Morgunblaðið - 27.11.1992, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. NÓVEMBER 1992
39
um í Mjóafírði, Jónssonar en móðir
hennar var Ingveldur Þorgilsdóttir
Jónssonar og Þuríðar Pálsdóttur á
Rauðnefsstöðum á Rangárvöllum.
Vigfús, faðir Ingibjargar, var
yngstur af 13 bömum Guðmundar
Brynjólfssonar á Keldum og þriðju
konu hans, Þuríðar Jónsdóttur frá
Stórólfshvoli en hún var ættuð frá
Skarðshlíð undir Eyjafjöllum. Frá
Guðmundi er mikill ættbogi. Hann
var þríkvæntur og átti fjölda bama.
Milli elsta og yngsta barns Guð-
mundar var 49 ára aldursmunur.
Vigfús og Sigríður, foreldrar
Ingibjargar, bjuggu fyrst í Haga í
Gnúpveijahreppi 1896-1909, síðan
í Engey til 1916 og síðast á Laufás-
vegi 43 í Reykjavík, keyptu það
hús af séra Lárusi Benediktssyni
frá Selárdal og létu m.a. fyrir það
hluta sinn í Engey. Vigfús andaðist
1952 en Sigríður 1968.
Böm þeirra auk Ingibjargar
vom: Þuríður Kristín, f. 11. apríl
1901, d. 9. janúar 1987, gift Guð-
mundi Filippussyni, málarameist-
ara frá Gufunesi, áttu 7 börn, og
Halldór, f. 9. október 1906, rann-
sóknarmaður við Tilraunastöð há-
skólans á Keldum ókvæntur og
barnlaus eins og Ingibjörg. Tvö
böm misstu þau Vigfús og Sigríð-
ur, Guðmund, f. 1905, 4 ára gaml-
an og Ingibjörgu, f. 1910, á öðm
ári.
Ingibjörg eða Inga Vigfúsar, eins
og frændfólk og vinir kölluðu hana
gjama, gekk í Miðbæjarbamaskóla
og árin 1931-34 var hún í Kvenna-
skólanum. Hún starfaði síðan á
læknastofum í Reykjavík, fyrst hjá
Þórði Þórðarsyni og síðar hjá Erl-
ingi Þorsteinssyni. Skömmu eftir
að Inga varð tvítug fór hún að finna
fyrir sykursýki. Sá sjúkdómur
reyndjst henni óvenjulega erfíður,
kvaldi hana og hrakti í meira en
fímmtíu ár. Ekki er ofmælt þótt
sagt sé að á hana væri lagt meira
af sjúkdómum en flesta aðra. Hún
varð þráfaldlega að leggjast inn á
sjúkrahús. Sþítalalegur hennar
urðu 28. Enginn sem sótti hana
heim þess á milli fann að neitt bját-
aði á. Heimsókn til þeirra systkin-
anna á Laufásvegi 43 var hvert
sinn eins og lítið og skemmtilegt
ævintýri. Ur ýmsum áttum var
dregið til að stuðla að því. Gaman-
sögumar liðu fram eins og lind
undan brekkurótum. Lífsnautna í
hófsemi neytt: harðfiskur og ís-
lenskt smér, geitarostur úr Noregi,
hákarl, lítið staup af víni, glas af
öli eða hungangsvatn og kom í
nefnið. Gestrisni þeirra systkina
var mild og hlý og umhverfið sér-
stætt, forn húsbúnaður foreldra
þeirra skreyttur handarverkum
Ingu, sem var nákvæm og smekk-
vís hannyrðakona. Sama hlýja til-
litssemin og vinátta ríkti milli
systkinanna og innan fjölskyldunn-
ar og verið hafði milli systkina
Vigfúsar á Keldum og mikil var
umhyggja og ástríki þeirra systkina
gagnvart foreldrum sínum sem áttu
hjá þeim öruggt skjól til æviloka.
Inga var ekki að bera erfíðleika
sína fyrir aðra, en samt komn hún
til dyranna eins og hún var klædd
og sagði hveijum sem var fulla
meiningu sína, orðvör og umtals-
góð. Engum duldist hlýjan og um-
hyggjan sem að baki bjó. Inga las
talsvert og var ljóðelsk. Börn hænd-
ust að henni og Halldóri bróður
hennar, systurbörnin voru þar dag-
legir gestir á yngri árum og börnin
í götunni vöndu þangað komur sín-
ar mörg hver, fengu þar ævinlega
góðan bita og gott í munninn, áttu
vinum að mæta þar sem þau systk-
inin voru. Inga var trygglynd. Vin-
konurnar úr Kvennaskólanum hitt-
ust mánaðarlega um langt árabil
og frændrækin var hún í besta lagi.
