Morgunblaðið - 14.12.1989, Blaðsíða 66

MÖltáÚN&IÍA:í)lÐ( 'FIMMWDAÖÚR-' l4í'ÚÉSEMBETÚ l389 '
6^
t
Systir mín,
INNA HALMUNG
(Jóninna Sigurlaug Jónsdóttir)
lést á heimili sínu í Kaupmannahöfn 20. nóvember sl. Jarðarförin
hefur farið fram í Saurbæ á Hvalfjarðarströnd.
Fyrir hönd aðstandenda,
Margrét Jónsdóttir.
t
Unnusti minn, sonur okkar, bróðir og mágur,
MAGNÚS BLÖNDAL SIGURBJÖRNSSON,
Stigahlíð 44,
lést í Landakotsspítala að kvöldi 12. desember. Útförin auglýst
síðar.
Margrét Tómasdóttir,
Erna Magnúsdóttir, Sigurbjörn Kristinsson,
Magnhildur Sigurbjörnsdóttir, Þór Hauksson.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
EIRÍKUR KARL EIRÍKSSON
rafvélavirki
andaðist 1. desember sl.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Ingibjörg Adolfsdóttír,
Friðrik Eiriksson, Halldóra Sigurjónsdóttir,
Sandra Friðriksdóttir.
t
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGURBJÖRG ÁSGEIRSDÓTTIR,
Lönguhlíð,
Seyðisfirði,
andaðist á sjúkrahúsi Seyðisfjarðarföstudaginn 8. desember sl.
Jarðarförin fer fram á Seyðisfirði laugardaginn 16. desember kl.
14.00.
Kristján Þórðarson,
börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Móðir mín, systir og frænka,
KRISTÍN S. STEINSDÓTTIR,
Hvassaleiti 23,
sem lést 8. desember, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 15. desember kl. 15.00.
Steina Haraldsdóttir Williams,
Pálína Steinsdóttir,
Ingibjörg Karlsdóttir,
Kristín Hjörvar,
Pálfna Karlsdóttir.
t
Útför eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
SVEINS ZOÉGA,
Bankastræti 14,
sem andaðist 4. desember sl., fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 15. desember kl. 13.30.
Sigríður Zoéga,
Hanna Zoéga, Guðmundur Ágúst Jónsson,
Jón Gunnar Zoéga, Guðrún Björnsdóttir,
Anna Sigriður Zoéga, Valdimar Tómasson,
Nanna Guðrún Zoéga, Lárus Atlason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir minn, bróðir okkar, frændi og afi,
ÓFEIGUR JÓNSSON,
Stórholti 26,
Reykjavík,
(frá Vatnagarði, Landsveit)
verður jarðsunginn frá Skarðskirkju í Landsveit laugardaginn 16.
desember kl. 14.00.
Ferð frá B.S.Í. kl. 11.30.
Þeir sem vildu minnast hins látna láti Reykjalund (Hlífarsjóð
S.f.B.S.) njóta þess.
Laufey Ófeigsdóttir, Þóra Jónsdóttir,
Óskar Jónsson, Brynhildur Ósk Gisladóttir.
Ásdís Kristinsdóttir.
Minning:
Bjarnhéðinn Hall-
grímsson deildarsijóri
Fæddur 26. mars 1923
Dáinn 4. desember 1989
Bjarnhéðinn hafði starfað hjá
Reykjavíkurborg um árabil enda
var hann að komast á eftirlaunaald-
ur þegar kallið kom.
Kynni okkar hófust fyrir tæpum
þremur árum þar sem hann sá um
innkaup á leiktækjum fyrir garð-
yrkjudeild Reykjavíkurborgar. Það
var gott að vinna fyrir Bjarnhéðin
enda léttur í lund þó svo hann fylgd-
ist grannt með sínum málum.
Það sem fékk okkur til þess að
setjast niður og rita þessi orð er
það hversu ánægjulegt var að starfa
fyrir hann.
