Morgunblaðið - 25.02.1992, Síða 39

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 25. FEBRUAR 1992
39
Minning:
Bjargey Pálsdóttir
Christensen
Fædd 24. október 1905
Dáin 14. febrúar 1992
Elskuleg móðursystir mín, Bjarg-
ey Pálsdóttir Christensen, verður
jarðsungin frá Fossvogskapellu í
dag.
Bjargey fæddist á Skólavörðustíg
8 í Reykjavík 24. október 1905.
Foreldrar hennar voru Páll Árna-
son, lögregluþjónn, og Kristín
Árnadóttir. Bjargey var næstelst
af níu systkinum. Elst var Þor-
björg, sem lést 1991, þá Bjargey,
Árný Jóna, sem lést 1987, Arni,
Inga, Kristín, sem lést 1991, Pálí
Kr., Auður, sem lést 1966, og yngst
er Sigríður. Stórt skarð hefur verið
höggvið í systkinahópinn nú, þar
sem þijár systur, þær Kristín, Þor-
björg og Bjargey, hafa látist frá
því í nóvember síðastliðinum.
Bjargey hóf snemma píanónám
hjá Páli ísólfssyni og fór síðan utan
og nam meðal annars við hið norska
Konservatorium í Osló. Árið 1930
fluttist hún til Danmerkur, þar
kynntist hún Sigurd Christensen
og giftu þau sig árið 1935. Stofn-
uðu þau heimili sitt í lítilli en þægi-
legri íbúð á Friðriksbergi, þar sem
þau voru allan sinn búskap. Sigurd
var lengst af yfirkennari við Skt.
Annæ Gymnasium í Kaupmanna-
höfn. Bjargey og Sigurd varð ekki
barna auðið.
Bjargey og Sigurd komu oft til
íslands og ferðuðust um landið,
er gift Jóni Helgasyni og eiga þau
þijú börn.
Þegar ég sat við rúm Ásu
frænku minnar daginn sem hún
dó og sá að hún var að kveðja
þetta líf, fannst mér næstum
óhugsandi að Ása frænka færi frá
honum Halla, svo samrýmd sem
þau höfðu verið. Öll myndum við
sakna hennar mikið, en þarna var
að ljúka fallegasta hjónabandi sem
ég hafði þekkt. Þau voru svo mikl-
ir vinir og félagar og alltaf svo
hlý og góð hvort við annað. Ég
hafði oft orð á því við frænkur
mínar Unni og Érnu sem báðar
giftust til útlanda að þær þyrftu
litlar áhyggjur að hafa af foreld-
rum sínum þau hefðu það svo
gott saman. Ása og Halli nutu
þess að ferðast til dætra sinna,
fylgjast með dætrasonum og skoða
sig um í heiminum. Svo lifandi
voru frásagnir þeirra er heim var
komið að mér finnst sem ég hafi
komið á marga af þessúm fjarlægu
stöðum. Ég sakna þess nú að eiga
ekki eftir að heyra oftar þessar
fjörmiklu ferðafrásagnir. Hugur
minn er fullur þakklætis fyrir allt
það góða sem Ása hefur gefið
mér. Svo langt aftur sem ég man
hefur hún verið hluti af lífi mínu
og nú við þessi kaflaskil streyma
minningarnar fram. Dekrið við
mig sem barn, öll skemmtilegu
ferðalögin sem fjölskyldur okkar
fóru í saman og hvað það var
gaman að fá að vinna í Hallabúð
heilt sumar þegar ég var aðeins
12 ára. Haraldur maður Ásu rak
matvöruverslun á Mánagötu í
mörg ár.
Ása hafði fallega, hlýja og gef-
andi framkomu og hafði lag á að
láta fólki líða vel nálægt sér. Frá
henni fóru allir eitthvað svo glaðir
í hjarta með jákvæð og góð við-
horf í veganesti. Nú er Ása farin
og ég á þess ekki kost að þakka
nægilega fyrir mig. Minningamar
á ég samt enn og þær eru dýrmæt-
ur fjársjóður sem ekki mun glat-
ast.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir alll og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
þvert og endilangt enda voru ferða-
lög þeirra líf og yndi.
Bjargey missti mann sinn í júlí
síðastliðnum. Ákvað hún þá að flytj-
ast tii íslands og eyða sínu ævi-
kvöldi hér. Fékk hún inni á Elii-
heimilinu Grund í nóvember síðastl-
iðnum og bjó þar, þar til yfir lauk.
