Morgunblaðið - 15.04.1992, Síða 48

Morgunblaðið - 15.04.1992, Síða 48
'48 MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. APRÍL 1992 ,,Ég geri. dcki ráb fyríraé Þú hafir náh biLnómeríinu, ht/cé> ?" Til hamingju með daginn, gamli minn. HÖGNI HREKKVÍSI ,,é& sé ,-iÐ þú HEFORL MERKT 5T4Ð/NN fT/RJR MIG>. " Ást er, 2-\ ... að vera vafín saman. TM Reg. U.S Pat OM. — all righls reserved ® 1992 Los Anfleles Times Syndicale BREF TIL BLAÐSINS Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222 Innheimtur í óþökk Þjóðlífs Greinargerð frá fyrrum stjórnarmönnum Þjóðlífs hf. Á þessurn vettvangi hafa tvíveg- is birst bréf frá innheimtumönn- um áskriftargjalda að Þjóðlífi og því þykir Morgunblaðinu rétt að birta hér eftirfarandi grein: Frá Hrannari Arnarssyni og Kristni Karlssyni: í þessari miklu umfjöllun um harkalegar og ósiðlegar innheimtu- aðgerðir fyrirtækisins Innheimtur og ráðgjöf hf. á gömlum áskriftar- skuldum Þjóðlífs, hefur lítið borið á sjónarmiðum okkar sem sátum í stjórn Þjóðlífs hf. sem nú er gjald- þrota. Til að almenningur geti gert sér heilsteypta mynd af máli þessi er þó nauðsynlegt að þau komi fram. Mál þetta hefur verið mikill harmleikur fyrir okkur sem að Þjóð- lífi stóðum, rétt eins og þá fjölda- mörgu einstaklinga sem orðið hafa fyrir barðinu á innheimtumönnun- um. Málið skilur því eftir sig marg- ar spurningar um íslenskt réttar- kerfi og bjargarleysi þeirra sem lenda í höndum ótíndra fjárglæfra- manna. Kröfur seldar með skilyrðum Um mánaðamótin janúar/febrú- ar 1991 seldi framkvæmdastjóri Þjóðlífs Agnari Agnarssyni og Útey hf. (Úlfari Nathanelssyni) útistand- andi áskriftarkröfur Þjóðlífs hf. Agnar hafði áður unnið sem verk- taki hjá Þjóðlífi við sölu- og inn- heimtustörf og naut því trausts okkar í hvívetna. Tengsl Þjóðlífs og Úteyjar hf. voru engin fyrir söl- una, enda var sala krafnanna til þess fyrirtækis komin til vegna milligöngu Agnars. Þegar kröfurn- ar voru seldar var ljóst að talsverð- ur hluti þeirra myndi aldrei inn- heimtast. Þar réð mestu að sumar kröfurnar voru komnar nokkuð til ára sinna, aðrar höfðu einskorðast við tilraunaáskrift sem var liðin og einnig hafði komið í ljós mistök við tölvuunnar greiðslumerkingar á eldri áskriftum. Þetta var kaupend- um krafnanna vel Ijóst. Til að vernda þá aðila sem í raun skuld- uðu ekki neitt var gengið frá ítar- legum samningum við kaupendur krafnanna. í níu liðum voru raktar skuldbindingar samningsaðila þar Víkveiji Veisluhöld hafa verið til umræðu vegna vígslu Ráðhúss Reykjavíkur og forystugreinar Morgunblaðsins um það efni. í grein sem Magnús Óskarsson borgarlög- maður ritaði hér í blaðið í gær er af þessu tilefni minnst á veisluhöld vegna þjóðhátíðarinnar 1974 eins og nefndin hafi staðið að þeim. Eins og sjá má af merku heimildar- riti framkvæmdastjóra nefndarinn- ar, Indriða G. Þorsteinssonar, rit- höfundar, Þjóðhátíðin 1974, voru móttökur fyrir erlenda gesti á veg- um ríkisstjórnar íslands, enda voru þeir í hennar boði en ekki nefndar- innar. Einar Agústsson, þáverandi