Hún var aðalstoðin í „Frænkufélag-
inu“, sem mundi alla merkisdaga
í fjöískyldunni og stóð fyrir því að
að auka hátíðleikann á slíkum
stundum.
Inga hélt fullri reisn til hins síð-
asta þrátt fyrir sjúkdómsbaslið.
Aðdáunarvert er hve Halldór
reyndist systur sinni hlýr, skiln-
ingsríkur og hjálpsamur bróðir í
veikindum hennar.
Blessuð sé minning hennar.
Sigurður Sigurðarson.
Jakobína Sveinbjörns-
dóttir — Minning
Fædd 13. október 1952
Dáin 17. nóvember 1992
í sólhvítu ljósi
hinna síðhærðu daga
býr svipur þinn.
Eins og tálblátt regn
sé ég tár þín falla
yfir trega min.
Og fjarlægð þ[n sefur
í faðmi mínum
í fyrsta sinn.
(Steinn Steinarr
Mestu ljóð Steins Steinarrs,
Tíminn og vatnið, fjalla um eilífðina
og um eilífa hringrás lífsins. En
einnig um tímann, sem gnæfír yfír
okkur, og við fáum engu um þok-
að. Aldrei snúið til baka, og engu
um breytt, sem liðið er, hversu dýr-
mætt sem okkur þætti. Það er að-
eins í minningunni, sem við getum
snúið til liðins tíma — og í þeirri
minningu lifum við áfram eins og
við vorum. Meðal þeirra sem okkur
eru kærastir. Á þann hátt einan
sigrum við um stund tímann, sem
þó sigrar allt að lokum.
Fá spor — ef nokkur — eru þyngri
en að fylgja til hinstu farar ástvin-
um óg kærum vinum og fá orð er
mér sárara að setja á blað en þessa
kveðju til hjartfólginnar vinkonu.
Jakobína Syeinbjörnsdóttir, Bína,
var glæsileg og kostum prýdd kona
í blóma lífsins, sem stóð á þröskuldi
hamingju sinnar þegar kallið kom.
Hún hafði á skammri ævi sinni
reynt að það getur þurft að beijast
fyrir því að ná settu marki. Hún
hafði staðist raunina og hún var
vel að launum baráttunnar komin.
'Jakobína fæddist á Hrísum í
Kópavogi, 13. október 1952, dóttir
hjónanna Ásgerðar Ólafsdóttur og
Sveinbjöms Hannessonar húsa-
smiðs. Hún var gjöfum gædd, með
reisn og glæsileika móður sinnar
og frá föður sínum hafði hún hlotið
þá arfleifð, sem var einkennisþáttur
í fari hennar; djúp réttlætiskennd
og ófrávíkjanleg krafa um heiðar-
leika. Sú krafa var algjör og engin
málamiðlun til. Hún gerði þá kröfu
til sjálfrar sín og ætlaðist til hins
sama af öðrum.
Bína ólst upp í stórum systkina-
hópi við Fífuhvammsveginn og fór
15 ára gömul austur á Selfoss að
gæta elsta barns Ásdísar, systur
sinnar. Sú varð örlagaför og dvölin
á Selfossi varð í 18 ár. Þar kynnt-
ist hún Símoni Grétarssyni, sem hún
síðar gekk að eiga. Þau áttu tvo
syni, Grétar (fæddur 29. október
1969) og Ásgeir (fæddur 2. maí
1975). Margt réð því að sambúð
þeirra entist ekki. Lengstan hluta
tímans sem Bína bjó á Selfossi sá
hún ein fyrir sonum sínum og reisti
þeim heimili. Hún gekk til margra
verka en vann lengst hjá Fossnesti.
Þótt árin á Selfossi hafí lengst
af verið hetjuleg barátta sjálfstæðr-
ar konu og hjúskaparárin borið
merki stormasamrar æskutíðar, þá
eignaðist Bína þar sterkar rætur
og traustar vinkonur og átti þaðan
margar sínar bestu minningar.
