Morgunblaðið - 29.12.1987, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 29. DESEMBER 1987
55
var síðari kona Jóns bónda Þor-
steinssonar. Sonur Ragnhildar og
Símonar ólst upp suður í Lóni.
Hann hét Eiríkur og bjó frá 1861
til 1871 í Vík í Lóni, kona hans var
Guðrún dóttir Jóns bónda Ketilsson-
ar og Sigríðar Halldórsdóttur frá
Þórisdal, systur Símonar.
Jón Pétursson í Tunghaga var
sonur Péturs Ólasonar bónda á
Gíslastöðum á Völlum og Sigur-
bjargar Jónsdóttur. Bróðir Jóns
Péturssonar var Pétur faðir Sigur-
bjargar konu Péturs Björgvins og
þeirra systkina. Bróðir Péturs Óla-
sonar var Jón bóndi á Utnyrðings-
stöðum, faðir Þorsteins M.
Jónssonar skólastjóra á Akureyri
og Önnu húsfreyju á Útnyrðings-
stöðum, móður Þorsteins Sigurðs-
sonar læknis og Guðlaugar kennara
og Sigríðar húsfreyju á Utnyrðings-
stöðum. Annar bróðir Péturs
Ólasonar var Einar póstur faðir Óla
í Þingmúla, Einars á Jökulsá í Borg-
arfirði, Stefáns og Jónínu konu
Stefáns á Mýrurm Pétur Ólason var
sonur Óla á Útnyrðingsstöðum
Isleifssonar bónda á Hallberuhúsum
og Geirúlfsstöðum í Skriðdal Finn-
bogasonar sem um skeið bjó á
Hófsborg í Vopnafirði Ólasonar.
Finnbogi var fæddur 1719 og lifði
fram yfir 1785. í Móðuharðindun-
um er sagt að hann sé „öreigi
umrólandi". Kona hans Bergþóra
Jóakimsdóttir var fædd 1718, hún
dó í Móðuharðindunum 1784.
Kona Péturs Ólasonar og móðir
Jóns í Tunghaga var Sigurbjörg
dóttir Jóns bónda og smiðs Finn-
bogasonar á Arnhólsstöðum í
Skriðdal. Kona Jóns Finnbogasonar
og móðir Sigurbjargar var Kristín
ísleifsdóttir Finnbogasonar, systir
Óla á Útnyrðingsstöðum. Meðal
systkina Sigurbjargar voru Jón
bóndi á Hryggstekk, Arnfinnur á
Arnhólsstöðum og ísleifur í Tung-
haga.
Ingibjörg giftist Aðalsteini Jóns-
syni frá Fossvöllum 6. ágúst 1922.
Sama ár hófu þau búskap á Vað-
brekku í Hrafnkelsdal. Þau eignuð-
ust 10 börn: Guðrún á Egilsstöðum,
hún er gift Jóni Jónssyni, Jóhanna
á Húsavík, hún er gift Helga
Bjamasyni, Guðlaug á Neskaup-
stað, hún var gift Ara Bergþórssyni.
Hann er látinn. Jón Hnefill í
Reykjavík kona hans er Svava Jak-
obsdóttir, Stefán í Reykjavík, kona
hans er Ellen Setre. Sigrún á Akur-
eyri, hún var gift Benedikt Krist-
jánssyni. Hann er látinn. Aðalsteinn
á Vaðbrekku, kona hans er Sigríður
Sigurðardóttir, Ragnhildur, dó 5
ára, Hákon á Egilsstöðum. Ragnar
Ingi á Laugum í Dalasýslu, kona
hans er Sigurlína Davíðsdóttir.
Fóstursynir Ingibjargar og Aðal-
steins eru Birgir Þór Asgeirsson á
Fossvöllum, giftur Ragnheiði Ragn-
arsdóttur, og Kristján Jóhann
Jónsson búsettur í Ósló í Noregi,
giftur Dagnýju Kristjánsdóttur.
Hrafnkell A. Jónsson
Eskifirði.
Mig langar að minnast tengda-
móður minnar í örfáum orðum. Þá
er mér efst í huga þakklæti fyrir
þær stundir sem við áttum saman
og þá aðhlynningu er hún veitti
mér og minni fjölskyldu á fyrstu
búskaparárum okkar hjónanna og
ætíð er með þurfti þau 15 ár sem
við tengdamæðgur vorum sambýl-
ingar og nágrannar.
