Morgunblaðið - 14.04.1994, Qupperneq 47

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. APRÍL 1994
47
Við rifjuðum það einnig upp að
senn væru 60 ár frá okkar fyrstu
kynnum og að í 30 ár hefðum við
átt heimili okkar gegnt hvor öðrum
við ljúfan Laufásveginn.
Að lokum vil ég þakka mínum
kæra vini sanna vináttu og órofa
tryggð alla tíð, þá ekki sízt hve
gþðHF og HfPpjeiHspikup hann vnr
mnr ng mfnnrn, þnpr syrti nð í
mínn mi:
RrynhiWi og íjel§k#4»nn} nllri
spn4i pg iwgimílm §iHnHft§Fk¥fiðjHF:
BlfissHð sð minning lwn§:
BnHlfHF WnÍðHF:
Vfiíh íé tetfi pg Mr
tj| að íramkvæma g||þ,
sem þú fmnur að rétt styðpr má| ...
(Fr.Fr.)
Þessi prð etóþugaps pg æskplýðs-
leiðtogans hvetjanði og góða finnst
mér hafa ejnkennt Alþeft Guð-
mundsson, enda var hann einn af
fjpllUÖrgum Reykjavíkurdrengjum,
sem sr. Friðrik þafð) varanlega
mótandi áhrif á. Líklega vorum við
Albert á svipuðum tíma að leitast
við að finna hin réttu mál til að
styðja og framkvæma.
Ég kom við á aðaljárnbrautar-
stöðinni í miðborg Kaupmanna-
hafnar ll'. þ.m., á heimleið eftir tíu
daga páskadvöl hjá danskri fjöl-
skyidu norðarlega á Sjálandi, góð:
um kristnum vinum frá fyrri tíð. í
blaðasölu á járnbrautarstöðinni
blasti við mér DV frá 8. þ.m. með
fregn af andláti Alberts. Mér brá
illa við þessi tíðindi og rót komst á
hugsanir mínar og tilfinningar,
enda saknandi sjálfur og dapur eft-
ir nýlegt lát maka míns, Ingu. Mér
varð fyrst mest hugsað til maka
hans, Brynhildar, sem lengi mun
hafa átt við vanheilsu að stríða og
þurfandi mjög fyrir eiginmanninn
sér við hlið til trausts og halds, en
um það er ekki spurt, þegar síðasta
kallið kemur.
Fundum okkar Alberts bar síðast
saman í Skrúð á Hótel Sögu,
skömmu eftir áramótin, en þá höfð-
um við ekki hitzt frá því hann varð
sendiherra íslands í Frakklandi. Við
áttum þarna rólegt spjall saman og
sögðum eitthvað af högum hvors
annars. Ég sá að honum var brugð-
ið, en hann bar sig vel að vanda
og við kvöddumst með kærleikum
og vissum ekki að þetta voru síð-
hsíh samfHndiF hHHhf - að sjppi- ■
fin fiFFsf maR ég pftiF IwnHm i
VdijgHt HF ég feem RdFHHHgHF í s?ð-
dpgisþdimsgfm á hoimili feFfildFn
hdns með mdftHF miimit en Iihh fig
índifwm mftðiF AlþPFls. vhfh vin-
þfiHHF: sHfimmfilfigl nlvili í þfifi§wi
þfiimsftlm gfiFði mftF hwa minni^
Slífiðfi:
MnFgiF mnnn ¥fiFð§ íil nð sferifa
pú um Ajbert látinn, svq mín orð
verða ekki mörg hér og nú, en ég
finn fflí skyldu mín§ að greina upp-
hátt frá því með hvíh'kum dreng-
skap hann sem fjármálaráðherra
tók jpér er ég leitaði til þans, ejps
og margra fyrjrrennara haps, til
að tala málj Hajlgrímskirkju, ef
vera kynni að takast mætti að gera
hana vígsluhæfa fyrir ártíð sr. Hajl-
gríms í október 1986. Um dreng-
skap — drengi — sagði sr. Friðrik:
Drengi nefndu forðum fróðir
frjálsa menn er reyndust góðir
og af gæðum uxu og dáð.
Drengskapur einkenndi einnig
Albert, auk þess að vera bæði fús
og frár til að styðja og framkvæma
það sem hann fann rétt og góð mál
á hverjum tíma.
