Morgunblaðið - 14.04.1994, Side 41

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. APRÍL 1994 41
Reynsluheimur burt-
flogins borgarstjóra
eftir Hafliða
Helgason
Það er að verða ljóst hvaða vopn
sjálfstæðismenn hafa valið í einvíg-
inu um Reykjavík. Eins og Einar
Kárason benti á í grein hér í blaðinu
taka nú þeir, sem hingað til hafa
verið prúðmennin, fram tertubotn-
ana og er þá ástæða til að óttast
að þeir óuppdregnari í röðum þeirra
hefji skítkastið. Ég verð að viður-
kenna að mér finnst það dapurlegt
að sjálfstæðismenn skuli ekki fagna
því að fá að kljást við einn lista með
skýrar línur, á grundvelli málefna.
Það ætti að vera spennandi fyrir
stjórnmálaafl með hreinan skjöld að
takast á um málefni Reykjavíkur á
þeim grundvelli. En sú virðist ekki
raunin og tíðkast nú hinir breiðari
tertubotnarnir.
Það vakti undrun mína þegar
borgarstjórinn sem tapaði í skoðana-
könnun, Markús Örn Antonsson,
ruddist fram á ritvöllinn í grein í
blaðinu þann 8. apríl sl., með þeim
hætti að vart sæmir þeim annars
„Eini maðurinn sem
hugsanlegt er, að hafi
verið lögð á ráð um að
koma úr forystu síns
flokks, er Markús sjálf-
ur!“
prúða manni. í grein sinni dylgjar
Markús á undarlegan máta um eitt-
hvert samsæri í skjóli nætur sem
gera átti Sigrúnu Magnúsdóttur
óvirka í framboði Reykjavíkurlist-
ans. Sigrún hefur staðið sig með
mikilli prýði í málefnum Reykjavíkur
og almenn ánægja er með störf
hennar innan Reykjavíkurlistans og
eindreginn stuðningur við hana. Sig-
rún þarf ekki á vörn Markúsar Arn-
ar að halda, né minnar, svo fullfær
sem hún er um að sinna þeim trún-
aðarstörfum sem borgarbúar hafa
falið henni.
Fyrst þegar ég las grein Mark-
úsar taldi ég að þarna birtist hjá
honum meinfýsi sem ég átti ekki frá
honum að venjast. Mér hefði fundist
eðlilegra að hann legði kosningabar-
áttu sinna manna lið með því að tína
til það sem núverandi meirihluti
hefði lagt gjörva hönd á. Það hefði
kannski ekki dugað honum í margar
greinar, en fært- honum fjarlæga
virðingu. Mér var það óskiljanlegt
hvers vegna sómakær embættismað-
ur vildi sverta þá mynd sem borg-
arbúar hafa af honum. Við nánari
umhugsun komst ég að því að ég
væri of fljótur að dæma. Fljótræði
mitt og dómharka eru ekki til eftir-
breytni, en það má virða mér það
til vorkunnar, að ég varð fyrir mikl-
um vonbrigðum og einnig, að við
hraðlestur greinarinnar virðist um
ómerkilegar dylgjur að ræða,
sprottnar af lágkúrulegum hvötum.
Reynsla mín af lestri fagurbók-
mennta kom sem betur fer í veg
fyrir að ég dæmdi Markús af þeirri
fljótráðnu hörku sem andinn blés
mér fyrst í bijóst. Það leynist oft
fiskur undir steini, jafnvel í fátæk-
legri blaðagrein.
Markúsi segist svo frá, að í skjóii
Hafliði Helgason
nætur hafi þrír karlmenn ráðið ör-
lögum kvenna á Reykjavíkurlistan-
um og að síðar hafi verið lögð á ráð
um að gera Sigrúnu Magnúsdóttur
óvirka í kosningabaráttu Reykjavík-
urlistans. Þetta er svo fjarri nokkr-
um raunveruleika að maður sér sig
knúinn til að leita dýpri skýringa.
Maður getur líka spurt, að fyrst Sig-
rún hafi verið gerð óvirk í skjóli
nætur, hvers vegna hún hafi þá stýrt
fundi stuðningsmanna Reykjavík-
urlistans sl. laugardag af mikilli
röggsemi og verðskuldað verið vel
sýnileg í baráttu listans?
Hvaðan er þá þessi heilaspuni
sprottinn? Eini maðurinn sem hugs^
anlegt er, að hafi verið lögð á ráð
um að koma úr forystu síns flokks,
er Markús sjálfur! Getur það verið
að Markús sé með meðulum tákn-
sögunnar að koma skilaboðum um
eigin örlög til kjósenda? Markús
hefur örugglega lesið Dýrabæ
George Orwells og þekkir því mæta-
vel það stílbragð að skrifa eitt og
meina annað. Það er allavega ekki
ólíklegt að hugmyndin sé sprottin
úr reynsluheimi hans sjálfs. Sú til-
finning hefur vaxið gagnvart þeim
fiokki sem ól Markús upp, að þar ,
séu brugguð launráð og undarleg
sjónarmið ráði ríkjum. Nægir þar
að nefna umræður um málefni Ríkis-
útvarpsins að undanförnu. Flestir
eru líka þeirrar skoðunar að afsögn
Markúsar hafi verið fljótráðin og
óverðskulduð.