Ingibjörg hafði sterkan persónu-
leika sem henni kom vel við þær
aðstæður er voru hjá bóndakonu í
afskekktu byggðarlagi á þriðja tug
tuttugustu aldarinnar. Þá mátti
segja með sanni að unnið væri hörð-
um höndum myrkranna á milli, því
ekki voru þá vélar til allra hluta
eins og nú er orðið. Oft minntist
hún á þá gjörbreytingu sem varð á
þjónustustörfum þegar ptjónavélin
kom á heimilið. Allur fatnaður var
á þeim tíma heimatilbúinn, skór
gerðir úr sauðskinni, eldað við tað
og sprek. Heyskapur var allur unn-
inn með handverkfærum og svona
mætti lengi telja. En Vaðbrekku-
hjón tóku svo smámsaman í sína
þjónustu þá tækni sem hver tími
hafði upp á að bjóða.
Þau Ingibjörg og Aðalsteinn voru
afskaplega samhent um að láta
enda ná saman. Það hefur verið
nokkur vandi með svo stóran hóp
barna og fósturbama er þau ólu
upp og studdu öll til mennta er
hugur þeirra stóð til. Ingibjörg var
greind kona, víðlesin og þaulminn-
ug. Það var reisn yfir henni eins
og öllum se eru frekar gefandi en
þiggjandi. 50 ár var hún húsfreyja
á Vaðbrekku og þurfti þá stundum
að hafa öll búsforráð, er bóndi henn-
ar var íjarverandi í aðdráttarferðum
eða að sinna félagsmálum. Það mun
hafa verið erfítt á þeim árum þegar
hvorki var vega- eða símasamband
að vera sífellt í óvissu um hvernig
ferðalögin gengju um fjöll og fim-
indi, yfir óbrúuð vatnsföll í misjafnri
veðráttu og kannski bara labbandi.
Árið 1971 fluttu þau hjónin til
Egilsstaða sem þá var kauptún.
Aðalsteinn átti við vanheilsu að
stríða og var ráðlagt að búa nálægt
lækni. Ingibjörg hjúkraði honum til
hinstu stundar og taldi það ekki
eftir þó vaktin yrði stundum nokkuð
löng.
Hún var alltaf jafn kurteis, ljúf
og brosmild, létt í spori og kvik í
hreyfingum. Síðustu æviár sín
dvaldi hun á Egilsstaðasjúkrahúsi.
Hafði fótavist þar til síðasta mánuð-
inn að hún veiktist og var rúmföst
eftir það, uns yfír lauk.
Ingibjörg Jónsdóttir andaðist að
kvöldi 17. desember síðastliðinn á
87. aldursárinu. Með henni er hnig-
in í valinn ein af kvenskörungum
íslands. Blessuð sé minning hennar.
Sigríður Sigurðardóttir
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn
og allt er orðið rótt.
(V. Briem.)
Þann 17. desember lést föður-
systir mín, Ingibjörg Jónsdóttir frá
Vaðbrekku. Fréttin um andlát Ingi-
bjargar kom ekki á óvart, þar sem
hún hafði verið sjúk um nokkurt
skeið. Þótt aðdragandi kveðju-
stundar hafi verið nokkur fer ekki
hjá því að tregi sæki að þá er
kveðja skal.
Ingibjörg var mikils metinn af
öllum sem hana þekktu og í fjöl-
skyldu minni var hún öllum sérlega
kær.
Fyrstu minningar mínar sem
tengjast Ingibjörgu og heimili henn-
ar á Vaðbrekku eru frá bamæsku.
Stór fjölskylda á leið í sumarfrí, til
að heimsækja hjónin á Vaðbrekku.
Þar var okkur tekið af kærleika og
af höfðingsskap. Sumar eftir sumar
var farið í Vaðbrekku og þótt hóp-
urinn væri stór var okkur alltaf
tekið af sama myndarskapnum. Mér
var það ljóst löngu síðar að það var
mikið mál að taka við svo stómm
hóp, en þótt margt væri fyrir var
alltaf pláss. I bernskumynd minni
man ég vel hversu ég var upp með
mér af henni frænku minni, sem
auk þess að vera glæsileg, geislaði
af lífsorku og dugnaði. Heimsóknir
Ingibjargar til okkar á Akureyri
vom einnig alltaf sérstakar. Blær-
inn sem fylgdi henni var svo sér-
stakur, og fann ég það á foreldrum
mínum, að sérstök virðing var borin
fyrir Ingibjörgu.
Kynni móður minnar og Ingi-
bjargar hófust snemma. Þær vom
þá ungar stúlkur á Héraði, er þær
fóm að skrifast á. Seinna áttu ör-
lögin eftir að tengja þær, þegar
móðir mín giftist Pétri, bróður Ingi-
bjargar. Móðir mín hefur sagt mér
að vinskapur hennar og Ingibjargar
hafí strax orðið með sérstökum
hætti. Þar hafi borið mest á því
trúnaðartrausti sem á milli þeirra
hafí myndast. Sérlega hafi verið
gott að eiga samskipti við Ingi-
björgu vegna þess hversu hrein-
skiptin hún hafi verið.
Minnist hún Ingibjargar með sér-
stökum hlýhug og þakkar almætt-
inu fyrir kynni þeirra. Sérstakar
samúðarkveðjur sendir hún öllum
bömum hennar og aðstandendum.
Ingibjörg var sérlega vel gefín
kona og vel menntuð. Hún hlaut
þó aðeins venjulegt barnanám í
æsku, en allt lífið var hún að
mennta sig. Hún var með afbrigðum
minnug og fylgdist einnig vel með
í þjóðmálum. Það var því sama um
hvað rætt var, hún var þar heima.
Ingibjörg var sérlega vel lesin í
sögu þjóðarinnar og oft var gaman
að heyra hana vitna í fornmenn og
fomsögur. Vel man ég eftir þeim
stundum við útvarpið þegar hún var
þátttakandi í keppni ríkisútvarps-
ins, sýslurnar keppa. Þá var nú
betra fyrir strák eins og mig að
vera ekki að skvaldra. Ingibjörg var
einnig kjarkmikil, enda þýddi ekki
neitt annað fyrir fólk sem bjó jafn
langt frá byggð og þau. Heyrði ég
hana vitna í hvað allt hafi breyst
við að fá símann. Fólk í dag, sem
finnst síminn svo sjálfsagður, fólk
sem býr þó á allan hátt í vernduðu
umhverfi, hefði átt að heyra hana
lýsa þessu.
Síðasta heimsókn Ingibjargar til
mín verður mér alltaf sérlega
minnisstæð. Þá sátu þær í stofu,
móðir mín og Ingibjörg. Var þá
farið að rifja upp löngu liðin atvik.
Sögur þær og dagur þessi mun
ekki líða mér úr minni. Þessar
gömlu konur hurfu í huganum
60—70 ár aftur í tímann og fyrr
en varði höfðu þær hrifið mig með.
Dagur þessi er nú einn af perlum
lífs míns.
Ingibjörg var fædd þann 10.
mars 1901 á Tunghaga á Völlum,
dóttir hjónanna Jóns Péturssonar
og Jóhönnu Stefánsdóttur. Hún var
yngst 5 barna, bræður hennar, Stef-
án, Pétur, Bogi, Kristján og Hall-
dór, eru allir látnir. Föður sinn
missti Ingibjörg á fimmta ári og
nokkrum árum síðar elsta bróður-
inn, Stefán. Móðir hennar var
nokkur ár í húsmennsku á Héraði,
þar til þær fluttu til Eskiijarðar en
þangað höfðu þeir flutt, Bogi og
Kristján.
Árið 1922 kvæntist Ingibjörg
Aðalsteini Jónssyni frá Fossvöllum
og flutti þá um vorið að Vaðbrekku
í Hrafnkelsdal. Þar bjuggu þau í
50 ár eða þar til þau fluttu til Egils-
staða árið 1972. Fyrst í stað voru
húsakynni fátækleg, en árið 1937
byggðu þau stórt og myndarlegt
hús. Aðalsteinn var glæsimenni og
sérstakur höfðingi heim að sækja.
Hann lést fyrir nokkrum árum.
Dugnaður sá sem Ingibjörg sýndi
er hún hjúkraði honum í hans veik-
indum var aðdáunarverður. Þau
eignuðust 10 börn og eru 9 þeirra
á lífí. Auk þess tóku þau tvo fóstur-
syni. Afkomendur þeirra í dag eru
101.
Með þessum fátæklegu orðum
vil ég senda afkomendum Ingi-
bjargar sérstakar samúðarkveðjur.
