Morgunblaðið - 17.04.1996, Síða 31

MORGUNBLAÐIÐ
ELÍNINGA
KARLSDÓTTIR
+ Elín Inga Karls-
dóttir var fædd
í Reykjavík 28.
desember 1928.
Hún lést í Iteykjavík
6. apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ragnhildur
Þórarinsdóttir, f.
Vík í Mýrdal 2. des-
ember 1904 og Karl
A. Jónasson, f.
Reykjavík 27. nóv.
1900. Foreldrar
Ragnhildar voru
hjónin Elín Jóns-
dóttir f. á Gríms-
stöðum í Landeyjum og maður
hennar Þórarinn Árnason bóndi
á Norður-Fossi, fæddur á Heiði
í Mýrdal. Foreldrar Ragnhildar
fluttust til Vestmannaeyja árið
1908 og settust að á Eystri-
Oddsstöðum. Þar ólst Ragnhild-
ur upp í stórum systkinahópi
uns hún fluttist til Reykjavíkur
ung stúlka og kynntist manni
sínum Karli A. Jónassyni prent-
ara. Þau giftust 17. ágúst 1928.
Karl lést í Reykjavík 31. desem-
ber 1961. Foreldrar hans voru
Sigríður Helga Auðunsdóttir og
Jónas Jónsson frá Sporðhúsum
í Víðidal, sjómaður í Reykjavík.
Hann drukknaði árið 1907.
Elín giftist 2. desember 1954
Ólafi Hauki Ólafssyni prentara.
Ólafur Haukur fæddist í Reykja-
vík 27. apríl 1928. Foreldrar
hans voru Kristín Benedikts-
dóttir, f. 22. apríl 1901, og mað-
ur hennar Ólafur
Agúst Hjartarson,
verslunarmaður í
Reylqavík, f. 10. ág-
úst 1898. Börn Elín-
ar og Ólafs eru 1)
Ragnhildur, f. í
Reykjavík 27. febr-
úar 1958. Maður
hennar er __ Guð-
mundur Ólafur
Heiðarsson vélvirki,
f. 31. ágúst 1956.
Foreldrar hans eru
Guðríður Magndís
Guðmundsdóttir og
maður hennar Heið-
ar Bergmann Marteinsson vél-
virki. Börn Ragnhildar og Guð-
mundar eru Asgeir Ingi, f. 2.
12. 1979; Guðríður Magndís, f.
29. 6. 1982; og Elín Inga, f. 8.
11. 1988. 2) Heiga Sigríður,
fædd í Reykjavik 5. apríl 1960.
Maður hennar er Guðmundur
Krislján Asgeirsson, f. 2. júní
1958, húsgagnasmiður. Foreldr-
ar hans: María Sigmundsdóttir
og maður hennar Asgeir Guð-
mundsson húsgagnasmíðameist-
ari. Börn Helgu Sigríðar og
Guðmundar eru Asgeir Haukur,
f. 25.11.1983; og Kristín Helga,
f. 13. 9. 1989. 3) Karl Ágúst,
fæddur í Reykjavík 6. ágúst
1966. Ógiftur í foreldrahúsum,
starfsmaður í Þjóðarbókhlöð-
unni.
Útför Elínar Ingu fer fram
frá Fossvogskapellu í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Æskuheimili Elínar var á
Brekkustíg 3 a. Þar ólst hún upp
við mikið ástríki foreldra sinna.
Heimilið á Brekkustíg var mikið
fyrirmyndarheimili. Þar áttu ætt-
ingjar og vinir alla tíð öruggt skjól,
hvort sem var í skemmri eða lengri
tíma. Ungur lærði Karl A. Jónas-
son, faðir Elínar, prentiðn hjá ísa-
foldarprentsmiðu. Allan starfsaldur
sinn var hann prentari við Morgun-
blaðið.
