Morgunblaðið - 30.05.1989, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. MAÍ 1989
Gunnar Nielsen fv.
skrifstofustjóri
Fæddur 16. séptember 1914
Dáinn 18. maí 1989
Kveðja frá aðalstjóm Fram
Við fráfall Gunnars Nielsens,
fyrrverandi skrifstofustjóra Hita-
veitu Reykjavíkur, sér Fram á bak
góðum og traustum félaga. Svo
nátengdur var Gunnar félaginu, að
nafn hans og Fram voru gjaman
nefnd í sömu andrá.
Segja má, að hvert það félag, sem
hefur innan sinna vébanda menn á
borð við Gunnar Nielsen, sé ekki á
flæðiskeri statt. Slíkir eldhugar em
íþróttahreyfingunni á íslandi ómet-
anlegir og án þeirra væri hún ekki
það sterka afl, sem hún er í dag.
Þegar Fram var að koma sér upp
sinni fyrstu eiginlegu íþróttaað-
stöðu fyrir neðan Sjómannaskólann
eftir síðari heimsstyrjöldina, var
Gunnar framarlega í hópi hinna
vösku félagsmanna, sem lögðu dag
við nótt til að skapa félaginu betri
aðstöðu. Þá hafði félagið deilt með
öðmm aðstöðu á gamla Melavellin-
um. Að mörgu þurfti að hyggja við
slíka stórframkvæmd og beita út-
sjónarsemi. Jafnvel vöraskipti við
herinn komu þar við sögu til að
hægt væri að ljúka verkinu. Þannig
útveguðu Framarar hernum grús
vegna framkvæmda á Reykjavíkur-
flugvelli, en fengu í staðinn öndveg-
isefni í efsta lag nýja malarvallar-
ins.
Draumurinn um eigin völl og
félagsheimili rættist innan tíðar og
á þessu athafnasvæði undu Framar-
ar glaðir við sitt í 25 ár og eiga
margir þeirra ljúfar minningar frá
gamla Framsvæðinu, sem Gunnar
og félagar hans stóðu fyrir að koma
upp.
Það mun ekki ofmælt, að Gunnar
Nielsen hafi verið nokkurs konar
faðir handboltans innan Fram. Eng-
inn var áhugasamari en hann um
stofnun handknattleiks innan fé-
lagsins og driffjöður i starfsemi
deildarinnar var hann um langt
skeið.
Auk stjórnarsetu sem gjaldkeri
félagsins um nokkurra ára skeið
um og eftir 1940, var Gunnar
tvívegis formaður Fram. í fyrra
skiptið 1949 til 1950 og síðara
skiptið frá 1952 til 1953.
Arið 1939 er merkisár í sögu
Fram. Það ár varð félagið íslands-
meistari í knattspymu eftir nokkurt
hlé og þetta sama ár fóm knatt-
spyrnumenn félagsins í keppnisför
til Danmerkur og var það jafnframt
fyrsta keppnisför félagsins til út-
landa. Var Gunnar í hópi Dan-
merkurfaranna. Því miður komst
Gunnar ekki í kaffisamsæti, sem
Fram hélt íslandsmeisturanum og
Danmerkurföranum um miðjan
þennan mánuð til að minnast þess,
að 50 ár era liðin frá þessum at-
burði, því að þá lá hann helsjúkur
á spítala. Hans var saknað í hópi
gömlu félaganna, þegar ferðin var
rifluð upp í nýja Framheimilinu í
Safamýri, enda hafði Gunnar verið
hrókur alls fagnaðar í ferðinni forð-
um.
Eftir 1957 dvaldist Gunnar all-
mörg ár við störf í Bandaríkjunum,
en eftir heimkomuna tók hann upp
þráðinn frá því sem áður var horfið
og tók að starfa með knattspymu-
deildarmönnum Fram. Þótt tölu-
verður aldursmunur væri á honum
og ungu mönnunum í knattspymu-
deildinni, tók enginn eftir neinum
aldursmun. Gunnar var einn af
strákunum.
Aðalstjóm Fram kveður heiðurs-
félaga sinn Gunnar Nielsen með
söknuði og hlýju og þakkar honum
vel unnin störf í þágu félagsins.
Bláhvítu litimir munu fylgja honum
á nýjum brautum.
