Morgunblaðið - 24.10.1996, Blaðsíða 39
MORGUNBLAÐIÐ
MIIMNIIMGAR
FIMMTUDAGUR 24. OKTÓBER 1996 39
hans Hjördísi, móður minni, er kom-
ið á framfæri og þakkað fyrir stuðn-
ing í veikindum hennar. Þórdísi og
Sjöfn, og öðrum aðstandendum
votta ég samúð mína.
Þórunn Gestsdóttir.
Mig langar að minnast vinar míns
Sverris Guðmundssonar.
Þegar ég kom í land fyrir 12 árum
eftir að hafa stundað sjóinn í mörg
ár, þurfti maður að finna sér eitt-
hvert áhugamál og golfið varð fyrir
valinu. Það var þá sem ég kynntist
Sverri. Hann var búinn að stunda
golfið í mörg ár. Ég man það vel
sem byijandi hvað Sverrir var tillits-
samur, og þegar ég lít til baka sé
ég glöggt hvað hann var mér hjálp-
legur og setti sig ekki á stall eins
og sumir gerðu.
Ég á margar ánægjulegar minn-
ingar þegar við Sverrir vorum á öll-
um LEK-mótum sem fram fóru í
nágrenni við Reykjavík. Fyrir 7
árum stakk hann upp á því að við
færum á svokallað Hauks- og Her-
mannsmót sem haldið var á Strand-
arvelli á Hellu fyrir 65 ára og eldri,
og við höfum ekki sleppt úr móti
síðan. Þess má geta að Sverrir kom
oftast inn með gott skor á hvetju
móti. Eins og undanfarin ár ræddum
við um hvort við ættum að fara á
Hauks- og Hermannsmótið í ár, en
Sverrir var í vafa um hvort hann
treysti sér. Hann lét þó til leiðast
fyrir mína áeggjan. Það kom í ljós
þegar út á völlinn var komið að
mikið vantaði upp á hans getu. Það
má gera ráð fyrir að sú meinsemd
sem dró hann til dauða, hafi verið
bytjuð að htjá hann. Ohjákvæmilega
snerti það mig djúpt að horfa upp
á hvemig þessum vel á sig komna
manni miðað við aldur, hrakaði
fljótt.
Við hjónin erum þakklát fyrir að
hafa notið vináttu þeirra hjóna í
mörgum golf- og sólarlandaferðum.
Þau hjónin höfðu sérstakt lag á
því að laða til sín hresst og gott
fólk. Það var ógleymanlegt fyrir
okkur að hafa verið í þessum hópi.
Innilegar samúðarkveðjur send-
um við hjón konu hans Þórdísi Jóns-
dóttur og fjölskyldu.
Blessuð sé minning Sverris Guð-
mundssonar.
Gísli Jóhannesson.
0 Fleirí minningargreinar um
Sverri Guðmundsson bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
var útskýrt í flýti, lögð niður vopn
og menn sluppu með skrekkinn.
Þessi uppákoma var mörgum
ógleymanleg og vakti mikla kátínu
eftir á.
Þær eru óteljandi minningarnar
sem rifjast upp þegar myndirnar
úr ferðum okkar eru skoðaðar, um
jörð Karenar Blixen í Afríku, á stóra
kóralrifinu við strönd Ástralíu, á
draumaeyjunum Bali og Fiji, með
Masai-mönnum í Tansaníu eða
Maoríum á Nýja-Sjálandi, í tangó
í Argentínu og samba í Ríó, - svona
mætti lengi telja. Alls staðar var
fróðleiksþorsti Torfa óslökkvandi
og hann punktaði niður allt mark-
vert sem hann sá og heyrði. Hefði
maður aðeins hálft þrekið hans
Torfa á hans aldri og lífsgleðina
mætti maður vel við una.
Einu öfundaði ég hann alltaf af
og það var hvernig hann gat fengið
sér hænublund og sofnað nánast
hvar og hvenær sem var í augna-
blik og var svo eins og úthvíldur á
eftir. Það var altalað í ferðum okk-
ar að þessi eiginleiki hefði komið
honum vel í lífinu, sérstaklega í
starfi sáttasemjara ríkisins.
Ég vil að leiðarlokum þakka þeim
Torfa Hjartarsyni og Onnu Jóns-
dóttur konu hans fyrir ánægjulega
og lærdómsríka samfylgd í rúman
áratug, um leið og ég bið börnum
þeirra og öðrum aðstandendum
guðs blessunar. Ég sé þau hjónin
nú í anda eftir lítinn hænublund,
dansa glæsileg saman inn í eilífðina.
Ásta Ragnheiður
Jóhannesdóttir.
SOLVEIG
GUNNARSDÓTTIR
+ Sólveig Gunn-
arsdóttir fædd-
ist í Dölum í Hjalta-
staðarþinghá 2.júní
1916. Hún lést í
Reykjavík 14. októ-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Gunnar Magn-
ússon, bóndi Hrol-
laugsstöðum, Dölum
og Hjaltastað, og
Guðný Sigþrúður
Rustikusdóttir, hús-
freyja Hrollaugs-
stöðum og Dölum.
Systkini Sólveigar
eru Magnús, f. apríl 1914, d.
ágúst 1917, Ingunn, f. 14.8.1915,
og Aðalheiður, f. 10.4. 1917.
Árið 1946 giftist Sólveig Sig-
urði Guðnasyni frá
Gagnstöð, f.20.11.
1909, d. 28.12. 1961.
Börn Sigurðar og
Sólveigar eru:
Gunnar Sigþór, f.
12.4. 1939, Reykja-
vík, Halldór, f. 8.12.
1944, Egilssöðum,
Karl Hildálf, f. 10.3.
1950, Hveragerði,
- J og Sólveig Sigríður,
jmjjm f. 23.11. 1960, Egils-
stöðum. Sólveig var
lengst af húsfreyja
og bóndi í Gagnstöð
í Hjaltastaðarþing-
há en fluttist í Egilsstaði og bjó
þar hin síðari ár.
Útför Sólveigar fór fram frá
Egilsstaðakirkju 19. október.
Þegar ég minntist Sollu móður-
systur minnar koma í hug fagrir
sumardagar úr æsku minni þegar
ég var „í sveit“ í Gagnstöð. Þegar
skóla lauk á vorin, var manni kom-
ið á mjólkurbílinn eða „skrölti" með
Alla á Osi í jeppanum eða einhvetj-
um öðrum eftir hálfónýtum vegum
út á Eyju til að komast í ævintýra-
land sumarsins. Laus frá stagli
skólans og komst á annað tilveru-
stig. Mér finnst nú eins og maður
hafi hreinlega stokkið inn í náttúr-
una sjálfa, þar sem allt umhverfið
iðaði af lífi á vorin og umgerðin
þessi dýrðlegi fjallahringur.
Ég átti að heita liðléttingur þó
ég minnist nú ekki að miklar skyld-
ur væru lagðar á mínar herðar,
nema þá helst að rölta á eftir kún-
um út fyrir tún eftir mjaltir á
morgnana. í þessu tölti eftir kúnum
var lífsgátan brotin til mergjar af
meiri ró hugans en mér hefur auðn-
ast síðar á lífsleiðinni. Það eina sem
skyggði á var óttinn við að kjói eða
kría birtist.
í sveitinni laukst upp hin eilífa
hringrás lífsins. í minningunni birt-
ast lítil lömb sem betjast við að
fanga iífið í kalsarigningu úti í
„Girðingu“ og eru tekin heim, jafn-
vel sett í ullarteppi við eldavélina
hjá frænku, fá þar mjólk úr pela
og verða kannski að heimalningum
af því móðirin vill ekki eiga þau
þegar þau komast til heilsu. Éða
stórkostlegur eftirmiðdagur þegar
yxna kýr er leidd undir tarfinn eða
þá dapurlegu stund þegar við Kalli
liggjum uppi á fjárhúsþaki og horf-
um á þegar nauti er slátrað þótt
okkur hafi verið bannað að vera
þar nærri.
En allt þetta hefði orðið litlum
mömmudreng harla lítið gaman og
magurt veganesti ef ekki hefði ver-
ið fólkið og heimilið sem öll þessi
upplifun hrærðist í kringum. Á
meðan Sigga naut við var glaðværð-
in í fyrirrúmi. Ég minnist þess
hvemig hann heillaði Sigbjörn yngri
bróður minn upp úr skónum, þegar
við vorum saman sendir í Gagnstöð
til frænku af því að mamma var á
sjúkrahúsi. Sibbi var bara fjögurra
eða fimm ára kríli sem aldrei hafði
farið að heiman. Þetta var þvílíkt
ævintýri að hann er enn að minn-
ast á það nú 35 árum síðar.
Og strákamir, frændur mínir,
gerðu allt að ævintýrum þegar sagt
var frá umhverfinu, kynlegum
mönnum og atvikum. Þannig
kynntist ég landinu og bæjunum
gegnum sögurnar sem sagðar voru
heima í eldhúsi. Héraðssandi,
Stapavík, Hrafnabjörgum og þess-
um endalausu blám, þar sem beitar-
húsin gömlu stóðu á svo miklu slétt-
lendi að ógerningur var öðrum en
galdramönnum að ftnna þau í
dimmviðri. Þó hafði Guðni gengið
að þeim í glórulausum byl af svo
mikilli nákvæmni að hann datt um
hlöðuvegginn þegar skíðin rákust í
hann. Eða þá Osfjallinu þar sem
stundum var slík beijaspretta að
fólk fyllti 40 1 mjólkurbrúsa á örfá-
um tímum. Einnig þegar tekið var
til við draugasögurnar á dimmum
ágústkvöldum svo að kaldur hrollur
fór eftir bakinu. Sögurnar voru
samofnar landinu og landið sögun-
um þannig að erfitt var að skilja á
milli.
