Morgunblaðið - 15.04.1992, Blaðsíða 48

'48
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. APRÍL 1992
,,Ég geri. dcki ráb fyríraé Þú hafir náh
biLnómeríinu, ht/cé> ?"
Til hamingju með daginn,
gamli minn.
HÖGNI HREKKVÍSI
,,é& sé ,-iÐ þú HEFORL MERKT 5T4Ð/NN
fT/RJR MIG>. "
Ást er,
2-\
... að vera vafín saman.
TM Reg. U.S Pat OM. — all righls reserved
® 1992 Los Anfleles Times Syndicale
BREF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Innheimtur í óþökk Þjóðlífs
Greinargerð frá fyrrum stjórnarmönnum Þjóðlífs hf.
Á þessurn vettvangi hafa tvíveg-
is birst bréf frá innheimtumönn-
um áskriftargjalda að Þjóðlífi og
því þykir Morgunblaðinu rétt að
birta hér eftirfarandi grein:
Frá Hrannari Arnarssyni og Kristni
Karlssyni:
í þessari miklu umfjöllun um
harkalegar og ósiðlegar innheimtu-
aðgerðir fyrirtækisins Innheimtur
og ráðgjöf hf. á gömlum áskriftar-
skuldum Þjóðlífs, hefur lítið borið á
sjónarmiðum okkar sem sátum í
stjórn Þjóðlífs hf. sem nú er gjald-
þrota. Til að almenningur geti gert
sér heilsteypta mynd af máli þessi
er þó nauðsynlegt að þau komi
fram. Mál þetta hefur verið mikill
harmleikur fyrir okkur sem að Þjóð-
lífi stóðum, rétt eins og þá fjölda-
mörgu einstaklinga sem orðið hafa
fyrir barðinu á innheimtumönnun-
um. Málið skilur því eftir sig marg-
ar spurningar um íslenskt réttar-
kerfi og bjargarleysi þeirra sem
lenda í höndum ótíndra fjárglæfra-
manna.
Kröfur seldar með skilyrðum
Um mánaðamótin janúar/febrú-
ar 1991 seldi framkvæmdastjóri
Þjóðlífs Agnari Agnarssyni og Útey
hf. (Úlfari Nathanelssyni) útistand-
andi áskriftarkröfur Þjóðlífs hf.
Agnar hafði áður unnið sem verk-
taki hjá Þjóðlífi við sölu- og inn-
heimtustörf og naut því trausts
okkar í hvívetna. Tengsl Þjóðlífs
og Úteyjar hf. voru engin fyrir söl-
una, enda var sala krafnanna til
þess fyrirtækis komin til vegna
milligöngu Agnars. Þegar kröfurn-
ar voru seldar var ljóst að talsverð-
ur hluti þeirra myndi aldrei inn-
heimtast. Þar réð mestu að sumar
kröfurnar voru komnar nokkuð til
ára sinna, aðrar höfðu einskorðast
við tilraunaáskrift sem var liðin og
einnig hafði komið í ljós mistök við
tölvuunnar greiðslumerkingar á
eldri áskriftum. Þetta var kaupend-
um krafnanna vel Ijóst. Til að
vernda þá aðila sem í raun skuld-
uðu ekki neitt var gengið frá ítar-
legum samningum við kaupendur
krafnanna. í níu liðum voru raktar
skuldbindingar samningsaðila þar
Víkveiji
Veisluhöld hafa verið til umræðu
vegna vígslu Ráðhúss
Reykjavíkur og forystugreinar
Morgunblaðsins um það efni. í grein
sem Magnús Óskarsson borgarlög-
maður ritaði hér í blaðið í gær er
af þessu tilefni minnst á veisluhöld
vegna þjóðhátíðarinnar 1974 eins
og nefndin hafi staðið að þeim.
