Morgunblaðið - 18.10.1988, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. OKTÓBER 1988
45
Minning:
Haukur Hafstein
Fæddur 16. júlí 1941
Dáinn 10. september 1988
Eitt sinn er ég var að sækja dótt-
ur mína í gamla ísaksskóla á haust-
kvöldi var lítilli bamshendi stungið
í lófa mér og spurt: „Má ég vera
samferða?" Þá var Haukur 6 ára.
Þetta vom okkar fyrstu kynni sem
entust alla ævi hans og urðu mér
og fjölskyldu minni ómetanleg.
Haukur átti mjög skemmtilega
kímnigáfu, alltaf stutt í gleðina og
hláturinn. Dóttir mín Katrín og
Haukur voru skólafélagar frá fyrstu
tíð, þeim varð vel til vina, bæði
hress og kát og alltaf líf og fjör
þar sem þau voru á ferð. Alla tíð
var stutt á milli heimila okkar og
Haukur varð eins og einn af fjöl-
skyldu okkar. Tryggari og raun-
betri vinir en Haukur og hans fólk
eru vandfundnir, og kom það best
í Ijós þegar mikið áfall reið yfir íjöl-
skyldu okkar.
Nú er Haukur horfinn sjónum
okkar en minningamar munu lifa,
minningamar um góðan dreng og
traustan vin verða ekki frá okkur
teknar. Um leið og ég þakka Hauki
fyrir ógleymanleg kynni bið ég Guð
að vemda hann á ókunnum leiðum.
HÞ
Kveðja til vinar.
Til elsku Hauks!
Mikið er erfitt að trúa því að við
eigum ekki eftir að hittast aftur í
þessari jarðvist. Ég vissi reyndar
að hann var búinn að vera veikur,
en samt kom mér fréttin um andlát
hans á óvart. Sennilega eigingimi
af minni hálfu, vinátta okkar var
þess eðlis, að mér fannst sjálfsagt
að hann væri til jafnlengi og ég.
Kvennalistakonur
álykta:
Vandinn
ekki fólginn
í of háum
launatöxtum
Kvennalistakonur víðs vegar
af landinu héldu fund á Húsavík
dagana 7.-9. október sl. A fúnd-
inum var eftirfarandi ályktun
samþykkt:
„Fundurinn ítrekar eindregna
andstöðu Kvennalistans gegn árás-
um stjórnvalda á réttindi og kjör
launafólks. Vandinn í íslensku efna-
hags- og atvinnulífi er ekki fólginn
í of háum launavöxtum, heldur fyrst
og fremst í of miklum ijármagns-
kostnaði. Það er því forgangsatriði
að ná tökum á þeim þætti efnahags-
lífsins. Kvennalistinn leggur
áherslu á að fá sundurgreinda út-
tekt á stöðu og rekstri útflutnings-
greinanna og aðgerðum verði hagað
í samræmi við niðurstöður hennar.
íslenskt atvinnulíf líður að mörgu
leyti fyrir ytri aðstæður, svo sem
óhagstæða þróun gengis og verð-
lags á erlendum mörkuðum, en
einnig fyrir ábyrgðarleysi í rekstrij
vanþekkingu og rangar áætlanir. I
þeim efnum sem mörgum öðrum
er þörf fyrir breytt hugarfar, þar
sem ábyrgð og virðing fyrir um-
hverfinu og sameiginlegum verð-
mætum okkar allra eru höfð í önd-
vegi.
Ég man þegar við hittumst fyrst,
5 og 6 ára krakkar í ísaksskóla.
Það var í frimínútum að við vorum
allur hópurinn í einhveijum leik og
svo slysalega vildi til að hann sleit
hnapp af kápunni minni. Daginn
eftir var hann mættur heima áður
en skólinn byijaði til að gefa mér
perlur í staðinn fyrir hnappinn. Og
þannig hófst vinátta okkar, sem
skein eins og falleg perla allt fram
til hins síðasta. Við urðum iðulega
samferða í skólann, ég stóð við
gluggann og horfði upp í Barma-
hlíðina til að fylgjast með þegar
hann kæmi. Við lékum okkur sam-
an, saumuðum fullt af öskupokum
úr efnisafgöngunum í saumakass-
anum hennar mömmu og vorum
full af allskonar uppátækjum og
prakkaraskap. Ég man þegar hann
kom einu sinni sem oftar, en í þetta
sinn var hann í ekta herrafrakka
og með hatt, sem foreldrar hans
höfðu keypt handa honum erlendis.
Hann spurði hvort ég ætti ekki ein-
hveija fína kápu og jafnvel hatt
líka, því hann vildi láta taka af
okkur mynd. Unnur frænka var
ræst út með myndavélina, myndin
tekin og hún er yndisleg af okkur,
8 og 9 ára gömlum að þykjast vera
fullorðin. í annað skipti bjargaði
hann mér frá því er mér fannst
mikilli skömm, en það var þegar
við vorum að fara á dansæfingu í
gamla skátaheimilinu. Það var búið
að dubba mig upp í matrósafotin
eilífu og háa uppreimaða skó, mér
fannst ég vera hallærisleg með af-
brigðum, en mamma sagði að svona
skyldi þetta vera, þetta. væru bara
svo fín föt. Svo kom hann, — ekki
leist honum of vel á dansdömuna
sína og endalokin urðu þau að ég
fékk að skipta bæði um föt og skó.
Mamma gat aldrei staðist hann
þegar hann sagði: „Já en elsku
Helga mín .. .“
Eg hugsa að ég væri ekki í nein-
um vandræðum með að skrifa heila
bók um öll uppátækin okkar en ég
læt það vera, minningamar lifa í
huga mér og hjarta. Æsku- og
unglingsárin okkar liðu áfram við
nám og leik og aldrei man ég eftir
að skugga bæri á vináttu okkar.
Heldur ekki þegar hann fór að
skoða hinn stóra heim, fyrst í Eng-
landi, síðan hjá frændfólki sínu í
Bandaríkjunum og svo loks í Þýska-
landi, þar sem hann átti hvað lengst
heima. Þegar hann kom hingað
heim í heimsókn var eins og við
hefðum sést í gær. Við töluðum
saman um heima og geima, ortar
en ekki var tekið í spil og þá varð
nú líf í tuskunum fyrir alvöm, því
hann hafði mjög gaman af að taka
áhættu í spilamennskunni. En mik-
ið gátum við öll hlegið og skemmt
okkur.
Gamlar myndir og minningar um
hann elsku Hauk munu ylja mér
um hjartaræturnar um ókomin ár,
og sjálf er ég ekki í vafa um að
við eigum eftir að hittast einhvem-
tíma aftur í annarri tilveru, eins og
ég veit að við erum ekki að kveðj-
ast á þennan hátt í fyrsta sinn
núna. Ég vona að mínum elsku vini
líði vel hvar sem hann er.
Astarkveðjur frá hans gömlu vin-
konu og leiksystur,
Kötu Siggu
JljL
JZJL
J=L
BVWWs
+SIN1»\SBL
godarfregnir
AF RYDfRHJ STALI!
Markvisst samstarf við Damstahl A/S eykur styrk
okkar í birgðahaldi á ryðfríu stáli. Með stærsta lager-
fyrirtæki Norðurlanda að bakhjarli tryggir Sindra Stál
viðskiptavinum sínum örugga þjónustu.
Skjót afgreiðsla á sérpöntunum vegna ýmissa
verkefna.
Damstahl
Ryðfrítt stál er okkar mál!
SINDRA^STALHF
BORGARTÚNI31, SÍMAR 27222 & 21684