Morgunblaðið - 14.12.1989, Blaðsíða 65

MORGÚNTBLAÐID :IGMMVubAGÍÍlt H DESKMteÚR 1989'
65
Guðrún Bjarna-
dóttir — Minning
Fædd 16. ágúst 1931
Dáin 15. nóvember 1989
Þú gekkst að störfum þýð og þolinmóð,
í þrá að verða öllu góðu að liði.
Þín ævi var sem hugljúft, heilsteypt ljóð,
sem hjörtun fyllir ró og mildum friði.
(G.A. „Við fjöllin blá.“)
Guðrún Bjarnadóttir húsfreyja í
Granaskjóli 15 í Reykjavík féll frá
15. nóvember 1989, 58 ára að aldri.
Hún var Öræfingur að ætt og
uppeldi. Foreldrar hennar voru
hjónin Bjárni Sigurðsson frá Hofs-
nesi og Lydía Pálsdóttir ljósmóðir
í Svínafelli. Þau gengu í hjónaband
á öndverðu ári 1931. Bjarni hafði
þá flutt sig í Svínafell. Hófu hjónin
búskap þar og bjuggu nokkur ár
félagsbúi með bróður Lydíu, en
hann var kvæntur systur Bjarna.
Félagsbúskapur máganna fór vel
úr hendi, enda einlægur samhugur
allra heimilismanna um það að láta
ekki niður falla merkið, sem um
langan aldur hafði verið borið vel
og giftusamlega á þessu ættaróð-
ali._
Árið 1936 fluttust Bjarni og
Lydía frá Svínafelli á Hofsnes. Per-
sónulegar ástæður á þeim bæ með
nánum skyldmennum Bjarna ollu
einkum þessari breytingu á högum
hjónanna. Tóku þau þá við búráðum
á föðurleifð Bjarna og bjuggu á
Hofsnesi æ síðan meðan þau héldu
heilsu til þess og starfskröftum.
Guðrún, elzta barn þessara
hjóna, fluttist ekki með þeim á
Hofsnes, en átti heima í Svínafelii
mörg ár eftir það. Svínafeilsheimilið
var fjölmennt. Auk húsráðenda'
voru þar heimilismenn tvær systur
Lydíu og bróðursonur hennar, einn-
ig bróðurdóttir og hennar maður
og oft enn fleira fólk. Guðrún
Bjarnadóttir ólst upp með þessu
fólki við ástríki og nærgætni í hinni
stóru fjölskyldu, enda voru minn-
ingar hennar frá Svínafelli síðar á
ævinni á þann veg, að hún af heilum
hug gat tekið undir þessi orð skálds-
ins: Æska mín leið þar sem indælt
vor.
Þegar Guðrún var rúmlega
þrítug, fluttist hún frá Svínafelli til
Jón M. Jóhanns-
son - Minning
Fæddur 18. nóvember 1904
Dáinn 2. desember 1989
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sóiin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(Vald. Briem)
í dag fer fram útför móðurbróður
míns, Jóns M. Jóhannssonar, er lézt
eftir langvarandi og erfið veikindi
á Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund
þann 2. desember sl. Hann fæddist
18. nóvember 1904 að Sauðanesi í
Svarfaðardal, sonur hjónanna Þóru
Baldvinsdóttur og Jóhanns Gunn-
iaugssonar. Börn þeirra voru sex,
fimm komust til fullorðinsára. Þau
voru auk Jóns, Sveinn, Axel, Bald-
vina, og Lára móðir mín, sem var
elst og er nú ein eftir af systkina-
hópnum.
Nonni eins og ég var vön að
kalla hann óist upp í foreldrahúsum
og stundaði sjóinn með föður sínum
eins og þá var títt. Um tvítugt fór
hann til Hafnarfjarðar og nam
smíðar. Hann var með fyrstu nem-
endum Iðnskólans í Hafnarfirði.
Til Sigluijarðar flutti hann árið
1930, þá húsasmíðameistari, og
setti þar á stofn verkstæði.
Nonni var hamingjumaður í sínu
einkalífi. Kvæntist ágætiskonu,
Oddnýju Nikódemusdóttur, og eign-
aðist með henni þijú mannvænleg
börn, Þóru, skrifstofustúlku, Val-
gerði, kennara, og Björgvin Svein,
efnafræðing. Þau eru öll Tjölskyldu-
fólk. Barnabörnin eru níu og barna-
barnabörnin fimm.
