Morgunblaðið - 23.10.1987, Blaðsíða 41
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 23. OKTÓBER 1987
41
Helga Jóhannes-
dóttír — Minning
Fœdd 17. janúar 1912
Dáin 16. október 1987
Elskuleg fullorðin kona hefur
kvatt okkur. Við fylgjum henni
síðasta spölinn í dag, lútum höfði
og biðrjum góðan Guð að varðveita
hana um alla eilífð.
Helga Jóhannesdóttir var af
bændum komin, fædd í Hrísakoti á
Vatnsnesi í Vestur-Húnavatnssýslu
17. janúar 1912. Foreldrar hennar
voru Jóhannes Pétur Jónsson og
Guðríður Guðrún Gísladóttir. Heiga
var þriðja í röðinni af 8 systkinum.
Átján ára fer hún að heiman í vinnu
til Sigurðar Pálmasonar á Hvamms-
tanga, en flytur tvítug að aldri til
Reykjavíkur, þar sem hún bjó ætíð
síðan.
Það var í janúar 1947, sem Helga
fluttist í Tjamargötuna ásamt ungri
dóttur sinni, og hóf hún störf við
húshjálp hjá frú Ingu Lárusson í
Ijamargötu 45. Þær mægður
bjuggu í kjallaranum og ekki leið á
löngu þar til heimasætumar á 44
og 45 vom famar að leika sér sam-
an öllum stundum.
Helga giftist ekki, en það var
hennar gæfa í lífínu að eignast
dóttur, Jóhönnu Guðrúnu Halldórs-
dóttur, sem hún lifði fyrir í einu
og öllu. Það var áreiðanlega ekki
auðveldara að vera einstæð móðir
fyrir 40 árum, en líf Helgu ein-
kenndist af atorku, dugnaðii og
einfaldleika. Kannske það sfðast-
nefnda hafi verið hvað vænlegast
til ávinnings í harðri lífsbaráttu. v
Hjá frú Lámsson vann hún í 7
ár, sem sýnir best, hversu störf
hennar vom mikils metin. Vinnu-
semi hennar og vandvirkni kynntist
ég reyndar best, þegar móðir mín
fékk Helgu til að hjálpa sér við
árlegar hreingemingar. Að öllum
ólöstuðum held ég, að ég hafí aldr-
ei kjmnst öðmm eins dugnaðarfork-
um til vinnu, eins og þegar þessar
konur unnu saman. Þær munaði
ekki um að vippa upp á bílskúr
tveimur stærðar gólfteppum, sem
látin vom lafa út af brúninni, og
Minning:
Fædd 15. september 1907
Dáin 15. október 1987
Ó, blessuð stund, er burtu þokan líður,
sem blindar þessi dauðleg augu vor,
en æðri dagur, dýrðarskær og blíður,
með Drottins ljósi skin á öll vor spor.
(M. Joch.)
Hún amma var nýorðin áttræð
þegar hún lést fímmtudaginn 15.
október síðastliðinn á Dvalarheim-
iU aldraða í Borgamesi.
Hún hét Dagný Helgason, fædd
Sörensen, fæddist í Messing í Dan-
mörku. Hún var sjöunda í röðinni
af ellefu systkinum, en af þeim em
fímm eftir á lífí, öll búsett í Dan-
mörku.
Hún var vinnukona á mörgum
bæjum, og á einum þeirra kynntist
hún manni, sem síðar varð henni
góður lífsförunautur, Hirti Helga-
syni, og þau giftust 25. aprfl 1930.
Þau vom einstök hjón, sérlega
samrýnd og kærleikur mikill, það
var því sár missir fyrir ömmu þeg-
ar afí féll skyndilega frá fyrir
tæpum fímm árum.
Þau fluttust til íslands 1936.
Amma átti ein son áður en hún
kynntist afa sem heitir Hans Lar-
sen, verelunarmaður í Reykjavík,
fæddur 1929, giftur Hönnu Hall-
dóredóttur og eiga þau 2 syni. Þau
ekki vom sparaðir kraftamir við
að banka þau. Ég veit, að Helga
var eftirsótt til vinnu á mörgum
heimilum, bæði við tiltektir og einn-
ig við að uppvarta í samkvæmum,
sem hún gerði mikið af, auk ýmissa
annarra starfa, sem til féllu, enda
var hún ósérhlífin og samviskusöm
með afbrigðum.
Milli Helgu og móður minnar
tókst góður vinskapur. Þær áttu
það sameiginlegt að vera einstæðar
mæður og þurfa að leggja hart að
sér til að sjá sér og sínum far-
borða, auk þess sem þær lifðu fyrst
og fremst fyrir bömin sín. Því mið-
ur hittust þær lítið seinni árin, enda
báðar illa famar að heilsu, sem má
eflaust rekja að einhveiju leyti til
of mikils vinnuálags. Og þær kveðja
okkur með nokkurra mánaða milli-
bili.
