Morgunblaðið - 28.09.1993, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. SEPTEMBER 1993
„ þrjóturinn sá~ cnrnou bjó biL QfmacJi.*-
kort OQ sertdi mtr! "
Með
morgunkaffinu
Ást er ...
11-6
... að deila. hamingju
sinni
TM Reg. U.S Pal Off.—all rights reserved
e 1992 Los Angeles Times Syndicale
Ég vil frekar að þú stað-
greiðir. Vinur.
• ” >T
BRÉF m, BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Reynslusaga MS-
sjúklings í hjólastól
Frá Ragnhildi Jónsdóttur:
Undirrituð hefur verið bundin
hjólastól síðastliðin tvö ár. Þar til
fyrir rúmu ári bjó ég norður í landi
og hef oft verið á sjúkrahúsum
og endurhæfingarstofnunum þar
sem ég er með MS-sjúkdóm og
slæmt mjaðmagrindarbrot.
Ég hef ekki verið dugleg að
fara út á meðal fólks, þar til að
ég ákvað nýlega að gera átak í
því efni til varnar því að ég og
mínir nánustu yrðu vitlausir. Ég
hugðist sækja fyrirlestra' í Lax-
dælu hjá Jóni Böðvarssyni, sem
halda á í Odda, einu nýjasta húsi
Háskóla íslands. Þangað hringdi
ég til að skrá mig á námskeiðið
og spurði hvort þar væri hjóla-
stólafært. „Það hlýtur að vera,
þetta er svo nýtt hús,“ var svarið.
Ég ákvað nú samt sem áður að
fara þangað ásamt hjálparmanni
til að kanna staðinn. Ifyrst skal
nefna útidymar, en hurðin þar er
nokkuð þung og get ég ekki opnað
hana án hjálpar nema í aðra átt-
ina. Útidyraþröskuldurinn er
þannig að bakka þarf yfir hann á
hjólastól af þeirri gerð sem ég er
á. Það hljóta allir að sjá að útidyra-
hurð þessi er ekki hjólastólafær
án aðstoðar. Inn fór ég og skoðaði
stofuna þar sem fyrirlesturinn
verður haldinn. Hún var nú ekkert
til að hrópa húrra yfir, en þó nokk-
urn veginn ásættanleg. Því næst
hélt ég fram á gang og kannaði
leiðina að salerninu en til þess að
komast þangað þarf að fara upp
skábraut. Þegar að henni kom
stoppaði ég og horfði og fannst
skábrautin vera veggbrött. Halli
skábrautarinnar er líklega um
40°. Hjálparmaður minn ýtti mér
nú upp brautina með erfiðismun-
um. Inni á salerninu kom í ljós
að eina stuðningsgrind vantaði,
en lítið mál mun nú vera að bæta
henni við. Þá var að fara niður
skábrautina og varð hjálparmað-
urinn að ganga aftur á bak á und-
an stólnum, því annars hefði ég
dottið út úr honum. Þá skaust að
mér sú hugsun: „Hver skyldi hafa
hannað þetta hús, sá er alveg ör-
ugglega ekki bundinn hjólastól“.
Þá langar mig að minnast á
bíómálin, en ég hef nú bara farið
tvisvar i bíó eftir að ég kom suð-
ur. Fyrra skiptið fór ég í Háskóla-
bíó og gekk það vel enda alveg
nýr salur. Síðan kom dóttir mín
að norðan að heimsækja mig og
við fórum í Bíóhöllina að sjá Skóg-
arlíf. Áður en við fórum hringdi
ég til að athuga hvort þar væri
hjólastólafært. „Já, já,“ sagði
stúlkan. „Ertu alveg viss,“ spurði
ég. „Já“ var svarið svo við lögðum
af stað. Sem betur fer keyrði fað-
ir minn okkur, því þegar við kom-
um á staðinn var í fyrsta lagi ekki
fært inn um aðaldyrnar, þar sem
15-20 cm eru frá gangstétt og upp
að hurðinni. Það hefði nú ábyggi-
lega ekki verið mikið mál að leggja
þarna skábraut, sem yrði fótgang-
andi enginn fjötur um fót. Faðir
minn lyfti mér þarna inn. Inni er
lyfta fyrir hjólastóla upp á þá hæð
þar sem salir 3 og 4 eru, en engin
lyfta þangað sem salir 1 og 2 eru.
Þama komst ég inn um hurðina
sem var nógu breið, en öðru var
nú ekki hægt að hrósa. í fyrsta
lagi var salernið svo lítið að ekki
var hægt að loka hurðinni og svo
voru engar grindur til að styðja
sig við. Fólki verður að orði: „en
þetta er svo nýtt hús“, en það virð-
ist vera sama þótt húsin séu til-
tölulega ný, alltaf virðist mega
gera betur.
RAGNHILDUR JÓNSDÓTTIR,
MS-sjúklingur.
