Morgunblaðið - 10.11.1988, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. NÓVEMBER 1988
SIEMENS
Kæliskápur á kostaverði!
KS 2648
• 144x60x60 sm (hxbxd).
• 189 I kælirými.
• 67 I fjögurra stjörnu frystihólf.
Verð: 39.900 kr.
SMITH&
NORLAND
Nóatúni 4 - Sími 28300
(p$^|Il§pj§ sturtuklefi
með rennihurðum
Hentar vel ef þú vilt gjörnýta plássiö I bað-
herberginu. Daufgrænt gler í álrömmum; hvítur
botn. Traustur og þéttur klefi sem auðvelt er að
setja upp. Tvær stærðir: 80x80 eða 70 x 90 sm.
Hæð 2 m.
Komdu við hjá okkur ef þú ætlar að breyta
baðherberginu.
^ VATNSVIRKINN HF.
ÁRMÚLA 21 SÍMAR 686455 — 685966
BlllSll LYNGHÁLSI 3 SÍMAR 673415 — 673416
Dansarar íslenska dansflokksins.
AÐ TAKAST Á VIÐ
LÍFSHÁSKANN
Leiklist
Bolli Gústavsson í Laufási
Leikfélag Akureyrar; Heim-
sókn íslenska dansflokksins.
Þrir dansar: Tangó; Tónlist
eftir Astor Piaszola. Dansskáld
og búningar: Hlíf Svavarsdótt-
ir. Lýsing: Ingvar Björnsson.
Innsýn; Tónlist Erik Satie.
Dansskáld og búningar: Hlíf
Svavarsdóttir. Lýsing: Ingvar
Björnsson. Frumsýning á Akur-
eyri.
Af mönnum; Tónlist frumsamin
af Þorkeli Sigurbjörnssyni.
Dansskáld: Hlíf Svavarsdóttir.
Búningar: Sigrún Úlfarsdóttir.
Lýsing: Grétar Sveinbjörnsson.
Sýning íslenska dansflokksins
á vegum Leikfélags Akureyrar,
þann 4. og 5. nóvember sl., var
vekjandi. Hún kom í kjölfar vand-
aðrar uppfærslu á leikriti Áma
Ibsen, Skjaldbakan kemst þangað
líka. Það var svo athyglisverð,
vönduð og krefjandi leiksýning,
að hún var lítið sem ekkert sótt
og dagaði þvi uppi. Menn virðast
helst hafa óttast, að hún væri
annað og meira en dægrastytting.
Og það er raunar rétt. Þessi er
aldarandinn hér á landi nú, mörg-
um nútímamanni er heimur listar
og trúar framandi og þá verða
þær vettvangur firringar og ein-
angrunar. A það hefur Páll Skúla-
son heimspekiprófessor við Há-
skóla íslands bent í ritgerð, sem
hann nefnir Hugleiðingu um list-
ina, trúna og lífsháskann. Kemst
hann m.a. svo að orði: „Listin
tengir manninn... við lífið og
sjálfan sig á verklægan hátt fyrst
og fremst, með því að láta verkin
tala — verkin þ.e.a.s. veruleika
sem orðinn er verðmætur. Listin
er fólgin í því að skapa sífellt
verðmæti, gera veruleikann að
verðmæti í sjálfu sér, ef svo má
að orði komast, og þar með gera
heiminn að eiginlegum heimkynn-
um manna." Þetta viðhorf Páls
til listanna á sér fyrst og fremst
öflugan stuðning á meðal lista-
manna hér á landi. Og því er
mikil gróska í listum. En listir eru
eigi að síður of einangraðar frá
þeirri lífsbaráttu, sem hér er háð,
verða fjarlægar og framandi, líkt
og hægt er að segja um stöðu
kristinnar trúar. Því hef ég þenn-
an formála, að þessi staðreynd
endurspeglast í dapurlegu fálæti,
sem tvær gagnmerkar sýningar í
leikhúsinu á Akureyri hafa hlotið
í byrjun vetrar.
Sýning íslenska dansflokksins
markar eigi að síður tímamót í
höfuðstað Norðurlands og leiðir í
ljós, að þar eru ágæt skilyrði fyr-
ir ballettsýningar af því umfangi,
er hér um ræðir. Sviðið í Sam-
komuhúsinu var notað til hins
ýtrasta og þrengdi alls ekki um
of að, en í fjölmennasta yerkinu,
Af mönnum, voru átta dansarar
á sviðinu. Þá kom vel í ljós, hversu
ljósabúnaður hússins er vandaður
og þá ekki síður hljómflutnings-
tæki þess.
