Morgunblaðið - 28.12.1995, Page 52

52 FIMMTUDAGUR 28. DESEMBER 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ADAM JÓHANIMSSON,
Áiftamýri 18,
lést á heimiii sínu á jóladag.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigurlína Björnsdóttir.
t
Faðir okkar,
HANNES GAMALÍELSSON,
Barónsstfg 41,
andaðist á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund á jóladag.
Jón Þór Hannesson,
Sólveig Hannesdóttir.
t
Móðir okkar og stjúpmóðir,
INGIBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, 26. desember.
Sævar Örn Jónsson,
Margrét Jónsdóttir,
Þuríður Jónsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn,
ÓLAFUR ÁSGEIRSSON
frá Höfðahólum,
Fannborg 8,
lést í Vífilsstaðaspítala 27. desember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ásta Strandberg.
t Bróðir okkar,
ÁRSÆLL ELÍASSON, dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
lóst að morgni 26. desember. Jarðarförin auglýst síðar. Systkinin.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR BERGMANN,
er látin.
Jarðarförin verður gerð frá Áskirkju föstudaginn 29. desember
kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er vinsamlegast bent á Hjálpar-
stofnun kirkjunnar.
Steinunn H. Yngvadóttir, Hörður Einarsson,
Óttar Yngvason, Birna Daníelsdóttir,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
t
Elskulegur bróðir okkar og frændi,
ÞÓRHALLUR SVEINSSON
frá Borgarfirði eystra,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri mánudaginn 25. desem-
ber.
Jarðarför auglýst síðar.
Systur
og systkinabörn hins látna.
t
Sambýliskona mín,
FJÓLA GUÐBJÖRNSDÓTTIR,
frá Máskeldu,
Dalasýslu,
síðast til heimilis að,
Öldugranda 3,
Reykjavfk,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykja-
vík föstudaginn 29. desember kl. 13.30
Fyrir hönd aðstandenda,
Magnús Björgvin Jónsson.
GUÐRÚN ÓLAFSDÓTTIR
ÓLISVAVAR HALLGRÍMSSON
+ Guðrún Ólafsdótt-
ir fæddist að
Strönd í Vestmanna-
eyjum 27. október
1906. Hún lést í Land-
spítalanum 19. desem-
ber sl. Guðrún var
dóttir hjónanna Guð-
rúnar Bjamadóttur,
f. 1879, d. 1954, og
Ólafs Diðriks Sigurðs-
sonar, f. 1881, d. 1944,
sem bjuggu að
Strönd. Þau eignuðust
10 böm. Þau hétu:
Sigurður Gunnar,
Bjami-Júlíus, Guðrún,
Einar og Ingibjörg (tvíburar),
Guðrún Lilja, Ingibjörg Gyða,
Jómnn Ella og Guðný Unnur
(tvíburar), Erla Unnur. Guðrún
var tvígift. Fyrri maður hennar
var Láms Guðnason, f. 16.7.
1895, d. 30.10 1940. Þau eignuð-
ust tvö böm Ólaf Sigurð, f.
22.12. 1930, og Gerði Huldu, f.
TÍMINN líður og mannlífið breyt-
ist. Nú eru amma og afí bæði horf-
in sjónum okkar. Þó hún amma
væri orðin 89 ára gömul og líkam-
inn farinn að gefa sig hafði seiglan
í ömmu alltaf verið mun meiri en
menn bjuggust við. Það hvarflaði
því ekki að mér þegar ég heim-
sótti hana skömmu áður en hún
veiktist að við fengjum ekki að
halda upp á níræðisafmæli hennar
á næsta ári. En skjótt skipast veð-
ur í lofti. Þegar ég hélt í hönd
ömmu á sjúkrabeðinu var hönd
hennar bæði falleg mjúk, hlý. Hönd
hennar á þeirri stundu lýsir í raun
vel persónuleika ömmu. Hún var
mild og hlý kona og allir voru vel-
komnir í hennar hús. Öllum varð
að veita og gefa eitthvað sem til
hennar litu. Einn mikilverðasti eig-
inleiki í fari ömmu var þó að mínu
mati umburðarlyndi hennar og
æðruleysi. Ég heyrði hana aldrei
hallmæla neinum eða dæma aðra
fyrir að velja óhefðbundnar leiðir
í lífinu. Hrósi var dreift á báða
bóga og hið góða í fari okkar dreg-
ið fram. Amma var frá Vestmanna-
eyjum og var alltaf mikill Vestman-
neyingur í sér. Myndir voru á
veggjunum og margir Eyjamenn
sóttu þau heim. Þannig finnst okk-
ur afkomendum hennar alltaf að
við eigum heilmikið í Vestmanna-
eyjum þó fæst okkar hafi dvalið
þar að einhveiju marki.
