Morgunblaðið

Dagsetning
  • fyrri mánuðurmaí 1997næsti mánuður
    SuÞrMiFiLa
    27282930123
    45678910
    11121314151617
    18192021222324
    25262728293031
    1234567

Morgunblaðið - 03.05.1997, Blaðsíða 27

Morgunblaðið - 03.05.1997, Blaðsíða 27
MORGUNBLAÐIÐ ERLENT LAUGARDAGUR 3. MAÍ 1997 27 Ráðamenn í ESB fagna sigri Verkamannaflokksins Vona að Blair verði samvinnu- þýðari Brussel, Bonn, París, Washington. Reuter. STJÓRNMÁLAMENN í ríkjum Evrópusam- bandsins (ESB) fögnuðu í gær stórsigri Verka- mannaflokksins í þingkosningunum á fimmtu- dag og sögðust vona að ný stjórn undir for- ystu Tony Blairs yrði samvinnuþýðari en stjórn Ihaldsflokksins í viðræðunum um samruna ESB. Hans van Mierlo, utanríkisráðherra Hol- lands, sagði að fyrsti fundur Blairs með ieið- togum annarra aðildarríkja ESB yrði í hol- lenska bænum Noordwijk 23. maí. Hann sagði að þótt sjónarmið Verkamannaflokksins væru í meira samræmi við stefnu annarra ESB- landa en viðhorf breskra íhaldsmanna í ýmsum málum gæti reynst erfítt að semja við nýju stjórnina á öðrum sviðum. Helmut Kohl, kanslari Þýskalands, sagði að breskir kjósendur hefðu hafnað sjónarmið- um breskra íhatdsmanna í Evrópumálunum og bætti við að stefna, sem byggðist á andúð á Evrópusambandinu, væri ekki til þess fallin að afla flokkum atkvæða. „Kjósendunum geðjaðist ekki að þeirri and- úð sem einkenndi málflutninginn síðustu daga og vikur og þetta ætti að vera holl lexía fyrir alla þá sem vilja afla atkvæða með því að deila á Evrópusambandið,“ sagði Kohl. „Ég er viss um að nýja stjórnin áttar sig mjög fljótt á því að það er ekki Bretlandi í hag að vera utanveltu í þróuninni í Evrópu." Upphafið að nýrri vinstribylgju? Þýskir jafnaðarmenn fögnuðu sigri Verka- mannaflokksins sem upphafi að nýrri sókn vinstriflokka í Evrópu og létu í ljós þá von að þeir myndu einnig komast til valda í kosn- ingunum í Þýskalandi á næsta ári eftir 16 ár í stjórnarandstöðu. Frakkar ganga að kjörborði 25. maí og 1. júní en sigur Verkamannaflokksins skyggði á frönsku kosningabaráttuna í gær þar sem forsíður dagblaðanna voru að mestu lagðar undir bresku kosningarnar. Jacques Chirac, forseti Frakklands, sendi Blair skeyti og kvaðst vonast til þess að geta rætt við hann í París bráðlega. Franskir sósíal- istar fögnuðu úrslitunum en Michel Barnier, Evrópumálaráðherra Frakkalands, sagði að þeir hefðu ekki enn áttað sig á því að Verka- mannaflokkurinn hefði sigrað vegna þess að hann hefði fallið frá „úreltum hugmyndum". Stjórnarerindrekar ESB-landa í Brussel voru vongóðir um að Verkamannaflokkurinn yrði samvinnuþýðari en breskir íhaldsmenn Reuter TONY Blair og kona hans, Cherie, að ganga inn í Downingstræti 10. og að auðveldara verði að semja við stjórnina vegna sterkrar stöðu hennar á breska þinginu. Blair lýsti því yfir fyrir kosningarnar að hann myndi undirrita félagsmálasáttmála ESB en líklegt er að hann leggist gegn hugmyndum um sameiginlega stefnu ESB í utanríkis- og varnarmálum. Ennfremur er ólíklegt að hann fórni pundinu fyrir evróið og samþykki aðild Breta að Efnahags- og myntbandalaginu, EMU, árið 1999. Hins vegar er búist við að breska stjórnin verði sveigjanlegri en íhalds- menn á ýmsum öðrum sviðum. Leiðtogar Venstre, sem er líklegur til að mynda mið- og hægristjórn í Danmörku eftir kosningarnar í september á næsta ári, sögðu að úrslit bresku kosninganna merktu að erfið- ara yrði fyrir Dani að hindra aukinn samruna ESB-landanna. Lítil áhrif á tengslin við Bandaríkin Blair fékk heillaóskaskeyti frá Chris Patt- en, landstjóra Hong Kong, og Tung Chee- hwa, sem tekur við stjórn nýiendunnar eftir að hún hverfur undir Kína 1. júlí, en fréttaskýrendur sögðu að kosningarnar myndu hafa lítil áhrif á málefni Hong Kong. Bill Clinton, forseti Bandaríkjanna, tjáði sig ekki um sigur Blairs en talsmaður hans sagði að forsetinn hefði sýnt kosningunum „mikinn áhuga“. Fréttaskýrendur telja að