Morgunblaðið - 26.04.1990, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. APRIL 1990
Minning:
Jón G. Jónsson
á Fellsenda
Fæddur 30. maí 1907
Dáinn 12. apríl 1990
Jón G. Jónsson eða Jón á Fells-
enda eins og hann var jafnan kallað-
ur af nágrönnum og vinum Iést á
skírdag sl. og verður jarðsunginn í
dag. Hér er í gildi hið sígiida lífsins
lögmál; á köldum vorum er falls von
fomu tré, — háaldraðir menn kveðja
líf þessa heims, — jafn eðlilega og
nýjar kynslóðir fæðast. Þeim mönn-
um fækkar nú óðum sakir þessa
óijúfanlega lögmáls tímanna, sem
voru hluti af veröld hinna full-
vöxnu, þegar sá sem hér heldur á
penna var ungur drengur að alast
upp á sveitaheimili sem var svo
undarlega staðsett að vera á mörk-
um tveggja sýslna og þriggja
hreppa. Næstu bæir við Stardal,
sem telst, svo skrítið sem það er,
til Kjalameshrepps, voru Fellsendi
í Þingvallahreppi, Fremri-Háls í
Kjós og Skeggjastaðir í Mosfells-
sveit.
Líklega var ein mesta gæfa í lífi
foreldra minna hin fjölmörgu bú-
skaparár þeirra, hin góða sambúð
við nágrennið. Fólk á þessum bæj-
um varð ævilangt aldavinir; gagn-
kvæm aðstoð, — væri hennar þörf
— var jafnan fúslega í té látin eins
og sjálfsagður hlutur. Þó þui-fti
ekki að fara langt til þess að finna
dæmi um samtýnisbændur eða tví-
býli þar sem heimilisfólk talaði ekki
áram saman við grannann.
Helgi Jónsson, bóndi á Fellsenda,
hóf búskap á þeirri jörð árið 1910,
um svipað leyti eða aðeins fyrr en
faðir minn, Jónas Magnússon, tók
við búsforráðum í Stardal. Helgi tók
saman við unga sjómannsekkju,
Jónlnu Sigurðardóttur, ættaða úr
Borgarfirði. Hún hafði eignast tvö
böm með fyrri manni sínum, Fann-
eyju, sem látin er fyrir mörgum
árum, og Jón, sem ólst upp á Feils-
enda hjá móður sinni og stjúpföður
ásamt þremur yngri hálfsystram,
Guðnýju, Margréti og Dóru, dætr-
um þeirra Jónínu og Helga.
^Þeir faðir minn og Helgi höfðu
verið vinnufélagar ungir menn á
sumram í vegavinnu og milli heimil-
isfólksins á þessum bæjum tókst
vinfengi sem haldist hefur órofið æ
síðan með afkomendum þeirra.
Fellsendi var og er harðbýlisjörð,
eitt þeirra heiðarbýla sem byggðust
í upphafi laust fyrir miðja síðustu
öld, en þar er hinsvegar sumarfag-
urt og búsældarlegt þegar vel árar.
Slík býli hafa jafnan alið upp
kjamafólk því aukvisar þrífast illa
við þvílíkar aðstæður. Það lætur
að líkum að ábúendur slíkra heiðar-
býla urðu á áram heimsstytjaldar
og kreppu oft að sætta sig við kröpp
kjör og vinna hörðum höndum frá
blautu bamsbeini fyrir brýnustu
nauðsynjum. Slíkt varð hlutskipti
Jóns enda þótt heimili móður hans
og fóstra væri annálað fyrir nýtni
og snyrtimennsku.
Jón átti þess lítinn eða engan
kost að leita sér lærdóms umfram
það sem skólaskyldan bauð og var
það skaði, því hann var hinn greind-
asti maður, stálminnugur, hafði
sívakandi áhuga á þjóðmálum og
var glöggur á menn og málefni. Jón
fór því snemma að leita sér starfa
utan heimilis þó þau væra ekki allt-
af auðfundin á atvinnuleysistímum
kreppunnar. Flest sumur var hann
í vegavinnu og um skeið árvisst,
það sem þá var kallað vormaður á
heimili föður míns. Hann var hinn
besti verkmaður, með afbrigðum
glöggur og góður fjármaður, ef ein-
hver skilur það orð nú orðið, dugleg-
ur smali og kunnugir vissu að hann
kunni utanbókar markaskrár næstu
héraða þótt hann flíkaði því lítt.
