Morgunblaðið - 29.09.1988, Blaðsíða 60

60
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 29. SEPTEMBER 1988
„Snctti 11
856 B<lít
Ég hef aldrei trúað á jóla-
sveinana og því læt ég
ekki pabba blekkja mig
heldur.
Með
morgimkaffinu
Tilmæli til íslandsdeildar
Amnesty International
Bílastæða-
vandamálin
í Engjaseli
Kæri Velvakandi.
Eins og fram hefur komið í þess-
um dálk Morgunblaðsins, hefur ver-
ið bílastæðavandamál hér í Engjas-
eli í Breiðholti. Menn hafa ekki
verið á eitt sáttir hvort eigi að sekta
bíla sem hefur verið Iagt ólöglega
á nóttunni eða ekki.
íbúa í Engjaseli fannst ruddalegt
af lögregluyfirvöldum að sekta bíla
á nóttunni en annar íbúi í Engjas-
eli var og er ábyggilega mjög
óánægður með allar þær sektir sem
bílaeigendur hafa fengið að undanf-
ömu.
Ég vil bæta því við að mér hefur
sýnst að bílageymslur í Engjaseli
séu ekki notaðar. Mér fínnst dóna-
legt af þeim bílaeigendum sem búa
í Engjaseli að nota ekki sín stæði
í bflageymslum og taka bflastæði
annarra bílaeigenda sem ekki eiga
Kveðja til
Jóhönnu
Kæri V lvakandi
Ég vil senda Jóhönnu Sigurðar-
dóttur kveðju og þakkir fyrir vel
unnin störf í þágu þjóðarinnar. Hún
er besti ráðherra
sem við eigum,
heiðarleg og
samviskusöm.
Hún er traustur
fylltrúi og lætur
ekki aðra ráð-
herra segja sér
fyrir verkum í
sínu ráðuneyti
þrátt fyrir að þeir reyni það oft.
Ég vona að hún verði ráðherra
áfram.
Hún er eins og vinur minn, Sverr-
ir Hermannsson. Hann lét heldur
ekki segja sér fyrir verkum í sínu
ráðuneyti. Hann er líka traustur og
góður fulltrúi þjóðar sinnar, saman-
ber Sturlumálið sem hann vann með
glæsibrag.
Jóhanna og Sverrir eru bæði
góðir fulltrúar þjóðar sinnar. Það
er meira en hægt er að segja um
suma aðra ráðherra og þingmenn.
Jóhann Þórólfsson
Til Velvakanda.
Amnesty-samtökin hafa unnið
mikið og gott starf í mannréttinda-
baráttunni en af nógu er að taka í
þeim efnum. Það er því miður stað-
reynd að í mörgum löndum eru öll
grundvallarmannréttindi fótum
troðin. Fólk er kvalið, ofsótt og
fangelsað miskunnarlaust, dirfíst
það að rísa upp og krefjast réttar
síns eða mótmæla harðneskiulegum
stjómarherrum.
Á vesturbakka Jórdanárinnar og
á Gaza-svæðinu býr nú u.þ.b. ein
og hálf milljón manna. Þessi land-
svæði eru þau einu sem eftir em
af Palestínu. Þessi svæði hertóku
ísraeismenn þegar þeir réðust fyrir-
varalaust á nágranna sína árið
1967.
Palestínufólkið reis upp gegn
kúgurum sínum fyrir nokkrum
mánuðum en ofríki ísraelsmanna
og harka hemámsliðsins er alveg
með ólíkindum. Þetta hafa íslend-
ingar og aðrar þjóðir getað séð á
sjónvarpsskermum heima í stofu
hjá sér til skamms tíma. Mjög hef-
ur dregið úr fréttaflutningi þar eð
Qölmiðlafólki em settar þröngar
skorður með alla miðlun og iðulega
em þessi svæði þeim algerlega lok-
uð.
Sannarlega hefur mörgum
manninum verið bmgðið og blöskr-
að og ekki hefur staðið á mótmæl-
um. Þeim hefur rignt yfír ísraels-
menn en því miður láta menn þar
við sitja. Þetta vita Israelsmepn og
halda því iðju sinni áfram. Ég vil
því beina þeim eindregnu tilmælum
til íslandsdeildar Amnesty Intem-
ational að hún beiti sér fyrir því
innan heildarsamtakanna, að reynt
verði að koma palestínskum föng-
um í ísrael til hjálpar.
