Morgunblaðið - 18.10.1988, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. OKTÓBER 1988
Minning":
Jóhannes Þorgríms
son, Eiðhúsum
Fæddur 16. október 1898
Dáinn 25. september 1988
Það er komið haust, svipur um-
hverfisins ber því glöggt vitni,
blómin, sem lifnuðu í vor við mis-
jöfn veðurskilyrði, bera þess merki,
þau hafa fölnað, líf þeirra er að
flara út. Slíkt er gönguskeið alls
þess lífs sem þrífst hér á jörðu, það
lifnar við misjöfn vaxtarskilyrði,
þegar hátindur lífshlaupsins er,
hnignar lífíð smátt og smátt, þar
til jörðin — moldin skilur að leiðar-
lokum. Við sjáum og trúum því að
líf okkar sé þeim lögmálum háð,
að þetta sé vilji þeirra, sem hag-
sæld okkar hefur í hendi sinni. Við
komu okkar í þennan heim erum
við dæmd til hlýðni við hið æðsta
vald.
Þegar aldraður og mætur sam-
ferðamaður er kvaddur, þá sest
stundum að okkur sorg, en vissa
um þakklæti fyrir samfylgdina. Trú
okkar á hið góða, sem í fari sam-
ferðamannsins býr, brynjar okkur
og minnir okkur á að lífið er þessum
lögmálum háð. Samferðamaðurinn
er okkur ógleymanlegur og sam-
fylgdin er vörðuð þökk og virðingu.
Jóhannes Þorgrímsson fyrrver-
andi bóndi á Eiðhúsum kvaddi
þennan heim þann 25. september
sl. Útför hans var gerð þann 1.
október. Hann fæddist á Kóngs-
bakka í Helgafellssveit þann 16.
október 1898, átti hann því fáa
daga í 90 ára dvöl í heimi hér.
Foreldrar hans voru Soffia Jóhann-
esdóttir og Þorgrímur Ólafsson,
búandi á Kóngsbakka. Ekki kann
ég ættir þeirra frekar að rekja, þó
er mér kunnugt um að þau muni
þó eiga ættir sínar að rekja til Borg-
arfjarðar, frá Ferjukoti fluttu þau
að Kóngsbakka í Helgafellssveit.
Ábúð höfðu þau ekki á jörðinni
Kóngsbakka, en voru þar í hús-
mennsku, sem almennt var títt, á
þeirra tíma vísu. Þau systkinin voru
flögur, elst var Sesselja, fyrrum
húsfrú á ísafírði, Ásgrímur fyrrum
bóndi á Borg í Miklaholtshreppi,
Jóhannes, sem hér skal minnst, og
Anna, frú í Reykjavík. Sú æska,
sem ólst upp í byijun aldar, hefur
frá mörgu að segja, sem nútíma-
fólki þykir fáránlegar frásagnir.
Vinnan og dyggðin var allt, æðsta
boðorð, boðorð til þess að verða
trúr þegn síns þjóðfélags. Sú dyggð
var látin víkja fyrir skólagöngunni,
en sá skóli, sem lífið gaf þessu
fólki, reyndist mörgum farsæll, ekki
síst þeim sem höfðu áhuga og vilja-
þrek til að nýta sér. Jóhannes er
nú síðastur af sínum systkinum sem
kveður jarðvist þessa lífs. Þessi
systkinahópur varð fyrir þeirri sáru
sorg að missa foreldra sína. Báðir
foreldrar þeirra dóu sama árið, árið
1904. Móðirin dó úr lungnabólgu
en faðirinn drukknaði. Við nútíma-
fólk getum eflaust látið okkur til
hugar koma, hvað beið nú þessara
munaðarlausu bama, framtíð þeirra
var óráðin gáta, umkomuleysi og
örbirgð var kannski ekki fjarlægur
veruleiki. í hugskoti þessara bama
bjó manndómur, kjarkur og vilja-
styrkur, sem gaf þeim þrótt og trú
til áframhaldandi starfa. Þótt vitað
væri að lífsbrautin til fullorðinsár-
anna væri vandrötuð og þymum
stráð, víða væm hættur og vörður
á Kfsbrautinni, sem leitt gætu til
áfalla ef út af væri bmgðið og því
margt að varast. Örlög þessara
munaðarlausu systkina urðu þó á
þann veg að Sesselja, sem var þeirra
elst, tók litla bróður, Jóhannes, að
sér og vann fyrir sér og honum þar
til Johannes fór að geta unnið fyrir
sér sjálfur. Yngsta systirin, Anna,
fór til hjóna í Stykkishólmi og
gengu þau henni í foreldrastað. En
Ásgrímur fór þess á leit við hjónin
á Staðarbakka að hann fengi að
dvelja þar áfram, lofaði hann því
að reyna að vinna þeim það sem
hann gæti fyrir uppeldi sínu. Þann-
ig var nú þessi systkinahópur sund-
ur slitinn, vegna þeirra örlaga sem
áður er lýst. Samvera móður og
föður var þeim fjarlægt hugtak í
hjörtum þeirra, trúlega hefur þetta
stóra sár sett sitt mark á framtíðar-
drauma þeirra. Fyrst og fremst var
Iífið að vinna, en þó var takmarkið
að reyna að komast áfallalaust á
þennan tind, að vera nýtur þegn
síns þjóðfélags, en til þess hefur
ömgglega, við þessar aðstæður,
þurft mikinn kjark og viljastyrk,
sem bjó í hjörtum þeirra allra.