Alfreð Þorsteinsson, formaður
Gunnar Nielsen var fæddur 16.
september 1914 í Kaupmannahöfn,
sonur hjónanna Chr. Fr. Nielsens
umboðssala frá Miklabæ í Os-
landshlíð í Skagafirði og Guðrúnar
Benediktsdóttur Nielsen, sem var
systir Hallgríms Benediktssonar
stórkaupmanns. Foreldar Gunnars
áttu heima í Reykjavík og Kaup-
mannahöfn til ársins 1923 er þau
fluttu með alla fjölskylduna til Kali-
forníu. Þar dvaldi Gunnar til ársins
1933, er hann kom til íslands aftur
og stundaði hér skrifstofustörf. En
á árinu 1957 flytur hann aftur til
Ameríku og vann þar í verslunarfyr-
irtæki til 1965 er hann kemur al-
kominn heim og réðst sem skrif-
stofustjóri hjá Hitaveitu Reykjavík-
ur. Þar vann Gunnar til ársloka
1979 er hann lét af störfum við 65
ára aldursmörk er hann setti sér
sjálfur — hann „vildi ekki eiga það
á hættu að starfskraftar fjöraðu
út á meðan hann væri á fullum laun-
um“. Hann lést 18. þ.m. eftir mik-
inn_ uppskurð.
Ég kynntist Gunnari fyrst er
hann kom til Hitaveitunnar 1965.
Hafði þá vantað skrifstofustjóra um
skeið, þar sem ekki voru auðfengn-
ir góðir menn í starfið á þeim laun-
um sem vora í boði. Gunnar var
þá nýkominn fra Ameríku og benti
mágur hans, Ólafur Halldórsson,
mér á að Gunnar myndi ekki bregð-
ast, ef hann gæfi kost á sér í starfið.
Er skemmst frá því að segja að
fljótt kom í ljós að Gunnar var af-
bragðs góður bókhaldsmaður og svo
vandvirkur og samviskusamur í
starfi að fágætt er á þenslu- og
kröfutímum eftirstríðsáranna.
Hann Iagði stolt sitt og heiður í
það að allt sem hann átti að sjá
um væri í lagi. Stundum var nótt
lögð við dag til þess að sannprófa
bókhald, alltaf var munað eftir
gjalddögum og öðram skuldbind-
ingum og því sem búið var að
ákveða. Hann var ákaflega trúr sínu
fyrirtæki og vildi hag þess sem
bestan í hvívetna.
En Gunnar var líka mjög hjálp-
samur við samstarfsmenn og fé-
laga. Hann var mönnum ávallt inn-
an handar með skattauppgjör og
aðra greiðasemi. Hann reyndist
mörgum raungóður ráðgjafi í fjár-
hagsmálum og hjálpaði mönnum,
sem ekki var sýnt um þess háttar
mál, að komast á réttan kjöl.
Eftir að Gunnar var hættur störf-
um helgaði hann sig þessum hjálp-
arstörfum. Hugsaði hann sérstak-
lega vel um gamla félaga og sjúka,
heimsótti þá daglega á heimilum
þeirra um allan bæ, og á sjúkrahús-
um og elliheimilum. Hann var sífellt
í útréttingum allskonar fyrir þessa
menn og tók þá oft í bílferðir til
skemmtunar og dægrastyttingar.
Gunnar var mikill knattspymu-
maður á yngri áram og áhugi á
þeirri íþrótt hélst til dauðadags.
Hann hélt sömu tryggð við íþrótta-
félag sitt og vinnufyrirtæki. Gár-
ungarnir sögðu að hann skipti
mönnum í tvo flokka, íþróttafélaga
sína og aðra. Ef einhver sótti um
vinnu hjá Hitaveitunni gat komið
fyrir að Gunnar segði: Þetta er
ágætur maður, gamall Framari.
Gunnar gekk ekki heill til skóg-
ar, alla ævi þjáði hann dauf heyrn,
sem mun hafa stafað af slysi sem
hann varð fyrir á barnsaldri. Þetta
háði honum og fann hann mjög til
þess. Af þeim sökum mun hann
ekki hafa notið mikils skólalær-
dóms. En lífsins skóli er drýgri en
sumir halda. Hann kunni þau störf,
sem hann tók að sér, til hlítar og
leysti þau verkefni sem honum vora
falin fljótt og vel af hendi. Hann
var ekki gefinn fyrir vangaveltur
og fundarhöld. Ég á bágt með að
hugsa mér Gunnar sem ráðstefnu-
eða nefndarmann á nútímavísu, það
var ekki hans háttur.
Af ijóram systkinum Gunnars
era nú á lífi systumar Guðrún og
' Shöfrá, séfh 'e'r í Amefíkii:
Finnsku veggskápasamstæóuraar
eru komnar
Stgr. verð
79.800
Bæsuð eik.

HUSGOGN OG
I ^INNRFTTINGAR
SUDURLANDSBRAUT 32
n*
68 69 00
Stórvirki
Stúdentspróf er stór áfangi í lífinu. Mikið verk er unnið — góðum áfanga náð.
Það er við hæfí að nýstúdentinn fái eitthvert stórvirki bókmennta okkar að gjöf.