Eitt af því sem einkenndi Jón alla
ævi og gerði hann aufúsumann,
hvar sem hann dvaldi sem gestur
eða starfsmaður, var barngæska
hans og nærfærni við unglinga.
Eftir að Jón fór að heiman bjó
hann í nær þijá áratugi í Reykjavík
o g vann fyrst um skeið hjá Sláturfé-
lagi Suðurlands en lengst af hjá
Áburðarverksmiðju ríkisins í Gufu-
nesi, — jafnskjótt og hún tók til
starfa. Þannig má segja að nær
allt ævistarf hans hafi tengst Iand-
búnaðarstörfum, beint og óbeint.
Hann kunni því án efa best enda
varð hann aldrei, frekar en margir
þeir sem alast upp við útilíf og
víðfeðmi heiða og fjalla, borgarbúi,
— nema sem gestur. Hugurinn leit-
aði jafnan til æskustöðvanna og þar
eyddi hann flestum frístundum.
Eitt sinn átti ég tal við landskunnan
stórbónda og sagðist öfunda hann
af því að ríkja yfir og vera eigandi
að stóram hluta íslands. Jæja, sagði
hann, þessu er nú frekar öfugt far-
ið. Það er miklu fremur að þessi
+
Móðir mín,
BJÖRG BEIMEDIKTSDÓTTIR,
lést í sjúkrahúsi Siglufjarðar 24. apríl.
Guðrún Frímannsdóttir.
t
Elskutegur sonur minn, bróðir okkar og faðir minn,
GUNIMAR INGÓLFSSON,
lést í Norogi 7. apríl sl. Útförin hefur farið fram.
Hulda Gunnarsdóttir,
Pálmi Ingólfsson,
Guðrún Ingólfsdóttir,
Maríanna Tonja.
+
Bróðir okkar,
ÞÓRARINN KRISTJÁNSSON
bóndi,
Holti, Þistilfirði,
lést á heimili sínu sunnudaginn 22. apríl. Jarðarförin fer fram frá
Svalbarðskirkju þriðjudaginn 1. maí kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Arnbjörg Kristjánsdóttir,
Árni Kristjánsson.
jörð eigi mig. Ég hygg að Jóni hafi
verið líkt farið. Hann var alla tíð
ókvæntur og barnlaus og eignaðist
ekki bú eða jörð. En æskuslóðirnar,
íjöllin og heiðin, — Mosfellsheiðin
ör af óttusöng vorsins, eða klædd
ískaldri fönn vetrarins, þar sem
hann sleit barnsskónum, áttu hann.
Og mesta gleði hans í lífinu hygg
ég að hafi verið að leggja því lið
og sjá þann draum sinn rætast að
Fellsendinn, hið harðbýla heiðarkot
breyttist I höndum ættmenna hans
í blómlegt býli, þar sem „fénaður
dreifir sér um græna haga“ — og
eyða þar síðustu dögum ævinnar í
sátt við guð og menn.
Rætur vináttu sem myndast í
upphafi milli lítils drengsnáða og
skilningsríks góðs manns era ekki
til þess að bera á torg. Hér verða
því aðeins að leiðarlokum fluttar
skyldugar þakkir fyrir ævilöng, góð
kynni og ættingjum og vinum hins
látna sendar samúðarkveðjur.
Egill Jónasson Stardal
UnnurLilja Ólafs-
dóttir — Kveðjuorð
Fædd 11. október 1989
Dáin 12. apríl 1990
Þeir deyja ungir sem guðimir
elska mest.
Þann 12. apríl sl. var okkur til-
kynnt að systurdóttir okkar Unnur
Lilja Ólafsdóttir væri látin aðeins
sex mánaða að aldri. Hún var dótt-
ir hjónanna Ólafs Karels Jónssonar
og Guðrúnar Klöru Sigurbjöms-
dóttur.
Maður spyr af hveiju hún? Þessi
Iitla og hrausta stúlka sem átti allt
lífið framundan. Hún sem virtist
alltaf svo ánægð með lífið og ekki
þurfti nema að líta á hana þá hló
hún svo að það skríkti í henni því
hún var svo glöð.
En fyrir um fjórum vikum veikt-
ist hún þetta litla skinn svo mikið
að ekki var hægt að lækna hana.
En eins og við vitum öll líður henni
vel þar sem hún er núna.
Maður getur lítið sagt um svona
litla og fallega stúlku þegar maður
fær varla að kynnast henni.
Með þessum fátæklegu orðum
viljum við votta Gunnu, Kalla og
Irisi Ósk alla okkar samúð og biðj-
um guð að geyma þau og styrkja
í þessari miklu sorg.
Guð geymi þau og styrki.
Ó, Jesús bróðir bezti
og bamavinur raesti,
æ, breið þú blessun þína
á bamæskuna mína.
Erna Karen Sigurbjörnsdóttir,
Ragnar NorðQörð, Elísabet
Sigur bj ör nsdóttir, Gunnar
Vagnsson og fjölskylda.
Dóttir, í dýrðar hendi
drottins, mín, sofðu vært.
Hann sem þér huggun sendi
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum guði,
í guði sofnaðir þú.
I eilífum andar friði
ætíð sæl lifðu nú.
(H.P.)
Elsku Gunna, Kalli, íris Ósk og
fjölskyldur ykkar. Við biðjum guð
um að gefa ykkur styrk til að tak-
ast á við þessa miklu sorg.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfír mér.
(H.P.)
Randý, Rafn og Qölskyldur
Softia Pétursdóttir
Líndal - Minning
Soffía Pétursdóttir Líndal andað-
ist þann 18. þ.m. og verður hún
jarðsett á hinum forna kirkjustað,
Holtastöðum í Austur-Húnavatns-
sýslu.
Soffía fæddist á Tjörn, Skaga-
hreppi, 9. nóvember 1901. Ung fór
hún úr föðurhúsum. Leitaði atvinnu
og náms í Reykjavík. Þar nam hún
hjúkrunarfræði. I framhaldi af því
fór hún til frekara náms til Dan-
merkur. Það hafa sagt mér kunnug-
ir að Soffía hafi verið sérstaklega
hæf í sínu starfi, glögg og nærgæt-
in.
Þann 7. júní 1938 giftist hún
fóstra mínum, Jónatani J. Líndal
bónda og hreppstjóra á Holtastöð-
um. Þá hófust kynni okkar Soffíu,
sem vöruðu í mörg ár og voru mér
ávallt til góðs. Ég er ekki í vafa
um að það varð mikil breyting á
lífi Soffíu, við að flytjast út í sveit,
gerast þar húsfreyja á stóra mann-
mörgu heimili og undirgangast það
sem fylgir slíkum breytingum. Hún
settist þarna til starfa og stjórnunar
eftir mikilhæfa konu, Guðríði Sig-
urðardóttur frá Lækjamóti í Víði-
dal. Guðríður var einstakur menn-
ingarfrömuður einkum í sambandi
við félagsmál, tónlist og málefni
Kvennaskólans á Blönduósi. Heim-
ili þeirra Jónatans og Guðríðar var
orðlagt menningarheimili og þang-
að sóttu margir ungir menntun,
glaðværð og framsýn.
Soffíu og Jónatan tókst með ein-
stakri samheldni að byggja upp og
bæta Holtastaði. Hún var einstak-
lega góð og dugleg húsmóðir. Ég
fékk alla mína tíð og uppeldisár að
njóta góðs uppeldis og tryggðar
þeirra Jónatans og Soffíu á Holta-
stöðum. Fyrir það vil ég hér með
færar mínar bestu þakkir.