ekki verði miklar breytingar á samskiptum Breta og Bandaríkjamanna eftir kosningarnar þótt ai- mennt sé litið á Clinton og Blair sem skoðana- bræður. Clinton og John Major virtust hins vegar oft vera algjörar andstæður. Leiðtogaslagur haf- inn í Ihaldsflokki ÍHALDSFLOKKURINN breski er í sárum eftir úrslit þingkosninganna á flmmtudag þar sem hann fékk minnsta fýlgi frá árinu 1832. John Major lýsti þegar yfír því að hann hygðist láta af forustu í flokknum og um leið gaf Kenneth Clarke, fráfarandi fjármálaráðherra, kost á sér. í gærmorgun varð vart þverfótað fyrir frammámönnum úr íhaldsflokknum, sem voru reiðubúnir að hlaða Major lofi fyrir frammi- stöðu hans. Um leið og Major sagði að hann ætlaði öðrum að Ieiða flokkinn var hins vegar eins og sápu hefði verið kastað í svínastíu og ekki var hægt að ná í nokkurn mann. Það leið hins vegar ekki á löngu áður en fyrsta leiðtogaefnið kom fram á sjónarsviðið. Kenneth Clarke hefur löngum verið orðaður við leiðtogahlutverkið. Daginn fyrir kosning- amar varaði hann við bræðravígum innan flokksins ef kosningarnar töpuðust. í gær varð hann fyrstur til að tilkynna að hann ætlaði að taka þátt í slagnum. Þegar hafa nokkrir verið nefndir til sögunn- ar án þess þó að fengist hafi staðfesting. Þeir eru Michael Heseltine, sem var varaforsætis- ráðherra í stjórn Majors, John Redwood, sem bauð Major birginn fyrir tveimur árum, Micha- el Howard fráfarandi innanríkisráðherra og Stephen Dorreil fráfarandi heilbrigðisráðherra. 23% styðja Heseltine í könnun, sem var gerð þegar kjósendur gengu af kjörstað, kom í ljós að 23% eru þvi fylgjandi að Heseltine taki við forustunni, 15% nefndu Clarke, 8% Redwood og 4% Howard. Heseltine er svipmikill stjórnmálamaður og fljótur að hugsa, en það er talinn veikleiki hans að hann hefur átt við hjartveiki að stríða og eftir að hún gerði vart við sig þykir hann ekki jafn kraftmikill og áður. Tveir fráfarandi ráðherrar, þeir Michael Portillo varnarmálaráðherra og Malcolm Rif- kind utanríkisráðherra, sem höfðu þótt líklegir til að slást um leiðtogastólinn, verða íjarri góðu gamni því að þeir misstu þingsæti sín. Norman Lamont, fyrrverandi fjármálaráðherra, sem vill að Bretar gangi úr Evrópusamband- inu, hefur einnig augastað á starfínu en er ekki talinn eiga mikla möguleika. Erfitt er að spá um það hvernig baráttan um forustu í íhaldsflokknum mun fara. Það mun sennilega skýrast um helgina hveijir blanda sér í slaginn. Clarke er einn af fáum Evrópusinnum í flokknum og mun því eiga erfítt uppdráttar, þótt hann geti reyndar bent á að hin afgerandi andstaða við Evrópubanda- lagið, sem boðuð var í kosningabaráttunni, hafí ekki orðið flokknum til framdráttar. Baráttan milli þessara manna gæti orðið hatrömm og hafa ýmsir leitt að því getum að ungur og upprennandi íhaldsmaður, William Hague, fráfarandi ráðherra málefna Wales, geti þá laumast upp miðjuna og hrifsað valda- taumana. Litið hefur verið á Hague sem undra- barn i breskum stjómmálum allt frá því hann tróð upp á landsfundi íhaldsflokksins fyrir 20 árum, þá 16 ára gamall, og hermdi eftir Har- old Wilson, fyrrverandi leiðtoga Verkamanna- flokksins. Þótt Hague sé efasemdamaður um Evrópu á hann sér stuðning í öllum örmum flokksins. Þurrkaðist út í Skotlandi Næsta leiðtoga flokksins bíður erfitt verk- efni. Sundrung hefur ríkt í röðum flokksmanna og hver höndin verið upp á móti annarri. Sagt hefur verið að þegar Margaret Thatcher leiddi íhaldsflokkinn til valda fyrir 18 árum hafi Bretland verið óstjómhæft, nú sé flokkurinn óstjómhæfur. Það mun fara nokkur tími í að sleikja sárin og sagði Major að hann mundi ekki fara frá fyrr en síðar til koma í veg fyrir að hrapað yrði að niðurstöðu þegar flokkurinn væri hvað viðkvæmastur líkt og Verkamannaflokkurinn gerði þegar Kinnock fór frá eftir ósigurinn í kosningunum 1992. Flokkurinn missti öll þingsæti sín í Skot- landi og Wales og á nú aðeins