Morgunblaðið - 27.11.1992, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. NÓVEMBER 1992
t
HELGA JÓNSDÓTTIR,
áður til heimilis að Vesturgötu 65, Akranesi,
andaðist í Sjúkrahúsi Akraness miðvikudaginn 25. nóvember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún Friðjónsdóttir.
t
KRISTÍN KRISTMUNDSDÓTTIR,
Hjallavegi 11,
Reykjavik,
andaðist 25. nóvember.
Dadda Sigríður Árnadóttir,
Ólafur Árnason,
Árni Sædal Geirsson.
t
Maðurinn minn,
JAKOB GUÐVARÐARSON
bifreiðastjóri,
Háaleitisbraut 39,
lést 24. nóvember í Borgarspítalanum.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 1. desember
kl. 15.00.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Jórunn Lárusdóttir.
t
ÞÓRÐURÞÓRÐARSON
vélstjóri,
Laugavegi 35,
Siglufirði,
sem andaðist 22. nóvember sl. verður jarðsungin frá Siglufjarðar-
kirkju 28. nóvember kl. 13.00.
Þeir sem vildu minnast hans láti Hjartavernd njóta þess.
Margrét Árnadóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Bróðir okkar,
BÖÐVAR KETILSSON,
Keflavíkurgötu 18,
Hellissandi,
verður jarðsettur frá Ingjaldshólskirkju laugardaginn
28. nóvember kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á slysavarnardeildina
Helgu Bárðardóttur á Hellissandi.
Gísli Ketilsson,
Guðbjörn Ketilsson,
Björgvin Magnússon,
aðrir ættingjar og vinir.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
SIGRÚN HELGADÓTTIR,
Hlíðarvegi 78,
Njarðvík,
verður jarðsungin frá Ytri-Njarðvíkur-
kirkju laugardaginn 28. nóvember kl.
14.00.
Jón Ásgeirsson,
Steinunn Helga Jónsdóttir, Hallgrfmur Gunnarsson,
Rebekka D. Jónsdóttir, Björgvin Halldórsson,
Ásgeir Jónsson, Hrafnhildur H. Ólafsdóttir,
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginkonu minnar, móður, tengdamóður og ömmu,
SIGRÍÐAR ELÍNAR JÓNASDÓTTUR
frá Lýsudal, Staðarsveit,
til heimilis á Áifhólsvegi 30,
Kópavogi,
Friðgeir Ágústsson,
Jónas Friðgeirsson, Sigurveig Runólfsdóttir,
Sigurveig Friðgeirsdóttir,
Ágúst Friðgeirsson, Sigurbjörg Traustadóttir,
Ásgeir Friðgeirsson
og barnabörn.
Kveðjuorð
Elín B. Bjarnadóttir
Fædd 1. júlí 1925
Dáin 17. nóvember 1992
Hún Ella er dáin. Þessi fregn
barst okkur að áliðnum degi 17.
nóvember síðastliðinn. Elín Bryndís
Bjamadóttir hét hún fullu nafni, en
í okkar hópi var hún ævinlega köll-
uð Ella. Enda þótt vitað væri að
við slíkri fregn mætti búast, bregð-
ur manni þegar hún berst. Langri
og erfiðri baráttu vð ólæknandi
sjúkdóm var lokið um það bil einu
ári eftir að hann varð greindur. Það
er erfitt að standa frammi fyrir slík-
um dómi máttarvaldanna og verður
mörgum ofraun. En Ella tók sínum
örlögum af þeirri hugprýði og sálar-
styrk að minnisstætt verður öllum
þeim sem því kynntust.
Og nú er hún er horfin, þessi
eftirminnilega kona sem við höfum
þekkt síðan leiðir Helenar dóttur
hennar og Guðna lágu saman, þau
gengu í hjónaband, stofnuðu heim-
iU og eignuðust þrjú mannvænleg
börn. Samverustundimar með
henni em orðnar margar og kynnin
við hana mikil og náin. Eftirminni-
legastar era fagnaðarstundir og
hátíðarsamkomur í fjölskyldu og
vinahópi Helenar og Guðna. Oft var
sá hópur stór og alltaf setti Ella
sinn sérstaka svip á hann með
nærvera sinni.