GÓÐBÓKAGJÖF
Á STÓRUM DEGI

ORN OG
Síðan Gunnar kom heim til ís-
lands í síðara skiptið hefur hann
átt heima hjá Guðrúnu systur sinni
og Ólafi Halldórssyni skrifstofu-
stjóra, manni hennar. Þau hafa
reynst honum vel á allan hátt og
vora honum ákaflega kær. Gunnar
var ókvæntur.
Nú þegar Gunnar er allur er
hans saknað af félögum sínum og
samstarfsmönnum. Gömlu félag-
arnir og þeir sjúku hafa þar af
mestu að sjá.
Um leið og ég þakka samstarf
og vináttu Gunnars Nielsens votta
ég systram hans og mági og öðram
aðstandendum innilega samúð.
Blessuð veri minning hans.
Jóhannes Zoega
Kveðja frá knattspyrnudeild
Gunnar Nielsen var í forystu-
sveit Knattspyrnufélagsins Fram
um árabil, var formaður félagsins
um tveggja ára skeið og heiðurs-
félagi frá árinu 1968. I raun var
hann miklu meira, því alla tíð var
hann einn traustasti bakhjarl fé-
lagsins.
Við í knattspymudeild Fram
þekktum fæstir mikið til starfa
Gunnars fyrr á árum. Upp úr 1980
kom Gunnar smám saman aftur til
starfa í félaginu og haustið 1982
var hann orðinn ómissandi umsjón-
armaður getraunastarfsins. Vetur-
inn 1983 til 1984 hélt hann opinni
skrifstofu deildarinnar. Skörp
greind Gunnars, velþekkt ná-
kvæmni og starfsreynsla nýttust
honum vel til starfans. Laun vildi
hann engin og taldi reyndar að sér
væri óheimilt að þiggja þau þar sem
hann væri heiðursfélagi! Það var
öragglega ekki tilviljun að Gunnar
bauð krafta sína til aukinna starfa
á þessum tíma. Mótbyr var haustið
1982 og meistaraflokkur Fram í
knattspymu fallinn í 2. deild. Gunn-
ar taldi sín þörf og vildi leggja sitt
af mörkum til að efla félagið að
nýju og koma liðinu upp í hóp þeirra
bestu.
Minningar leita á hugann við frá-
fall Gunnars. Ógleymanlegt var að
sjá hann að tafli við pólska þjálfar-
ann Andrzej Strejlau. Þeir notuðu
ekki skákklukku, tóku tímanum
með ró eftir hádegið og léku einfald-
lega þegar besti leikurinn var fund-
inn. Minnisstæð er einnig heim-
koma Framara frá Akureyri haustið
1984, þegar ljóst var ap Fram héldi
sæti sínu í 1. deild. Óveður var í
lofti og fæstir bjuggust við för heim
um kvöldið. Gunnar beið hins vegar
staðfastur í Framheimilinu með þær
veitingar sem hann hafði heitið
hópnum. Vandvirkni einkenndi upp-
gjör Gunnars á getraunasölu þann-
ig að öllum mátti vera ljós staða
mála. Stundum stemmdi uppgjör
ekki nákvæmlega í fyrstu tilraun
og tilkynnti Gunnar þá formlega
að við værum undir eða yfir eftir
atvikum. Varð það að málvenju í
okkar hópi.
Gunnar Nielsen hafði alla tíð eld-
legan áhuga á starfí Knattspymu-
félagsins Fram og velgengni þess
var honum hjartans mál. Hann gat
aldrei orðið hlutlaus áhorfandi að
starfi félagsins; til þess var greind
hans og skap of mikið. Hann hafði
skoðanir á öllum málefnum félags-
ins, einnig leikskipulagi og einstök-
um leikmönnum, taldi einn ekki
skila sínu og annan vanmetinn eins
og gengur.
Starf íþróttafélaga er margþætt,
en byggist mestallt á mannlegum
tengslum. Knattspymumenn leika
í ýmsum stöðum með liði sínu á
leikvellinum. Einn er harður varnar-
maður, annar áræðinn sóknarmað-
ur. Gunnar Nielsen var traustur og
sterkur tengiliður í Fram í öllu sínu
lífi. Blessuð sé minning hans.
Halldór B. Jónsson,
Sigurður J. Svavarsson.
í dag kveðjum við hinstu kveðju
vin okkar, Gunnar Nielsen.
Við þökkum allar þær ánægju-
legu stundir er við áttum með hon-
um, bæði í íþróttum og félagslífi í
knattspyrnufélaginu Fram og á
heimili okkar.
Gunnar var okkur mikill og kær
vinur. Við söknum hans mikið.
Blessuð sé minning hans.
Við sendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur.. .
■—Hukla-og-ÞórhalIur