Við smíðar vann hann í átta ár
og þótti sérstaklega vandvirkur og
nákvæmur í starfi sínu. Aldrei hafði
hann þó svo mikið að gera að hann
færi ekki niður á bryggju þegar
bátarnir komu að. Heilsunnar vegna
hætti hann við verkstæðið og fór
til sjós. í Stýrimannaskólaiin í
Reykjavík fór hann svo 42 ára gam-
ali og lauk þaðan skipstjóraprófi.
Sjóinn stundaði hann meðan heilsan
leyfði, ýmist sem skipstjóri eða
stýrimaður á ýmsum skipum og
síðast var hann með sína eigin trillu.
Til Reykjavíkur fluttu þau hjónin
Ávarp til íslendinga
frá Landssambandinu gegn áfengisböli
Fulltrúafundur Landssambands-
ins gegn áfengisbölinu haldinn 28.
nóvember 1989 hvetur fólk til íhug-
unar um hvernig hefja megi sókn
til bættra lífskjara og héilbrigðari
Jólahlað-
borðið á
Borginni
í ÁR BÝÐUR Hótel Borg upp á
tvenns konar jólahlaðborð — jóla-
hlaðborð hið minna og jólahlað-
borð hið meira.
Jólahlaðborð hið minna:
Ostabakki með öllu tilheyrandi,
ofnbakaður réttur, súpa dagsins og
brauð. Verð kr. 600.
Jólahlaðborð hið meira:
Jólagrísalæri, nautaschnitzel,
vænn fiskur í orly-deigi, gnótt af
meðlæti. Rjómasúþa, sveskjugraut-
ur, hrísgijónagrautur, ostabakki og
margar gerðir af ábætisréttum. Verð
kr. 1200.
Tekið er á móti pöntunum fyrir
vinnustaðahópa og félagasamtök.
(Fréttatilkynning).
og hamingjuríkari lífshátta. Margt
í lífsstíl okkar leiðir til mikilla erfið-
leika, veldur heilsuleysi og marg-
þættum félagslegum vanda. „Hver
er sinnar gæfu smiður.“
Einn stærsti þátturinn í þessum
vanda er hin almenna neysla áfeng-
is og annarra efna sem valda vímu.
Hún skerðir sjálfsstjórn fólks og
þá eru oft unnin ofbeldisverk í einni
eða annarri mynd, lög brotin og
fleira mætti telja sem unnið er í
skjóli vímunnar. Gegn henni verður
að rísa og almennri neyslu þeirra
efna sem henni valda. Til þess þarf
bæði kjark og þor. Árangurinn
verður ekki mikill með því að sitja
hjá og ætia öðrum verkið. Hver og
einn verður að takast á við sjálfan
sig, losa sig úr viðjum vímunnar
og síðan í fullri einlægni og af heil-
indum að aðstoða aðra. Þá er nauð-
synlegt að stjórnvöld á öllum stigum
þjóðlífsins séu með og veiti virkan
stuðning í þessum efnum og frá
þeim þarf að koma markviss for-
ysta.
ísienska þjóðin hefur orðið fyrir
þeirri ógæfu að nú stefnir í mjög
aukna áfengisneyslu og það þrátt
fyrir rýrnandi kaupmátt fólks. Af-
leiðingarnar láta ekki heldur á sér
standa. Ölvunarakstur og ofbeldis-
verk aukast nú mjög.
Það verður að snúa vörn í sókn.
Reykjavíkur og tók að stunda þar
vinnu.
Sigurður Ingvarsson járnsmiður
hefur lengi átt hús og heimili í
Granaskjóli 15 í Reykjavík. Þegar
hann missti fyrri konu sína, Svöfu
Magnúsdóttur, voru fimm börn
hans stálpuð, en þó flest eða öll á
skólaaldri. Eftir að högum hans var
þannig komið, réð hann Guðrúnu
Bjarnadóttur til að gegna ráðskonu-
störfum á heimilinu. Fluttist hún
þangað á öndverðu ári 1965 — og
fyrir lok þess árs gengu þau Sigurð-
ur og Guðrún í hjónaband. Þau
eignuðust eina dóttur. Hún heitir
Svafa og er nú uppkomin. Þetta
heimili var starfssvið Guðrúnar 24
ár, alveg fram að dánardægri henn-
ar.