Ella var óvenjulega glæsileg
kona, smekkleg og hrífandi svo af
af bar. Hún var lífsglöð, glaðvær
og hrókur fagnaðar á góðum stund-
um. Höfðingi var hún heim að
sækja. Fegurðarskyn hafði hún
mjög sérstætt og átti það ríkan
þátt í mótun alls þess sem hún vildi
hafa í nærveru sinni og umhverfi.
Þetta kom fram í einu og öllu, en
einkum þó í smekklegum klæða-
burði, tiginmannlegri framkomu,
áhuga og dálæti á listum og list-
munum. Hún var ríkulega gædd
þeirri gáfu að allt varð fallegt í
höndum hennar og um það bar
heimili hennar ljóst vitni alla tíð.
Fjölskyldutengsl Ellu við dætur
sínar, tengdafólk og bamaböm vora
mikil og elskuleg. Því eiga margir
um sárt að binda nú þegar hún er
horfm úr þeim ástvinahópi. Þegar
henni var sjálfri ljóst að hveiju
stefndi, lét hún svo um mælt að
hún væri sátt við örlög sín og það
sem fram undan væri. Henni var
mest umhugað um framtíð og vel-
ferð sinna nánustu. Og ógleyman-
leg er sú ástúð og umhyggja sem
dætur hennar og tengdasynir sýndu
í veikindum hennar.
Eins og fleiri mikilhæfar mann-
eskjur skilur Ella eftir sig stórt
skarð og söknuðurinn er sár, en hún
kveður með reisn og virðingu.
Við vottum Helen og Guðna,
Anítu og Þór, börnum þeirra og
öðram ástvinum innilegustu samúð
okkar. Megi minningin um elsku-
lega móður, tengdamóður og ömmu
vera ljósið sem lýsir ykkur veginn.
Bergþóra og Sigurður,
börn og tengdabörn.
Við kveðjum hana Elínu „okkar“,
eins og hún var alltaf kölluð á skrif-
stofunni, enda eignuðum við okkur
hana öll.
Elín kom til starfa hjá fyrirtæk-
inu, H. Ólafsson & Bemhöft, haust-
ið 1973 og lét af störfum hinn 30.
júní sl. eftir hartnær 19 ára giftu-
ríkan starfsferil. Hún starfaði alla
tíð sem ritari og við símvörslu og
var þar með andlit fyrirtækisins
gagnvart öllum, sem til okkar leit-
uðu. Það hlutverk fórst henni af-
skaplega vel úr hendi, enda hafði
hún sérstaklega hlýtt viðmót og var
ávallt með bros á vör. Elínu var
samviskusemi í blóð borin og gætti
hún þess ætíð vel, að öll mál sem
til hennar kasta komu, væra af-
greidd fljótt og vel. Hún féll fljótt
inn í þann litla hóp, sem hjá fyrir-
tækinu starfaði og varð brátt náin
vinur okkar allra.
Það era mikil forréttindi hveiju
fyrirtæki að fá að njóta atorku og
hollustu starfsmanns eins og Elín-
ar, og fyrir það þökkum við af heil-
um hug. Elínar er sárt saknað af
samstarfsfólki og biðjum við al-
máttugan Guð að geyma hana vel.
Við sendum dætram hennar,
tengdasonum og bamabömum okk-
ar innlegustu <tsamúðarkveðjur.
Guido. Örn, Ólafur Haukur
og samstarfsfólk.
Ásgerður Einars-
dóttir — Kveðjuorð
Fædd 15. ágúst 1911
Dáin 14. nóvember 1992
Nú þegar við kveðjum Ásgerði
Einarsdóttur, koma fram í hugann
minningar um heilsteypta og já-
kvæða konu.
Mig langar til að þakka henni
allar gleðistundimar sem ég hef átt
með henni í 53 ár.
Það var í Þingvallastræti á Akur-
eyri sem ég fyrst hitti Einar Þór.
Vegna þess að við Einar voram
„utanbæjarböm" löðuðumst við
strax hvort að öðru, sem síðan leiddi
mæður okkar saman. Vinátta þeirra
entist ævilangt.
Móðir mín var mikill sjúklingur
þegar við voram í Þingvallastræti,
lá í marga mánuði á sjúkrahúsi.
Þá var gott fyrir 6 ára stélpu að
eiga þau Ara og Ásu að heimili
þeirra var mitt annað heimili.
