Morgunblaðið - 13.10.1988, Side 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 13. OKTÓBER 1988
fclk í
fréttum
Síðasti útvarpsleikur Stjömunnar var fjölskylduleikurinn „Sportbíll
og spíttbátur" sem tók tvær vikur í útsendingu. Spumingar í leikn-
um flölluðu um viðburði og staðreyndir í sögu íslands. Alls bámst
rúmlega 35.000 bréf með svöram í þessum leik. Dregið var um vinn-
ingshafa leiknum í beinni útsendingu frá Kringlunni. Það vora gatna-
málastjórinn Ingi Ú. Magnússon og Helgi Hallvarðsson, skipherra, sem
drógu út vinningana. Sú heppna sem hreppti aðalvinninginn, sem var
Toyota sportbíll og Terhi hraðbátur, heitir Guðjóna Kristjánsdóttir,
hjúkranarfræðingur á Akranesi, og er hún hér á myndinni með vinning-
inn. Aðrir vinningar í þessum leik vora Lundúnaferð á vegum Free-
mans og 50 ársáskriftir að dagskrá Stöðvar 2.
SAGAN ENDURTEKIN
Stórgóð söngskemmtun
og létt stemmning
Skemmtanir
Sveinn Guðjónsson
ÆT
ISúlnasal Hótel Sögu er þess nú
minnst að aldarfjórðungur er lið-
inn frá því staðurinn hóf göngu
sína, en Súlnasalur var um langt
skeið einn vinsælasti og fjölsóttasti
skemmtistaður landsins. Skemmti-
dagskráin „Sagan endurtekin" mið-
ast við að rifja upp stemmninguna
sem ríkti á Sögu hér á áram áður
og hefur vel tekist til að mínum
dómi. Hér er fyrst og fremst um
að ræða söngskemmtun með göml-
um vinsælum lögum frá fyrri áram
og þótt slíkt hafi verið reynt oft
áður, með ágætum árangri, er þessi
söngskemmtun að mörgu leyti
öðravísi en flestar hinna. Hún er
til dæmis laus við þá yfirhlaðningu
sem stundum hefur einkennt
skemmtanir sem þessar og hún
rennur liðugt í gegn án þess að
þreyta gesti. í látleysi sínu hefur
hún þó yfir sér einhvem fágaðan,
alþjóðlegan blæ, sem fyrst og
fremst má þakka stórgóðri frammi-
stöðu söngvaranna, Ellý Vilhjálms,
Þuríðar Sigurðardóttur og Ragnars
Bjamasonar, svo og smekklegum
útsetningum Áma Scheving.
Umgjörðin er öll í anda áranna fyr-
ir 1970. Við innganginn er tekið á
móti gestum með fordiykknum
„Finlandia", sem svo er nefndur í
auglýsingu, en gekk undir nafninu
„asni“, og þótti ómissandi byijun á
góðu kvöldi á þessum áram. Á
matseðlinum geta menn valið á
milli þeirra rétta sem þá vora á
boðstólnum, í forrétt var fylltur lax
með sýrðum ijóma eða rækjur í
vatnsdeigsskjóðu, í aðalrétt litlar
lambasteikur í hvítvínsfuna eða
nautahryggur með rauðvínssósu og
fylgdi þessu bemaisesósa. í eftir-
rétt gátu menn svo valið um skyr-
tertu með blábetja og blóðbergsís-
musli eða súkkulaðimús með glóald-
insósu. Réttimir rannu ljúflega nið-
ur við harmonikkutóna Grettis
Bjömssonar og var sú borðmúsík
kærkomin tilbreyting frá píanótón-
list Richards Kleidermans, sem svo
mjög hefur tíðkast undir borðum í
veitingahúsum hér á landi að und-
anfömu. Framreiðslumenn lögðu
sig fram um lipra þjónustu og and-
vilja gera góða hluti á þessu sviði.
