Morgunblaðið - 01.09.1994, Qupperneq 39

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR1. SEPTEMBER 1994 39
MINNINGAR
hljómburðartæki, Wichmann báta-
vélar o.fl.
Þegar árin liðu og synir hans
gengu til liðs við reksturinn og
margvíslegar tækninýjungar fóru
að koma fram á sjónarsviðið, jukust
umsvif og vöruval og í dag verslar
fyrirtækið m.a. með ýmsar hágæða-
vörur frá Þýskalandi, Japan og víð-
ar. Nýstárlegt framtak sem styður
og eykur álit á Einari Farestveit &
Co. er „Matreiðsluskóli Drafnar"
sem rekinn er í nánum tengslum
við verslunina. Traustleiki ásamt
áræði og vinnusemi hafa einkennt
þróun fyrirtækisins frá upphafi.
Einari var jafnframt annt um
heildarhagsmuni verslunarstéttar-
innar. Hann tók virkan þátt í starf-
semi Félags ísl. stórkaupmanna,
Verslunarráðs íslands og var meðal
stofnenda Tollvörugeymslunnar og
sat í stjórn hennar.
Æskustöðvarnar og þarfir Norð-
manna búsettra á íslandi voru hon-
um líka hugleiknar. Ræktaði Einari
þann garð af alúð. Hann sat í stjórn
Nordmannslaget í 11 ár og þar af
var hann formaður í 8 ár. Norskir
samlandar hans mátu þetta mikils
og 12. september 1958 útnefnir
Ólafur Noregskonungur hann ridd-
ara af fyrstu gráðu hinnar konung-
legu norsku Skt. Ólafs orðu.
Af þvi sem hér hefur Iítillega
verið getið um er ljóst að það var
góð sending sem kom hingað til
lands frá minnsta sjálfstæða sveit-
arfélagi Noregs á sínum tíma. Ungi
maðurinn átti eftir að leggja það
af mörkum með rösklega sextíu ára
búsetu hérlendis sem allir hans
mörgu afkomendur mega vera
stoltir af.
Við sendum Guðrúnu, börnum
hennar og öðrum aðstandendum,
okkar innilegustu samúðarkveðjur
um leið og þakkaðar eru allar góð-
ar og gengnar stundir.
Guð varðveiti ykkur öll.
Sigrún Sigurðardóttir,
Sigurður Magnússon
og synir.
Komin er kveðjustund, tími til að
þakka að lyktum vini mínum, Ein-
ari Farestveit, löng og góð kynni,
þessum sviphreina og gjörvilega
norska íslendingi.
Þegar við kynntumst á stríðsár-
unum miðjum og urðum samstarfs-
menn hjá firmanu G. Helgason &
Melsteð, var Einar nýkominn norðan
úr landi, þar sem hann hafði dvalið
hátt í áratug og m.a. náð sér 5 hún-
vetnskt kvonfang af beztu gerð,
Guðrúnu Sigurðardóttur, kaup-
mannsdóttur frá Hvammstanga.
Ungur hleypti Einar heimdrag-
anum á Hörðalandi, og eftir nám í
lýðháskóla og verzlunarskóla kom
hann hingað til lands og gerðist
driffjöður loðdýraræktar fyrir norð-
an og útflutningsverzlunar á því
sviði. Síðan réð Páll Melsteð hann
til sín þegar hann gerði skinnasölu
að viðfangsefni í fyrirtæki sínu. Þá
var Einar um þrítugt.
Þar var ég starfandi fyrir og fór
strax hið bezta á með okkur Ein-
ari, enda var hann einkar þægilegur
i viðmóti og ætíð hreinn og beinn.
Þótt vegir okkar skildu á starfsvett-
vangi eftir fá ár, slitnaði ekki vin-
áttuþráðurinn okkar á milli, enda
styrktist hann verulega fyrir til-
verknað Guðnýjar, konu minnar,
sem varð hægri hönd Einars, þegar
hann tók að mér að stýra skrifstofu
Pan American flugfélagsins, en sú
skrifstofa var um árabil undir hand-
arjaðri Páls Melsteðs. Og þegar Ein-
ar stofnaði eigið heildsölufírma fyrir
30 árum, leitaði hann stundum til
vinkonu sinnar, þegar sérstakar
annir kölluðu að við bréfaskriftir.