Það hlýtur að vera mikill missir
að slíkum starfsmanni fyrir borgina
því trúlega hefur oft reynt á þolin-
mæði, kurteisi og drengskap í
starfi.
Að lokum viljum við votta ástvin-
urn og samstarfsfólki samúð okkar
og um leið biðja guð að varðveita
góðan dreng.
Elín og Hrafii
Hinn 4. desember sl. lést í Land-
spítalanum Bjarnhéðinn Hallgríms-
son.
Gæslukonur minnast hans sem
vinar og góðs yfirboðara um langt
árabil.
Hann var traustur maður, sem
gott var að leita til og leysti úr
hvers manns vanda af tilfinninga-
semi og einlægni.
Við sendum eiginkonu hans og
öðrum aðstandendum innilegar
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Bjarnhéðins
Hallgrímssonar. Við munum sakna
vinar í stað.
F.h. Félags gæslukvenna,
Guðrún Guðjónsdóttir.
í dag er kvaddur Bjarnhéðinn
Hallgrímsson, deildarstjóri hjá
garðyrkjudeild Reykjavíkurborgar,
en hann lést 4. desember sl. Bjarn:
héðinn fæddist 26. mars 1923 við
Skólavörðustíginn, þar sem hann
ólst upp til 10 ára aldurs. Þá flutti
fjölskylda hans á Laugaveginn og
átti hann því öll sín uppvaxtar- og
þroskaár í gamla austurbænum.
Foreldrar Bjarnhéðins voru hjónin
Valgerður Stefánsdóttir frá Götu í
Hrunamannahreppi og Hallgrímur
Bjarnason verkamaður frá Króki í
Biskupstungum.
Á kreppuárunum, þegar Bjarn-
héðinn var að alast upp, var ekki
um langskólagöngu að. ræða hjá
unglingum frá efnaminni heimilum.
Strax eftir fermingu gerðist Bjarn-
héðinn nemi í garðyrkju hjá Matt-
híasi Ásgeirssyni, sem þá var garð-
yrkjuráðunautur Reykjavíkur.
Hann starfaði síðan nær óslitið hjá
Reykjavíkurborg að undanskildu
ári, sem hann vann sem garðyrkju-
maður við garðyrkjustöð að Nesja-
völlum. Þegar hann kom þaðan
vorið 1945, var hann ráðinn yfir-
verkstjóri hjá gai'ðyrkjudeild borg-
arinnar.
Árið 1955 varð sú skipulags-
breyting, að leikvallamál voru flutt
frá garðyrkjudeild og færð undir
skrifstofu fræðslustjóra. VarBjarn-
héðinn þá ráðinn þangað til þess
að stjórna rekstri allra leikvallanna.
Þegar leikvellirnir voru aftur sam-
einaðir garðyrkjudeild 1973 var
honum áfram faiið að veita þeim
málaflokki forstöðu, jafnframt sem
hann var fulltrúi garðyrkjustjóra
og seinustu árin rekstrarstjóri garð-
yrkjudeildar.
Bjarnhéðinn var hvatamaður að
og einn af stofnendum Félags
íslenskra garðyrkjumanna 1943.
Sat hann þar lengi í stjórn fyrstu
árin. Þegar skrúðgarðyrkja varð
síðar lögfest sem iðngrein hlaut
hann þegar meistararéttindi.
Á sínum yngri árum ferðaðist
Bjarnhéðinn mikið innanlands. í
sumarleyfunum ók hann lang-
ferðabílum með Páli Arasyni, sem
var einn af frumkvöðlum að hóp-
ferðum í öræfi landsins. Svo bar til
í einni af þessum ferðum, að þar
kynntist hann ungri þýskri hjúkrun-
arkonu, Dagný Welding, sem var
nýkomin til starfa hér á landi. Þau
Dagný gengu í hjónaband 1953 og
upp frá því hefur heimilið verið sá
vettvangur, sem Bjarnhéðinn lagði
mesta rækt við. Þau hjónin eignuð-
ust Ijórar dætur. Tvær eldri dæt-
urnar, Elísabet, lyfjafræðingur, sem
er gift þýskum lækni, Jörg Stein-
mann, og Hallgerður, hjúkrunar-
fræðingur, gift Inga Boga Bogasyni
lektor, eru báðar búsettar í Köln.
En yngri dæturnar eru Dagný, gift
norskum tölvufræðingi, Bernt
Kaspersen, og Karen menntaskóla-
nemi, sem er heitbundin Tómasi
Torfasyni. Áður en Bjarnhéðinn
kvæntist eignaðist hann soninn
Þórhall.
Hálf öld er langur starfstími hjá
sama vinnuveitanda. Bjarnhéðni
auðnaðist að vera virkur þátttak-
andi í allri þróun garðyrkjumála hjá
Reykjavíkurborg. Viðfangsefnin
voru vissulega margbreytileg. En
hvert það verk, sem honum var
falið, vann hann af einstakri alúð
og samviskusemi. Það fór þó aldrei
á milli mála, að einn málaflokkur
var honum sérstaklega hugleikinn,
það var að búa í haginn fyrir bön>
in í borginni. Uppbygging og rekst-
ur leiksvæðanna undanfarna þijá
áratugi hvíldi að langmestu leyti á
hans herðum. Auk þess var honum
mjög umhugað um, að koma upp
skólagörðum og starfsvöllum í sem
flestum hverfum borgarinnar.
Starf Bjarnhéðins fólst mikið í
samskiptum við annað fólk. Bæði
samstarfsmenn og hina almennu
borgara. Með hlýju, velvilja oggam-
ansemi tókst honum að leysa flest
saniskiptavandamál á farsælasta
hátt. Vissulega gat hann verið fast-
ur fyrir ef því var að skipta því
rangsleitni átti hann erfitt með að
umbera. Yfir allri framkomu hans
var þó hógværð sem ávann honum
virðingu allra sem til hans leituðu.
Þegar undirritaður tók við starfi
garðyrkjustjóra fyrir fjórum árum
var það ómetanlegur stuðningur að
hafa Bjarnhéðin sér við hlið. Hann
var alltaf reiðubúinn að veita aðstoð
og upplýsingar. Kom þar glöggt
fram, hve víðtækri þekkingu hann
bjó yfir varðandi garðyrkju og úti-
vistarmál í Reykjavík. En samtímis
var hann einnig opinn íyrir nýjum
hugmyndum og manna glaðastur,
ef framkvæmdir þeirra tókust vel.
Við sem störfum í garðyrkjudeild
Reykjavíkur söknum öll Bjarnhéð-
ins. Við finnum hve dijúgan þátt
hann hefur átt í því að skapa þann
góða starfsanda, sem ríkir í deild-
inni. Við minnumst hans með virð-
ingu og vináttu.
Fyrir hönd alls starfsfólks garð-
yrkjudeildar Reykjavíkur votta ég
Dagnýju og fjölskyldunni allri inni-
lega samúð okkar.
Jóhann Pálsson
Vinur minn og félagi, Bjarn-
héðinn Hallgrímsson, Grensásvegi
56 hér í borg, andaðist mánudaginn
4. desember sl. Hann hafði verið
frá vinnu í nokkra daga vegna
umgangspestar, inflúensu, mætti
til vinnu snemma á mánudags-
morgni einsog hans var vani, en
fann sig þá vanmáttugan og fór
heini, var lagður inná Landspítal-
ann um hádegið og þegar vinnudegi
lauk var hann allur.