Þegar ég fór til náms árið 1942
í Bændaskólanum á Hvanneyri, þá
17 ára gamall, hafði fóstri minn
gengið frá skólagjöldum við Runólf
skólastjóra. En Soffíu fannst ekki
nóg að gert, heldur lét mig'fá krón-
ur 90, sem vasapeninga. Ég held
að þetta hafi þá verið jafnvirði 8
dilka. Slík var Soffía.
Jónatan hafði eignast tvö börn
með fyrri konu sinni Guðríði, þau
Jósafat, fyrrv. sparisjóðsstjóra í
Kópavogi, og Margréti, húsfreyju í
Hafnarfirði. Ég veit að Soffía mat
þessi stjúpbörn sín mikils og þeirra
börn kunnu að meta Holtastaða-
heimilið fyrr og síðar. Mér er sér-
staklega Ijúft að minnast Páls Pét-
urssonar, bróður Soffíu, sem átti
heima á Holtastöðum í 43 ár. Það
yljar manni um hjartaræturnar þeg-
ar maður hugsar til þeirrar gæfu
að hafa mótast og alist upp með
þessum systkinum frá Tjörn á
Skaga.
Jónatan og Soffía áttu miklu
barnaláni að fagna, en þau eignuð-
ust Harald Holta, bónda á Holta-
stöðum, og Kristínu Hjördísi, hjúkr-
unarfræðing búsett á Seyðisfirði.
Eiginkona Haraldar Holta, er
Kristín Margrét Jónsdóttir frá
Skarðshól í Miðfirði. Þau eiga fjóra
syni. Þeir eru Jón Pétur, fæddur
1964, Jónatan Elvar, fæddur 1965,
Júlíus Bjarki, fæddur 1968, og Jó-
hann Haukur, fæddur 1978.
Eiginmaður Kristínar Hjördísar
er Eggert Lárusson frá Grímstungu
í Vatnsdal. Þeirra böm eru, Soffía,
fædd 1964, Páll, fæddur 1967,
Þröstur, fæddur 1972, og Jónatan,
fæddur 1973. Allir eru þessir af-
komendur Jónatans og Soffíu á
Holtastöðum myndarlegt og vel
gert fólk sem vænta má mikils af.
Ég og Erla konan mín viljum
með þessum línum þakka Soffíu
Líndal fyrir árin sem við dvöldum
hjá henni. Um leið verður okkur
hugsað til alls þess góða fólks sem
ávallt fylgdi þessu ágæta heimili.
Við vottum afkomendum og öðru
skyldfólki Soffíu okkar dýpstu sam-
úð og biðjum þeim ailra heilla.
Erla og Hörður Valdimarsson
Til greinahöfunda
Aldrei hefur meira aðsent
efiii borizt Morgunblaðinu en
nú og því eru það eindregin
tilmæli ritstjóra blaðsins til
þeirra, sem óska birtingar á
greinum, að þeir stytti mál sitt
mjög. Æskilegt er, að greinar
verði að jafnaði ekki iengri en
2-3 blöð að stærð A4 í aðra
hverja línu.
Þeir, sem óska birtingar á
lengri greinum, verða beðnir
um að stytta þær. Ef greinahöf-
undar telja það ekki hægt, geta
þeir búizt við verulegum töfúm
á birtingu.
Minningar- og
aftnælisgreinar
Af sömu ástæðum eru það ein-
dregin tilmæli ritstjóra Morgun-
blaðsins til þeirra, sem rita minn-
ingar- og afmælisgreinar í blaðið,
að reynt verði að forðast endur-
tekningar eins og kostur er, þegar
tvær eða fleiri greinar eru skrifað-
ar um sama einstakling. Þá verða
aðeins leyfðar stuttar tilvitnanir í
áður birt ljóð inni í textanum. Ef
mikill fjöldi greina berst blaðinu
um sama einstakling mega höf-
undar og aðstandendur eiga von
á því að greinar verði látnar bíða
fram á næsta dag eða næstu daga.
Ræður
Töluvert er um það, að Morgun-
blaðið sé beðið um að birta ræð-
ur, sem haldnar eru á fundum,
ráðstefnum eða öðrum manna-
mótum. Morgunblaðið mun ekki
geta orðið við slíkum óskum nema
í undantekningartilvikum.
Ritstj.