Guðrún var vel verki farin og
vildi jafnan vera vandvirk. Þess
naut heimili hennar. Það var í henn-
ar huga ekki eingöngu vettvangur
til starfa heldur jafnframt hug-
þekkur vermireitur fjölskyldulífs.
Hun var að eðlisfarí fróðleiksfús,
og gerði sér ijósa grein fyrir fegurð
landsins og fjölbreytni í ríki náttúr-
unnar, enda alin upp á fögrum stað
og gróðursælum. Fögur blóm vöktu
oft eftirtekt hennar og hógláta
gleði.
Guðrún fyigdist með öðru fólki í
samkvæmum vina oþ- kunningja og
vildi þar sem annars staðar láta
gott af sér leiða. En hún tók ekki
þátt í almennum félágsmálum, enda
fann hún sig ekki alltaf svo sterka
til heilsu sem æskilegast væri. Hvar
sem hún kom duldist ekki hógværð
hennar og hjartagæði. Hún gekk
jafnan fram, hvort sem var til starfa
eða vinafunda, þýð og þolinmóð í
þrá að verða öllu góðu að liði.
Minningarathöfn um Guðrúnu
Bjarnadóttur var haldin í sóknar-
kirkju hennar, Neskirkju í Reykja-
vík. En útför hennar var gerð frá
Hofskirkju í Öræfum.
Ætia má eftir hugarfari og- fram-
komu Guðrúnar, að hún hafi að
síðustu hugsað til'sveitar sinnar líkt
pg Vestur-íslendingur hugsaði til
íslands úr fjarlægð: Móðir, hve Ijúft
er að muna og geyma myndir frá
æskunnar dögum heima.
Og sveitungarnir heima kveðja
hina framliðnu húsfreyju með alúð-
arþökkum og hugsunum eins og
þeim, sem felast í þessum ljóðlínum
úr ljóðasafninu Sefafjöll.
Farðu guðs í friði
fijáls af jarðlífs sviði
með þinn heila, hreina skjðld.
P.Þ.
1972. Þar vann hann sem vaktmað-
ur og síðan sem eftirlitsmaður við
byggingu Sundskála.
Að lokum kveð ég svo elskulegan
móðurbróður minn með söknuði og
þakklæti fyrir alia þá vinsemd, sem
hann sýndi mér frá því ég fyrst
man eftir mér. Það, er margs að
minnast frá heimili þeirra hjóna í
gegnum árin.
Eiginkonu hans, börnum og fjöl-
skyldum þeirra sendi ég mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hans.
Lára
Fólk verður að gera það upp við
sig hvort vímunni er ekki fórnandi
fyrir nýjan og betri lífsstíl. Hveijir
eru tilbúnir? Er ég tiibúin(n)? Ert
þú tilhúin(n)? Vilji menn hjálpa geta
þeir það aðeins með því að byija á
sér sjálfum. Annað er blekking og
látalæti.
íslendingar! Við getum búið okk-
ur gott þjóðfélag þar sem hagsæld,
menning, heilbrigði og hamingja
ríkir. Til þess þarf óskerta dóm-
- greind og færni þar sem hver legg-
ur sitt af mörkum af heilindum með
mannlega reisn að leiðarljósi.
Ert þú með?
HOMSOFAR - SOFASETT
Ný sending af hornsófum í lúxefni.
Verð: 2. sæta, horn, 2. sæta kr. 86.500,- stgr.
2. sæta, horn, 3. sæta kr. 94.000,- stgr.
Eitt besta úrval borgarinnar af hornsófum
íleðri og lúxefni.
Ný sending af sófasettum í lúxefni:
Módel Ríó, 3+1 +1 kr. 11 Ó.000,- afb.,
kr. 99.000,- stgr.
Módel Púma, 3+1 +1 kr. 121.000,- afb.,
kr. 109.000,- stgr.
Einnig fjölbreytt úrval af sófasettum í leðri.
Góð greiðslukjör
Ármúla 8, símar: 8-22-75 og 68-53-75