Eg minnist góðra stunda, sem við
hjónin áttum á heimili Einars og
Guðrúnar. Þar var gestrisni og hlýja
alisráðandi. Síðustu samfundir mínir
við þau hjón voru í desember síðast-
liðnum, þegar efnt var til veizlu á
áttræðisafmæli húsfreyjunnar. Kom
þá skýrt í ljós, hve miklum vinsæld-
um þau áttu að fagna. Tveimur og
hálfu ári fyrr hafði slíkt veizla verið
haldin á samskonar afmæli hús-
bóndans, skömmu áður en þau hjón-
in fluttu búferlum úr húsi sínu við
Laugarásveg og settust að í
Garðabæ. í því afmælisboði urðu
margir til að heiðra hann í ávarps-
orðum, þar sem fram kom, hve
mörgum nýtum málum hann hafði
lagt gott lið. Hann var t.d. formað-
ur Nordmannslaget í Reykjavík um
átta ára skeið og í stjórn félagsins
lengur. Hann bar alla tíð sterkar
taugar til ættjarðar sinnar en gerð-
ist engu að síður mætur íslending-
ur. Minning svo mikils drengskapar-
manns mun lengi vara.
Ég votta frú Guðrúnu, börnunum
fimm og öðru fjölskyldufólki inni-
lega samúð.
Baldur Pálmason.
Það er alltaf sárt þegar stundin
rennur upp og kveðja þarf þann, sem
manni er hlýtt tii og ber virðingu
fyrir. Oft er sagt að maður komi í
manns stað, en þeir sem þekktu
Einar Farestveit vita að enginn
kemur í hans stað. Einar var sér-
stakur.
Við kynntumst Einari sem inanni
með mikla reynslu og sem búinn
var að ganga í gegnum tímana
tvenna. Hann var „business“-maður
af lífi og sál. Einar hafði heiðarleik-
ann í hávegum. Handsal hans var
eins og undirskrift, hann stóð við
orð sín og skuldbindingar. Þetta var
það umhverfi, sem hann skapaði
fyrirtækinu, og óhætt er að segja
að það er afskaplega notalegt að
vinna í þannig andrúmslofti. Einar
gerði sér far um að setjast niður
og spjalla við okkur. Umræðurnar
snérust ekki bara um vinnuna, held-
ur oft um allt milli himins og jarð-
ar, um samgöngur fyrr og nú, um
fjölskyldumál, lífíð og tilveruna að
ógleymdri pólitíkinni, sem var
óþijótandi umræðuefni og skemmti-
legt. Þetta voru góðar stundir.
Einar bar aldurinn vel. Alltaf
mætti hann teinréttur í baki með
hattinn á höfðinu, og aðdáunarvert
var hvað hann var alltaf nýjunga-
gjarn og fylgdist vel með. Fyrir
nokkrum árum átti hann frumkvæð-
ið að þvi að athuga með innflutning
á „dansandi blómum" sem var þá
nýjung á markaðnum. Að vísu
reyndist verðið ekki nógu hagstætt
þannig að ekkert varð úr því ea
engu að síður var gaman að þessu.
Einar, það er söknuður í bijóstum
okkar að hafa þig ekki lengur hjá
okkur, þetta ákveðna en samt hlýja
viðmót. Þú hefur verið valinn til
æðri verkefna. Megi góður Guð
blessa þig, með þökk fyrir þann
tíma, sem við áttum með þér.
Guðrún, Gerda, Edda, Steinar,
Arthur og Hákon, megi Guð styrkja
ykkur og fjölskyldur ykkar. Við
sendum ykkur, svo og öðrum ætt-
ingjum og vinum okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Starfsfólk Einars Farestveit
& Co hf.
Nú, þegar komið er að leiðarlok-
um á vegferð Einars Farestveit í
þessari jarðvist, er við hæfi að þakka
fyrir þá samferð sem við hjá Vímu-
lausri æsku áttum með þessum
glæsilega heiðursmanni.
Einar var kominn nokkuð á átt-
ræðisaldur þegar foreldrasamtökin
gerðust leigjendur í húsnæði hans
í Borgartúni 28 og eignuðumst um
leið hauk í horni og vin i raun alla
tíð síðan. Fyrir allan þann stuðning
sem Einar sýndi samtökunum verð-
ur seint fullþakkað þó að aldrei
hafi verið um neitt þakklæti beðið.
Hann studdi samtökin með ráðum
og dáð. Lítið dæmi má taka, þegar
liann bað alla sem vildu gera honum
gott á áttræðisafmælinu sínu, að
láta Vímulausa æsku njóta þess.
Þá safnaðist stórfé sem rann til
samtakanna.
Ég sjálf vil þakka fyrir allar þær
skemmtilegu stundir sem ég átti
með Einari að ræða um menn og
málefni. Þá kynntist ég ekki aðeins
miklum fjölskyldumanni, sem vildi
veg sinnar eigin fjölskyldu sem
mestan og bestan, heldur ekki síður
hugsjónaríkum manni sem var fjöl-
skyldumaður í víðasta skilningi þess
orðs. Manni, sem vildi veg allra Ijöl-
skyldna sem mestan og bestan,
sönnum mannvini. Slíkum mönnum
er mannbætandi að kynnast.
Elísa Wium.
SPARISIÓÐUR
REYKJAVÍKUR OG NÁGRENNIS
-fyrir þig og þína

AUK / 8lA l<94-101