Alltaf hafði Ása jafn gaman af
að segja vinum sínum frá því þegar
ég barði að dyram, aðfaranótt
páskadags, klædd gulum náttkjól
og baðstígvélum (allt á kafí í snjó)
haldandi á páskaeggi sem ég vildi
borða með Einari. Páskaeggið hafði
pabbi lagt á náttborðið áður en
hann fór á vaktina. Ása dreif mig
úr vaðstígvélunum, nuddaði fætur
mínar og stakk mér síðan í bólið
hjá Einari. Fyrst hún var komin á
ról, fór hún í eldhúsið, lagaði kakó
og færði okkur skötuhjúunum í
rúmið, ásamt kökum. Það vora jú
pás_kar!
Ása var alveg einstök mann-
eskja, glaðværðin og hjartahlýjan
fylgdi henni til hinstu stundar. Al-
veg var sama á hveiju gekk, alltaf
gat Ása séð skoplegu hliðamar.
Það era ekki nema 3 ár síðan
ég fór með Ásu á gamla Skodanum
suður í kirkjugarðinn í Hafnarfírði
til þess að heilsa upp á Ara, eins
og hún orðaði það. Uti var hörku-
frost, lítill snjór en „Hafnarfjarðar-
vegur“ var eins og spegill. Asa var
hvergi smeik heldur ók eins og at-
vinnubílstjóri alla leið. Hún var ekki
eins öragg með sig að ganga frá
bílastæðinu í kirkjugarðinum að
gröfínni því þar þurftum við að fara
niður brekku sem var eins og speg-
ill. En niður að leiðinu komust við
t
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma,
ÞÓRDÍS SNJÓLFSDÓTTIR,
Fífuhvammi 25,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 27. nóvember
kl. 15.00.
Sigurður Jónsson,
Guðrún Sigríður Sigurðardóttir
og fjölskylda.
t
Keeru vinir nær og fjær.
Okkar innilegustu þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við
andlát og útför
. KRISTBJARGAR STEFÁNSDÓTTUR,
Þykkvabæ11.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Grensásdeild Borgarspítalans.
Ólafur Runólfsson,
Hólmfrfður F. Svavarsdóttir, Guðmundur Stefánsson,
Kristbjörg H. Guðmundsdóttir, Guðmundur S. Guðmundsson.
og Ása gaf sér tíma til þess að
kveikja á kerti (þetta var á afmælis-
degi Ara) og „rabba við“ Ara sinn,
þrátt fyrir nístandi kulda.
Þegar við komum aftur að Skod-
anum var leikur einn að komast inn
í bílinn en engin leið var að loka
dyranum við bílstjórasætið! Ég varð
því að fara aftur í, kijúpa þar og
halda í húninn á framhurðinni, því
ekki vildi ég missa hana Ásu mína
út! Þannig ókum við alla leiðina í
Neðstutröð og þótt aðrir vegfarend-
ur veifuðu, flautuðu eða blikkuðu
bílljósunum, skælbrosandi, raskaði
ekkert hennar ró.
Einhver hefði guggnað við að aka
í hálku við þessar aðstæður, en
ekki Ása.
Gestrisni Ásu var ólýsanleg, allir
vora velkomnir í Neðstutröð 2 og
allir fengu sömu móttökur. Alltaf
var nóg til með kaffínu.
Vinir hennar á Kópavogshælinu
komu oft í heimsókn á góðviðris-
dögum. Þá var dúkað borð í garðin-
um eða í „skotinu" og bornar fram
kræsingar. Þá var gaman að vera
viðstaddur, allir ljómuðu af gleði,
Ása mest.
Það var orðinn fastur liður í til-
vera okkar Ásu að hittast í Neðstu-
tröð um miðjan nóvember ár hvert,
til þess að pakka inn jólagjöfum og
skrifa á kort til vina okkar í útlönd-
um.
Þessi „Litlu jól“ okkar Ásu vora
alltaf jafn skemmtileg.
Svona gæti ég haldið áfram að
skrifa um Ásu og skemmtilegar
uppákomur með henni.
Við sem þekktum Ásu erum
þakklát forsjóninni því hún auðgaði
tilvera okkar.
Ég vil votta bömum hennar og
þeirra fjölskyldum svo og eftirlif-
andi systkinum mína dýpstu samúð
og bið Guð að blessa minningu
hennar.
Edda.
Sérfræðingar
í hlóinaski'fyliii^Tim
i ió öll (a'kil'aT’i
HjlÍ) blómaverkstæði
lllNNA*
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 19090