utanríkisráðherra, hélt gestunum veislu á Hótel Sögu, en Ölafur Jó- hannesson, forsætisráðherra, bauð þeim í hádegisverð sem afhentu gjafir í tilefni af hátíðinni. Um þetta segir svo í riti Indriða G. Þorsteins- sonar: „Mikill fjöldi erlendra gesta, sem sóttu okkur heim vegna afmæl- isins, var á Þingvöllum á hátíðar- daginn. Utanríkisráðuneytið sá um sem m.a. var kveðið á um skilyrðis- lausa niðurfellingu krafna sem ekki ættu rétt á sér, innheimtuaðferðir sem sköðuðu ekki viðskiptavild Þjóðlífs og síðast en ekki síst var í öllum tilfellum óheimilt að höfða mál á grunni krafnanna. Hagsmun- ir fyrrum áskrifenda Þjóðlífs hefðu því verið tryggilega verndaðir hefðu Agnar Agnarsson og Útey hf. (Úlf- ar Nathanaelsson) virt undirskrift sína einhvers, en svo reyndist því miður ekki vera. Svikamylla innheimtumanna Báðir kaupendur krafnanna brutu samninga sína. Níu greinar af níu voru sviknar og allt hátterni innheimtumannanna gefur tilefni til að ætla að annað hafi aldrei stað- ið til. Um leið og kröfurnar voru komnar í hendur Agnars og Úteyjar hf. (Úlfars Nathanaelssonar) upp- hófust miklar tilfæringar á kröfun- um á milli einstaklinga og fyrir- tækja í tengslum við Úlfar, í þeim tilgangi einum að koma í veg fyrir lögsókn Þjóðlífs og varnir þeirra einstaklinga sem fyrir innheimtun- um urðu. Fyrst keypti Útey hf. kröf- urnar af Agnari Agnarssyni. Þá seldi Útey hf. kröfurnar til Stein- gríms Snorrasonar á Höfn í Horna- firði. Steingrímur þessi hefur sjálfur viðurkennt að hafa aldrei greitt krónu fyrir kröfurnar og að öll af- skipti af málinu séu honum óvið- komandi. Steingrímur er félagi Úlf- ars og hefur um nokkurt skeið ver- ið notaður af Úlfari til áð stefna inn málum fyrir hann. Þar sem Stein- grímur er að öllum líkindum ekki borgunarmaður fyrir hugsanlegum skaðabótum eða málskostnaði hafa innheimtumennirnir með þessu móti að líkindum dregið úr möguleikum fórnarlamba til að ná endurgreiðslu og skaðabótum, með áfrýjun máia til Hæstaréttar. Formlega fól Stein- grímur Innheimtum og ráðgjöf hf. að innheimta kröfurnar en þar sitja í forsvari Úlfar Nathanaelsson og Jóhannes Halldórsson. Innheimtur og ráðgjöf hf. er ekki í eigu lög- lærðra manna en allir pappírar sem það sendir frá sér eru með nafni lögfræðings til að villa á því heim- ildir. Jóhann Gíslason hefur lagt skrifar móttöku opinberra gesta en mót- tökustjóri var Pétur Thorsteinsson, sendiherra, sem þá var ráðuneytis- stjóri. Gestir urðu alls eitt hundrað og tólf talsins frá þijátíu og þremur þjóðlöndum. Tíu þeirra fluttu ávörp á hátíðinni. En að henni lokinni sátu þeir um kvöldið veislu utanrík- isráðherra, Einars Ágústssonar, að Hótel Sögu. Urðu þeir nokkuð síð- búnir til veislunnar vegna mikillar umferðartafar, sem varð á leiðinni frá Þingvöllum til Kárastaða um það bil sem fólk fór að halda heim- Ieiðis.“ Og ennfremur: „Auk þessa var hádegisverður í boði forsætis- ráðherra í Ráðherrabústaðnum fyrir þá gesti sem afhentu gjafir f tilefni af þjóðhátíðinni...