Bína flutti til Reykjavíkur árið
1985 og hóf fljótt störf hjá OLÍS
og veitti þar lengst af forstöðu
bensínstöðinni á Klöpp við Skúla-
götu. Hún hreifst af eldmóði hins
nýja eiganda, Óla Kr. Sigurðssonar,
og hann fann strax í henni traustan
og ötulan starfsmann og fól henni
ábyrgð. Lát Óla í sumar er leið
varð hanni djúpt áfall eins og öðru
starfsfólki fyrirtækisins.
Tveimur árum eftir að Bína flutti
til Reykjavíkur kynntist hún góðum
og heilsteyptum manni, Stefáni
Sæmundssyni, flugmanni, og þau
hófu sambúð. Þau kynni voru
stærstu kaflaskipti í lífí hennar.
Stefán mat verðleika hennar; hún
naut ríkulegrar umhyggju. Ham-
ingjan hafði kvatt dyra í lífí Jakob-
ínu Sveinbjömsdóttur.
Saman tókust þau á við mikið
verkefni; þau reistu sér á skömmum
tíma glæsilegt hús á fögrum stað.
Það var að mestu frágengið og þau
fluttu inn fyrir ári. Húsið þeirra bar
þess merki, að Bína hafði ekki að-
eins erft hið heila hjartalag föður
síns, heldur léku henni líka öll verk-
færi í höndum. Henni var ekkert
ómögulegt.
En hún hlífði sér því miður
Minning
Þórdís Snjólfsdóttir
Fædd 28. ágúst 1908
Dáin 19. nóvember 1992
Mig langar í örfáum orðum að
heiðra minningu hennar Þórdísar
minnar. Ég kynntist henni fyrir um
það bil fjórtán árum þegar ég fór
að koma í heimsókn ti dótturdóttur
henanr og nöfnu sem bjó þar ásamt
móður sinni og systkinum. Ég hélt
áfram heimsóknum mínum eftir að
þau fluttu utan og sátum við Þór-
dís oft og töluðum mikið um allt
milli himins og jarðar. Þórdísi þótti
alltaf mjög gaman að fá heimsókn-
ir og naut þeirra vel og fann ég
alltaf hversu velkomin ég var. Síð-
ustu tvö árin fækkaði heimsóknum
mínum, þar sem börnin voru orðin
tvö og hún ekki eins heilsuhraust
en aldrei leið langur tími að ég
hugsaði ekki til hennar eða hringdi.
Minningamar eru margar og
mun ég aldrei gleyma hve kát og
glettin hún var, eins og eitt sinn
er við sátum við eldhúsborðið að
hún byijaði allt í einu að gretta sig
og geyfla og ég spurði hvumsa
hvað hún í ósköpunum væri að
gera, þá sagði hún, nú ég er bara
að gera eins og þú. En ég hafði
þann leiðinlega ávana að naga var-
irnar og var hún að reyna að venja
mig af honum.
Ég á svo sannarlega eftir að
hugsa oft til hennar Þórdísar og
sakna hennar og langar mig til að
vitna í Spámanninn, ættingjum
hennar til hughreystingar:
„Og hvað er að hætta að draga
andann annað en að frelsa hann
frá friðlausum öldum lífsins, svo
að hann geti risið upp í mætti sínum
og ófjötraður leitað á fund guðs
síns.“
Elsku Sigurður, Guðrún, Dísa,
Siggi, Óli og fjölskylda, megi Guð
styrkja ykkur á sorgarstundu.
Ingunn Mjöll.
_ .. ' -----------------
9. «« (U, FLÍSAR
-f.
■#
Stórhöfða 17, við Gullinbrú,
sími 67 48 44
-1-
É^anskor buxur.
^j/^anskar stretsbuxur.
1 i Nýbýlavegi 12, sími 44433.
kemur ekki aftur til okkar, bros-
mild og einlæg. En fjarlægð hennar
fær að dvelja með okkur áfram; þær
góðu minningar sem við eigum, og
sá lærdómur, sem hún veitti okkur
í arfleifð: Að heiðarleiki og hrein-
skilni er afdráttarlaus krafa — og
ekkert til að semja um.
Stefán og Jakobína áttu sér eftir-
lætiskvæði, sem var þeim íeiðarljós
þegar þau lögðu í það stóra verk-
efni að reisa hús sitt á bjargi.