Þrátt fyrir æðruleysi sitt var ekki
svo að amma hefði gengið breiðan
og auðfarinn veg í lífinu. Var hún,
elsta systirin í tíu systkina hópi,
búin að sjá á bak öllum systkinum
sínum, mörgum fyrir aldur fram.
Einnig sá amma á bak tveimur eig-
inmönnum. Fyrri maður ömmu,
Lárus Guðnason, drukknaði með
skipinu Braga árið 1940, þá frá
konu og tveimur ungum bömum.
Amma hefur ætíð borið hring Lár-
usar á hönd sér. Síðar þegar amma
giftist Óla Hallgrímssyni tengdi hún
giftingarhringana saman með
gullsnúru. Þetta sýnir bæði trygg-
lyndi og ástúð ömmu til Lárusar
sem og virðingu og væntumþykju
Óla afa í garð ömmu og bama henn-
ar. Ekki var hægt að hugsa sér
betri afa en Óla afa. Afi var blíður
og brosmildur og gaman var að
tala við hann um stjórnmálin, lífið
og tilveruna þegar við krakkamir
fórum að vaxa úr grasi og mynda
okkur skoðanir á tilverunni. Afí var
sérstaklega víðsýnn maður.
Myndrænn hluti af bemskuminn-
ingunni um afa er að hann tók í
nefið og fylgdu því miklar tilfæring-
ar. Einu sinni notaði afi langan tíma
í að kenna mér að brjóta saman
vasaklútinn til að pússa nefið eftir
tóbaksinntökuna. Þar til þurfti
lagni. Stutt var oft í góðlátlega
stríðni hjá afa. Hann hafði t.d. mjög
gaman af því að bjóða Trítli hundin-
um okkar í nefið. En sá stutti sýndi
því yfirleitt mikla fyrirlitningu,
10.2. 1933. Seinni maður Guð-
rúnar var Óli Svavar Hallgríms-
son, f. 30.5. 1912, d. 6.5. 1987.
Ólafur Sigurður Lárusson giftist
Sigríði Grímsdóttur þau eignuð-
ust þijú börn, Guðrúnu, Óla Svav-
ar og Hafþór. Þau skildu. Gerður
Hulda Lárusdóttir er gift Stefáni
Jónassyni. Hulda á Lárus Óla
fussaði og hnussaði, og setti lopp-
una yfír trýnið. Vom tilfæringamar
álíka miklar hjá þeim félögunum.
Amma og afí vom einstök hjón
sem gott var að sækja heim og til-
búin að veita öllum þeim er á stuðn-
ingi þurftu að halda aðstoð sína.
Við Stefán Hrafn þökkum þeim
með hlýhug fyrir samverustundim-
ar í lífinu.
Ástarkveðjur,
Gerður Stefánsdóttir og
Stefán Hrafn Sigfússon.
Elsku Gunna, eða öllu heldur
amma og langamma, því það ertu
alltaf í hjarta okkar. Þó það sé sárt
að sjá á eftir þér og allri þeirri hlýju
sem þú gafst okkur, þá vitum við
að þú ert í höndum Guðs og hjá
þeim sem þú annt. Við sem eftir
emm hér á jörðu söknum þín sárt
en eigum í okkar huga sælar minn-
ingar sem hlýja okkur að hjartarót-
um. Það var alltaf gott að koma
til þín, þú varst ávallt glöð og sinnt-
ir gestum vel. Faðmur þinn var allt-
af opinn og þú sýndir öllum áhuga,
sem í kringum þig vom.
Gunnar saknar þeirra tíma er
hann var lítill drengur á leið til þín
í jólaboð. Þá kom öll fjölskyldan
saman, allt var svo jólalegt og þú
varst með okkur. Eða þegar hann
fór í bíltúr með foreldrum sínum
til að heimsækja þig að Strönd við
Meðalfellsvatn. Þar tókstu svo vel
á móti honum með útréttan faðminn
og bros á vör.
Elsku Gunna. Við þökkum fyrir
allt sem þú varst. Fyrir hjartahlýju
þína og gjafmildi. í herbergi dóttur
okkar, Alexöndm, em fallegu hlut-
imir sem þú gafst henni og munu
þeir verða varðveittir um ókomin
ár. Við þökkum fyrir þær stundir
sem við fengum notið með þér og
biðjum guð almáttugan um að varð-
veita þig og gefa þér frið.
Við vottum bömum þínum og
öðmm aðstandendum okkar dýpstu
samúð.
Gunnar Hólm, Erna
og Alexandra Ólöf.
Nú er hún Gunna frænka dáin.