í þessu ágæta umhverfi ólst Elín
upp. Hún gekk í Ingimarsskólann
og lauk þaðan góðu prófi. Hugur
hennar stóð til tónlistar. Ung hóf
hún nám í Tónlistarskólanum í
Reykjavík. Þar stundaði hún m.a.
nám í píanóleik og tónfræði. Þó að
lífsstarf Elínar yrði ekki á tónlistar-
sviðinu þá eru þeir fáir sem þekkja
tónlist jafnvel og hún gerði. Hún
hafði fágaðan tónlistarsmekk og
naut þess að hlusta á góða tónlist.
Um tíma vann hún hjá meistara
Jóni Leifs á skrifstofu STEFS og
ASDIS GUÐRUN
MAGNÚSDÓTTIR
+ Ásdís Guðrún
Magnúsdóttir
eða Día eins og
margir þekktu hana
fæddist í Hergilsey
á Breiðafirði 6. febr-
úar 1940. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reylg'a-
víkur aðfaranótt 11.
april. Ásdís var
yngst sex systkina,
dóttir Magnúsar
Einarssonar, f. 2.7.
1905, og Bentínu
Kristínar Jónsdótt-
ur, f. 30.10. 1900,
sem bæði eru látin.
Systkin hinnar látnu eru Elísa-
bet, f. 1925, Sigríður, f. 1927,
Óskar; f. 1933, Hafliði og Guð-
laug Asta, f. 1935. Ásdís lætur
eftir sig einn son, Smára Bent
Jóhannsson, f. 15.7. 1958, eigin-
konu hans Huldu Gisladóttur, f.
2.1. 1964 og tvö bamaböm, þau
Ásdísi Guðrúnu og Gísla Snæ.
Ásdís lauk barna-
skólanámi og vann
við fiskvinnslustörf
hjá Rækjuvinnsl-
unni á Bildudal til
24 ára aldurs er hún
fór til Reykjavíkur
og hóf störf hjá
Sælgætisgerðinni
Víkingi og vann þar
í mörg ár. Þegar
Sælgætisgerðinni
var lokað réð hún
sig sem þernu á
millilandaskipum
Eimskips hf. Eftir
að hafa siglt um
heimsins höf í stórsjó og logni
hóf hún störf í landi hjá SIS í
Holtagörðum við lagerstörf.
Þaðan fór hún til starfa hjá
Kjötumboðinu Goða og starfaði
þar til æviloka.
Útför Ásdísar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Næm, skynsöm, Ijúf í lyndi
lífs meðan varstu hér,
eftirlæti og yndi
ætíð hafði ég af þér,
í minni muntu mér,
því mun ég þig með tárum
þreyja af huga sárum,
heim til þess héðan -fer.
(Hallgr. Pét.)
Falleg stjama hefur bæst á him-
ininn því nú er kallið komið og þú
farin á vit ævintýra á stað sem þú
þráðir orðið svo mjög að komast á.
Staðurinn þar sem allt er fullkomið
og allir þínir draumar munu rætast.
Staðurinn þar sem eilíf birta ríkir
og gleðin er ótæmandi, engin þján-
ing, engin sorg og engin veikindi.
í hjörtum okkar er tóm. Tóm sem
MINNINGAR
síðan á skrifstofu Mjólkursamsöl-
unnar. Þau hjón Elín og Ólafur voru
samhent um að búa börnum sínum
gott heimili, enda bæði sprottin úr
slíku umverfi. Meðan börn þeirra
hjóna voru ung var hún heimavinn-
andi. Hún var mikil og góð móðir
og eiginkona. Blíðlynd og ljúf í
skapi. Jafnlyndi hennar var við-
brugðið. Aldrei hallaði hún réttu
máli. Hún hóf svo aftur störf hjá
Mjólkursamsölunni eftir að börnin
voru upp komin og sjálfbjarga. Þar
vann hún þar til um mitt sl. ár.
Elín var mikil málamanneskja.