fulltrúa á þingi frá Englandi. London gekk nánast alfarið Verk- mannaflokknum á hönd. Sjö ráðherrar úr stjóm Majors misstu sæti sín og er það met í kosning- um á Bretlandi. Fiokkurinn missti 190 þingsæti, þremur meira en Winston Churchill í kosningunum 1945. Síðast þegar flokkurinn missti svo mörg sæti var árið 1906 þegar 211 þingmenn hans féllu af þingi. Auk þeirra sem þegar hafa verið nefndir missti David Mellor, sem á sínum tima varð að segja af sér ráðherradómi vegna kynlífs- hneykslis, þingsæti sitt, en gat þó huggað sig við að James Goldsmith, auðkýfingur og leið- togi Þjóðaratkvæðaflokksins, komst varla á blað í sama kjördæmi. David Hamilton, sem var staðinn að því að þiggja fé fyrir að bera fram •fyrirspurnir á þingi, tapaði einnig. Martin Bell, fyrrverandi stríðsfréttari breska sjón- varpsins, BBC, ákvað að steypa sér út í pólitík í mótmælaskyni við spillingu í breskum stjóm- málum og felldi Hamilton. „Þekki ekki að tapa“ Margaret Thatcher, sem var forsætisráð- herra frá 1979 þar til Major tók við 1992, sagði að eftir ósigur íhaldsmanna í kosningun- um 1974 hefði flokkurinn verið endurreistur frá gmnni, sett fram ný stefna, sem hefði ver- ið hleypt í framkvæmd eftir kosningasigurinn 1979, og Bretlandi hefði verið gerbreytt. Nú stæði Bretland betur en nokkm sinni fyrr í sögunni, en flokkurinn þyrfti að hefja uppbygg- ingarstarf. Hún sagði einnig að hún mundi ekki koma nálægt leiðtogaslagnum, til þess hefði hún farið í lávarðadeildina. „Ég sárvorkenni þeim sem töpuðu," bætti Thatcher við og gat ekki stillt sig um að snúa hnífnum í sárinu: „Það er reynsla, sem ég þekki ekki.“ Verðandi leiðtogi Hong Kong í sjónvarpsviðtali ____STEINAR WAAGE______ SKÓVERSLUN \ Segir enga hættu á blóðsúthellingum Hong Kong. Reuter. TUNG Chee-hwa, verðandi leiðtogi Hong Kong, lýsti því yfir í fyrra- kvöld að ekki myndi koma til blóðs- úthellinga í Hong Kong eins og á Torgi hins himneska friðar árið 1989 eftir að breska nýlendan hverfur aftur undir Kína 1. júlí. Forystumenn lýðræðissinna í Hong Kong fögnuðu þessum ummælum en sögðu að þau væru ekki í sam- ræmi við þau áform Tungs að skerða rétt íbúanna til að halda mótmælafundi. Tung lýsti þessu yfir í frétta- þætti ABC-sjónvarpsins í Banda- rikjunum. Tung var spurður hvort mótmæli í Hong Kong gætu leitt tii blóðsúthellinga eins og á Torgi hins himneska friðar í Peking og hann svaraði: „Nei, það getur ekki gerst hér. Það mun ekki gerast og ég læt það ekki viðgangast." „Mótmæli eru þáttur í menningu okkar,“ bætti Tung við. „Mönnum verður leyft að mótmæla eins og þeir vilja, en ég vona að þeir geri það í samræmi við lög Hong Kong.“ Fá „inikla sjálfstjórn" Martin Lee, leiðtogi Lýðræðis- flokksins í Hong Kong, sagði yfir- lýsinguna ánægjulega en bætti við að hún samræmdist ekki áformum Tungs um skert þegnréttindi. Kínverska þingið hefur lýst því yfir að núverandi lög Hong Kong um fundafrelsi verði ekki í gildi þegar nýlendan verður aftur hluti af Kína og Tung hefur m.a. lagt til að fá þurfi leyfi frá lögreglunni til að halda mótmælafundi. Flokkar lýðræðissinna, lögfræðingar, mann- réttindahreyfingar og kirkjur hafa mótmælt þessum áformum og stjórnvöld í Bretlandi og Bandaríkj- unum hafa einnig gagnrýnt þau. Áformin njóta hins vegar stuðnings ýmissa frammámanna í atvinnu- og viðskiptalífi Hong Kong, auk flokka og verkalýðsfélaga, sem eru hlynnt stjórninni í Peking. Qian Qichen, utanríkisráðherra Kína, var í Washington og lét svo um mælt að Hong Kong fengi „mikla sjálfstjórn, meðal annars framkvæmdavald, löggjafarvald og óháð dómsvald". Domus Medica - 551 8519 Tilboð á löngum laugardegi Teg. 1928 Verð nú 1.795 Verð áður 2.995 Litir: Svartur, brúnn Stærð. 36-41 EMM LEÐUR Opið frá 10-16 í dag Mikið úrval af sumarskóm á alla jjölskylduna PÓSTSENDUM SAMDÆGURS 5% STAÐGREIÐSLUAFSLÁTTUR V___________________J
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Morgunblaðið

