Morgunblaðið - 02.07.1988, Blaðsíða 50

Xri
50
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 2. JÚLÍ 1988
-f
>
C 1984 UnivefMl Press Syndic«l«
„ \J& eigum brc»3kpiup5<af m«U.
Hwb áttu tiL sem skilur eft'cr
óbragfc L murmlnum ?"
... ljúfur endurfundur.
TM R«fl. U.S. P« Off,—•« righu r
• 1987 Lo» AngafM Tm Syndtcau
Það verður ekkert vanda-
mál að láta af störfum fyr-
ir aldursskair ef maður
hefur tileinkað sér eitt-
hvað nýtt.
6280r<ffH-S*
Hann er að fara til tann-
læknisins á eftir ...
HÖGNI HREKKVÍSI

Reykingadeilan:
ÚTÚR
KÓFINU
-Kófur svarar
fyrir sig
Til Velvakanda.
Það verður að segjast eins og er
að ég er nokkuð gáttaður á þeim
heiftarlegu viðbrögðum og því hug-
arangri sem greinarkom mitt um
„samheldni" reykingamanna virðist
hafa valdið mönnum. Sérstakleg
fannst mér innlegg Guðmundar 1
Gunnarssonar allóþarflega heift-
ugt. Sannleikurinn er nefnilega sá
að þessi grein var skrifuð sem kald-
hæðnisleg ádrepa á sjálfan mig og
aðra nikótínfíkla.
Íslendingar hafa lengi átt erfítt
með að skilja notkun kaldhæðni sem
aðferð til að koma skoðunum á
framfæri. Ef til vill er hér um æf-
ingarleysi að ræða því fáir hafa
tamið sér hinn kaldhæðna stíl. Það
er helst að Flosi Ólafsson kald-
hæðningur hafí haldið þessum
framsetningarmáta að þjóðinni.
Hinn kaldhæðni stfll byggir á því
að setja fram svo fáránlegar og
öfgafullar, en jafnframt grátbros-
legar fullyrðingar og skoðanir máli
sínu til stuðnings, að flestir hljóti
að komast á gagnstæða skoðun við
lesturinn. Hið sanna áróðursgildi
kaldhæðninnar byggir þó á því að
sem fæstir átti sig á því að hér er
um viljaverk að ræða.
Lítum aðeins á nokkrar setningar
úr greininni sem olli fjaðrafokinu.
„Þeir segja að árlega deyji um
300 okkar, píslarvottar hinnar
óheftu lífsnautnastefnu. Þessi dán-
artíðni er að mínum dómi þjóð-
hagsieg nauðsyn í landi þar sem
heilsuhraustum gamaimennum
flölgar ( sífellu".
Athugum nú hvað þessi setning
segir í raun. Hún segir að ef þú
vilt verða heilsuhraustur og ná
háum aldri ættir þú ekki að reykja.
Lítum nú aðeins á vígorðið sem
reykingamenn voru hvattir til að
sameinast um. „Reykingamenn eru
líka menn þó þeir séu það ekki eins
lengi". I raun segir þetta slagorð:
Ef þú ert nógu vitlaus til að reylqa
máttu búast við að deyja fyrir aldur
fram.
Að lokum skulum við skoða nið-
urlag greinarinnar og endursegja
það. „Annað sem við reykingamenn
verðum að sameinast um er frelsi
okkar og réttur til að reykja hvar
sem er..JCkki er verið að amast við
því á opinberum stöðum þó fólk
leysi þar vind og engin lög banna
mönnum að leiða útblástursloft úr
bflum sínum inn í opinberar bygg-
ingar. Hvers vegna eru þá sett lög
sem banna okkur að reykja á al-
mennum afgreiðslustöðum þegar
vitað er að efnainnihald tóbaks-
reyks og bflaútblásturs er að mörgu
leyti svipað". í endursögn verður
þessi setning eitthvað á þessa leið:
Reykingamenn blása frá sér
illa þefjandi ólofti sem er álíka
ósiður og að leysa vind i híbýlum
manna og ætti í raun að vera
jafn fjarri mönnum og sú fárán-
lega hugmynd að leiða útblástur
úr bQ inn í stofu hjá nágrannan-
um.
Kæri Guðmundur. Þér og öðrum
til hugarhægðar skal það og upp-
lýst að ég skrifaði þessa kaldhæðnu
grein um reykingamenn sem sjálfs-
hjálp í þeirri viðleitni minni að
hætta sjálfur að reykja, en það
hefur nú staðið til í nokkra mán-
uði. Um daginn ákvað ég svo að
stíga næsta skref og innritaði mig
á námskeið hjá Krabbameinsfélag-
inu en konan mín hætti að reykja
á slíku námskeiði fyrir ári síðan og
nú er svo komið að annað hvort
verð ég að segja skilið við reykinn
eða hana.
Með ástarkveðjum,
Kófur Reykdal.