Eins og sjá má af merku heimildar-
riti framkvæmdastjóra nefndarinn-
ar, Indriða G. Þorsteinssonar, rit-
höfundar, Þjóðhátíðin 1974, voru
móttökur fyrir erlenda gesti á veg-
um ríkisstjórnar íslands, enda voru
þeir í hennar boði en ekki nefndar-
innar. Einar Agústsson, þáverandi
utanríkisráðherra, hélt gestunum
veislu á Hótel Sögu, en Ölafur Jó-
hannesson, forsætisráðherra, bauð
þeim í hádegisverð sem afhentu
gjafir í tilefni af hátíðinni. Um þetta
segir svo í riti Indriða G. Þorsteins-
sonar: „Mikill fjöldi erlendra gesta,
sem sóttu okkur heim vegna afmæl-
isins, var á Þingvöllum á hátíðar-
daginn. Utanríkisráðuneytið sá um
sem m.a. var kveðið á um skilyrðis-
lausa niðurfellingu krafna sem ekki
ættu rétt á sér, innheimtuaðferðir
sem sköðuðu ekki viðskiptavild
Þjóðlífs og síðast en ekki síst var
í öllum tilfellum óheimilt að höfða
mál á grunni krafnanna. Hagsmun-
ir fyrrum áskrifenda Þjóðlífs hefðu
því verið tryggilega verndaðir hefðu
Agnar Agnarsson og Útey hf. (Úlf-
ar Nathanaelsson) virt undirskrift
sína einhvers, en svo reyndist því
miður ekki vera.
Svikamylla innheimtumanna
Báðir kaupendur krafnanna
brutu samninga sína. Níu greinar
af níu voru sviknar og allt hátterni
innheimtumannanna gefur tilefni
til að ætla að annað hafi aldrei stað-
ið til. Um leið og kröfurnar voru
komnar í hendur Agnars og Úteyjar
hf. (Úlfars Nathanaelssonar) upp-
hófust miklar tilfæringar á kröfun-
um á milli einstaklinga og fyrir-
tækja í tengslum við Úlfar, í þeim
tilgangi einum að koma í veg fyrir
lögsókn Þjóðlífs og varnir þeirra
einstaklinga sem fyrir innheimtun-
um urðu. Fyrst keypti Útey hf. kröf-
urnar af Agnari Agnarssyni. Þá
seldi Útey hf. kröfurnar til Stein-
gríms Snorrasonar á Höfn í Horna-
firði. Steingrímur þessi hefur sjálfur
viðurkennt að hafa aldrei greitt
krónu fyrir kröfurnar og að öll af-
skipti af málinu séu honum óvið-
komandi. Steingrímur er félagi Úlf-
ars og hefur um nokkurt skeið ver-
ið notaður af Úlfari til áð stefna inn
málum fyrir hann. Þar sem Stein-
grímur er að öllum líkindum ekki
borgunarmaður fyrir hugsanlegum
skaðabótum eða málskostnaði hafa
innheimtumennirnir með þessu móti
að líkindum dregið úr möguleikum
fórnarlamba til að ná endurgreiðslu
og skaðabótum, með áfrýjun máia
til Hæstaréttar. Formlega fól Stein-
grímur Innheimtum og ráðgjöf hf.
að innheimta kröfurnar en þar sitja
í forsvari Úlfar Nathanaelsson og
Jóhannes Halldórsson. Innheimtur
og ráðgjöf hf. er ekki í eigu lög-
lærðra manna en allir pappírar sem
það sendir frá sér eru með nafni
lögfræðings til að villa á því heim-
ildir. Jóhann Gíslason hefur lagt
skrifar
móttöku opinberra gesta en mót-
tökustjóri var Pétur Thorsteinsson,
sendiherra, sem þá var ráðuneytis-
stjóri. Gestir urðu alls eitt hundrað
og tólf talsins frá þijátíu og þremur
þjóðlöndum. Tíu þeirra fluttu ávörp
á hátíðinni. En að henni lokinni
sátu þeir um kvöldið veislu utanrík-
isráðherra, Einars Ágústssonar, að
Hótel Sögu. Urðu þeir nokkuð síð-
búnir til veislunnar vegna mikillar
umferðartafar, sem varð á leiðinni
frá Þingvöllum til Kárastaða um
það bil sem fólk fór að halda heim-
Ieiðis.“ Og ennfremur: „Auk þessa
var hádegisverður í boði forsætis-
ráðherra í Ráðherrabústaðnum fyrir
þá gesti sem afhentu gjafir f tilefni
af þjóðhátíðinni...“
Víkveija er kunnugt um að upp-
haflega stóð ekki einu sinni til að
bjóða allri Þjóðhátíðarnefnd 1974 í
veisluhöld, heldur einungis for-
manni og framkvæmdastjóra, en
það var þó gert að ósk formanns
nefndarinnar sem benti á að nefnd-
armenn hefðu samþykkt á fyrsta
fram nafn sitt og rithönd í þessum
tilgangi en starfar að eigin sögn
ekki hjá fyrirtækinu að öðru leyti.
