Morgunblaðið - 03.11.1988, Síða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. NÓVEMBER 1988
Ég þakka öllum, sem sýndu mér vinsemd og
heimsóttu mig og fœröu mér gjafir og hlýjar
óskir á 80 ára afmœli mínu 26. október.
LifiÖ heil.
Hallgrímur Björnsson,
Hafnarfirði.
Hugheilar kveÖjur og þakkir til barna minna
og allra þeirra mörgu œttingja og vina, sem
geröu mér 85 ára afmœlisdaginn, 29. október
sl., ánœgjulegan á margan hátt meÖ heillaósk-
um, blómum og öörum gjöfum.
GuÖ blessi ykkur öll.
Ottó Þorvaldsson.
Skrifstofu- og söludeild
Skeifunni 15
685870
Þjónustumiðstöð
Bíldshöfða 6
Verkstæði:
673600
Varahlutir:
673900
BRIMBORG HF.
Við endurtökum okkar vinsælu
villibráðarveislu í kvöld, laugardagskvöld,
í Blómasal Hótels Loftleiða
Villibráðarhlaðborð:
Villibráðarseyði, hreindýrapaté, sjávarréttap-
até, grafinn silungur.
Heilsteiktur hreindýravöðvi, ofnsteikt villigæs,
pönnusteikt Iundabringa, smjörsteikt rjúpu-
bringa, ofnsteikt önd, hreindýrapottréttur.
Heit eplakaka með vanilluís og ferskum ávextum.
Og að sjálfsögðu okkar rómaði sérrétta
matseðill.
HÓTEL LOFTLEH3IR
FLUCLEIOA ' HOTEL
Tónleikapistill
í plötuflóðinu gefst ekki mikið
pláss fyrir tónleikaumfjöllun, en
það eru þó öðru hvoru tónleikar
sem vert er að taka eftir og hór
verður Iftillega sagt frá þrennum
tónleikum, tónleiku Risaeðlunn-
ar, Bleiku bastanna og B.H. Blues
Band.
Risaeðlan er sú hljómsveit sem
einna mesta athygli hefur vakið á
meðal neðansjávarsveita á þessu
ári, enda státar hún af nýstárlegri
hljóðfæraskipan, smellnum text-
um og skemmtilega óvæntum
uppákomum ílagasmíði. Risaeðlan
hélt tónleika í Tunglinu fyrir
skemmstu og náði að sýna á sér
sínar bestu hliðar. Sveitin hefur
tekið miklum framförum frá því hún
lék í Zanzibar fyrir margt löngu og
hljómplötuútgefendur mættu fara
að gefa sveitinni gaum. Bestu lög-
in voru þau sem voru óvenjulegust
að uppbyggingu og sem í voru
notuð óvenjulegust rokkhljóðfæri,
en jafnvægi á milli hljóðfæra var
nokkuð ábótavant í hljóðblöndun.
Bleiku bastarnir léku í Q, en
Evrópa sem var gengur undir því
nafni nú um stundir. Bastarnir eru
að Ijúka við plötu í hljóðveri þegar
þetta er ritað, en það hefur fækkað
um einn í sveitinni síðan í vor.
Segja má að fámenni og hljóð-
vandræði hafi skemmt fyrir á þess-
um tónleikum, því þegar þeir
áhorfendur sem a staðnum voru
voru allir komnir út á gólf til að
dansa gafst sveitin upp á því að
hljóðnemar voru ekki virkir nema
öðru hvoru og hætti að spila. Nýju
lögin, s.s. Kóka kóla óli og Hiphop,
hljómuðu vel, en sveitin er ekki
alveg tilbúin til að halda tónleika,
til þess þurfa Bastarnir að æfa
þéttari dagskrá, en kannski er
hljóðvandræðunum um að kenna
að einhverju leyti.
B.H. Blues Band, en hljómsveit
Bobby Harrison og Guðmundar
Péturssonar, sem leikur blús.
Sveitin lék í Djúpinu fyrir
skemmstu og lék þa blúsa eftir
ýmsa svarta blúsmenn og Bobby
sjálfan. Bobby og Guðmundur
sköruðu nokkuð framúr í sveitinni,
enda er Bobby góður blússöngvari
og Guðmunduryfirburða blúsgítar-
leikari, en hljómborðs- og bassa-
Björn Basti.
Ljósmynd/BS
Tvær Risaeðlur.
leikur var hálf vélrænn. Það ætti
þó að lagast með tímanum og takt-
arnir í Guðmundi breiða yfir verstu
brestina. Lagavalið mætti líka vera
Ljósmynd/BS
markvissara og hér er stungið upp
á óskalögum eins og Crosscut
Saw, I Don’t Like to Travel, Killing
Floor og Reconsider Baby.
