Morgunblaðið - 13.12.1994, Side 50

50 ÞRIÐJUDAGUR 13. DESEMBER 1994
MIIMNIIMGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær sonur minn og bróðir okkar,
ANDRI MARINÓSSON,
búsettur i' Kaupmannahöfn,
er lést þann 3. desember, verður jarðsunginn frá Fossvogskap-
ellu fimmtudaginn 15. desember kl. 15.00.
Monza Edvinsson,
og systkini hins látna.
t
Móðir okkar,
SIGURLAUG HELGADÓTTIR,
Bólstaðarhlíð 60,
lést laugardaginn 10. desember á hjúkrunarheimilinu Eir.
Innilegar þakkir til allra á Eir, sem sýndu henni umhyggju og alúð.
Auður Helgadóttir Winnan,
Elfn Frigg Helgadótir,
Lárus Helgason.
t
Elskuleg systir okkar og frænka,
ÞÓREY SIGURRÓS
ÞÓRARINSDÓTTIR,
Eiríksgötu 9,
lést á heimili sínu 12. þessa mánaöar.
Ásgeir Þórarinsson,
Kristín Þórarinsdóttir,
Jósefína Gísladóttir.
t
Móðir okkar,
JÓHANNA GÍSLADÓTTIR,
Hraunbæ 108,
Reykjavik,
andaðist á Höfn, Hornafirði, 9. desem-
ber sl.
Gerður og Iðunn Lúðvíksdætur.
t
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, mágur, afi
og langafi, *
GUÐMUNDUR MARÍUSSON
fyrrv. verkstjóri í Héðni,
Blönduhlíð 16,
lést í Borgarspítalanum 9. desember.
Vigdís Brynjólfsdóttir,
Brynjólfur Guðmundsson, Hjördfs Einarsdóttir,
Gíslína S. Kauffman, Róbert Kauffman,
Maria J. Guðmundsdóttir, Sigurður G. Sigurðsson,
Jón Brynjólfsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
HALLDÓRA VETURLIÐADÓTTIR,
dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
sem lést í Sjúkrahúsi Akraness 5. des-
ember, verður jarðsungin frá Akranes-
kirkju 15. desember kl. 11.00.
Sverrir Karvelsson,
Halldóra Karvelsdóttir, Brynjar (varsson,
Jónfna Karvelsdóttir, Edward Scott, •
Hafdfs Karvelsdóttir, Sigurður Vésteinsson,
Júlíana Karvelsdóttir, Hinrik Hinriksson,
Karvel L. Karvelsson, Hrefna Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
LEGSTEINAR
H6LLUHRRUNI 14, HRFNARFIRÐI, SÍMI 91-652707
EYGLÓ MARGRÉT
THORARENSEN
+ Eygló Margrét
Thorarensen
fæddist í Reykjavík
11. júní 1935. Hún
lést á heimili sínu í
Kópavogi 5. desem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Guðmundur Thorar-
ensen f. 1908, d.
1985, og Ástríður
Eyjólfsdóttir, f.
1907. Systkini Ey-
glóar eru Jón Ást-
ráður Thorarensen,
f. 1932, Guðrún Elín
Thorarensen, f.
1933, Karólína Thorarensen, f.
1940, og Ragnar G.D. Her-
mannsson, f. 1949.
Eygló giftist árið 1955 Jóni
H. Runólfssyni, löggiltum end-
urskoðanda. Þau slitu samvistir.
Börn þeirra eru 1) Runólfur
Þór, ráðgjafi, f.
1956. Kona hans er
Elísabet Bjarnadótt-
ir, f. 1962, og eiga
þau einn son,'
Bjarna, þau eru bú-
sett í Svíþjóð. 2)
Hilmar, leikari, f.
1964. Kona hans er
Sóley Elíasdóttir, f.
1967. Börn þeirra
eru Gígja, þriggja
ára og Eygló
tveggja ára. 3)
Guðný, þroskaþjálfi,
f. 1968. Seinni sam-
býlismaður Eyglóar
var Gunnar Ólafsson leigubíl-
sljóri. Eygló var við nám í Hús-
mæðraskólanum á Blönduósi
1954-55. Síðustu árin vann hún
hjá Námsgagnastofnun.
Útför Eyglóar fer fram frá
Fossvogskirlqu í dag.
ELSKULEG vinkona er kært kvödd
og Guði falin.
Þar sem kærleikurinn ríkir, kveð-
ur sorgin dyra. Hún dvelur í hjörtum
okkar, því við grátum það sem var
gleði okkar, ást og hamingja.
Nær fjörutíu ára vinátta gefur
tilefni til meir en stuttra skrifa.
