Morgunblaðið - 13.10.1988, Page 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 13. OKTÓBER 1988
mmmn
„pegcxr 'eg vcur LiiiL vctr ’eg aLLto-f hrœdd
xim OuS renntx út um niöur-fa>.Liá-"
Þegar þú ert búinn að
hreinsa framrúðuna,
skelltu þér í diskana í hjól-
hýsinu...?
Með
morgunkaffinu
Þess skal minnst
sem vel er gert
Til Velvakanda.
Gísli Sigurbjömsson er löngu
orðinn þjóðkunnur maður fyrir starf
sitt fyrir aldraðra. Fyrst með stofn-
un og rekstri Grundarheimilanna í
Reykjavík og síðar með Ásheimilun-
um í Hveragerði, þar sem hann fór
inn á nýjar brautir í þessum málum,
sem vakið hafa verðskuldaða at-
hygli-
Margir hafa undrast hversu þessi
starfsemi hefír þróast og vaxið
gegnum árin. Eg er fullviss um að
á þessu er aðeins ein skýring. Gísli
hefír falið Drottni vegu sína og
treyst honum, og hann hefír séð
vel fyrir öllu (Sálm 37:5), og „allt
sem hann gjörir lánast honum“
(Sálm 1:3). otaldar eru þær fjár-
hæðir sem hann hefír gefíð til alls-
konar menningar- og líknarmála.
Um árabil hefir Gísli boðið öldruð-
um í hundraða tali til ókeypis dval-
ar í Hveragerði. .
Ég var í Hafnarfírði um sl. jól
og nýár. Þá heimsótti ég Grund,
og átti viðræðu við Gísla af vissu
tilefni. Þá færði hann það í tal við
mig hvort ég gæti ekki ein-
hvemtíma í sumar komið og notið
hvíldar á einu heimila hans í Hvera-
gerði. Ég satt að segja áttaði mig
varla á þessu, og gat naumast trú-
að því að það væri allt ókeypis. Svo
leið veturinn. en þá er það allt í
einu snemma í vor að samstarfs-
maður hans, Pétur Þorsteihsson,
hringir til mín og spyr hvort við
hjónin getum notað okkur þetta
tækifæri dagana 20,—30. septem-
ber. Ég gat auðvitað ekki annað
en þakkað þetta stórkostlega boð.
Nú þegar ég hripa þessar línur,
hefir þetta orðið að veruleika. Við
hjónin erum búin að vera þama
þennan tíma. Og hvílík rausn og
kærleikur, sem liggur að baki því
að bjóða svo mörgum öldruðum til
slíkrar dvalar í góðum húsakynnum
og yndislegu umhverfi. Allt uppi-
hald var ókeypis og aðgangur að
sundlaug og heitum potti. Einn
daginn kom svo Pétur og fór með
okkur að Skálholti þar sem höfð
var sameiginleg helgistund. Síðan
var farið að Aratungu og dmkkið
kaffí með pönnukökum. Þegar við
kvöddum Hveragerði (Ásbyrgi)
vora okkur öllum færð blóm að
skilnaði.
Við voram þama 14 í þessum
hóp og bjuggum í 2 húsum. Við
voram frá Keflavík, _ Reykjavík,
Akranesi og ísafirði. Ég held ég
tali svo fyrir hönd okkar allra, að
við eigum ekki orð yfir þakklæti til
Gísla og samstarfsfólks hans. Þessi
dvöl verður ógleymanleg. Við biðj-
um guð að launa þeim öllum ríku-
lega. Ég vil svo enda, með því að
vísa til orðanna sem standa í Jesaja
46:4 og Jeremía 17:7-8.
Sigfús B. Valdimarsson
Er tímabært að leggja niður ríkið?
Til Velvakanda.
í Velvakanda hinn 8. október
kvartar einn af áskrifendum Stöðv-
ar 2 yfir því að þurfa að greiða
einn tuttugasta af mánuðarlaunum
sínum til ríkisfjölmiðlanna. Aum-
inginn. Hvað má ég segja sem er
skyldugur að greiða bróðurpartinn
af mínum launum til alls konar
þjónustustarfsemi sem ég nota
sjaldan eða aldrei? Ég gæti talið
upp og fyllt mörg Morgunblöð en
nefni aðeins fáein dæmi valin af
handahófí. Af hveiju þarf ég að
taka þátt í að greiða Egilstaðaflug-
völl, Þjóðleikhúsið, listasöfn, bama-
skóla, vegasgerð um Vestfírði,
Hombjargsvita, veðurathugunar-
stöð á Hveravöllum og jafnvel nið-
urgreiðslur á myndlyklum fyrir Stöð
2 (tollalækkun).
Nú er ég ekkert á móti þessum
hlutum sem slíkum. Hins vegar
nota ég ekkert af þessu. Ég fer
aldrei til Egilsstaða, fer aldrei í leik-
hús né á listasöfn, á engin böm sem
sækja skóla, ek aldrei um Vest-
fírði, sigli aldrei fyrir Hom, veðrið
á Hveravöllum kemur mér ekkert
við og engan á ég myndlykilinn.
Vonandi fara ráðamenn að taka
þessi mál til athugunar. Ef til vill
er tímabært að leggja niður ríkið
og láta einkaframtakið taka við allri
þjónustu. Það er alveg út í hött að
ég sem alls ekki nota mér hina og
þessa hluti sé skyldugur til að
greiða háa tolla, skatta og önnur
gjöld einungis til að halda sam-
félaginu gangandi.
Nauðugur áskrifandi
að samfélaginu.
Svartur og hvítur högni
Svartur og hvítur högni, sem
heitir Snepill, fór að heiman frá sér
í Seljahverfi miðvikudagskvöldið 5.
október. Þeir sem vita eitthvað um
ferðir hans eða hvar hann er niður
kominn era vinsamlegast beðnir að
hringja í síma 76206 eða í Dýraspít-
alann í síma 674020. Fundarlaun.
HÖGNI HREKKVlSI
Víkverji skrifar
Opinber fyrirtæki virðast mörg
hver ósköp fjarlæg venjulegu
fólki og daglegu amstri þess. Þegar
fólk hefur þurft að leita þangað
hefur það oft lítið vitað hvers lags
starfsemi fer þar fram í raun og
vera og oft verið beinlínis hrætt við
að bera upp erindin. Þá hefur það
loðað við mörg þessara fyrirtækja
að þjónusta og lipurð við viðskipta-
vininn hefur ekki verið aðalsmerki
þeirra. Að sjálfsögðu er þetta þó
misjafnt.
I tengslum við norrænt tækniár
hefur fjöldi opinberra fyrirtækja
opnað dyr sínar almenningi og mik-
ið af fólki hefur notað sér tækifær-
ið og kynnt sér starfsemi fyrirtækj-
anna. Á þennan hátt hefur fólk
öðlast skilning á starfsemi þessara
stofnana og komist inn fyrir borðið.
Það hefur jafnvel komist að raun
um að í fyrri skipti hefur það ein-
faldlega verið á röngum stað með
erindi sín.
XXX
krifari kynnti sér síðastliðinn
sunnudag starfsemi Borg-
arspítalans og Slökkviliðsins í
Reykjavík og svo sannarlega var
hann fróðari eftir. Starfsfólk þess-
ara stofnanna var boðið og búið að
leysa úr spurningum gestanna.
Margt var að skoða á báðum stöð-
unum og viðfangsefnin ótrúlega
mörg og margbreytileg. Ef fram-
kvæmd þessara opnu húsa á nor-
rænu tækniári hefíir annars staðar
verið á svipaðan hátt er það til fyrir-
myndar og aðsóknin á sunnudag
sýndi svo ekki verður um villst að
fólk kann vel að meta þessa ný-
breytni.
xxx
Við Borgarspítalann var þyrla
Landhelgisgæzlunnar, TF-
SIF, til sýnis og einnig fór þar fram
björgunarsýning. Greinilega hafði
þyrlan mikið aðdráttarafl og strák-
ar á ölium aldri beinlínis gleymdu
sér við að skoða gripinn.
Þyrla þessi gengur iðulega undir
heitinu „stóra þyrlan“ og er jú tals-
vert stærri en TF-GRO, en ósköp
virkaði hún samt lítil. Þyrlan hefur
margsinnis sýnt og sannað hversu
mikilvæg hún er í björgunarstarfi
hérlendis og er Barðaslysið þá eftir-
minnilegast. Full ástæða hlýtur hins
vegar að vera fyrir stjórnvöld að
hlusta á raddir sérfræðinga í björg-
unarmálum er þeir benda á nauðsyn
þess að Landhelgisgæzlan eignist
stærri þyrlu og enn fullkomnari.
Deilur hafa í langan tíma verið
uppi um launamál þyrluflugmanna
Gæzlunnar, en fyrir nokkra er fund-
in lausn á þeim málum, vonandi
varanleg. Það hefði ekki verið
glæsilegt ef tveir reyndustu þyrlu-
flugmennimir hefðu haldið til starfa
erlendis eins og útlit var fyrir um
tíma. Vonandi ríkir friður um þessi
mikilvægu störf í framtíðinni.