Það var mikil tilbreyting og upp-
örvun að ræða við Albert sem ráð-
herra um málefni Hallgrímskirkju.
Fyrirrennarar hans allir upplýstu
gjarnan, er rætt var við þá um
þessa miklu kirkjubyggingu, „að
nú væru erfiðir tímar“ og án efa
hafa þeir aliir sagt satt, en flestir
sýndu þeir þó lit í einhverjum stuðn-
ingi við byggingu kirkju Hallgríms
á Skóiavörðuhæð. En Albert reynd-
ist þungavigtarráðherra í þessu efni
og hafði fullan skilning á skyldum
Alþingis og stjórnvalda, sem lög
settu 1940 um skiptingu Reykjavík-
ursafnaðar í nokkrar sóknir, bygg-
ingu nýrra kirkna, þar á meðal
„stórrar kirkju á Skólavörðuhæð,
sem hafa skyldi forgang" eins og
segir í greinargerð með lögunum.
Þessi stóra kirkja átti enn langt í
land 45 árum eftir setningu lag-
WHH:
AlþfiFt Iftþ §1 skarjð §yo pm
fHHHHðÍ Iðdð fig bjftðHFþfilgÍdftniHF^
inn ¥§F Ifite vígðuF í OfelftbfiF lÖ8þ
§ HFllð SF: f?ajlgr?ins: Vnr þaft pþþj
PIhIhf .ióþunnessou rúftþerrá §gm
Sftgði Ó sfDHm lím§i „AlftfiFl þfiFÍF:fí
Pg AlþfiFl þfiFði 4 síhhhi líma §ð
gwgfi áf þfiÍlHHI þftg lil liðs ¥ið
þfissa ipngi HmdfiildH þiFþjHþygg-
ingH ftg filHi slóð á §ð þwn fftngi
aðfinnsjur og gagnrýni fyrir þennan
opjnbera stuðning, sem hann bejttj
sér fyrir-
Þessa er vert að minnast pft og
þessum drengskap Alberts mega
vjpjr og velgjörðarmenn llallgríms-
kirkju ekki gleyma og í kirkjunni
yerður háns ininnst í framtíðjnni
með þökk og virðingu. Og í þeim
rúmgóða helgidómi verður hann nú
kvaddur. Berlega hefur nú komið í
ljós að þörf var fyrir hina stóru
kirkju á Skólavörðuhæð. Þeim fjölg-
ar stöðugt, sem þangað sækja að
staðaldri uppbyggingu og gleði fyr-
ir sál og anda í guðsþjónustunni
og tónlistinni m.m.
Ég sendi aðstandendum Alberts
öllum einlægar samúðarkveðjur og
þér, Brynhildur, bið ég sérstaklega
blessunar með orðum Ritningarinn-
ar: „Drottinn blessi þig og varðveiti
þig. Drottinn láti sína ásjónu lýsa
yfir þig og sé þér náðugur" nú í
eldraun reynslutíma.
Hermann Þorsteinsson.
Nú er fallinn í valinn minn góði
vinur, Albert Guðmundsson, fyrr-
verandi sendiherra og ráðherra.
Ég átti því láni að fagna að kynn-
ast Albert, skömmu eftir að þann
kom alkominn heim frá Frakklandi.
Kunningsskapur okkar byrjaði á
því, að við fórum að borða við sama
borð ásamt fleirum á Hótel Borg á
laugardögum. Síðan stækkaði borð-
ið smátt og smátt og varð að lokum
að stóru hringborði og borðuðum
við saman kunningjar hans alla
daga vikunnar, enda var þar mikið
og margt rætt þau 20 til 30 ár, sem
þessi þópur hélt sammi: SfMII fig
smátt þreyttisl þnnningsskapitr
fikkar j einlmga yjnállH, SfiiH fiFÍÍII
fiF Hð HlfikýFH, þ¥Í að ¥in filHS fig
þann fiignnsl maður ekki nfinw fiinn
sinni 4 wvinni:
Ajþfirt ¥§f slftFþFolinn nwðHF pg
ffttt yar þonnm ftmftgHlfigl: Hann
¥§f nlllaf lilþúinn §ð þjftlpn öðFHm,
slftFHm sem §m4Hm: fíann ¥§f ein-
lægur vinur vina sinna og þeirra,
sem minna nmttu sín f þjóðfélaginu.