Það er svo skrýtið, að þó að dauð-
inn sé eðlilegur hluti tilverunnar,
þá kemur hann okkur alltaf í opna
skjöldu. Fólk sem við höfum þekkt
alla okkar ævi er skyndilega horfíð
á braut og eftir lifír minningin ein.
Gunna frænka var systir Jómnn-
ar Ellu, ömmu okkar, sem lést löngu
fyrir okkar tíð. Það má segja að
Gunna hafí komið í hennar stað og
verið okkur sem amma.
Á þessari stundu er okkur sökn-
uður og þakklæti efst í huga. Þakk-
læti fyrir að hafa kynnst þessari
yndislega hlýju og gjöfulu konu sem
sýndi okkur svo mikla umhyggju
og ástúð.
Gunna frænka var alltaf að
Þorvaldsson frá fyrra þjóna-
bandi og þau Stefán dæturnar
Guðrúnu og Gerði. Langömmu-
bömin em ellefu.
Óli Svavar Hallgrímsson var
fæddur að Skálanesi, Seyðis-
firði, 30. maí 1912. Hann lést
6. maí 1987. Foreldrar hans
vom Hallgrímur Ólason, f. 1989
d. 1965, og María Guðmunds-
dóttir, f. 1891, d. 1969. Óli Svav-
ar var elstur 10 systkina en þau
heita Valgerður, Steinunn,
Margrét , Guðmundur, Hulda,
Grímur.Hólmsteinn, Sigffríð og
Helga. Óli Svavar giftist Guð-
rúnu Ólafsdóttur 1. ágúst áríð
1942 og gekk börnum hennar,
Gerði Huldu og Ólafi Sigurði,
í föðurstað. Óli Svavar starfaði
lengst af sem kaupmaður og
rak Bústaðabúðina í Reykjavík.
Utför Guðrúnar fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í dag
og hefst athöfnin klukkan
13.30.
gauka einhverju að okkur og þegar
við komum í heimsókn var hún
ekki ánægð nema við tækjum
hraustlega til matar okkar og allra
best var ef við færum heim með
eitthvað góðgæti.
Gunna frænka hafði góða návist,
hún var alltaf í góðu skapi og hlát-
urmild. Gunnu fannst gaman að
vera vel til höfð í fallegum kjól og
vel greidd. En umfram allt minn-
umst við hennar sem kærleiksríkr-
ar, gefandi konu.
Elsku Gunna, hvíl þú í friði.
Jesús, af hjarta þakka ég þér,
þú, Jesús, varst í dag með mér,
gef þú mér, Jesús, glatt og rótt,
góða og sæla værðamótt.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfí Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Jórunn Ella, Ólafur
Diðrik og íris Guðrún.
Elskuleg móðursystir mín, Guð-
rún Ólafsdóttir frá Strönd í Vest-
mannaeyjum, er látin eftir langa
og gifturíka ævi. Hún var sú síð-
asta af systkinunum tíu frá Strönd,
sem kvaddi þennan heim.
Gunna frænka, eins og ég ætíð
nefndi hana, var mér ekki aðeins
frænka, heldur var hún í huga mér
móðirin sem ég gat alltaf leitað til
og alltaf var til staðar. Nýfædda
tók hún mig upp arma sína og ann-
aðist mig í nokkra mánuði, þar sem
móðir mín var berklaveik og gat
ekki séð um mig. Síðan ólst ég upp
í nokkur ár hjá foreldrum hennar,
afa mínum og ömmu á Strönd. Upp
frá því var Gunna sú sem ég leitaði
alltaf til þegar eitthvað amaði að,
og ráðin hennar reyndust mér ávallt
góð.
Gunna var yndisleg kona sem
öllum vildi vel. Hún var einstaklega
gestrisin og gjafmild. Enginn fékk
að fara svangur frá henni, miklu
fremur of saddur. Hún var bömum
mínum og barnabömum afskaplega
góð og þau litu alltaf á hana sem
ömmu sína. Mörgum fallegum hlut-
um, svo sem vettlingum og sokkum,
stakk hún að þeim. Hún var lifandi
dæmi þeirra sem þykir sælla að
gefa en þiggja.
Elsku Gunna mín. Ég kveð þig
með söknuði og þakka þér alla þá
ástúð og umhyggju sem þú ætíð
sýndir mér. Börnum þínum og öðr-
um aðstandendum votta ég samúð
mína.
Blessuð sé minning þín.
Þú Guð míns lífs, ég loka augum mínum
í líknarmildum fóður-örmum þínum.
Og hvíli sætt, þótt hverfi sólin bjarta
ég halla mér að þínu fóðurhjarta.
(Matth. Jochumsson.)
Þín Lóa.