Gerð af titli:
Flokkur:
Gegnir:
ISSN:
1021-7266
Tungumál:
Árgangar:
111
Fjöldi tölublaða/hefta:
55740
Skráðar greinar:
3
Gefið út:
1913-í dag
Myndað til:
30.09.2024
Skv. samningi við Árvakur útgáfufélag Morgunblaðsins er ekki hægt að sýna efni frá síðustu þremur árum Morgunblaðsins í almennum aðgangi á Tímarit.is.
Útgáfustaðir:
Ritstjóri:
Vilhjálmur Finsen (1913-1921)
Þorsteinn Gíslason (1921-1924)
Jón Kjartansson (1924-1947)
Valtýr Stefánsson (1924-1963)
Sigurður Bjarnason frá Vigur (1963-1970)
Matthías Johannessen (1959-2000)
Eyjólfur Konráð Jónsson (1960-1974)
Styrmir Gunnarsson (1972-2008)
Ólafur Þ. Stephensen (2008-2009)
Davíð Oddsson (2009-í dag)
Haraldur Johannessen (2009-í dag)
Útgefandi:
Félag í Reykjavík (1924-1947)
Árvakur (1947-í dag)
Efnisorð:
Lýsing:
Dagblað. Fréttir og greinar um innlend sem erlend málefni.
Styrktaraðili:
Fylgirit:

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað: 98. tölublað (03.05.1997)
https://timarit.is/issue/129471

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.

98. tölublað (03.05.1997)

Aðgerðir: