Morgunblaðið - 11.05.1990, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. MAÍ 1990
35
Úlfar Þór Aðalsteins-
- Minning
son
Fæddur 20. janúar 1961
Dáinn 3. maí 1990
Því ég er þess fullviss, að hvorki dauði né
líf, né englar, né tignir, né hið yfirstand-
andi, né hið ókomna, né kraftar, né hæð,
né dýpt, né nokkuð annað, sem skapað er,
muni geta gjört oss viðskila við kærleika
Guðs, sem birtist í Kristi Jesú, Drottni vor-
um. (Róm. 9.)
Treginn nístir. Hnefar kreppast
í magnlausri spurn. Þegar „sak-
laus“ hálsbólguveira fer af stað,
leggst á hjartað og fellir 29 ára
stóran og hraustan eiginmann og
föður. Og við sem svo oft höfum
rökrætt hina djúpu leyndardóma
lífs og dauða, réttlæti og miskunn-
arleysi. Með aðra að viðfangsefni.
Og hér sit ég einn við ritvélina
mína lostinn kaldri staðreynd.
Og hugurinn reikar. Ég minnist
átta ára ljúflings, litla bróður kær-
ustu minnar. Fylgdist með honum
vaxa og dafna, og vaxa mér yfir
höfuð. Gleðjast með áfangasigrum
á námsbrautinni, trúlofun og gift-
ingu þeirra Sirrýai', og fæðingu
augasteinsins litla, Kristjáns Ara.
Og á sorgarstundum, ekki síst er
móðir hans lést, langt um aldur
fram. Beijast með honum við áleitn-
ar og krefjandi spurningar er þá
vöknuðu. Samband hans og móður
hans, Eygerðar Úlfarsdóttur, var
einstakt. Ekkert ljóð nokkurs skálds
hefði náð að lýsa sambandi þeirra.
Og slíkur hlaut því harmur hans
að verða, er hún var héðan kvödd
með jafn fyrirvaralausum hætti og
hann nú. Sá söknuður var án efa
forsenda leitar hans hinna dýpstu
svara.
En þótt Úlfar væri alvörumaður,
var skammt í hárfínan húmor.
Næmleiki hans á fas samferða-
manna gerði hann að ógleyman-
legri eftirhermu, svo engum gleym-
ist er naut. En umfram allt græsku-
laus. Vandaður, alúðlegur, traustur
og hlýr. Tók einfaldlega aldrei und-
ir illmælgi, róg eða níð. Varði hinn
varnarlausa, flutti málsbætur sek-
um. Slíkur var Úlfar, og um það
geta vitnað samferðamenn hans
allir. Samband fjölskyldunnar litlu,
Úlfars, Sinýar og Kristjáns litla
Ara, var að mínu mati óvenju náið.
Þrenning, sem virkilega naut nær-
veru hvers annars, og var sjálfri
sér nóg. Fegurri ummæli maka um
eiginkonu verða vandfundin, en
hans um Sirrý. Slíkur var hann,
næmur, traustur, hlýr. Og alltaf
átti hann stund fyrir föður sinn,
Aðalstein Þórðarson. Og það kær-
leiksríka samband, sem einkenndist
af gagnkvæmri virðingu var báðum
jafn mikilvægt.
Það er föður hans því ómældur
fjársjóður, að Úlfar varði deginum
áður en hann dó í að vera með föð-
ur sínum og aðstoða hann, eins og
svo oft áður.
Og eftir sitjum við, sem elskuðum
hann, hnípin og grátum. Og enn
og aftur krjúpum við þeim Drottni,
sem öllu ræður, og þiggjum styrk
hans á sorgarstund. Honum sem
ríkulega leggur líkn með þraut. Sem
lofað hefur okkur að standa með
okkur í meðlæti og mótlæti. Og við
finnum og vitum að án hans erum
við ekkert. Guði séu þakkir fyrir
Úlfar. Guði séu þakkir fyrir fagurt
líf hans, sem er okkur hinum eftir-
dæmi. Því:
Ég veit minn ljúfur lifir
lausnarinn himnum á,
. hann ræður öllu yfir,
einn heitir Jesús sá. (H.P.)
Guðmundur Einarsson
Ein af ánægjulegustu bernsku-
minningum mínum tengist fæðingu
Úlla bróður míns. Myndin af pabba,
þegar hann tilkynnti okkur systrum
að fæddur væri 18 marka heilbrigð-
ur drengur, líður víst seint úr
minni. Úlli kom eins og sólargeisli
inn í líf okkar og allt snerist um
hann. Við systur nutum þess til
hins ýtrasta að spóka okkur með
hann í fallega vagninum og sýna
öllum sem vildu, og ekki vantaði
stoltið, enda vorum við á þeim
aldri sem börn biðja hvað mest um
að fá lítil systkini.
Minningarnar hrannast upp ein
af annarri og fá hjartað til að slá
örar. Þegar ég lít í gegnum mynda-
albúmið mitt er ég rninnt á stund-
irnar sem við áttum saman við gít-
arspil, skíðaferðir, ferðalög og
fleira.
Það var þá, en í dag fyllist ég
söknuði yfír því að þær skyldu ekki
verða fleiri.