Athugasemd
Frá Hreini Loftssyni:
VEGNA frásagnar í viðskipta-
blaði Morgunblaðsins fimmtudag-
inn 16. september um einkavæð-
ingu Lyfjaverslunar ríkisins óskar
undirritaður eftir að koma eftirfar-
andi á framfæri um fjárfestingar
í nýjum framleiðslutækjum fyrir-
tækisins:
í viðtali undirritaðs við blaða-
mann Morgunblaðsins var honum
greint frá því að Framkvæmda-
nefnd um einkavæðingu hefði talið
að rétt væri að gefa nýjum eignar-
aðilum Lyfjaverslunar ríkisins færi
á að taka þátt í ákvörðunum um
nýjar fjárfestingar. Þeir yrðu að
vera stefnumarkandi um framtíð
fyrirtækisins. Þetta var afstaða
nefndarinnar allan sl. vetur. Hafa
ber í huga að nefndarmenn voru
á þeim tíma bjartsýnir á að frum-
varp um einkavæðingu fyrirtækis-
ins næði fram að ganga, fyrst fyr-
ir árslok 1992 og síðan fyrir þing-
lok 1993. Nefndarmenn töldu þá
að þess yrði ekki langt að bíða,
eftir samþykkt frumvarpsins, að
til kæmu nýir eigendur (hugsan-
lega hlutaeigendur á móti ríkinu)
enda höfðu fjársterkir aðilar sýnt
málinu áhuga. Engin formleg bók-
un eða bréf voru gerð um þessa
afstöðu nefndarinnar þar sem
menn töldu að þessi þáttur málsins
myndi leysast án ágreinings þar
sem einkavæðing væri það skammt
undan.
Undirritaður greindi blaðamanni
Morgunblaðsins frá því að það
hefðu verið mikil vonbrigði þegar
frumvarpið um einkavæðingu
Lyfjaverslunar ríkisins náði ekki
fram að ganga. Þá hafi málið í
raun allt frestast. Forráðamenn
Lyfjaverslunar ríkisins hefðu
nokkrum vikum síðar talið að fjár-
festingin gæti ekki beðið lengur
og fjármálaráðherra hefði fallist á
þau sjónarmið. Undirritaður telur
sig hafa greint blaðamanninum
skýrt frá því að nefndin hafi ekki
verið spurð og því ekki komið að
þeirri ákvörðun. Einnig að undirrit-
aður legði ekki mat á þá ákvörðun
í ljósi þess að einkavæðing hefði
dregist á langinn.
HREINN LOFTSSON,
formaður Framkvæmdanefndar
um einkavæðingu.
HÖGNI HREKKVÍSI
„ÞerrA ee N'/rr pvrir howum-ew
HANNI PR PJARFOÍ2 l "
l
Yíkveiji skrifar
Undanfarna daga hefur frétta-
stofa Ríkisútvarpsins flutt
undariegar fréttir frá Moskvu frá
íslenzkum fréttaritara þar. I stuttu
máli sagt hefur hér ekki verið um
fréttaflutning að ræða heldur litaða
frásögn manns, sem augljóslega er
á bandi andstæðinga Yeltsins. Þess-
ar „fréttafrásagnir“ minna á frétta-
sendingar Hjalta Kristgeirssonar
frá Búdapest, þegar sovézku skrið-
drekarnir ruddust inn í borgina á
árinu 1956.
Fréttastofa Ríkisútvarpsins hef-
ur úr háum söðli- að detta í frétta-
flutningi frá Rússlandi, þar sem Jón
Ólafsson, sem gegndi fréttaritara-
störfum þar fyrir útvarpið í nokkur
misseri sendi merkilegar fréttir
hingað heim, sem gáfu fólki glögga
innsýn í þá atburði, sem þar voru
að gerast. „Fréttaflutningurinn" frá
Moskvu að undanförnu er ekki sam-
boðinn Ríkisútvarpinu. Sjálfsagt er
að lofa hinum kappsama stuðnings-
manni andstæðinga Yeltsins að lýsa
skoðunum sínum á þessum atburð-
um en það á þá að gerast á öðrum
tíma en í fréttatíma RÚV.
xxx
Einn af viðmælendum Víkveija
hafði orð á því á dögunum,
að sér þætti nóg um kumpánleg
svör í síma, þegar hringt væri í
stofnanir eða fyrirtæki. „Vinan“ og
„góða“ væru algeng ávörp og vildi
þessi viðmælandi Víkveija koma því
á framfæri að formlegri tilsvör
væru eðlileg og æskileg, alla vega
þegar um opinberar stofnanir og
stór fyrirtæki væri að ræða.
xxx
að fer ekki mikið fyrir sam-
heldni í núverandi ríkisstjóm
eins og landsmenn hafa orðið vitni
að undanfarnar vikur. En þó hefur
Víkveiji sjaldan orðið jafn undrandi
á orðaskiptum ráðherra í milli eins
og þegar ummæli Sighvats Björg-
vinssonar, viðskiptaráðherra um
ræðu Þorsteins Pálssonar, sjávarút-
vegsráðherra á fundinum í Stykkis-
hólmi voru birt hér í blaðinu sl.
sunnudag.
Látum vera, þótt viðskiptaráð-
herrann segi sjávarútvegsráðherr-
ann bera talsverða ábyrgð á erfið-
leikum bankanna vegna þess, að
hann hafí tekið þátt í að þrýsta á
lánastofnanir um lánafyrirgreiðslu
til fyrirtækja í sjávarútvegi. Það
hafa sjálfsagt flestir þingmenn og
ráðherrar gert. En síðan segir við-
skiptaráðherra:„Og þegar ákvarð-
anir sjávarútvegsráðherra á undan-
fömum ámm rýra eiginfjárstöðu
sjávarútvegsfyrirtækja um 10-15%
á ári með lækkun á kvóta, segir
það sig sjálft, að fyrirtækin geta
ekki staðið í skilum við lánastofnan-
ir, sem lánuðu þeim meðan kvóta-
eign var miklu meiri. Sjávarútvegs-
ráðherra ætti því að líta sér nær.“
Viðskiptaráðherra er hér að saka
sjávarútvegsráðherra um að sá síð-
arnefndi beri persónulega ábyrgð á
niðurskurði þorskveiðikvótans! í
hvaða veröld lifa þessir menn, sem
eiga að stjórna landinu?