Minningarnar streyma fram ein af
annarri. Fyrst kemur upp í hugann
mynd af ungu fallegu konunni með
sitt bjarta bros, léttu lund og dill-
andi hlátur, skapheit og tilfinninga-
rík. Hún giftist ung Jóni Runólfs-
syni endurskoðanda. Þeirra fyrsta
heimili var á Bollagötu 2 í húsi for-
eldra Jóns. Þau eignuðust þijú börn,
Runólf, Hilmar og Guðnýju. Eygló
og Jón skildu, en voru ávallt miklir
vinir, sem segir sína sögu. Tengda-
dætur sínar mat Eygló mikils. Tvær
litlar sonardætur og sonarsonur
voru hennar líf og yndi.
Á fyrstu búskaparárunum vorum
við vinkonumar heimavinnandi hús-
mæður. Ófá skiptin skunduðum við
um stræti og torg með börnin okk-
ar og sundferðirnar í Vesturbæjar-
laugina voru sérstaklega vinsælar.
Heimsóknirnar til Eyglóar og Jóns
voru tíðar og þar voru börnin okkar
ætíð velkomin.
Eygló var greind kona og hafði
gaman af rökræðum. Þó að mikið
væri pijónað og saumað var líka
rætt ekki hvað síst um bókmenntir
og listir, enda var eitt helsta áhuga-
mál Eyglóar lestur góðra bóka og
tíður gestur var hún í leikhúsum
borgarinnar. Þótt við værum ekki
alltaf sammála var litla „heimilis-
þingið“ okkar til fyrirmyndar, þar
var rætt í bróðemi um málefnin.
Kímnin var ekki langt undan og
mikið var hlegið, jafnt við eldhús-
borðið, í gamla góða saumaklúbbn-
um eða á mannamótum. Einnig
koma í hugánn ferðir okkar, ásamt
góðum vinahópi, ýmist í byggð eða
á öræfum.
Eygló vann alla tíð mjög mikið,
allt frá bernsku. Kornung, rétt 15
ára gömul, var hún svo lánsöm að
ráða sig til heimilisstarfa hjá hjón-
unum Guðnýju Eyjólfsdóttur og
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta.
Upplýsingar
í síma 22322
FLUGLEIDIR
Hóm lomEisiit
Kristjáni Þorvaldssyni kaupmanni
hér í borg. Þau hjónin reyndust
henni alla tíð mjög vel og sýndu
henni mikla vináttu. Var hún til
heimilis hjá þeim þar til hún gift-
ist. Talaði hún ávallt til þeirra hjóna
af ást og virðingu og fannst þau
og börn þeirra sem sín önnur fjöl-
skylda.
Eygló vann um árabil í mötuneyt-
inu á Kirkjusandi en seinustu árin
vann hún við afgreiðslu hjá Náms-
gagnastofnun og hafði oft á orði
hversu gott væri að vinna þar, enda
varð henni vel til vina á vinnustað.
Sambýlismaður og vinur Eyglóar
til margra ára var Gunnar Ólafsson
leigubílstjóri. Reyndist hann henni
afar vel og var hann henni við hlið
þar til yfir lauk ásamt börnum
hennar.
Erfíðleika lífsins stóð Eygló okk-
ar af sér með stakri prýði og var
alla tíð vakandi yfir velferð barna
sinna, fjölskyldu og vina.
Á kveðjustund drúpum við höfði
og þökkum af hjarta góða vináttu
og ógleymanlegar samverustundir.
Ástvinum Eyglóar vottum við inni-
legustu samúð.
Drottinn blessi minningu Eyglóar
Margrétar Thorarensen.
Halldóra Salóme Guðna-
dóttir, Unnur Jensdóttir.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa,
hörmunga’ og rauna fri,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf æska
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(H.P.)
Elskulegu Guðný, Hilmar, Sóley
og dætur, Runólfur Þór, Lísa og
sonur, kæri Gunnar, elsku mamma.
Systumar gleði og sorg koma og
fara í lífi okkar. Guð geymi ykkur
öll og gefi ykkur styrk.
Harmið ekki með tárum þó að ég sé
látinn
og hugsið ekki um dauðann með harmi og
ótta.
Ég er svo nærri
að hvert ykkar tár
snertir mig og kvelur,
en þegar þið hlæið
og syngið með glöðum hug,
lyftist sál mín upp
í inót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát
fyrir allt sem lífið gefur,
og ég, þótt látinn sé,
tek þátt í gleði ykkar yfir lífinu.
(Ók. höf.)
Þín systir, Karólína.