Ég hef augu mín til fjallanna. Hvaðan kem-
ur mér hjálp? Hjálp mín kemur frá Drottni,
skapara himins ogjarðar. (Sálm 121,1.)
Á slíkri stundu er gott að beina
sjónum sínum f hæðir þar sem út-
rétt náðarrík hönd Drottins umlyk-
ur þá sem um sárt eiga að binda.
Þú kemur, er ástvinir kallast á brott
og krossgangan verður oss ströng.
Þú keríiur er syrtir og kveikir þar ljós
sem knýr þá fram lofgerðarsöng.
Já jafnvel er hvítfölduð helbáran hrín
1 ein hönd minni titrandi sleppirðu þá.
En leiðir þinn vin inn í ljósheimadýrð
á landinu er hjörtu vor þrá.
(V.S.S. Söngbók KFUM.)
Vegir Guðs eru órannsakanlegir
en eitt er víst, að hann fer á
undan, að búa okkur stað, til þess
að við séum þar sem hann er. I því
fyrirheiti megum við hvíla.
Drottinn gaf og Drottinn tók. Lofað veri
nafn Drottins. (Job. 1.21.)
Guð blessi okkur minningu um
góðan dreng.
Maja
„Úlli bróðir er dáinn.“ Öll fjöl-
skyldan var harmi siegin eftir þær
fregnir að hann hefði orðið bráð-
kvaddur aðeins 29 ára gamall.
Hvernig getur þetta gerst?
Hvernig eiga aumar mannlegar
verur að átta sig á svona ísköldum
staðreyndum lífsins? Þvílíkt reiðar-
slag skilur enginn nema að upplifa
það sjálfur.
Að missa eins yndislegan bróður
og Úlla, í blóma lífsins, er ekki
hægt að lýsa með orðum. Tilfinn-
ingin sker hjartað og ekkert verður
eins og áður. Elsku Úlli var svo
góður drengur, bjó yfir mikilli og
djúpri greind, næmleika og var
gæddur alveg einstöku skopskyni
af guðs náð. Fjölskyldan hreinlega
grét af hlátri þegar hann tók sig
til og gerðist eftirherma ýmissa
„karaktera". Það er svo sárt að sjá
á bak svona hæfileikaríkum ungum
manni. Það sem tengdi okkur sam-
an öðru fremur var rík sannleiks-
leit sem birtist í áhuga okkar á trú-
málum. Við gátum setið og skegg-
t
Ástkær eiginmaður minn, 1 m
MAGNÚS BJÖRNSSON
símamaður,
Birkimel 6, \|> J
Reykjavík, 2 Jf
andaðist í Landspítalanum miðvikudag- ' *" .'■JÍtesv**
inn 9. maí. V% ....,fM
Inger Ester Nikulásdóttir, \ ■
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
SIGURJÓN ÞÓRÐARSON,
Æsufelli 6,
Reykjavík,
lést á Grensásdeild 9. maí.
Sigrún Sigurðardóttir,
Þórður Sigurjónsson, Þórhildur Hinriksdóttir,
Auður Björg Sigurjónsdóttir, Kristinn Gíslason
og barnabörn.
t
KRISTJAN TEITSSON,
fyrrum bóndi i Riftúni,
Ölfusi,
Skólagerði 61,
Kópavogi,
er lést 2. maí sl., verður jarðsunginn frá Hjallakirkju í Ölfusi, laug-
ardaginn 12. mai kl. 14.00.
Sigfríður Einarsdóttir,
Lilja Kristjánsdóttir,
Hrafnhildur Kristjánsdóttir,
Ragnar Kristjánsson,
Einar Kristjánsson,
Kári Kristjánsson,
Hörður Kristjánsson,
Alfreð Paulsený
Anna Guðmundsdóttir,
Guðrún Eiriksdóttir,
Guðmunda Sigurðardóttir,
Vibeka Kristjánsson.
rætt ýmsar kenningar og heim-
speki, og reyndar flest það sem
okkur mönnunum er enn hulið.
Seinna þegar hann kvæntist Sirrý,
áttum við þrjú góðar stundir og
sýndi hún þessum andlegu málefn-
um einnig íiiikinn áhuga. Þau eign-
uðust yndislegan dreng, Kristján
Ara, sem er lifandi eftirmynd föður
síns. Það var svo gaman að sjá
hvað bróðir minn var stoltur af fjöl-
skyldu sinni sem hann mátti svo
sannarlega vera. Varla var hægt
að hugsa sér betri pabba en hann
Úlla. Samband þeirra feðga var
alla tíð náið, ekki síst sökum þess
að vinna hans gaf þeim kost á
meiri samvistuni en ella.
Það er stórt skýið sem nú dró
fyrir sólu í hjarta okkar allra sem
þekktu Úlla. Hann sem vildi allt
fyrir alla gera og ekki særa neinn.
Þessi elska hjálpaði mér og hug-
hreysti á erfiðum stunduni og ég
veit að fleirum auðsýndi hann þann
kærleik.