Ég er þakklát fyrir að hafa
kynnst frænku minni betur, þessar
vikur sem hún dvaldi hér heima og
sakna þess eins og þær urðu ekki
fleiri. Bjargey var sterkur persónu-
leiki, dugleg og næm.
Blessuð sé minning Bjargeyjar
Pálsdóttur Christensen.
Inga Sólnes.
Bjargey Pálsdóttir Christensen
hefur lokið lífshlaupi sínu í faðmi
fóstuijarðarinnar. Þegar örlögin
höfðu skilið hana eftir eina síns liðs
á Friðriksbergi í Kaupmannahöfn á
miðju síðasta sumri stefndi hugur-
inn heim. Ung skyldmenni í Borg-
inni við Sundin með Ingu Björk
Sólnes í fararbroddi undirbjuggu
ferð Bjargeyjar heim til ættlands-
ins. Eftir rösk sextíu ár erlendis
kom þessi aldna frænka okkar til
íslands til að deyja.
Foreldrar hennar voru þau Krist-
ín Árnadóttir og Páll Árnason, lög-
regluþjónn, sem bjuggu allan sinn
búskap á Skólavörðustíg 8, þar sem
myndarlegur barnahópur komst á
legg. Þau voru Þorbjörg (1904-
Guð geymi elsku frænku mína
og launi henni allt það góða sem
hún gaf mér.
Inga Rósa.
Þriðjudaginn 18. febrúar andað-
ist í Landspjtalanum Ásdís Krist-
jánsdóttlr. Ásdís eða Ása eins og
hún var kölluð var móðir bestu
vinkonu minnar Ernu. Ernu kynnt-
ist ég á unglingsárunum og urðum
við upp frá því bestu vinkonur.
Margar hlýjar hugsanir og minn-
ingar koma upp í huga minn þeg-
ar ég lít til baka. Alltaf var gott
að koma á heimili Ásu og Halla,
þar mætti mér mikil hlýja, gleði
og gestrisni og fyrir það vil ég
þakka.
Fjölskylda Ásu var mjög sam-
heldin sem kom ekki hvað síst
fram í veikindum hennar undan-
farin ár. Þau gáfu henni mikla
ástúð og styrk.
Elsku Halli, Erna, Sissí, tengda-
börn og barnabörn, ég sendi mínar
dýpstu samúðarkveðjur á þessum
erfíðu tímamótum og bið Guð að
gefa ykkur styrk.
Jóna Guðrún Oddsdóttir.
1991), Bjargey (1905-1992), Árný
(1907-1987), Arni (1908), Inga
(1910), Kristín (1911-1991), Páli
Kr. Pálsson (1912), Auður (1914-
1966) og Sigríður (1918).
Gestkvæmt var á Skólavörðustíg
8, enda komu ættingjarnir úr Ár-
nes- og Rangárvallasýsiu margra
erinda til höfuðstaðarins. Heimilis-
bragurinn var hressileg blanda af
gamni og alvöru, þar sem tónlistin
var í hávegum höfð, enda urðu
Bjargey og yngri bróðir hennar
bæði tónlistarmenn að atvinnu. Öll
komust systkinin prýðilega til
manns. .
Bjargey hleypti snemma heim-
draganum og fór utan árið 1925
til framhaldsnáms tii Bergen í Nor-
egi. Sennilega hefur það einhverju
ráðið um val á skóla, að í borginni
var við nám í veðurfræði Jón Ey-
þórsson, en kona hans, Kristín Filip-
usdóttir, var náfrænka Bjargeyjar
í móðurætt. Nám sitt stundaði
Bjargey af kappi við Bergen Kon-
servatorium undir skólastjórn
Sverre Jordan. Að loknu tónlistar-
kennaraprófi hélt hún heim tii
Reykjavíkur og hóf kennslu. Þjóð-
hátíðarárið 1930 deyr Páll Árnason
frá sinni ástríku fjölskyldu og
Bjargey fer utan í hamingjuleit.
Hélt hún fyrst suður í álfuna en
kom auralítil aftur norður á bóginn
og dvaldi um hríð og safnaði kröft-
um hjá æskuvinkonu sinni, Maríu
Markan, sem þá var við nám í
Þýskaiandi. Eftir þessa ferð má
segja að Bjargey næmi land í Dan-
mörku.