Minningin um hana er sérstakur
Qársjóður. Þá finnst ér rétt að ljúka
orðum mínum með einu af erindi
úr kvæðinu Landnemamir eftir
Davíð Stefánsson.
Þau unnu bæði - hann og hún
uns holtinu var breytt í tún'.
Þau ristu sundur brunabörð
og breyttu þeim i græna jörð
sem gaf þeim fleiri og fleiri strá
og feita hjörð.
Því moldin var þeim mild og góð
sem miskunnsemi hennar þrá
sem lifa fyrir land og þjóð,
sem lúta því sem jörðin á
og plægja sá
og raka og slá.
Hún er þeim trygg
hún elskar þá.
Þorsteinn Pétursson,
Akureyri.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐMUNDSÍNA SIGURRÓS SIGURGEIRSDÓTTIR
frá Hellissandi,
sem lést 21. þ.m. verður jarðsungin frá Ingjaldshólskirkju mánu-
daginn 30. desember kl. 14.00.
Kristfríður Kristjánsdóttir,
Guðríður Kristjánsdóttir,
Steinunn Kristjánsdóttir,
Kristinn Hermansson,
Ludy Ólafsdóttir,
Guðmundur Kristjónsson,
Kristinn Guðmundsson,
Sigurður Guðnason,
Svava Sigmundsdóttir,
Steinþór Guðlaugsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Bróðir okkar,
KRISTJÁN BENEDIKTSSON
frá Haganesi,
siðast til heimilis að Hrafnistu, Reykjavík,
sem andaðist 18. þ.m., verður jarðsunginn þriðjudaginn 29.
desember kl. 15.00 frá Fossvogskirkju.
Kristbjörg Benediktsdóttir, Hákon Benediktsson,
Marfa Benediktsdóttir, Valey Benediktsdóttir,
Sigurbergur Benediktsson
og aðrir vandamenn.
t
Móðir mín og tengdamóðir,
MARGRÉT ÁSMUNDSDÓTTIR,
Granaskjóli 16,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 29. desember
kl. 13.30.
Blóm vinsamlega afþökkuð en þeim sem vildu minnast hennar
er bent á líknarstofnanir.
Fyrir hönd aðstandenda,
Bjarni Ásmunds,
Þórunn Guðmundsdóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGURLÍN JÓNSDÓTTIR,
Kirkjubraut 7,
Akranesi,
verður jarðsungin frá Akraneskirkju miðvikudaginn 30. desember
kl. 11.30.
Sigurlaug Sigurðardóttir,
Benedikt Sigurðsson,
Helgi Sigurðsson,
Sigrún Rafnsdóttir,
og
Vilhelmína Elísdóttir,
Heiðrún Þorgeirsdóttir,
Arný Kristjánsdóttir,
Einar Guðleifsson
barnabörn.
t
Kveðjuathöfn um föður okkar,
HREGGVIÐ JÓNSSON
frá Hlíð,
Vestmannaeyjum,
verður í Langholtskirkju miðvikudaginn 30. desember kl. 10.30.
Jarðsett verður sama dag kl. 15.00 frá Breiðabólsstaðarkirkju í
Fljótshlíð.
Tómas Hreggviðsson,
Eyvindur Hreggviðsson.
t
Minningarathöfn um manninn minn,
RAGNAR H. RAGNAR,
ísafirði,
fer fram i Dómkirkjunni þriðjudaginn 29. desember kl. 6 siödegis.
Sigríður Jónsdóttir Ragnar.
Blómastofa
Friöfinns
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
til kl. 22,- eínnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.

t
Innilegar þakkir fyrir samúð og vinarhug vegna fráfalls mannsins
míns, föður okkar og tengdaföður,
GUÐVARÐAR PÉTURSSONAR,
Hrafnagilsstræti 31,
Akureyri.
María Ásgrímsdóttir,
börn og tengdabörn.
t
Við þökkum innilega öllum þeim sem sýndu okkur hluttekningu
og einlægan vinarhug eftir andlát konu minnar og móður okkar,
KLÖRU MAGNÚSDÓTTUR.
Einnig sendum við innilegar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks á
deild 2b Landakotsspítala.
Hákon Hafliðason,
Guðrún Birta Hákonardóttir, Magnús Óskar Hákonarson,
Gfslfna Hákonardóttir, Guðfinna Hákonardóttir.