Það var ekki sjaldan, sem ég sá
hann standa upp frá borðum frá
hájfkláruðum rriat tij að þjálpa
þeim, sem leituðu til hans og þurftu
á aðstoð að lialda.
Albert var fyrst og fremst góður
maður, tryggur, einlægur og trúað-
ur á allt það góða í lífinu. Ég tel
mig lánsaman að hafa átt hann að
vin, því að ég er miklu ríkari maður
eftir og kannski færari um að
mæta örðugleikum lífsins eftir að
hafa kynnst honum.
Það er erfitt að kveðja vin eins
og þig, Albert minn. Ég er hræddur
um, að það verði tómlegt á Borg-
inni án þín. Kæri vinur, ég þakka
vináttuna og allar samverustund-
irnar um dagana. Blessuð sé minn-
ing þín og Guð blessi þig alla tíð.
Ég votta eiginkonu, börnum og
öðrum aðstandendum nu'na dýpstu
samúð. Megi Guð blessa ykkur öll
og gefa ykkur kraft til að standast
þennan mikla missj.
Eiríkur Helgason.
í dag er borinn til moldar Albert
Guðmundsson. Það kom mér í opna
skjöldu, þegar ég heyrði andlát Al-
berts, en við höfðum hist ekki löngu
áður og þá var hann eldhress og í
góðu formi. í stuttri grein er vart
hægt að gera grein fyrir glæsileg-
um ferli Alberts og þeim ótal trún-
aðarstörfum, sem hann gegndi á
æviferli sínum, enda verða margir
aðrir til þess. Hér verður aðeins
Qallað lítillega um manninn Albert.
Kynni okkar hófust í knattspyrnu-
þreyfmgunni, en síðan er langt um
jiðjð: Svp þágaðj |j|, að Ifiiðjr pkkar
lágH fianiHn npp If4 þvi °g með
fiþkF Ifttel gftð yinálla fram (ij
hinstii stundar.
AlþpFl ¥ar fiinMnliHF dFfingHF I
lifsþlwpi sfnn og þnft v§f fiinmill
það sem gPFfti þwn syo yinsmlw
mfiðaj fjftidnns: IftiF nft AlþfiFl þ§Hft
ftam BfiFg§F§flfiþþinn 4lli ftg
fiftiF §ð þynnnst þonnm mjög n4ið:
Þau kynni voru ejnstök og mér verð-
ur hugsað tij þeirra mörgu stunda,
sem við sátum saman og töjuðum
tveir einir um heima og geima. Sú
minning er sterk og blandin bæðj
gjeði og trega. Drengskapur Al-
berts Guðmundssonar var hið
sterka afl j fari hans og svo skrýt-
ið, sem það kann að hljórna, not-
færðu andstæðingar hans á stjórn-
málasviðinu sér það og báru hann
oft og tíðum röngum sökum. Þeir
kölluðu hann „fyrirgreiðslupólitík-
us“, þegar hann af sínum eðíislæga
drengskap var að reyna að hjálpa
þeim, sem minna máttu sín. Eftir
því sem mér virtist voru u.þ.b. 98%
þeirra, sem leituðu aðstoðar Al-
berts, fólk, sem var bjargarlaust í
hinu flókna kerfi nútímans og oft
dugði að leiðbeina þessu fólki til
að vel færi. Svo voru hin tilvikin,
sem ekki var hægt að leysa, og
einhveiju sinni sagði Albert við
mig: „Og svo eru það þeir sem aldrei
koma aftur,“ og átti þá við að
skömmu áður hafði einn af við-
mælendum hans gengið á vit feðra
sinna, „Fröken Neyð er ekkert lamb
að leika sér við.“
SJÁ NÆSTU SÍÐU
Raðgreiðslur • Póstsendum samdægurs.

Skódagar
20-60%
afsláttur af
gönguskíðaskóm, Telemarkskóm,
fjallaskíðaskóm, svigskíðaskóm,:,
vélsleðaskóm, plastskóm o.m.fl. »
12.-16. apríl
-3K/>WK fKAMUK
\ m —H—jj jjjjj -ii
^
...I-----------
• “ 1 ”
fc ‘ *