Lífsgangan gmndvallaðist fyrst og
fremst á trú á Guð, trú á manninn
og hæfileika hans og kjark til þess
að verða sífellt batnandi og getu
til þess að vera nýtur þegn síns
samfélags og umfram allt að rækta
þær skyldur sem þeim bæri. Þannig
var lífsganga Jóhannesar á Eið-
húsum, þar til fullorðinsárín tóku
við, — með léttan mal og lítinn
veraldarauð en viljastyrk lá leiðin
út í llfið, en hvað tók þá við? —
Lífsganga hans var að mestum
hluta hér I Miklaholtshreppi, hér
stofnaði hann sitt heimili og vann
hörðum höndum við hvers konar
störf, sem til heilla horfði fyrir hann
og fjölskyldu hans.
Þann 21. maí 1926 kvæntist Jó-
hannes Johönnu Halldórsdóttur frá
Gröf, hér í sveit. Jóhanna var mikil-
hæf kona og sönn móðir og eigin-
kona í orðsins fyllstu merkingu.
Kona sem vildi láta gott af sér leiða
og vildi öllum götu greiða með hlýju
hjarta og bros á brá, þrátt fyrir
veikindi sem voru alvarleg á tíma-
biii og ekki séð fyrir hver endalok
yrðu. Kraftaverk gjörast stundum
og þannig fór hjá Jóhönnu.
Heilsan kom aftur á undraverðan
hátt, og aftur gat hún sinnt sínum
heimilisstörfum, og notið gleði
sinnar með manni sínum og böm-
um. Jóhannes kunni vel að meta
hæfileika sinnar góðu konu og var
henni trúr og traustur meðan bæði
lifðu. En þótt sól skini í heiði á
stundum, þá getur dregið ský fyrir
sólu og þar kom þungt ský, sem
dró Jóhönnu til dauða í júní 1970.
Þeim hjónum van5 10 bama auð-
ið, en 2 dóu ung. Jóhanna átti einn
son áður en hún giftist og gekk
Jóhannes honum f föðurstað. Eftir
fráfall konu sinnar dvaldi Johannes
á heimili sínu á Eiðhúsum í skjóli
sonar síns, Erlings, og konu hans,
Ólínu Guðjónsdóttur. Mér er kunn-
ugt um að þar átti Jóhannes góðu
að mæta. Þar átti hann ellidaga,
þau vildu láta honum líða sem best.
Efalaust var hans ósk að fá að lifa
þar Iífinu þar til kallið kæmi. Hann
fékk sfna osk uppfyllta, veiktist
snögglega og var fluttur á Landa-
kotsspítala. Þar lifði hann 3 sólar-
hringa, — léstþar 25. september sl.
Þegar ég nú kveð minn ágæta
vin eftir rúmlega 40 ára samfylgd,
þá skal fyrst og fremst framborin
þökk fyrir það tímabil. Jóhannes
var maður dulur, flíkaði ekki sfnum
tilfinningum við hvem sem var, en
tryggur og fölskvalaus í þess orðs
bestu merkingu. Jóhannesi var
margt vel gefið, en hann vildi lítið
hafa sig f frammi, unni fyrst og
fremst sinni fjölskyldu, sem var
stór, og þurfti því oft að vinna hörð-
um höndum til að framfleyta henni.