Sem dæmi má nefna að í Negev-
eyðimörkinni em nokkur þúsund
fangar og aðstæðurnar em alveg
hroðalegar. Margir þessarra manna
em illa haldnir af sjúkdómum t.d.
nýmasjúkdómum, magasámm og
liðagigt á háu stigi. Margir hafa
fengið hjartaáfall og svo mætti
lengi telja. Algengt er að föngum
sé neitað um læknishjálp, t.d. var
maður í þessum búðum, Hussein
Awadi að nafni, með alvarlegan
augnsjúkdóm en honum var neitað
um læknishjálp og nú er hann orð-
inn blindur.
Þið góða fólk sem vinnið að bætt-
um heimi, gerið það sem í ykkar
valdi stendur til þess að koma þessu
hijáða fólki til hjálpar. Best væri
vitanlega ef einhver úr ykkar hóp
færi þama niðureftir til að sjá með
eigin augum við hvílíka ógn og
skelfíngu Palestínufólkið býr við.
Guðjón V. Guðmundsson
HÖGNI HREKKVÍSI
Víkveiji skrifar
Skrifari rakst á forvitnilega
klausu fyrir nokkm í blaðinu
Eystra-Homi á Homafirði, einu
hinna fjölmörgu fréttablaða, sem
gefin em út á landsbyggðinni. Þar
sagði frá því er erlent leiguskip
með íslenzkum yfírmönnum kom í
höfn á Homafírði og drógu skip-
verjar upp gauðrifínn og skítugan
íslenzkan fána. Segir í blaðinu að
mönnum í landi hafí blöskrað þessi
óvirðing við fánann og því látið lög-
reglu vita. Lögregluþjónar fóm um
borð og fengu því til Ieiðar komið,
„að hrak þetta var dregið niður“.
Eystra-Horn segir svona atburði
sem betur fer sjaldgæfa, en spyr
hvort ekki sé kominn tími til að
íslenzka sjónvarpið geri fræðslu-
mynd um meðferð og umgengni við
íslenzka fánann. Sá sem skrifar í
Eystra-Horn segist oft reka sig á
það að menn em óömggir um með-
ferð hans.
Ekki veit Víkveiji hvort æskilegt
er að skylda Sjónvarpið, þá
væntanlega ríkisreknu stöðina, til
að framleiða slíkt efni. Ef til vill
væri slíkur fróðleikur þó ekki verra
efni en svo margt sem þar er boðið
upp á. Víkveiji er hins vegar hjart-
anlega sammála því að brýnt er að
fólk læri að umgangast og virða
íslenzka fánann. Oft og mörgum
sinnum hefur Víkveiji orðið vitni
að því að menn verða vandræðaleg-
ir og klaufalegir er þeir þurfa að
draga fánann að húni.
Skátahreyfíngin kennir sínu fólki
fánareglur og býr eflaust margur
að því sem hann hefur lært þar,
en miklu fleiri hafa ekki hugmynd
um að til em ákveðnar reglur um
meðferð fánans. Til dæmis er alltof
algengt að fáninn blakti löngu eftir
löglegan flaggtíma. Sérstakar regl-
ur em um hvemig á að draga fána
í hálfa stöng og svo áfram sé hald-
ið þá er ákvæði um að fáni megi
ekki snerta jörð þegar hann er dreg-
inn að húni eða felldur. Ekki er
sama hvemig fáninn er brotinn
saman og aldrei má íslenzki fáninn
vera með öðmm á stöng.
xxx
Klausa í Eystra-Homi var tilefni
þessa spjalls um íslenzka fán-
ann og niðurlagið er sótt í leið-
beiningar um meðferð íslenzka fán-
ans af því tilefni:
„Óheimilt er að draga fána á
stöng, sem er upplitaður, trosnaður
eða skemmdur að öðra leyti, og ber
jafnan að lagfæra hann strax, að
öðmm kosti skal hann ónýttur, með
því að brenna hann. Lögreglan skal
hafa eftirlit með því að ofangreindu
sé framfylgt, og má gera slíka fána
upptæka, séu þeir á almannafæri,
utan eða innan húss.“