Hér voru engin tjöld, er hindrað
gátu hliðarlýsingu, sem er best
til þess fallin að lýsa allan leikflöt
sviðsins frá tveim hliðum, þ.e.
hægri og vinstri hluta þess. Ingv-
ar Bjömsson ljósameistari var eini
fulltrúi LA, sem átti þátt í mótun
tveggja atriða af þrem, og fékk
fæmi hans að njóta sín í beitingu
ljósa og í vandasömu vali á ljós-
skífum. Þegar jafn myndræn list
er annars vegar og ballett, þá er
þetta mjög mikilvægt og samstarf
dansskáldsins, sem í þessu tilviki
hefur jafnframt teiknað búninga,
og ljósameistarans er hér með
miklum ágætum. Þannig verða
þessi þijú verk, sem dönsuð em,
næsta ólík, en njóta sín mjög vel
saman í þeirri röð, sem þau birt-
ast. Tónlistin ræður hér miklu,
en það gildir einnig um hana, að
hún er úr þrem áttum. Fyrst hinn
taktfasti tangó eftir Astor Pias-
zola, þá ljúft og líðandi píanóverk
Eriks Satie og loks margslungið
verk Þorkels Sigurbjömssoanr,
sem naut sín með afbrigðum vel
í dansinum Af mönnum og ætti
að glæða tilfínningu manna fyrir
gildi nútímatónlistar. Raunarværi
fávíslegt af mér að skrifa hér
langt mál um listgrein, sem ég
hef lítil kynni af, en þó vil ég láta
í ljós ánægju yfír þessum dönsum
Hlífar Svavarsdóttur. Frá mynd-
rænu sjónarmiði voru þeir augna-
yndi og þá ekki síst sá dansinn,
sem fmmsýndur var í fyrsta sinn
og nefnist Innsýn. Ég veit auðvit-
að ekkí, hvort kveikjan að þessum
dansi hefur einungis verið tónlist
Eriks Satie, en einhvem veginn
kom list Einars Jonssonar mynd-
höggvara upp í huga minn þá.
Mér fannst eins og hvítar tákn-
rænar höggmyndir bera við svart-
an flöt, vakna til lífs og hrífa
hugsunina til þeirra átaka, sem
em aðal sannrar listar og jafn-
framt trúar, og stefna að því að
maðurinn fínni sjálfan sig í heim-
inum og leiða til þess að hann
sigrast á hverskonar fírringu. Hér
er sennilega eitt sjónarmið af
mörgum, sem dansinn getur vak-
ið, en það er einkenni þessarar
sýningar, að hún ætlar njótendum
að vakna og yrkja áfram, enda
fær hann engan texta í hendur,
sem skýrir verkin. Allt bendir til
þess, að hver dansari leggi sig
fram og víst gemm við leikmenn
okkur takmarkaða grein fyrir
þeirri ögun og þrotlausu vinnu,
sem að baki býr. Höfundurinn,
Hlíf Svavarsdóttir, er auðsæilega
listamaður, sem hefur alla þræði
í ömggum höndum, næmt auga
myndlistarmannsins hlýtur hún
að hafa og skáldlega dirfsku
skortir hana ekki. List hennar
snertir djúpa strengi í vitund
áhorfenda um vemleikann. Og
einhvem veginn fínnst mér, að í
þessari listgrein sé einmitt að
fínna farveg fyrir dýpstu sannindi
kristinnar trúar, sem móta og
skapa merkingu í þessum óstöð-
uga heimi. Að því atriði víkur
Páll Skúlason í áður nefndri hug-
leiðingu sinni og kemst þá m.a.
svo að orði: „Þessa sömu megin-
hugsun fínnum við hvarvetna þar
sem trú og list em á ferðinni: trú-
in og listin em tveir mikilvægustu
hættir manna á því að rísa upp
gegn fjarstæðunni og takast á við
lífsháskann. Mannkynið hefur
aldrei verið í eins brýnni þörf.fyr-
ir trú og fyrir list, því fírring
mannsins frá náttúmnni, frá sjálf-
um sér og öllu sem gefur lífinu
gildi, hefur aldrei verið í líkingu
við það sem 'nú er.“
Þetta ættum við að hafa í huga
hér á Norðurlandi, að þótt tækni-
þróun og iðnvæðing varði okkur
miklu, þá skiptir ennþá meira
máli fyrir velferð íbúa hinna
stijálu byggða, að við vanrækjum
hvorki listina né trúna.