Hann kvaddi þennan heim, er
hausta tók, sáttur við alla, lffsþrótt-
urinn var búinn, því er gott fyrir
slfkan mann heilum vagni heim að
aka eftir langt og giftudijúgt dags-
verk. Sveitin hans, sem hann unni,
geymir hann við hlið hans elskulegu
konu.
Fyrir góða samfylgd liðinna ára
biðjum ég og kona mín Guð að
geyma minningu Eiðhúsahjónanna.
Astvinum þeirra sendum við samúð-
arkveðjur.
Blessuð sé minning þeirra.
Páll Pálsson, Borg
Móðir okkar, t JÓHANNA E. SIGURÐARDÓTTIR,
áöur Selvogsgötu 9,
Hafnarfirði,
er látin. Börnin.
t Bróðir okkar.
SIGURÐUR ELÍASSON
garðyrkjumaöur
frá Saurbse, Holtahreppi,
andaðist í Sjúkrahúsi Vestmannaeyja 11. október.
Systkinin.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
JÁTVARÐUR JÖKULL JÚLÍUSSON,
Miðjanesi,
lést á Dvalarheimilinu Barmahlíö, Reykhólum, að morgni 15. októ-
ber.
Rósa Hjörleifsdóttir
og börn.
t
Konan mín, móðir okkar og dóttir,
GUÐRÚN ÞORBJÖRG STEINDÓRSDÓTTIR,
Vitastíg 18,
lést í sjúkrahúsi í Róm þann 15. október.
Þorgeir Lawrence,
Guörún Ellen Þorgeirsdóttlr, Steindór Walther Þorgelrsson,
Steindór Marteinsson, Jóhanna M. Bjarnadóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
EYJÓLFUR TÓMASSON,
Brekkubyggð 39,
Garöabœ,
lést f Borgarspítalanum sunnudaginn 16. október.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna,
Elfnborg Guðmundsdóttir.
t
Eiginkona mfn og móðir okkar,
INGIBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR,
Stekkjargötu 3,
Neskaupstað,
lést i fjórðungssjúkrahúsinu i Neskaupstað föstudaginn 14. október.
Eyþór Þórðarson,
Ólfna Þorlelfsdóttir,
Þorlelfur Þorleifsson,
Hallbjörg Eyþórsdóttir,
Elfnborg Eyþórsdóttlr.
Föðurbróðir okkar. t JENS DAVÍÐSSON,
Austurgötu 47,
Hafnarfiröi,
andaðist á heimili sínu föstudaginn 14. október. Jarðarförin verð-
ur auglýst síöar. Davfö Á. Gunnarsson, Kristján Krlstjánsson.
t
Ástkær eiginmaöur minn, faöir og afi,
ÓLAFUR JÓNSSON
til heimllis á Laugavegl 27a, !
lést 15. október á heimili sfnu.
Fyrir hönd aðstandenda,
Fanný Asdfs Bjömsdóttir,
böm og barnaböm.
t
Eiginkona mfn,
ÓLÖF GRÍMEA ÞORLÁKSDÓTTIR,
Stóragerði 23,
veröur jarðsungin frá Háteigskirkju miðvikudaginn 19. október
kl. 15.00.
Slgursveinn D. Kristinsson.
t
Útför mannsins míns,
GUNNBJÖRNS GUNNARSSONAR,
Sæviöarsundi 29,
fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 20. október kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim er vildu minnast hans er
bent á Styrktar- og Ifknarsjóð Oddfellowa.
Elfnborg Guöjónsdóttir.
t
Innlegar þakkir fyrir auösýnda samúö vegna andláts og útfarar
KRISTÍNAR GÍSLADÓTTUR
frá Mosfelii,
til helmllls f Furugeröi 1.
Svava P. Bernhöft, öm Bemhöft,
Geir Pótursson, Jóhanna Hjörleifsdóttir,
Gfsli Pétursson,
Sigrfður Eystelnsdóttir.
t
Jarðarför föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
ELLERTS HELGASONAR,
Sogavegi 136,
verður gerð frá Fossvogskapellu fimmtudaginn 20. október kl.
16.00.
Sveinn Ellerts, Anna Ellerts,
Erlingur Ellertsson, Þórhildur Ellertsson,
Bergljót Ellertsdóttlr,
barnabörn og barnabarnaböm.