Bjó hún í Kaupmannahöfn uns
hún flutti heim ellimóð og sjúk í
október 1991. Hafði Bjargey lengi
framan að ævi atvinnu af píanóleik
og kennslu, einnig eftir að hún árið
1935 gekk að eiga Sigurd Christ-
ensen, síðar yfirkennara við Skt.
Með þessum ljóðlínum langar
mig til að minnast elsku frænku
minnar sem ég kveð í dag með
söknuði.
Æ, autt er nú sæti þitt, hjartkæra vina,
og augu vor laugast í tárum
og hart er að þola þá hörmunga-hrinu
sem harmurinn veldur oss sárum.
Þó lengi þú stríddir við lasleika þann
sem lamaði kraft til að vinna
með hugprýði og þreki þá höndin þín vann
að hagsældum astvina þinna.
Æ, stirðnuð er höndin, og sorgin er sár
við síðustu hvíluna þína
en glitrandi sólstafi’ í gepum vor tár
í Guðs dýrð við sjáum þér skína.
Vor Herra mun þerra af hvörmunum tár
og þjáningar vorar lina
æ, vertu nú sæl, um öll eilífðar ár
verið eigum þig hjartkæra vina.
(ívar Halldórsson)
Elsku Halli, Erna og Sissý, ég
bið góðan Guð að styrkja ykkur
og fjölskyldur ykkar á í þessum
erfiða tíma og sefa sorg ykkar.
Megi mín elskulega frænka hvíla í
friði.
Kristínn.
Annæ Gymnasium í Kaupmanna-
höfn. Þau bjuggu allan sinn búskap
í lítilli en notalegri íbúð á Friðriks-
bergi. Þeim varð ekki barna auðið.
Tengslin við ísland voru góð alla
tíð, ef frátalin eru stríðsárin síðari,
en það var sem þau efldust eftir
að friður komst á.
Bjargey og Sigurd notuðu allar
frístundir til ferðalaga og fóru um
Evrópu þvera og endilanga. Þau
komu til Islands öðru hvoru og ferð-
uðust um landið full áhuga. Bæði
voru þau bókhneigð og las Sigurd
íslensku sér til gagns og talaði furðu
vel, sérstaklega við börn.
Tíminn flýgur hratt og ótrúlegt
að röskir fjórir áratugir skuli liðnir
síðan þau hjónin komu til að hitta
hluta fjölskyldunnar seint á aðventú
árið 1946. Var sá jólafagnaður í
Stokkhólmi. Þangað komu þau frá
Kaupmannahöfn á mótórhjóli með
körfu. Sigurd prýddi síður leður-
frakki, leðurhúfa, trefill, hanskar
og stormgleraugu, en Bjargey þykk
yfirhöfn og mikill höfuðbúnaður svo
aðeins glitti í glettin augun. Þess
utan var hún vafin inn í heilan ár-
gang af dagblöðum ofan í körf-
unni. Þessa var þörf því úti var um
20 stiga kuldi. Þetta voru tónlistar-
rík jól og mjög ánægjuleg. Það var
börnunum huggun, þegar þau hjón-
in yfirgáfu Djursholm á þessum
skrýtna farkosti, að þau áttu eftir
að dvelja lungann úr næsta ári í
Kaupmannahöfn. Þá var alltaf
mesta tilbreytingin að koma á Gam-
borgvej 7 og vera sendur eftir þeytt-
um gervirjóma út í mjólkurbúð.
Pönnukökur voru ekki pönnukökur
án ijóma. Endurfundirnir urðu
margir og ánægjulegir báðum meg-
in Atlandshafsins er fram liðu
stundir. Bjargey og Sigurd eignuð-
ust bíl. Þá hófust lengri og þægi-
legri ferðalög þeirra og alltaf voru
þau jafn ferðaglöð.
Mörg síðustu árin, eftir að Sig-
Urd hætti að aka bifreið, fóru þau
á hveijum jólum til Nice í Frakk-
landi. Einnig fóru þau títt til sólar-
landa. Heima í Kaupmannahöfn
gengu þau hvern dag. Þegar aldur-
inn færðist yfir bjuggu þau áfram
á sama stað, þó nauðsynlegt væri
að fara upp og niður stiga oft á
dag. íbúðin var sem fyrr á fímmtu
hæð og þvottahúsið á jarðhæðinni.