“ Víkveija er kunnugt um að upp- haflega stóð ekki einu sinni til að bjóða allri Þjóðhátíðarnefnd 1974 í veisluhöld, heldur einungis for- manni og framkvæmdastjóra, en það var þó gert að ósk formanns nefndarinnar sem benti á að nefnd- armenn hefðu samþykkt á fyrsta fram nafn sitt og rithönd í þessum tilgangi en starfar að eigin sögn ekki hjá fyrirtækinu að öðru leyti. Öll þessi framganga innheimtu- mannanna bar þess merki að í und- irbúningi voru aðgerðir sem þurfti að veija fyrir fyrirsjánlegum lög- sóknum. Enda kom það á daginn að framsöl þessi voru einn helsti þröskuldur í vegi tilrauna okkar til að stöðva innheimturnar. Aðgerðir innheimtumannanna má því auð- veldlega flokka sem skipulega glæpastarfsemi að okkar mati. Allt gert til að stöðva innheimturnar Fljótlega eftir sölu krafnanna kom í ljós að kröfurnar voru inn- heimtar af mikilli hörku þvert á anda og ákvæði fyrirliggjandi kaup- samninga. Eftir árangurslausar til- raunir framkvæmdastjóra Þjóðlífs til að fá Innheimtur og ráðgjöf til að hætta innheimtuaðgerðum þess- um var lögmanni þess, Jóhanni Gísl- asyni, sent bréf dags. 22. maí með kröfu um að þeim yrði hætt. Bréfið var einnig sent Innheimtum og ráð- gjöf en engin viðbrögð voru sýnd. I hálft ár gekk á með harkalegum innheimtuaðgerðum og mótmælum framkvæmdastjóra Þjóðlífs. Þegar upp úr sauð í ágústmánuði með höfðun mála fyrir dómstólum freist- aði Þjóðlífs þess enn einu sinni að stöðva innheimtumennina. Lög- maður Þjóðlífs sendi innheimtu- mönnunum bréf þar sem krafist var tafarlausrar stöðvunar innheimtu- aðgerða og skýringa á innheimtuað- ferðunum og þeim brotum sem framkvæmd höfðu verið á kaup- samningunum. Ekkert svar barst frekar en fyrri daginn. Vegna fram- salsæfinga innheimtumannanna var á þessu stigi mat lögfræðinga, að fljótlegast og sársaukaminnsta leiðin til að leysa málið væri að semja við innheimtumennina um að kaupa kröfurnar til baka. í rúman mánuð reyndi Þjóðlíf með samning- um að fá áskriftarkröfumar til baka og bauð að lokum mun hærri upp- hæð fyrir kröfurnar en Þjóðlíf fékk í upphafi. Meðan á samningavið- ræðum stóð lofuðu innheimtumenn- irnir að „frysta“ allar aðgerðir. fundi sínum að vinna kauplaust þau sjö ár sem nefndin starfaði. Að lok- um má svo geta þess sem segir enn í riti Indriða G. Þorsteinssonar: „Að þingfundi Ioknum héldu forseta- hjónin og þingmenn gangandi frá Lögbergi til Valhallar, þar sem snæddur skyldi hádegisverður í boði Alþingis, ásamt fjölda gesta, sem þangað var boðið. En sá mikli mannfjöldi, sem ver- ið hafði viðstaddur þingfundinn, dvaldi um stund í tindrandi sólskini í grónum brekkum neðri barms Almannagjár áður en hann dreifðist og hélt af stað út göngubrúna yfir Öxará í áttina til Kastalahóla og Efrivalla, þar sem hátíðinni skyldi haldið áfram eftir hádegi.“ Þess má svo að lokum geta að Víkveiji veit ekki betur en hagnað- ur hafi orðið af Þjóðhátíðinni 1974 þegar upp var staðið, enda var henni stjórnað af tveimur skáldum og engum sérfræðingum í peninga- málum!!!

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.