Mér er hugarhægra eftir að hafa
sannfært sjálfan mig um að Markús
sé ekki lagstur í lágkúrulegan skot-
grafahernað. Eftir situr í hjarta
mínu beygur, um að ekki hafí dirfsk-
an ein og sigurviljinn ráðið brottför
Markúsar úr forystusveit sjálfstæð-
ismanna í Reykjavík, eins og formað-
ur flokksins vill vera láta. Og það
hryggir mig.
Höfundur er óflokksbundinn
stuðningsmaður
Reykjavíkurlistans.
Lýðræðislega stjórnar-
hætti, ekki valdníðslu
eftirJónas
Engilbertsson
Nú í upphafi kosningabarátt-
unnar fýrir borgarstjórnarkosning-
arnar 28. maí fer ekki á milli
mála hræðsla Sjálfstæðisflokksins
við framboð Reykjavíkurlistans.
Ekki fer mikið fyrir málefnaum-
ræðu af hálfu Sjálfstæðisflokksins
og er út af fyrir sig ekki tíðindi.
Enn á ný er rykið dustað af glund-
roðakenningunni og gripið til
hræðsluáróðurs með þeim rökum
að fjórir til sex flokkar standi að
Reykjavíkurlistanum og því verði
erfitt að ná að samræma sjónarm-
iðin.
í þessu sambandi er rétt að það
komi fram að Reykjavíkurlistinn
starfar í raun sem sjálfstæður
flokkur og er t.a.m. með eigið
borgarmálaráð. Hins vegar er ljóst
að lýðræðisleg vinnubrögð taka
tíma; einræði er að sjálfsögðu ein-
faldasta stjórnarformið sem til er.
„Ein þjóð, eitt ríki, einn foringi,"
var einu sinni sagt. En það er fyrir-
komulag sem Reykjavíkurlistinn
hafnar. Hann setur lýðræðið og
fólkið í öndvegi og það er þá lítið
við því að gera ef sumir skilja það
illa.
Snara í hengds manns húsi
Hins vegar er spurning hvort
sjálfstæðismenn séu ekki á afar
hálum ís í sínu glundroðatali. Eða
hvað eru armar Sjálfstæðisflokks-
ins margir? Til dæmis eru þekktir
ftjálshyggjuarmur, Davíðsarmur,
Þorsteinsarmur, dreifbýlisarmur
og Guð má vita hvað. Sumir vilja
meina að þeir séu að minnsta kosti
ekki færri en armar kolkrabbans.
Kannski þekkir einhver svörin við
því. Þá er og ósvarað hvaða armur
flokksins muni ráða eftir kosning-
ar. Margir halda því fram að það
verði fijálshyggjuarmurinn. Þetta
er nokkuð sem kjósendur ættu að
hugleiða.
Fælingaráhrif á
hrokafulla valdhafa
Þó að sjálfstæðismenn forðist
að ræða málefni er það ekki án
„ Að halda bæði starfi
og biðlaunum taldi
Markús Örn Antonsson
siðlaust á þeim tíma.
En eitthvað hefur sið-
gæðisvitund þess ágæta
manns breyst síðan.“
undantekninga. í Morgunblaðs-
grein frá 7. apríl eftir Vilhjálm Þ.
Vilhjálmsson, 2. mann á lista Sjálf-
stæðisflokksins, koma fram miklar
áhyggjur af stofnun umboðsmanns
eftir Ragnheiði
Kristjánsdóttur
Aldurssamsetning íbúa Hafnar-
fjarðar hefur breyst mikið á síðustu
árum og er hlutfall ungs fólks og
barna nú hærra en áður. Þessi þró-
un og ekki síður sú breytta þjóðfé-
lagsstaða að báðir foreldrar eru I
auknum mæli í vinnu utan heimilis
hefur kallað á aukið dagvistunar-
rými. Þörf foreldra fyrir örugga og
uppbyggjandi vistun fyrir börn sín
er meiri nú en áður og eftirspurn
eftir lengri dagvistun fer vaxandi.
Hinn svokallaði heilsdagsskóli er
svar við þessu fyrir yngstu börn
grunnskólans. Hér er um nýjan
valkost að ræða sem boðið er uppá
i öllum grunnskólum bæjarins.
Málefni og hagur heimila og barna
er okkur sjálfstæðismönnum í
Hafnarfirði ofarlega í huga. Það er
stefna Sjálfstæðisflokksins að
viðmiðunaraldur leikskólabarna
verði endurskoðaður með lækkun í
huga.