Og mitt í þessari dásemd allri
var Solla frænka eins og einhvers
konar hornsteinn. Sívinnandi, við
stóru gljákolavélina, frammi í búri,
úti í fjósi við mjaltir eða þá í ati í
heyskap heima eða á engjum, eða
í fjárstússi, þvílíkt þrek. Oft hef ég
hugsað um hvílíkt gríðarlegt starf
hún þurfti að inna af hendi og eiga
samt þrek aflögu til að gefa af sér
þá mannlegu hlýju sem allir sem
nærri voru nutu góðs af. Fáum hef
ég kynnst sem hafa staðið jafnföst-
um fótum á jörðinni og Solla. Orðn-
um hlutum tók hún með jafnaðar-
geði en var stöðugt vakandi yfir
velferð heimilisfólksins. Man ég að
okkur frændunum þótti oft nóg um
þegar hún áminnti okkur urn að
gæta okkar á hættunum sem alls
staðar leyndust. Okkur fannst við
vera menn til að gæta okkar sjálf-
ir. Kannski var það einmitt þessi
umhyggja sem var grunnur þess
öryggis og vellíðunar sem við nut-
um.
Eiginlega finnst mér að alltaf
hafi verið gott veður í Gagnstöð,
a.m.k. stafar einhverri hlýju frá
þessum sumrum æskuáranna sem
yljar gengnum tíma og rúm. Sagt
er að þegar tré skjóta rótum á upp-
hafsárum sínum velti á miklu urn
hversu þeim farnast síðar, ftjósemi
þess jarðvegs sem ræturnar hafna
í. Þegar ég hugsa til þessara dýrð-
legu daga í Gagnstöð finnst mér
að til þeirra liggi ein af þeim rótum
mínum sem ég síst vildi án vera.
Um leið og ég þakka Sollu sam-
fylgdina viljum við Bergrún votta
systkinunum frá Gagnstöð og fjöl-
skyldum þeirra okkar innilegustu
samúð.
Gunnar Pálsson.
Erfidrykkjur
Glæsilegkaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
Crfisdrvkkjur
Veitingohú/ið
GAPi-inn
Sími 555-4477
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
lllini I.IIFTLF III!!
t
Ástkær eiginmaður minn,
ÁSGRÍMUR ALBERTSSON
gullsmiður og fv. bankafulltrúi,
Vogatungu 6,
Kópavogi,
lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur 22. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
Anna Jóhannsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SIGRÍÐUR ÁGÚSTSDÓTTIR,
Faxastig 45,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsungin frá Landakirkju
laugardaginn 26. október kl. 14.00.
Ágústa Einarsdóttir, Ólafur Oddsson,
Dóróthea Einarsdóttir, Magnús Sigurðsson,
Eli'n Brimdís Einarsdóttir, Gisli Kristinsson,
Þorbjörg Guðný Einarsdóttir, Einar Örn Arnarson,
Sveinn Einarsson, Þorleif Lúthersdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær dóttir okkar, systir, mágkona
og frænka,
HARPA STEIIMARSDÓTTIR,
Birkihlíð 7,
Sauðárkróki,
lést af slysförum 19. október í Borgar-
spítalanum.
Útför hennar fer fram frá Sauðárkróks-'*
kirkju laugardaginn 26. október
kl. 14.00.
Steinar Skarphéðinsson, Guðmunda Kristjánsdóttir,
Helga Steinarsdóttir, Tryggvi Ó. Tryggvason,
Hafdís Halldóra Steinarsdóttir, Hörður Þórarinsson,
Hlín Steinarsdóttir, Jósef Kristjánsson,
og systradætur.
t
Útför móður okkar,
JÓRUNNAR BLÖNDAL
frá Laugarholti,
sem andaðist í Sjúkrahúsi Akraness 18.
október, ferfram frá Bæjarkirkju laugar-
daginn 26. október.
Ferð verður frá Umferðarmiðstöðinni í
Reykjavík kl. 11 og frá Hyrnunni, Borg-
arnesi kl. 13.15 sama dag.
Sveinbjörn Blöndal,
Jón Blöndal.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim fjölmörgu, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við fráfall elskulegs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður og afa,
GUÐJÓNS ÓLAFS JÓNSSONAR,
Háholti 33,
Akranesi.
Guð blessi ykkur öll.
Sigriður Jónsdóttir,
Guðný Guðjónsdóttir,
Rúnar Guðjónsson, Ágústa Einarsdóttir,
Hugrún Guðjónsdóttir,
Kristin Guðjónsdóttir, Guðmundur Smári Guðnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför
STURLU JÓNSSONAR
frá Súgandafirði.
Eva Sturludóttir, Guðni Þ. Jónsson,
Sigrún Sturludóttir, Þórhallur Halldórsson,
Kristin Sturludóttir, Guðbjörn Björnsson,
Jón Sturluson, Sigurbjörg Björnsdóttir,
Eðvarð Sturluson, Arnbjörg Bjarnadóttir.
C