Hún hafði gott vald á íslensku,
ensku, frönsku og dönsku, hvort
sem var að tala eða skrifa. Hún las
allar bækur sem hún komst yfir um
tónlist og tónlistarmenn, auk ann-
ars. Það var einhvern tíma að hún
var að lesa um Mozart. Nú brá svo
við að henni barst í hendur áhuga-
verð bók um Mozart en gallinn var
að sú stóra bók var á þýsku. Þýsku
hafði Elín ekki lært en það aftraði
henni ekki. Hún varð sér úti um
þýsk-íslenska orðabók ásamt þýskri
málfræði, jafnframt las hún alla
þessa stóru þykku bók í tveim bind-
um frá upphafi til enda og bætti
þar með þýsku. við málakunnáttu
sína. Hljómplötur og nótur átti hún
margar.
Þegar um hægðist fór Elín að
sinna hugðarefnum sínum. Elín
ferðaðist með Ólafi eiginmanni sín-
um og Karli syni þeirra, ekki til
sólarstranda, heldur til menningar-
borga Evrópu, Vín, Salsburg, Lux-
emburg, Ámsterdam og Kaup-
mannahafnar á vit tónlistar. Eins
ferðuðust þau um Bandaríkin til
vina sinna sem þar búa, allt til
Memphis á heimaslóð Elvis Presleys
sem var í uppáhaldi hjá Elínu.
Það var mikil gæfa fyrir undirrit-
aðan að hafa þekkt Elínu og fjöl-
skyldu hennar allt frá fyrstu tíð.
Þar bar aldrei skugga á. Fátt er
betra en góðar minningar. Við Elín
vorum systkinabörn og góðir vinir.
En nú eru þáttaskil, jarðvist Elín-
ar er lokið. En eftir er minningin
um góða konu, móður og lífsföru-
naut. Þungur harmur og söknuður
fyrir fjölskyldu hennar og ættingja.
Ekki síst fyrir aldraða móður henn-
ar, Ragnhildi, sem nú má sjá á eft-
ir Elínu einkadóttur sinni yfir á
æðra tilverustig.
Blessuð sé minning hennar.
Steinar Júlíusson
og fjölskylda.
einungis verður fyllt upp í með fal-
legum minningum um þig sem varst
okkur svo góð.
Hetjan okkar sem barðist við
þennan hræðilega sjúkdóm í mörg
ár. Kvartaðir aldrei og barst þig vel
þrátt fyrir allan sársaukann og tárin
sem vættu koddann.
Día var gamansöm, léttlynd og
góð kona, hörkudugleg og samvisku-
söm fram úr hófi og einstaklega
snyrtileg. Ásdís unni blómum, dýr-
um og .fögru landslagi íslands.
Ferðalög voru henni kær og fýsti
hana að vita sögu staðanna er hún
kom á og naut hvers kyns fróðleiks.
Hún háði hetjulega baráttu við
krabbamein í átta ár. Reis á fætur
eftir hvern uppskurðinn á fætur
öðrum og lét ekki bugast. Mætti
samviskusamlega til vinnu og bar
sig með reisn. Hún var frá bams-
aldri til dánardægurs í miklu uppá-
haldi hjá systkinum sínum, vanda-
mönnum og vinum.
Ég er þér þakklát fyrir að hafa
leyft mér að hjálpa þér á þann veika
hátt sem ég gat, elsku Día mín. Ég
þakka líka Guði fyrir hvert það ár
sem við gátum átt saman og þær
stundir sem þú gafst Adam.
Þú varst hluti af litlu fjölskyld-
unni okkar og stór þáttur í okkar
daglega lífi, hluti af jólum, páskum
og öðrum stundum sem við fundum
til að eiga saman. Ég veit í hjarta
mínu að þú munt dvelja hjá okkur
í anda á þessum stundum og fylgj-
ast með undirbúningi hátíðanna,
laufabrauði, föndri og öðru sem við
tvær tókum okkur svo oft fyrir hend-
ur í sameiningu. Það verður skrýtið
að geta ekki lengur deilt með þér
nýjum hugmyndum að föndri sem
þér þótti svo skemmtilegt, en þetta
áttu allt eftir að framkvæma í
MIÐVIKUDAGUR 17. APRÍL 1996 31
Enn einu sinni er höggvið skarð í
hópinn okkar. Nú þegar elskuleg vin-
kona okkar, Elín Inga Karlsdóttir,
er fallin í valinn. Það er óhjákvæmi-
legt að á þessari stundu rifjast upp
margar minningar, því árin eru orðin
æði mörg frá því við kynntumst fyrst.
Fyrir 50 árum vorum við átta stelp-
ur að hefja nám við Tónlistarskólann
í Reykjavík, sumar þekktust lítið,
aðrar ekkert, en fljótlega tókst með
okkur vinátta, sem ekki hefur fallið
á skuggi síðan.
Við stofnuðum tónlistarklúbb,
hlustuðum á músík, ræddum um tón-
list og vorum mikið saman, bæði í
skólanum og tómstundum. Smám
samán þróuðust þessar samveru-
stundir í að verða saumaklúbbur og
fleiri bættust í hópinn.
Ekki er hægt að skilja við þessi
tímamót án þess, að minnast Rönku
og Kalla, foreldra Ellu, og hvað
Ranka tók okkur alltaf opnum örm-
um, þegar við komum á Brekkustíg-
inn til þess að heimsækja Ellu.
Snemma varð okkur ljóst, að Ella
var skarpgreind, vel lesin og minnug
með afbrigðum. Það var því oft, þeg-
ar við þurftum að vita um og rifja
upp ýmislegt, að Ella var spurð, og
það brást ekki, svarið kom og ekki
þurftum við að efast um, að rétt
væri farið með.
Árin líða, nokkrar okkar fóru sam-
an með Gullfossi til Kaupmannahafn-
ar í ógleymanlega ferð, þar sem Ella
riljaði upp með okkur söguna, sem
er í hveiju stræti, torgum, hölium
og köstulum. Eins standa þær hátt
í minningaflórunni samverustundirn-
ar sem við áttum í sumarbústaðnum
í Grímsnesinu, þegar við dvöldum þar
saman yfir helgi og skemmtum okkur
eins og okkur einum er lagið.
Eins og oft vill verða í amstri dags-
ins komu tímar, að við hittumst ekki
reglulega, en það brást ekki að þegar
hringt var í Ellu var það ávallt eins
og við hefðum verið að rabba saman
í gær.
Það er okkur vinkonum hennar
nú, á þessum erfiða tíma, gott að
eiga góðar minningar um þær mörgu
samverustundir, sem við höfum átt
nú í vetur. Þegar við höfum hist og
rætt saman um lífshlaup okkar, gleði,
sorgir, bömin, barnabörnin og yfir-
leitt allt milli himins og jarðar.
Þótt veikindi Ellu settu henni
hömlur, þá lét hún okkur aldrei verða
þess varar.
Það er mannbætandi, að hafa átt
samleið, með jafntryggri og heiðar-
legri vinkonu, sem við kveðjum nú
með söknuði.
Ranka mín, mikill er missir þinn,
þegar þú nú í hárri elli sérð á bak
einkabami þínu.
Óli minn, Ranka, Ragga, Helga,
Kalli, tengdasynir og bamaböm, við
biðjum góðan Guð að styrkja ykkur
í ykkar miklu sorg.
Sofðu, ljúfa, sól til viðar hnígur,
svefn og draumar friða hjartans þrá.
Meðan húmið hljótt á jörðu sígur
hvítur engill loki þinni brá.
(Þ.H.)
Vinkonurnar í
saumaklúbbnum.
Elsku Ella. Víst er tíminn afstætt
hugtak og þegar dauðans er beðið
er án efa hver dagur sem þúsund
ár - en síðan - þessi þúsund ár
dagur ei meir.
Við brottför vinar læsir þetta eld-
fima hugtak, reiðin, í okkur klónum.