Öll þessi framganga innheimtu-
mannanna bar þess merki að í und-
irbúningi voru aðgerðir sem þurfti
að veija fyrir fyrirsjánlegum lög-
sóknum. Enda kom það á daginn
að framsöl þessi voru einn helsti
þröskuldur í vegi tilrauna okkar til
að stöðva innheimturnar. Aðgerðir
innheimtumannanna má því auð-
veldlega flokka sem skipulega
glæpastarfsemi að okkar mati.
Allt gert til að stöðva
innheimturnar
Fljótlega eftir sölu krafnanna
kom í ljós að kröfurnar voru inn-
heimtar af mikilli hörku þvert á
anda og ákvæði fyrirliggjandi kaup-
samninga. Eftir árangurslausar til-
raunir framkvæmdastjóra Þjóðlífs
til að fá Innheimtur og ráðgjöf til
að hætta innheimtuaðgerðum þess-
um var lögmanni þess, Jóhanni Gísl-
asyni, sent bréf dags. 22. maí með
kröfu um að þeim yrði hætt. Bréfið
var einnig sent Innheimtum og ráð-
gjöf en engin viðbrögð voru sýnd.
I hálft ár gekk á með harkalegum
innheimtuaðgerðum og mótmælum
framkvæmdastjóra Þjóðlífs. Þegar
upp úr sauð í ágústmánuði með
höfðun mála fyrir dómstólum freist-
aði Þjóðlífs þess enn einu sinni að
stöðva innheimtumennina. Lög-
maður Þjóðlífs sendi innheimtu-
mönnunum bréf þar sem krafist var
tafarlausrar stöðvunar innheimtu-
aðgerða og skýringa á innheimtuað-
ferðunum og þeim brotum sem
framkvæmd höfðu verið á kaup-
samningunum. Ekkert svar barst
frekar en fyrri daginn. Vegna fram-
salsæfinga innheimtumannanna
var á þessu stigi mat lögfræðinga,
að fljótlegast og sársaukaminnsta
leiðin til að leysa málið væri að
semja við innheimtumennina um að
kaupa kröfurnar til baka. í rúman
mánuð reyndi Þjóðlíf með samning-
um að fá áskriftarkröfumar til baka
og bauð að lokum mun hærri upp-
hæð fyrir kröfurnar en Þjóðlíf fékk
í upphafi. Meðan á samningavið-
ræðum stóð lofuðu innheimtumenn-
irnir að „frysta“ allar aðgerðir.
fundi sínum að vinna kauplaust þau
sjö ár sem nefndin starfaði. Að lok-
um má svo geta þess sem segir enn
í riti Indriða G. Þorsteinssonar: „Að
þingfundi Ioknum héldu forseta-
hjónin og þingmenn gangandi frá
Lögbergi til Valhallar, þar sem
snæddur skyldi hádegisverður í boði
Alþingis, ásamt fjölda gesta, sem
þangað var boðið.
En sá mikli mannfjöldi, sem ver-
ið hafði viðstaddur þingfundinn,
dvaldi um stund í tindrandi sólskini
í grónum brekkum neðri barms
Almannagjár áður en hann dreifðist
og hélt af stað út göngubrúna yfir
Öxará í áttina til Kastalahóla og
Efrivalla, þar sem hátíðinni skyldi
haldið áfram eftir hádegi.“
Þess má svo að lokum geta að
Víkveiji veit ekki betur en hagnað-
ur hafi orðið af Þjóðhátíðinni 1974
þegar upp var staðið, enda var
henni stjórnað af tveimur skáldum
og engum sérfræðingum í peninga-
málum!!!