Ef byggir þú, vinur, og vogar þér hátt,
og vilt, að það skuli ekki hrapa;
þá legðu þar dýrustu eip, sem þú átt
og allt, sem þú hefur að tapa.
Og fýsi þig yfir til framtíðarlands
og finnist þú vel geta staðið,
þá láttu ekki skelfa þig leiðsðp hans,
sem leggur á tæpasta vaðið.
(Þorsteinn Erlingsson)
Guð veiti Stefáni og drengjunum,
hvergi. Persónuleiki Bínu var ann- fjölskyldu og vinum Bínu styrk og
ars vegar hið geislandi glaða við- sálu hennar eilífan frið.
mót, skopskyn og hláturmildi. Hins Bjarni Sigtryggsson.
vegar hugur völundarins, sem aldr-
ei hefur lokið verki sínu, sér stöð-
ugt eitthvað sem betur skal gera.
Leitar fullkomnunar og er þá ekki
til viðræðu um að slaka á.
Stefán og Bína stóðu á þröskuldi
hamingjunnar. Þau höfðu hvort um
sig lokið miklu verki. Nýr kafli var
að hefjast í lífí tveggja sjálfstæðra
en að mörgu leyti ólíkra einstak-
linga, sem áttu þó samleið og höfðu
óendanlega mikið að gefa hvort
öðru. Stórum áfanga var að verða
lokið. Framundan beið þeirra sam-
eiginlegur draumur; að halda áfram
að ferðast um flarlæg lönd og skoða
heiminn. Þeirra beið lífíð sem átti
að byija um fertugt. Og það líf
átti Bína meira en fyllilega skilið.
Þær ferðir verða ekki famar að
sinni. Tíminn, hinn harði húsbóndi,
hefur kvatt dyra. Okkur er ekki
hleypt andartak til baka, að góma
tímann og sveigja hann af leið. Bína
Hagstofa íslands
- Þjóðskrá
Er lögheimili yðar rétt skráð
í þjóðskrá?
Nú er unnið að frágangi árlegrar
íbúaskrár 1. desember. Mikilvægt er að
lögheimili sé rétt skráð í þjóðskrá.
Hvað er lögheimili?
Samkvæmt nýjum lögheimilislögum frá 1. janúar
1991 er lögheimili sá staður þar sem maður hefur
fasta búsetu.
Hvað er föst búseta?
Föst búseta er sá staður þar sem maður hefur
bækistöð sína, dvelst að jafnaði í tómstundum sín-
um, hefur heimilismuni sína og svefnstaður hans
er. Þetta þýðir að lögheimili manns skal jafnan
vera þar sem hann býr á hverjum tíma.
Hvað er ekki föst buseta?
Dvöl frá heimili um stundarsakir, t.d. vegna orlofs,
vinnuferða og veikinda er ekki breyting á fastri
búsetu og þar af leiðandi ekki breyting á lögheim-
ili. Sama gildir t.d um dvöl í gistihúsum, sjúkrahús-
um, heimavistarskólum og fangelsum.
Hvernig eiga hjón og fólk f óvígðri
sambúð að vera skráð?
Séu þessir aðilar samvistum eiga þeir að hafa sama
lögheimili. Hvað barnafólk varðar er reglan sú, að
dvelji annar hvor aðilinn fjarri fjölskyldu sinni um
stundarsakir, t.d. vegna atvinnu, skal lögheimili allr-
ar fjölskyldunnar vera skráð hjá þeim, sem hefur
börn þeirra hjá sér.
Hvenær og hvar skal tilkynna flutning?
Breytingu á fastri búsetu á að tilkynna innan 7
daga frá flutningi til skrifstofu þess sveitarfélags,
sem flutt er til. Ennfremur má tilkynna flutning
beint til Hagstofu íslands - Þjóðskrár eða lögreglu-
varðstofu í Reykjavík. Tilkynningar skulu vera skrif-
legar á þar til gerðum eyðublöðum.
Hagstofa íslands - Þjóðskrá,
Skuggasundi 3, 150 Reykjavík.
Sími: 91-609850.
Bréfasfmi: 91-623312.
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmæl-
is- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðal-
stræti 6, Reykjavík og á skrif-
stofu blaðsins í Hafnarstræti
85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Mikil
áhersla er á það lögð að hand-
rit séu vélrituð með góðu línubili.