Skrifið eða hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til að skrifa þættinum um
hvaðeina, sem hugur þeirra stendur til — eða hringja milli
kl. 10 og 12, mánudaga til föstudaga, ef þeir koma þvi
ekki við að skrifa. Meðal efnis, sem vel er þegið, eru ábend-
ingar og orðaskiptingar, fyrirspumir og frásagnir, auk
pistla og stuttra greina. Bréf þurfa ekki að vera vélrituð,
en nöfn, nafnnúmer og heimilisföng verða að fylgja öllu
efni til þáttarins, þó að höfundur óski nafnleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að beina þvi til lesenda
blaðsins utan höfuðborgarsvæðisins, að þeir láti sinn hlut
ekki eftir liggja hér i dálkunum.
Víkverji skrifar
L AGBiRJDO RÓMI& þn-T itoM
Ljóst er orðið að sú aðstaða sem
ferðalöngum til útlanda er boð-
ið upp á í farþegaafgreiðslunni á
Loftleiðahótelinu þaðan sem rú-
tumar ganga til Keflavíkurflugvall-
ar, er fyrir löngu orðin alls ófull-
nægjandi.
Víkveiji ók til að mynda íslensk-
um farþega út á Loftleiðahótelið
nú eina nóttina í vikunni og þegar
kom f afgreiðslu Kynnisferða sem
annast rútuferðimar til flugstöðv-
arinnar á Keflavíkuflugvelli, blasti
við heldur dapurleg sjón. íslending-
amir vom þá að tínast inn á þessum
ókristilega brottfarartíma, sem við
þurfum að búa við, en þegar inn
kom var hvergi hægt að setjast
meðan beðið var eftir rútunum fyr-
ir útlendingum sem lagst höfðu til
svefns á þeim fáu bekkjum sem
þama eru. Þessir erlendu ferða-
menn höfðu greinilega komið þama
þegar kvöldið áður eða fyrr um
nóttina og lagst til svefns á bekkj-
unum til að drepa tímann þar til
rútumar koma og spara sér um
leið gistingu síðustu nóttina á ís-
landi.
Ef Víkverji man rétt hafa lengi
verið áform um að koma upp flugaf-
greiðslumiðstöð í Reykjavflt vegna
utanlandsflugsins en lítið orðið úr
framkvæmdum til þessa. Hitt er
þó eins víst að sú aðstaða sem nú
er boðið upp á er íslenskum ferða-
málum til vansa.
Víkveiji er í hópi þeirra sem
bregða sér alltaf annað slagið
í sundlaugamar í Laugardal. Hann
hefur því að undanfömu orðið vitni
að miklum stórmerkjum á þeim
ágæta stað. Allt frá því að vatns-
rennibrautin var opnuð fyrr í mán-
uðinum, hafa böm og unglingar
þyrpst í laugina til að spreyta sig
í þessu nývirki, og er nú svo komið
að í kringum hádegið þegar fasta-
gestimir streyma að teygir biðröð
bama og fullorðinna sig langt út á
stétt fyrir framan sundlaugamar.
Því hefur verið haldið fram að
sundiaugamar í Laugardalnum
ættu undir högg að sækja vegna
vaxandi framboðs og aukinnar sam-
keppni frá sundlaugum í öðrum
bæjarhlutum og nágrannabyggð-
um. Ekki verður betur séð en að
með vatnsrennibrautinni hafí þeirri
þróun verið snúið við og Laugar-
dalslaugin sé búin að endurheimta
foma frægð sem aðalsundstaður
höfuðborgarsvæðisins.
Einhvem tíma hældi Vfkveiji
Handknattleikssambandi ís-
lands fyrir að hafa tekið myndar-
lega á málefnum kvennahandbolt-
ans hér á landi. Sú var tíð að með-
an karla- og unglingalandslið voru
að vinna glæsta sigra, ríkti deyfð
og dmngi f kvennahandboltanum.
Stjóm HSÍ tók sig þá saman í and-
litinu og réð hingað til lands júgó-
slavneskan þjálfara fyrir stúlkum-
ar. Hann hefur síðan á undra
skömmum tíma hleypt nýju blóði í
handknattleik kvenna hér á landi,
eins og nýlegur árangur landsins í
5 landa keppni ytra ber gleggst
vitni um
En meðan þessu fer fram f
kvennahandknattleiknum má lesa
um það á íþróttasíðum dagblaðanna
að Knattspymusamband íslands
hafí hætt við alla landsleikjadag-
skrá kvennalandsliðsins f knatt-
spymu. Víkveija varð þvf á að
hugsa, þegar hann las þetta að ólíkt
hefðust þessi tvö sambönd að. Ekki
þetta fallegt afspumar á þessum
tímum jafnréttis kynjanna og auð-
vitað hlýtur Knattspymusambandið
að verða að fylgja fordæmi HSÍ
með því að taka myndarlega á
málefnum þeirra fjölmörgu stúlkna
sem leika þessa vinsælustu fþrótt
veraldar.