Sum okkar hafa þó öðlast þann
þroska að aðskilja ekki lífið og dauð-
ann, en skynja það hið fullkomna
listaverk sköpunarinnar sem þetta
tvennt málar. Sorgin, þessi dapri
sláttur hjartans, nær þá ekki yfir-
höndinni. Einstaklingar sem þekkja
lífið út yfir dauðann sameinast þér
í friðsæld og vita mikilvægi brottfar-
ar þinnar, sem nú kom í veg fyrir
kvalafullt dauðastríð. Það er jafn-
framt sú leið eftirlifenda sem fara
verður til sátta undir svona kringum-
stæðum.
í hugum okkar starfsfélaga þinna
fléttaðir þú fallegan krans með sam-
veru þinni, þann krans eigum við til
varðveislu frá þér og erum þakklát.
Þú varst sá starfsmaður sem vann
verkin sín fallega og af samvisku-
semi. Orðalaust fetaðir þú hundruð
metra dag hvern um fyrirtækið, þar
sem við deildum vinnutíma, og ekki
var mikilmennskan og ókurteisin á
þeim bænum.
Enginn veit fyrirfram hvernig
hann bregst við dauðadómi sinum,
en hann fékkst þú aðeins fyrir
nokkrum mánuðum síðan. Er á leið
stóðstu þig sem hetja og átt virðingu
okkar félaganna.
Móðir, eiginmaður, börn, tengda-
börn, barnabörn og aðrir nánir ást-
vinir, ykkur vottum við djúpa samúð.
Takk fyrir samfylgdina, elsku
Ella.
Nokkrir vinnufélagar.
himnaríki ásamt því að þeysast um
á mótorhjóli sem var þinn æðsti
draumur í lífínu en þú náðir ekki
að framkvæma í þessari jarðvist.
Læknir Ásdísar var Sigurður
Bjömsson sem hún dáði og tók í
dýrlingatölu. Þökkum honum, svo
og starfsfólki Landkotsspítala og
Sjúkrahúss Reykjavíkur, fyrir allt
það sem þið gerðuð fyrir hana í
veikindum hennar.
Elsku Smári, Hulda og börn,
mamma, Sigga, Beta, Óskar og
Halli, vottum ykkur okkar dýpstu
samúð. Guð veri með ykkur í sorg-
inni. Við kveðjum þig, elsku Día
mín, með söknuði í hjarta, en gleðj-
umst með þér því að nú ertu orðin
heil aftur og þarft ekki að þola
meiri þjáningar.
Við biðjum góðan Guð að gæta
þín og vera þér nálægur, því þú átt
þér ávallt stað í hjörtum okkar.
Mining lifír áfram um ástkæra
frænku.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Hvíl í friði.
Fjölskyldan í Beijarima 16,
Sædís, Pétur og Adam.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka,
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson)
Elsku besta systir mín, ég kveð
þig með söknuði. Hvíl í friði og
megi góður Guð vaka yfir þér.
Guðlaug.
Elsku systirTnín.
Ég beið eftir vori
en frétti af andláti þínu.
Vina
nú ertu farin
áður en vorið kom
með sinn hlýja
væng,
dögg á grasi
og vonina
um mildi daganna
sam framundan eru
með
sól, rep og ilm af öllu
í endalausri birtu
daga og nátta
um stund.
Þú ert farin þangað
sem birtan varir
að eilífu.
(B. Eir.)
Hér áttu blómsveig
bundinn af elsku,
blíðri þökk
og blikandi tárum.
Hann fólnar ei
en fagur geymist
í hjörtum allra
ástvina þinna.
(H. Loftsdóttir)
- Vorið beð þinn vökvar tárum,
vakir sól á ystu bárum,
greiðir hinzta geislalokkinn,
grúfír sig að bijóstum hranna. -
Moldin að þér mjúk skal hlúa,
móðurlega um þig búa,
rétta þér á rekkjustokkinn
rós úr lundum minninganna.
(M.Á.)
Sigríður Magnúsdóttir.
r