Ég þakka Guði fyrir að hafa
gefið mér svo góðan bróður og bið
hann að blessa og styrkja elsku
Sirrý, Kristján Ara, pabba, systur
mínar Maju og Stínu, og okkur hin
sem grátum hann.
Svana
Það var hringt í mig og mér til-
kynnt að Úlfar vinur minn væri
dáinn. „Hvað meinarðu?“ sagði ég.
Þetta gat ekki verið satt. Úlli,
þessi lífsglaðasti maður sem ég
hafði kynnst, hafði einfaldlega orð-
ið bráðkvaddur, aðeins 29 ára gam-
all.
Minningarnar hafa rifjast upp
hver annarri skemmtilegri. Úlla
kynntist ég fyrst í Kristilegum skól-
asamtökum, einkum á mótum í
Vatnaskógi í góðra vina hópi. Það
var svo vorið 1984 þegar hann kem-
ur tii mín og spyr hvort ég sé ekki
til í að vinna með sér að fatasöfnun
fyrir bágstadda í Afríku, sem fram
fór á vegum Hjálparstofnunar kirkj-
unnar. 1 því verkefni kynntist ég
Úlla mjög náið.
Hann var mjög orðheppinn, átti
auðvelt með að umgangast fólk og
engum hef ég kynnst sem hefur
átt eins auðvelt ineð að koma öðrum
í gott skap. Ef Úlli var á mannamót-
um var alltaf hlátur og gleði. Fram-
koma hans var heldur engri ann-
arri lík því hann átti til að taka upp
á hlutum sem engum öðrum hefði
dottið í hug. Ótal slík atvik rifjast
upp og voru þau öll hrekklaus.
Gleymi ég seint atviki eins og því
þegar hann kom allt í einu í annars
ókunn föðurhús mín, gekk þar inn
í eldhús með stóran pylsupakka og
spurði viðstadda hvort ekki væri í
lagi að það yrðu pylsur í kvöldmat-
inn? Það datt auðvitað yfir fjöl-
skylduna en nokkrum mínútum síð-
ar var eins og fjölskyldumeðlimir
mínir hefðu Iíka þekkt Úlla í mörg
ár og heimsóknirnar urðu tíðar eft-
ir þetta. Annað atvik er mér líka
sérstaklega minnisstætt. Þegar
greiðslukortin voru nýkomin fékk
Úlli sér eitt og með það í höfðinu
að það væri hægt að kaupa bókstaf-
lega allt út á svona plast-kort fékk
hann mig með sér í bæinn til þess
að prófa hvernig tilfinning það
væri að vera með „fulla vasa af
peningum". Við byijuðum efst á
Laugaveginuni, gengurn inn í
hverja einustu herrafataverslun,
mátuðum alit sem hægt var að
máta og létum dekra við okkur af
afgreiðslufólkinu en keyptum auð-
vitað ekki neitt. Það var þó ekki
heitasta ósk Úlla að eiga peninga.
Verðgildi lífsins mat hann á annan
hátt. Hann talaði óvenju fallega uni
foreldra sína og systkini og á þess-
um árum talaði hann oft um að
hans heitasta ósk væri að eignast
sjálfur góða fjölskyldu en sá draum-
ur varð síðar að veruleika.
Með Úlfari er gengið rnikið glæsi-
menni. Hans verður sárt saknað af
öllum þeim er kynntust honum.
Eiginkonu, syni, föður og systr-
um sendi ég mínar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Stefán Emilsson Petersen
t
Móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR ÞÓRHILDUR TÓMASDÓTTIR
áðurtil heimilis Hlíðartúni 3,
Mosfellsbæ,
andaðist á Reykjalundi 9. maí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sigurður Þórir Guðmundsson,
Þóra Svanþórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
MARKÚS ÞÓRÐARSON,
Rifi,
Snæfellsnesi,
sem lést 7. mai sl., verður jarðsunginn mánudaginn 14. maí kl.
14.00 frá Ingjaldshólskirkju.
Þeim, sem vildu minnast hins látna, er bent á Hjartavernd
Elísabet Markúsdóttir, Ragnar Jónatansson,
Sigríður Markúsdóttir, Kristján Þorkelsson,
Ólöf Markúsdóttir, Gestur Halldórsson,
Birna Markúsdóttir, Sigurbjörn Theodórsson,
Kristín Markúsdóttir, Svala Steingrímsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær sonur okkar, bróður, unnusti
og barnabarn,
MAGNÚS ARNAR GARÐARSSON,
er lést af slysförum 6. maí, verður jarð-
sunginn frá Selfosskirkju laugardaginn
12. maí kl. 14.00.
Garðar Garðarsson, Valborg Arnadóttir,
Ingibjörg Garðarsdóttir, Guðrún Ásta Garðarsdóttir,
Garðar Garðarsson, Eydis Helga Garðarsdóttir,
Kristrún Agnarsdóttir,
Ingibjörg Sigurðardóttir, Guðbjörg E. Guðmundsdóttir.
Síðasti pöntunardagur í næsta hluta nýs ríkissapnings til kaupa á Macintosh tölvubúnaði með verulegum afslætti er
é Apple-umboðið Radíóbúðin hf.
mai
Innkaupastofnun ríkisins