Það var ekki hátt til lofts eða
vítt til veggja í kjallaranum á Tjam-
argötu 45. En það var hlýlegt og
heimilislegt og mæðgumar, Helga
og Hanna, undu sér þar vel og það
gerði lfka litla frökenin á 44, sem
mætti til Ieiks nánast daglega. Ekki
minnist ég þess, að þrengslin hafí
eignuðust 3 böm saman, Helgu
Margréti sem dó á fyrsta ári úti í
Danmörku, Elvu Björgu, fædd
1931, gift Pétri Júlíussyni, bif-
reiðastjóra í Borgamesi, og eiga
þau 4 böm, Knud Helgi, fæddur
1936, verkamaður í Borgamesi,
giftur Guðrúnu Arthúrsdóttir og
eiga 2 dætur. Bamabömin em
orðin 8, og bamabamabömin 13.
Þau bjuggu fyrst á Beigalda og
fluttu síðan í Borgames, það var
mikil fátækt og erfiðleikar hjá
þeim fyreta árið, en dugnaður og
harka var alltaf fyrir hendi. Þau
vom vinnuhjú á möigum bæjum,
en eignuðust síðan húsið í Skalla-
grímsgarði og hugsuðu um garð-
inn, fyret saman í tvö ár, eftir það
var afí meira og minna umsjónar-
maður hans í nokkur ár.
Það var þeirra líf og yndi og
þeim báðum hugljúft og mikil
ánægja að fást við gróður, en höfðu
þó ekkert til þess lært, og sérstak-
lega hjá afa, því hann naut þess
til síða8ta dags.
Hún amma var alltaf svo hlýleg,
góð og gjafmild og ekki má gleyma
hennar sterka vilja. Við vomm oft
og mikið hjá ömmu og afa í húsinu
handan við götuna og alltaf feng-
um við eitthvað í svanginn, því
enginn mátti fara þaðan nema
sæll og saddur.
háð okkur. Við máttum breiða úr
okkur að vild og allir undu glaðir
við sitt. Og svo kom Helga blessun-
in með mjólk og eina af mínum
upáhalds súkkulaðitertum.
Helga vildi búa ein eftir að Hanna
giftist. Hún vildi vera sjálfstæð,
enda var hún ágætlega greind kona,
skapstór og ákaflega glaðvær og
skemmtileg, en allir þessir þættir
hafa ekki hvað síst hjálpað henni í
baráttunni við brauðstritið. Hún
þurfti fyrst og síðast að stóla á
sjálfa sig. Þó má geta þess hér, að
faðir Hönnu, Halldór Pálsson,
studdi þær mæðgur af stakrí prýði.
Þau Helga stóðu vel saman að vel-
ferð dótturinnar, sem margir mættu
taka sér til fyrirmyndar.
Tengdasonur Helgu, Garðar
Steindórsson deildarstjóri, reyndist
henni einstaklega vel og ég veit,
að hún mat hann mikils. Bamaböm-
in eru þijár stúikur, Kristín, Biyndís
og Áslaug. Tvær þeirra em giftar,
en sú yngsta býr enn heima. Bama-
bamabömin em þijú. Þótt Helga
kysi að búa ein, vom það hennar
bestu stundir að vera með fjölskyldu
sinni á hátiðar- og gleðistundum á
heimili Hönnu og Garðars í Haftiar-
fírði. Hún fylgdist með öllu af lífi
og sál og gladdist yfír velgengni
og dugnaði bamanna sinna.
Sjötíu og fímm ára aldur þykir
ekki hár í dag, en eitthvað hlýtur
undan að láta, þegar lífsbaráttan
er hörð. Helgu hrakaði til heilsunn-
ar jaftit og þétt. Síðustu æviárin
bjó hún á heimili aldraðra á Dal-
braut 27 og undi hag sínum vel.
Mér er ljúft að minnast hennar
með þakklæti fyrir það sem hún
gerði fyrir okkur mömmu. Segja
má, að engin móðir vinkvenna
minna hafí tengst jafnmikið
bemsku- og unglingsámm mfnum
og Helga. Fyrir það þakka ég allt.
Helga var ákaflega létt á fæti.
Ég minnist hennar á fleygiferð nið-
ur Tjamargötuna. Ég minnist
hennar einnig hin sfðarí ár sitjandi
í hjólastól á góðum stundum með
vinunum mínum í Hafnarfírði, orðin
þreytt, en ávallt glöð og ljúf f lund,
sem lýsir ef til vill best hennar
innsta eðli.
Innilegar samúðarkveðjur,
Hanna mín og íjölskylda og aðrir
ástvinir.
Guð blessi heimkomu Helgu Jó-
hannesdóttur í Jesú nafni.
Unnur Jensdóttir
Hún átti við margvíslega sjúk-
dómserfíðleika að stríða í um 40
ár, sem varð henni bæði langvinnt
og erfítt og dró smá saman úr
lífskrafti hennar, þar tfl yfir lauk.