Þrátt fyrir að núverandi meiri-
hluti Alþýðuflokks telji ástand dag-
vistunarmála vel viðunandi tala
Reykjavíkur. Vilhjálmur spyr:
Hvað á umboðsmaður Reykjavíkur
að gera? Mikið má nú spyija
heimskulega, sagði ágætur vinur
minn sem hugsaði upphátt. Að
sjálfsögðu á fólk, sem er beitt
valdníðslu, að snúa sér til umboðs-
mannsins. Ef hann hefði verið til
staðar á því kjörtímabili sem nú
er að ljúka hefðu starfsmenn SVR
getað snúið sér til hans vegna
þeirrar valdníðslu sem þeir máttu
sæta og þá hefði ef til vill ekki
þurft að standa í níu mánaða þjarki
til að fá borgarstjóra til að efna
loforð sín.
Að sjálfsögðu hefur embætti
umboðsmanns Reykjavíkur fæling-
„I Hafnarfirði tilheyrir
um 85% af heilsdags-
vistun leikskólabarna
forgangshópum, svo
sem einstæðum foreldr-
um og námsmönnum.
Það er stefna Sjálfstæð-
isflokksins að fjölga
plássum til heilsdags-
vistunar fyrir börn
giftra og sambýlis-
fólks.“
staðreyndirnar öðru máli. Hvergi
nærri öll þriggja ára börn eiga þess
kost að komast í leikskóla og enn
eru langir biðlistar. Við sjálfstæðis-
menn teljum það rétt allra barna
að eiga kost á leikskólavist. Börnum
er hollt og lærdómsríkt að vera inn-
an um jafnaldra undir leiðsögn upp-
eldismenntaðs fólks. Á síðastliðnu
ári var loks gerð sú breyting á vist-
únartíma leikskólabama að foreldr-
Jónas Engilbertsson
aráhrif á hrokafulla valdhafa. Því
ætti allt heiðarlegt og ærlegt fólk,
sem ber hagsmuni íbúa Reykjavík-
ur fyrir brjósti, að fagna stofnun
um gefst nú kostur á að velja um
hálfsdagsvistun, það er fjögurra til
sex tíma vistun, eða heilsdagsvist-
un. Þetta er veruleg þjónustuaukn-
ing við þá foreldra sem þurfa á
þessum stuðningi að halda.
Heilsdagsvistun barna, það er
átta eða níu tíma dagvistun, er þjón-
usta sem að stærstum hluta er enn
í dag fyrir forgangshópa. Þessu
viljum við sjálfstæðismenn breyta.
í Hafnarfirði tilheyrir um 85% af
heilsdagsvistun leikskólabarna for-
gangshópum, svo sem einstæðum
foreldrum og námsmönnum. Það
er stefna Sjálfstæðisflokksins að
ijölga plássum til heilsdagsvistunar
fyrir börn giftra og sambýlisfólks.
Með því er komið til móts við þarf-
ir allra foreldra sem þurfa lengri
vistun fyrir börn sín.
Komist Sjálfstæðisflokkurinn í
Hafnarfirði til valda í kosningunum
í vor mun stjórnun dagvistunarmála
taka mið af þeirri þörf dagvistunar-
rýmis, sem mun myndast þegar til
lækkunar viðmiðunaraldurs og
fjölgunar heilsdagsrýma kemur.
Við teljum einnig brýnt að breyta
yfirstjórnun dagvistunarmála. Það
yrði meðal annars gert með því að
fela leikskólanefnd yfírstjórnun
málefna leikskóla og aðskilia rekst-
urihn þhn'riig frá félagsmálHtofnun
Betur má ef duga skal
Dagvistunarmál í Hafnarfirði
þessa embættis. Eða hvað er að
óttast, Vilhjálmur?
Biðlaun Jóns og séra Jóns
Hvað vagnstjórana snertir hefði
umboðsmaðurinn og getað tekið
afstöðu til þess vafasama gjörn-
ings að svipta þá annaðhvort starf-
inu eða biðlaununum.
Að halda bæði starfi og biðlaun-
um taldi Markús Örn Antonsson
siðlaust á þeim tíma. En eitthvað
hefur siðgæðisvitund þess ágæta
manns breyst síðan því nú þiggur
hann sjálfur biðlaun ásamt því að
vera í starfi. Til að fullnægja rétt-
lætinu er hann með í biðlaun á
mánuði sennilega sexföld vagn-
stjórabiðlaun, auk þess sem það
er hans eigin ákvörðun að láta af
störfum, en eins og kunnugt er fær
enginn venjulegur opinber starfs-
maður biðlaun í þeim tilvikum.
Höfundur er vagnstjóri hjá
Reykjavíkurborg. Hann er í
fmmboði fyrir
Reykjavíkuriistann.
Ragnheiður Kristjánsdóttir
bæjarins. Það er mikilvægt að búa
í haginn fyrir fjölskylduna sem má
með sanni segja að sé hornsteinn
þjóðfélagsins. Sjálfstæðismenn
gera sér grein fyrir því að með
rækt við yngstu kynslóðina er lagð-
ur grunnur að framtíð þjóðarinnar.
Höfundur er kennari, er í sjötta
sæti á framboðslista m
Sjálfstæðisflokksins íHafnarfirði
fyrir komandi
bæjarstjórnarkosningar.