-
fræði, jarðefnafræði og jarðfræði.
Á hverri námsönn væru 3-4 af fyrr-
nefndum sviðum kennd; með því
móti nýttust starfskarftar nemenda
og leiðbeinenda betur.
Kennsla nemenda hæfíst í lok
apríl eða maf og stæði fram til októ-
berloka. Til að hýsa nemendur hefur
Jarðhitaskólinn tekið á leigu 5 íbúð-
ir víðsvegar um bæinn og deila 2-3
nemendur saman íbúð. Nemendur
frá sama menningarsvæði eru yfír-
leitt saman.
Á fyrsta hluta námsannarinnar
sitja fyrirlestrar í fyrirrúmi. Síðan
væri tekið til við að skoða jarð-
hitasvæði og heimsækja ýmsar
stofnanir og fyrirtæki, víðsvegar
um landið. Að þessu afloknu gætu
nemendur loksins hafíð vinnu að
fullum krafti við sérverkefni sín
undir handleiðslu leiðbeinenda.
Verkefnin væru ýmist tengd heima-
landi nemenda eða íslandi. Jón-
Steinar sagði: „Það má segja að
þetta sé kaup-kaups, það er ekki
bara að við kennum nemendunum,
verkefnavinna þeirra skilar okkur
miklum fróðleik og reynslu um okk-
ar land og þeirra."
Jón-Steinaf bauð Morgunblaðinu
að spjalla við nokkra nemendur.
Nemendur báru skólanum vel sög-
una. Það kom þó fram að þótt að
á pappírum standi að skóli starfí
frá níu til fímm; þá sé vinnan tölu-
vert meiri, Jón-Steinar táði Morg-
unblaðinu að yfírleitt væru
nemendur að fram á rauðar nætur.
Þar sem frístundir nemenda væru
svo takmarkaðar gefast þeim fá
tækifæri til að „kynnast landi og
þjóð." Aðspurðir báru nemendur
Islendingum vel söguna, sögðu ís-
lendinga yfírleitt vera viðmótsgóða.
Filippseyingurinn,^ Rene T. Soriao,
sagði einnig að íslendingar væru
þolinmóðir. I samtölum við Morgun-
blaðið kom fram að Suðaustur-
asíubúar væru kvað félagslyndastir
og bæru sig eftir því að kynnast
landi og landsmönnum.
Skortur á kókos-
hnetum var tíl baga
Rene T. Soriao er 37 ára gamall
Filippseyingur, kvæntur og þriggja
barna faðir, hann er fæddur í Zuz-
om 300 km frá Manilla. Hann lauk
Rene T. Soriao frá Fillipseyjum.
Chen Xinming sem starfar í
Tíbet.
Sugiarto Ganda frá Indónesfu.
Sommai Techawann frá Tail-
andi.
Nemendur vinna
fram á rauðar nætur
Spjallað við forstöðumann
og’ nemendur í Jarðhitaskóla
Sameinuðu þjóðanna
verkfræðiprófí frá Mapua Institute
of Technology. Soriao starfar í Þró-
unardeild orkumála, hjá Ólíufélagi
Filippseyja sem er ríkisrekið fyrir-
tæki og sinnir fleiri sviðum
orkumála heldur en olíunni einni
saman. Soriao sagði mikinn jarðhita
vera á Filippseyjum, aðallega væru
háhitasvæðin hagnýtt en aftur á
móti nýttist lághiti síður, t.a.m.
væri engin þörf á hitaveitum í sínu
föðurlandi. Soriao sagði kominn
tíma til að nota jarðhitann til fíeiri
hluta.
Sérsvið Soriao er varðveisla mat-
væla með þurrkun. Verkefni hans
við Jarðhitaskólann flallar um nýt-
ingu á jarðhita til að þurrka
kókoshnetur. Hér á íslandi hefur
hann starfað með sérfræðingum
Orkustofnunar og Rannsóknar-
stofnun fískiðnaðarins en Soriao
sagði reynslu íslendinga við að
þurrka físk koma sér að góðum
notum. Það eina sem Soriao sagði
að sér hefði orðið til mæðu og ama
á íslandi væri það, að erfítt væri
að fá nóg af kókoshnetum og þess
fyrir utan hefði hann haft svo mik-
ið að gera að hann hefði bara einu
sinni komist á danshús. Þrátt fyrir
ofangreinda erfíðleika taldi Soriao
nú ljóst að það væri mögulegt og
hagkvæmt fyrir Filippseyinga að
nota jarðhita til að þurkka matvæli
ýmis konar s.s. kókoshnetur,
mangó, og físk. Hingað til hefur
tíðkast að sólþurrka matvæli eða
nota eldivið en með því að nota
jarðhita væri hægt að stytta þurrk-
unartímann og stórauka afköstin
og gæðin. Sitt takmark á Filippsey-
jum, væri að hanna og byggja
alhliða verksmiðju til þurrkunar
matvæla. Aðspurður kvaðst Soriao
reikna með að taka sér eins til
tveggja vikna fri þegar heim væri
komið.