En þrátt fyrír allt var hún jafii kát
og léttlynd og gerði að gamni sínu
fram á síðustu stundu.
Það var mikill söknuður við frá-
fall ömmu, þótt sjálf hafi hún nú
losnað úr fjötram þeim, sem á
hana vora lagðir. En fyrir okkur
öll sem þekktum hana lifir hún
áfram í björtum minningum. Bless-
uð sé minning þeirra mætu hjóna.
Við þökkum fyrir samfylgdina og
biðjum Guð að styrkja okkur öll.
Anna Kristín, Sveinn Haukur,
Pétur Helgi og Hjörtur Dagur.
Dagný Helgason
Borgamesi
Helgi J. Halldórs-
son - Kveðjuorð
Helgi frændi, en þannig var hann
ávallt nefndur af okkur systrunum,
er látinn.
Það voru kaldir vetrardagar, vind-
urinn stóð af norðri og það næddi
um lágreistu húsin, sem stóðu við
Borgartúnið. Þá birtist Helgi frændi,
hann kom nefnilega til að hjálpa
systur sinni (henni mömmmu) að
bijóta spýtur í eldinn. Ég var smá-
stelpa þegar þetta atvik átti sér stað.
Síðar gerðist það þegar ég var orðinn
fulltíða manneskja og átti við van-
heilsu að stríða um nokkum tíma;
enginn heimsótti mig þá eins oft og
frændi. Hann settist hjá mér, aldrei
gleymi ég andlit hans, það var fullt
af tryggð og það var svo gott að
hafa hann hjá sér. Já, hann frændi
kom svo oft til hjálpar og reyndist
þá eins og besti faðir.
Eftir að móðir mín var komin á
Elliheimilið Grund og átti við erfíðan
sjúkdóm að stríða kom frændi þang-
að að heimsækja systur sína, eins
og honum var líkt.
Já, þannig þekkti ég Helga frænda
best, hann var vinur þess sem lítill
var og smár, og á þann hátt var
hann málstað sínum trúr.
Þegar mér barst fregnin um and-
lát frænda mfns varð ég hljóð. Þá
vill líka hugurinn oft reika og
kannski staldra við það sem minnis-
verðast hefur við borið. En eftir lifír
t Bróðir minn, RAGNARÞÓR JÓNSSON, áöurtil heimilis á Hagamei 32, lést í Danmörku laugardaginn 17. október. Fyrir hönd aðstandenda, Hilmar Jónsson.
t SKAPTI SKAPTASON frá Prestshúsum í Mýrdal, verður jarðsettur frá Reyniskirkju í Mýrdal laugardaginn 24. október kl. 14.00. Ferð verður frá Umferðarmiðstööinni kl. 9.00 sama dag. Brandur og Kjartan Skaptasynir.
t Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, EYMUNDUR SIGURÐSSON hafnsögumaður, Höfðavegf 6, Höfn, Hornaflrði, verður jarðsunginn frá Hafnarkirkju laugardaginn 24. október kl. 14.00. Þeim sem vilja minnast hins látna er bent á Krabbameins- félag (slands eða Slysavarnadeildirnar á Höfn. Lukka Ingibjörg Magnúsdóttir, Sigurður Eymundsson, Olga Óla Bjarnadóttir, Anna M. Eymundsdóttir, Guðjón Davfðsson, Agnes Eymundsdóttir, Grátar G. Guðmundsson, Eygló Eymundsdóttlr, Jakob Ólason, Albert Eymundsson, Ásta G. Ásgeirsdóttir, Ragnar H. Eymundsson, Rannveig Sverrisdóttlr, Brynjar Eymundsson, Guðbjörg Elsa Guðmundsdóttir, Benedikt Þ. Eymundsson, Rita Henriksen, Halldóra Eymundsdóttir, Camillus B. Rafnsson, Óðinn Eymundsson, Elísabet Jóhannesdóttir, bamabörn og barnabarnabarn.
t JÓHANNA S. JÓNSDÓTTIR, Suðurgötu 33, Keflavfk, verður jarösungin frá Keflavíkurkirkju laugardaginn 24. október kl. 14.00. Bjarnl Stefánsson, börn, tengdabörn og barnabörn.
minningin um góðan dreng, besta
frænda, sem ég hefí eignast.
Kæra Guðbjörg, ég bið góðan Guð
að blessa og styrkja þig, dætur þfnar,
tengdasyni og bamaböm, sem nú sjá
á eftir góðum eiginmanni, föður og
afa.
Þóra Björk Benediktsdóttir
t
Innilegar þakkir sendum viö öllum sem sýndu okkur samúö og
hlýhug viö andlát og útför móöur okkar,
BJARGEYJAR PÉTURSDÓTTUR
frá Hælavfk.
Börn, tengdabörn og barnabörn.