Lagavalið á söngdagskránni var
einnig vel heppnað að mínu mati
og aðeins eitt lag sem mér fannst
ekki eiga þar heima, lag Gunnars
Þórðarsonar „Bláu augun þín“, sem
minnir frekar á þá tónlistarvakn-
ingu sem hófst á Suðumesjum rétt
eftir 1960, en stemmnninguna á
Sögu á þeim áram. Þetta skipti þó
engum sköpum og Þuríður fór vel
með lagið. I heildina var þetta sem
sagt mjög vel heppnað og var eigin-
lega búið áður en maður vissi af.
Dansleikurinn sem upphófst að
lokinni söngskemmtuninni var
vissulega óvenjulegur á nútíma
mælikvarða, en í beinu og rökréttu
framhaldi af því sem á undan var
gengið. Söngvaramir héldu áfram
með hljómsveitinni og á skömmum
tíma hafði Ragnari tekist að ná
þama upp rífandi stemningu. Og
þegar Grettir Bjömsson var kominn
með nikkuna í gömlu dansana og
„kokkinn" líktist þetta einna mest
vel heppnaðri árshátíð. Húsfyllir var
þetta kvöld og opnað inn í hliðar-
sali eins og þegar best lét forðum.
Þótt viðbúið sé að þessi skemmtun
höfði meira til fólks sem komið er
af unglingsáranum hygg ég að
yngra fólk geti einnig haft gaman
af — þó ekki væri nema til að
breyta aðeins til og skoða skemmt-
analífið frá öðram sjónarhóli en
menn hafa átt að venjast að undanf-
ömu.
Ijósm./G. T. K.
Nú er búið að draga skeifumar undan öllum fjallhestunum, enda komið haust. Hestamenn hafa sett
ferfættu vinina á haustbeit og bíða vonglaðir eftir endumýjuðum kynnum í vetur. Þessir glaðbeittu
hestamenn, Bjarni Karl, Magnús Haukur, tamningamaður, Karl Höskuldur, háskólanemi, Magnús, bílasali
og Valdimar Karl viðskiptafræðingur era hér á áningarstað í Borgarfírði, og sögðust allir bíða spenntir eftir
að komast á bak gæðingunum í vetur.
inn í salnum var allur hinn þægileg-
asti.
Að loknu borðhaldi steig kynnir
kvöldsins, Magnús Axelsson, á svið-
ið og rifjaði upp tíðarandann fyrir
þessari sýningu og gildir raunar það
sama um Ragnar og Þuríði. Óhætt
er líka að fullyrða að hljómburður-
inn hefur tæpast verið betri á Sögu
fyrir 25 áram en hann var þetta
Þuríður, Ellý og Ragnar í lokalaginu á „Sagan endurtekin“.
25 áram, lét einn „djarfan" flakka,
og kynnti síðan fyrsta söngvara
kvöldsins, sjálfan Ragnar Bjama-
son, sem lengst allra manna hefur
staðið á sviðinu í Súlnasal. Ragnar
hreif mannskapinn með sér strax á
fyrstu tónunum 5 „Vertu ekki að
horfa svona alltaf á mig“ og sann-
aði þetta kvöld að hann er enn í
toppformi sem söngvari. Hið sama
má segja um Þuríði Sigurðardóttur
og þá ekki síður um Ellý Vilhjálms.
Á meðan Ellý var að syngja losnaði
hugurinn úr viðjum tíma og rúms
og maður hefði þess vegna getað
verið staddur á fyrsta flokks veit-
ingahúsi í einhverri heimsborginni.
Hér skal ekkert um það fullyrt hvort
Ellý hafi í annan tíma verið betri,
enda oft varhugavert að hætta sér
út í slíkan samanburð. En víst er
að hún veldur ekki vonbrigðum í
kvöld, enda hefur tækninni fleygt
fram í þeim efnum. í þessu sam-
bandi má vel taka fram, að hvorki
á sjálfri söngskemmtuninni né
dansleiknum á eftir var heym
manna misboðið með hávaða enda
getur það vel farið saman, góður
hljómburður og mátulegur hljóm-
styrkur. Áður var getið um smekk-
legar og skemmtilegar útsetningar
Áma Scheving, sem era blessunar-
lega lausar við þá yfirhlaðningu
strengja og blásturs sem menn
hætta sér stundum út í þegar þeir