Það er alltaf jafn erfitt að sjá á
eftir vinum og sínum nánustu yfir
móðuna miklu, þrátt fyrir að dauð-
inn sé það eina, sem við eigum víst
í þessum heimi.
Eygló, fyrrverandi mágkona mín,
barðist baráttu hinnar sönnu hetju
í veikindum sínum. Það er með ólík-
indum það æðruleysi og kjarkur sem
hún sýndi. Ég spurði hana síðast
nokkrum dögum fyrir andlát hennar
hvernig hún hefði það, og þá svar-
aði hún á sama hátt og alltaf: Alveg
þokkalega.
Nú sit ég hér og lít yfir farinn
veg - tæp 40 ár - þar sem leiðir
okkar ýmist lágu sundur eða sam-
an, eins og gerist og gengur, og þar
sem hafa skipst á skin og skúrir.
Mér finnst sárt hversu ótímabær
dauði hennar er, því mér fannst svo
margt vera farið að ganga Eygló í
haginn og yfír svo mörgu að gleðj-
ast: góð atvinna, yndislegt heimili,
þar sem gott var að koma, börnin
uppkomin og búin að velja sér starf,
sem gefur þeim lífsfyllingu, dásam-
legar tengdadætur og ekki má
gleyma barnabörnunum, litlu ljós-
geislunum, sem nutu nærveru
ömmu sinnar alltof stuttan tíma.
Sorgin hefur dregið ský fyrir sólu.
Þrátt fyrir ótal innlagnir á sjúkra-
hús varð Eygló þeirrar gæfu aðnjót-
andi vera heima til hins síðasta.
Þetta hefði ekki verið mögulegt ef
ekki hefði komið til dygg aðstoð
Gunnars, fyrrverandi sambýlis-
manns hennar, og dóttur hennar;
Guðnýjar, en þær mæðgur bjuggu
saman á Grenigrundinni. Ég er full
aðdáunar á þeim dugnaði og elsku,
sem þau hafa sýnt. I gegnum sorg-
ina verðum við að eygja gleðina -
gleðjast yfir því að hafa átt samleið
um stund; gleðjast yfir því að Eygló
er laus við þjáningu og sjúkdóma
þess heims.
Viljum við Vatnar með þessum
fáu orðum þakka Eygló samfylgdina
og gleðina, sem hún hefur veitt inn
í líf okkar.
Vertu kært kvödd, kæra mág-
kona. „
Bryiqa.
Vonlaust getur það verið,
þótt vöm þín sé djörf og traust.
En afrek í ósigram lífsins
er aldrei tilgangslaust.
(Guðmundur I. Kristjánsson)
Eygló frænka er dáin eftir harða
baráttu við erfiðan sjúkdóm. Ég
hugga mig við það að núna líður
henni vel og hún þjáist ekki. Ég
veit að öll höfum við okkar tilgang
í lífínu og það er ekki okkar að
velja tímann sem við dveljum hér á
jörðu. En ég veit að hún hefði viljað
vera miklu lengur með fjölskyldunni
sinni. Það er sárt að hugsa til þess
að geta ekki komið við hjá Eygló
frænku á aðfangadag eins og venj-
an hefur verið.
Missirinn er mikill og sorgin einn-
ig, en ég sé frænku mína fyrir mér
og segja mér að hætta öllu volæði,
því það var henni ekki að skapi.
Minningin um góða frænku sem
hefur háð hetjulega baráttu lifir.
Elsku Guðný mín, þú hefur misst
góða vinkonu og móður sem þú
hefur staðið við hliðina á eins og
klettur í veikindum hennar, það er
misjafnt sem á okkur mennina er
lagt. Elsku amma mín, sorg þín er
mikil. Kæru Guðný, Hilmar og Run-
ólfur, ég votta ykkur öllum aðstand-
endum samúð mína.
Eva Arna Ragnarsdóttir.
Yndisleg æska með Eygló var
það sem hvert barn hefði óskað sér
en mér og bróður mínum hlotnaðist.
Ekki einasta passaði hún mig
þegar foreldrar mínir voru erlendis,
og var ég þá prinsessan fallega,
heldur gerði hún æskuminningar
tengdar sér og börnunum ljúfar og
sérstakar.
í bílnum hafði hún öll völd. Brosti
út í annað og skipaði öllum að setj-
ast „bak í bak“. Enda var setningin
nefnd svo, að haná ætti Eygló.
Þessar minningar og aðrar þjóta
um hugann um þessa yndislegu og
hressu og hreint frábærlega vilja-
sterku konu sem mun alltaf eiga
hlut í mínu hjarta og verðugan sess
í minningabankanum.