Þau notuðu strætisvagna til að ferð-
ast um borgina og á sunnudögum
var farið alveg út á Svanemöllen
til að kaupa blöð dagsins. Þannig
fundu þau sér erindi stór og smá,
sem voru einnig stór liður í meðferð
Bjargeyjar á Parkinsonveiki, sem
þjakaði hana síðustu æviárin.
Ekki er ár liðið síðan við Vilborg,
kona mín, snæddum hádegisverð
með þessum öldnu heiðurshjónum
á veitingastað við Ráðhústorgið í
Kaupmannahöfn. Við hittumst þar
sem strætisvagninn stöðvaðist. Þau
voru orðin hæg í hreyfingum og
lúin. Samt glöddust þau yfir að
mega leggja þetta ferðalag á sig
til að hitta okkur eins og svo oft
áður. Maturinn var góður og sam-
ræðurnar fjörlegar þrátt fyrir
þverrandi heym. Þegar Bjargey var
spurð, hvort þetta væri ekki of
mikið álag fyrir hana að fara í
strætisvagni svaraði hún að bragði
um leið og hún tók súkkulaðipakka
upp úr kápuvasanum: „Ég hef þetta
alltaf með til að gæða bílstjórunum
á. Þeir verða svo miklu þolinmóðari
og elskulegri fái þeir eitthvað sætt.“
Frænku okkar var lítið að vanbún-.-
aði. Það þurfti aðeins að hafa aðgát
í nærveru bifreiðastjóranna.
Er við sáum á bak þeim inn í
vagninn aftur flaug okkur í hug sú
spurning, hvort við ættum eftir að
hittast aftur öll fjögur.
Sigurd lést 8. júlí 1991 eftir stutt
veikindi. Þau höfðu verið hvort öðru
allt í meira en hálfa öld. Bjargey
sat eftir særð og einmana, veik og
hjálparvana. Hennar æðsta ósk var
að komast heim og eyða hér ævi-
kvöldi sínu. Með hjálp ættingja og
vina tókst það. Frú Helga Gísladótt-
ir og hennar ijölskylda sá svo um
að Bjargey fékk inni á Grund í
Reykjavík, þar sem hún lést þremur
mánuðum eftir heimkomuna. Hún
undi sér ekki í Kaupmannahöfn
eftir lát Sigurd og því miður ekki
í Reykjavík heldur. Hún var of veik
og lasburða. Henni auðnaðist ekki
að sjá vorið og sumarið á íslandi
að þessu sinni. Síðustu ánægju-
stundir voru ökuferðir með Ingu,
yngri og eldri, og Sigríði um borg-
ina og heimsóknirnar til þeirra um
jólin og eftir áramótin.
Bjargey Pálsdóttir verður lögð
til hinstu hvíldar hjá foreldrum sín-
um í gamla kirkjugarðinum við,
Suðurgötu. Hún er komin heim í
eilíft sumar.
Eftir ljúfa minningar um kæra
frænku okkar á Friðriksbergi og
manninn hennar, sem að vanda fór
á undan og varðaði leiðina.
Blessuð sé minning þeirra.
Hrafn Pálsson.
AÐALFUNDUR GSFI
Aðallundur Gæðastiórnunarfélags íslands verður haldinn í dag, briðjudag-
inn 25. lebrúar, á Hallveigarstíg 1 (ráðstefnusal, niðri) kl. 15.00
Dagskrá:
15.00-16.15 Erindi og umræður um gæðastjðrnun á íslandi
1. Gæðastjórnun fró sjónarhóli stjórnvalda:
Ólafur Davíðsson, ráðuneytisstjóri í forsætisráðuneytinu.
2. Gæðastjórnun í atvinnulífinu:
Baldur Hjaltason, tæknilegur framkvæmdastjóri Lýsis hf.
3. Gæðastjórnun í atvinnulífinu:
Elín Agnarsdóttir, gæðastjóri Hans Petersen.
4. Gæðastjórnun, lífsstíll eða fræði?-.
Pétur K. Maack, prófessor við Háskóla íslands.
5. Þjóðarátak í gæðamálum:
Davíð Lúðvíksson, formaður GSFÍ.
6. Fyrirspurnir og umræður.
16.15-17.00 Venjuleg aðalfundarstör!
0. Kjör fundarstjóra og ritara.
1. Lýst eftir málum.
2. Skýrsla stjórnar og áherslur í starfsemi.
3. Reikningar félagsins.
4. Ákvörðun félagsgjalda 1992.
5. Kjör stjórnar og endurskoðenda.
6. Önnur mál.