Ný plata hljómsveitarinnar 7-Und:
Misgóð blanda
Það er ekki alltaf gott að átta sig
á hvað mönnum gengur til þegar
þeir ráðast í plötuútgáfu enda
hefur efni það, sem komið hefur
út á íslenskum hljómplötum
síðustu misserin, verið býsna
fjölskrúðugt. í sumum tilfellum
er um að ræða frumsamið efni
þar sem menn reyna að leggja
faglegan metnað í verk sín, með
misjöfnum árangri að vísu. Aðrir
láta sár nægja að dusta rykið af
gömlum erlendum slögurum,
setja við þá fyndinn texta og hef-
ur sumum orðið spordrjúgt upp
vinsældarlistana með þeirri
ódýru aðferð, eins og dæmi frá
síðastliðnu sumri sanna. Stund-
um virðist manni að plötuútgáfan
hafi þann eina tilgang að vekja
athygli á viðkomandi flytjendum
og er það sjónarmið ekki verra
en hvað annað enda „bransinn11
harður um þessar mundir. Mér
finnst einhvern veginn eins og
hin nýja plata hljómsveitarinnar
Sjöundar frá Vestmannaeyjum,
„Gott i bland", sé eins konar
blanda af þessu öllu, þó með
mestri áherslu á hið fyrstnefnda.
Flest lögin á plötunni eru frums-
amin og þótt þau séu misjöfn að
gæðum bregður oft á tíðum fyrir
góðri viðleitni þeirra félaga til að
gera vel. Að minnsta kosti er
margt á þessari plötu síst verra
en það sem boðið hefur verið upp
á á íslenskum hljómplötum að
undanförnu.
Það er sumsé margt gott um
þessa plötu Sjöundar að segja og
þeir félagar standa vel fyrir sínu
sem hljóðfæraleikarar. Að mínum
dómi er þó helsti ókosturinn við
plötuna sá, að það vantar einhvern
heildarsvip. Lagavalið er fremur
ósamstætt, líkt og gripið hafi verið
til sýnishorna af hinum ýmsu tón-
listarstefnum án þess að skeyta
um hvort þær eigi saman, þótt
lögin geti annars verið góð út af
fyrir sig. Það er til dæmis býsna
langur vegur frá Oddgeiri Kristj-
ánssyni til Robbie Robertson og
svo aftur þaðan í frumsamda re-
aggie-tóhlist. En líklega hefur það
þó verið meðvitaður tilgangur Sjö-
undar-manna, að bjóða upp á
svona blöndu og má ráða það af
nafni plötunnar.
Af átta lögum á plötunni eru
fimm eftir þá félaga sjálfa, þrjú þar
sem þeir leggja allir hönd á plóg-
inn, eitt eftir Hlöðver Guðnason
gítarleikara og eitt eftir Pétur Má
Jensson söngvara, en auk þeirra
skipa hljómsveitina Birkir Hugins-
son saxafónn, Högni Þór Hilmis-
son bassi, Páll Viðar Kristinsson
hljómborð og Sigurður Ómar
Hreinsson trommur. Þeir koma
einnig allir við sögu í textagerð og
tekst þar misjafnlega upp eins og
gengur. Bestu textarnir eru þó ut-
ansveitar, það er Bjóróður eftir
K.N. og Pípan eftir Ragnar Inga
Aðalsteinsson við ágætt lag Haf-
steins Guðfinnssonar. Lagið við
Bjóróðinn er eftir Sjöundar-menn
og fer vel af stað, en inskötið finnst
mér hálf hallærislegt og endirinn
gjörsamlega út í hött. Partýljónið
er grípandi rokkari, en reaggie-
lagið „Frikki pabbi" finnst mér ekki
eiga heima á þessari plötu. Sama
gildir um hið þekkta lag Oddgeirs
Kristjánssonar við texta Ása í Bæ,
„Ég veit þú kemur”, enda hefur
það lag komið út í nokkrum útgáf-
um áður og Sjöundarmenn bæta
þar engu við þrátt fyrir ágæta úts-
eningu. Hugmyndin að íslensk-
færeyska textanum við lag Robbie
Robertson er góð, en besta
frumsmíð Sjöundar-manna sjálfra
á þessari plötu finnst mér vera
lagið „Allt sem ég geri", geðþekkur
óður til lítils barns eftir Pétur Már
Jensson við gullfallegt lag Péturs
og Birgis Jóhanns Birgissonar.
Ekki er ástæða til að fara nánar
í saumana á þessari plötu enda
sýnist sjálfsagt sitt hverjum í þess-
um efnum. Blandan er misjöfn eins
og áður segir og ef til vill hefðu
þeir félagar mátt hugsa sig svolítið
betur um hvað varðar lagavalið. í
heildina geta þeir þó sæmilega vel
við unað og er full ástæða til að
hvetja þá til að halda áfram.

UM*;t»o n'ii:* i * : u-i n r >i i
luiiusuMaiuaitiMiuuiui iu ■ ■ »* *

.Tisnoddai’yic.