Bjarnhéðinn var aðeins 66 ára
að aldri er hann andaðist, hann var
að jafnaði heilsuhraustur, hafði þó
kennt hjartakvilla, en mætti því
með daglegum heilsubótargöngum
og bættu mataræði. Ég sem þessar
línur rita kynntist Bjarnhéðni
Hallgrímssyni fyrir nærri hálfri öld,
við vorum þá unglingar og vinnufé-
lagar hjá Matthíasi Ásgeirssyni
garðy rkj u ráðu n au t Rey kj avíku r-
borgar, og þessi varð vinnustaður
Bjarnhéðins og hans starfsvett-
vangur var við garðyrkju og leik-
velli borgarinnar.
Bjarnhéðinn komst fljótt til trún-
aðarstarfa, hann var mjög traustur
og samviskusamur og svo stundvís
að til var tekið.
Bjarnhéðinn lærði garðyrkju-
störf, varð garðyrkjuverkstjóri og
að lokum deildarstjóri við embætti
garðyrkjustjóra Reykjavíkurborgar.
Hann var félagslega sinnaður, var
um árabil í fulltrúaráði St. Rv. og
í samningsnefnd, var mjög áhuga-
samur og tillögugóður og sérlega
vel liðinn af sínum félögum.
Hann var virkur félagi í Starfs-
mannafélagi Reykjavíkurborgar og
í félagi borgarstarfsmanna TBO..
Foreldrar Bjarnhéðins voru Hall-
grímur Bjarnason verkamaður og
Valgerður Stefánsdóttir, sem lengst
af bjuggu á Laugavegi 41B. Þau
eignuðust 4 börn og eru nú þijú
þeirra fallin frá um aldur fram.
Eftirlifandi er Stefán málari, sem
er verkstjóri við starfsvelli borgar-
innar.
Bjarnhéðinn kvæntist Dagnýju
Pálsdóttur hjúkrunarkonu og eign-
uðust þau fjórar dætur, sem eru:
Elísabet, gift Jörg Steinmann, Hall-
gerðut', gift Inga Boga Bogasyni,
Dagný, gift Bernt Kaspersen, og
Karen, hennar maður er Tómas
Torfason.
Dagný reyndist manni sínum
traustur lífsförunautur, voru þau
Bjarnhéðinn mjög samrýnd og
hjónaband þeirra farsælt og gott.
Margar minningar eru frá þeim
dögum þegar við Bjarnhéðinn vor-
um að he§a okkar lífshlaup, þetta
var í stríðsbyijun og miklar svipt-
ingar í lífi fólks. Allt í einu var næg
atvinna eftir atvinnuleysi kreppuár-
anna, fólk hafði peninga handa á
milli og nóg að bíta og brenna.
Þetta voru mikil viðbrigði frá
allsleysinu á milli stríðsáranna. Fólk
rétti nú úr kútnum. Þetta voru upp-
gangstímar og sem betur fer hafa
lífskjör okkar haldist góð þrátt fyr-
ir nokkur áföll. Framkvæmdir voru
miklar og atvinnulíf blómgaðist.
Þetta var bakgrunnur unglings- og
þroskaára okkar Bjarnhéðins.
Við kveðjum nú með söknuði
góðan vin sem sárt var að missa
svo fljótt og snöggt.
Eftirlifandi eiginkonu hans,
dætrum, tengdasonum og barna-
börnum sendum við innilegar sam-
úðarkveðjur. Minning góðs manns
lifir þótt genginn sé.
Pétur Hannesson
„Því sem manni er trúað fyrir,
því er manni trúað fyrir." Þessi
orð, úr Innansveitarkroniku Hall-
dórs Laxness, sagði Guðrún Jóns-
dóttir gegnumköld eftir að hafa
hímt úti fjórar nepjunætur og hafði
ekki snert brauðið sem henni var
falið að sækja. Þessi orð hafa hljóm-
að í huga mínum undanfarna daga
eftir óvænt fráfall tengdaföður
míns, því hann var maður fárra
orða en fleiri verka.
Bjarnhéðinn Hallgrímsson fædd-
ist í Reykjavík 26. mars 1923 og
sleit barnsskónum við Laugaveginn.
Foreldrar hans voru af Suðurlandi: