Morgunblaðið - 16.07.1997, Side 28

28 MIÐVIKUDAGUR 16. JÚLÍ 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Dagmar Sveins-
dóttir fæddist á
Akureyri 22. apríl
1913. Hún lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík 6. júlí síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Sveinn
Sigurjónsson, kaup-
maður og bæjarfull-
trúi á Akureyri, f.
10. september 1875,
d. 22. ágúst 1928,
og kona hans Jó-
hanna Sigurðar-
dóttir, kaupmaður,
f. 29. október 1885,
d. 13. mars 1967. Systir hennar
er Ragnheiður, f. 13. júní 1915,
maki Bragi Eiríksson, f. 29. júní
1915, fv. framkvæmdastjóri
Samlags skreiðarframleiðenda,
Reylyavík. Fósturbróðir hennar
var Hámundur Arnason verk-
fræðingur, f. 10. júlí 1915, d.
9. júlí 1991, maki Kitty Elisa-
beth, f. Clausen.
Hinn 12. október 1935 giftist
Dagmar Jóni M. Árnasyni, f. 19.
júní 1911, d. 18. október 1962.
Jón var vélsljóri að mennt og
^ starfaði síðast sem verksmiðju-
stjóri Síldar- og fiskimjölsverk-
smiðjunnar í Krossanesi Akur-
eyri. Foreldrar hans voru Árni
Jónsson, búfræðingur og bóndi
á Þverá í Svarfaðardal, f. 11.
apríl 1884, d. 12. mars 1924, og
kona hans Dórothea Þórðar-
dóttir, f. 6. maí 1882, d. 23.
apríl 1972. Dagmar og Jón eign-
uðust sex börn: 1) Sveinn, f. 18.
desember 1935, staðgengill
Elskuleg tengdamóðir mín, Dag-
mar Sveinsdóttir, er látin. Andlát
hennar bar nokkuð brátt að enda
þótt hún væri búin að vera heilsu-
veil undanfarin tvö ár.
Ég hitti Dagmar fyrst fyrir u.þ.b.
25 árum þegr ég kynntist Árna,
yngsta syni hennar, en þau bjuggu
þá ennþá á Akureyri. Mér varð
strax ljóst að þarna fór einstök
kona, hlýleg og elskuleg frá fyrsta
fundi. Hún hafði alla tíð eisntakan
hæfileika til að laða fram það besta
í fari fólks.
Dagmar tók sig upp og flutti
með Árna frá Akureyri til Reykja-
víkur enda voru þá öll börnin henn-
" > ar komin suður. Það hlýtur samt
að hafa verið mikið átak fyrir hana
að taka upp rótgróið heimilið á
Eyrarveginum og hefja störf á nýj-
um vinnustað í Reykjavík.
Aldrei heyrðist hún samt nefna
það eða kvarta. Henni virtist það
svo sjálfsagt að vera nálægt börn-
um sínum og barnabörnum. Ég
held að ekkert ömmubarn hafi farið
varhluta af góðsemi hennar og
umhyggju.
Eftir að Dagmar hætti að vinna
átti hún betur heimangengt og átt-
um við þá margar góðar stundir
saman á Blönudósi, í Noregi og á
Selfossi þegar hún dvaldi hjá okkur
um lengri tíma. Þessar stundir
* verða mér, Árna, Helgu og Kidda
ómetanlegar.
Það var svo gott að hafa hana í
návist sinni. Hún las og spilaði við
börnin og hafði af því jafn mikla
ánægju og þau. Dagmar var óþreyt-
andi í eldhúsinu enda afbragðs-
kokkur. Hún bakaði vínarbrauð,
snúða og annað góðgæti með góðri
aðstoð barnanna. Ekki má gleyma
laufabrauðs- og sláturgerð, en þá
var Dagmar í essinu sínu. Þá fylgdu
gjarnan með sögur frá Akureyri og
manni hennar Jóni, sem var henni
* mjög kær.
Dagmar var greind kona. Hennar
yndi var lestur góðra bóka. Hún
var áhugasöm um ættfræði og
fylgdist vel með öllu sem fram fór
í þjóðfélaginu. Þá var hún vandvirk
hannyrðakona og nutu nýfædd börn
í fjölskyldunni þess.
Ég kveð Dagmar með söknuði.
Hún kenndi mér margt.
bankastjóra í Bún-
aðarbanka íslands,
maki Ingibjörg Jó-
hannesdóttir, ritari
hjá Lánasýslu ríkis-
ins. 2) Árný, f. 25.
mars 1941, ritari
hjá sýslumannsemb-
ættinu i Reykjavík,
maki Stefán Guð-
johnsen, tæknifræð-
ingur. 3) Ragnheið-
ur, f. 9. ágúst 1942,
fulltrúi í Pósthúsinu
í Ármúla, Reykja-
vík, maki Guðjón
Eiríksson, bifvéla-
virki. 4) Gylfi Már, f. 8. júní
1947, forstöðumaður hjá Pósti
og síma, maki Sigrún Hrafns-
dóttir, starfsmaður hjá Pósti og
síma. 5) Jóhanna, f. 12. júlí 1950,
d. 11. ágúst 1950. 6) Árni, f. 30.
september 1952, læknir og
tannlæknir, maki Steinunn
Kristinsdóttir, hjúkrunarfor-
stjóri hjá Heilsugæslunni í
Lágmúla í Reykjavík. Bama-
börn eru 13 og barnabarnabörn
16.
Dagmar starfaði við verslun-
arstörf á Akureyri, m.a. hjá
Versluninni Amaro. Hún fluttist
til Reykjavíkur á árinu 1972 og
starfaði þar í Verslun Bern-
harðs Laxdal í Kjörgarði til
ársins 1982.
Minningarathöfn um Dagmar
verður í Fossvogskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan
13.30, en jarðsett verður frá
Höfðakapellu á Akureyri föstu-
daginn 18. júli klukkan 10.30.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin Ijúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Steinunn.
Kær mágkona er látin. Dagmar
Sveinsdóttir var systir eiginkonu
minnar, Ragnheiðar. Þær systur,
sem voru einu börn foreldra sinna,
fæddust báðar og ólust upp í
Brekkugötu 7 á Akureyri. Þær nutu
mikils ástríkis foreldranna, Sveins
Siguijónssonar, kaupmanns og bæj-
arfulltrúa, og konu hans, Jóhönnu
Sigurðardóttur. í Brekkugötu 7 bjó
einnig mágkona Sveins, Ragnheið-
ur Guðmundsdóttir, en hún var
ekkja eftir Sigtrygg bróður Sveins.
Þeir bræður létust báðir á besta
aldri, Sveinn á árinu 1928 fimmtíu
og tveggja ára gamall. Sveinn og
Jóhanna ráku kúabú í Brekkugötu
7 og seldu mjólk. Við fráfall þeirra
bræðra tóku eftirlifandi ekkjur til
óspilltra málanna. Þær juku kúa-
búið og höfðu fimm kýr í fjósi.
Ragnheiður annaðist mjaltir og
hirðingu kúnna. Á sumrin var hey-
skapur stundaður í Hamarkoti,
Syðratúni og uppi á svokallaðri
Nýrækt skammt frá búgarðinum á
Lundi. Jóhanna rak verslun um
nokkurt skeið í bakhúsinu við
Brekkugötu 7 sem var eftir nokkur
ár breytt í mjólkursölu með mjólk
frá Mjólkursamlagi KEA. Þau hjón
Sveinn og Jóhanna höfðu tekið í
fóstur ungan dreng, Hámund Árna-
son. Þessi þrjú börn, sem ólust upp
í Brekkugötu 7, tóku mikinn þátt
í vinnu við heyskap á sumrin. Um
tíma var heyjað frammi í hólma við
Eyjafjarðará.
Dagmar tók þátt í öllum þeim
störfum sem hún gat ráðið við á
sínum yngri árum. Hún hafði áætlun
um að ganga menntaveginn og sat
einn vetur í Gagnfræðaskólanum
sem síðar varð Menntaskólinn á
Akureyri. Að afloknu fyrsta bekkjar
námi í Gagnfræðaskólanum hafði
hún hug á að stunda nám í Verslun-
arskólanum í Reykjavík. Foreldrar
hennar studdu vel þessar fyrirætlan-
ir en þegar faðir hennar veiktist
voru áætlanir um frekara skólanám
felldar niður. Dagmar réð sig til
vinnu hjá Þorsteini M. Jónssyni,
bóksala á Akureyri. Þorsteinn keypti
útgáfuréttinn að tímaritinu Nýjar
kvöldvökur af dánarbúi Sveins Sig-
uijónssonar en Sveinn hafði í félagi
við aðra gefíð Kvöldvökurnar út í
rúm 20 ár. Árið 1934 fór Dagmar
í Húsmæðraskólann á ísafírði sem
rekinn var af Kvenfélaginu Ósk
undir ötulli stjóm Gyðu Maríasdóttur
sem var afburða kennari.
Þegar hér var komið sögu var
Dagmar búin að kynnast ungum
vélstjóra, Jóni Magnúsi Ámasyni
frá Þverá í Svarfaðardal. Jón var
afburða duglegur og vel gefinn
maður. Hann stundaði nám við skól-
ann á Laugum í Reykjadal og gekk
síðan í Vélskólann í Reykjavík.
Hann gerðist vélstjóri á fiskibátum
og stundaði sjóinn í nokkur ár.
Meðal annars sigldi hann til Bret-
lands á stríðsámnum sem vélstjóri
á Súlunni frá Akureyri. Þegar Jón
hætti sjómennsku réðst hann til
starfa hjá Vélsmiðjunni Odda á
Akureyri og vann þar þangað til
hann var ráðinn verksmiðjustjóri
hjá Síldarverksmiðjunni í Krossa-
nesi á árinu 1953.
Á Krossanesárunum starfaði
Dagmar mjög mikið fyrir verk-
smiðjuna. Þau hjón voru samstillt
í því að vinna sem best að hag verk-
smiðjunnar og lá Dagmar ekki á
liði sínu. Hún sinnti störfum við
símgæslu og vörslu talstöðvar.
Skipin kölluðu í talstöðina til að
tilkynna um komu með afla og til
þess að panta nauðsynlegar vistir.
Dagmar hringdi síðan í viðkomandi
verslun á Akureyri. Dagmar var
alla síldarvertíðina tilbúin að sinna
þessum störfum og greiðslu fyrir
þau var ekki krafist.
Eftir lát manns síns hóf Dagmar
störf hjá Versluninni Amaro í Hafn-
arstræti á Akureyri. Hún fluttist
til Reykjavíkur árið 1972 og starf-
aði hjá Verslun Bernharðs Laxdal
á Laugaveginum þar til hún hætti
vegna aldurs á árinu 1982. Hún
fluttist í hús aldraðra í Bólstaðar-
hlíð 45 árið 1985 en þar bjuggum
við Ragnheiður systir hennar einn-
ig. Dagmar flutti síðan að Hrafn-
istu í Reykjavík í ársbyijun 1996.
Ég votta börnum Dagmar,
tengdabörnum, barnabörnum og
barnabarnabömum innilega samúð.
Bragi Eiríksson.
Það er með söknuði sem við
systkinin setjumst niður til að minn-
ast hennar ömmu okkar sem nú er
látin. Við höfum orðið þeirrar gæfu
aðnjótandi að hafa átt með henni
nána samleið alla okkar ævi.
Það var margt sem prýddi hana
ömmu. Allur sá áhugi sem hún
sýndi okkur og því sem við vorum
að gera, jafnaðargeð hennar og
myndarskapur í öllu sem hún tók
sér fyrir hendur hefur haft mikil
áhrif á líf okkar. Það var ósjaldan
þegar hún kom til okkar að hún
eyddi öllum deginum við að baka
eitthvað handa okkur og auðvitað
fengum við að hjálpa til. Sem dæmi
um hve allt var gott sem amma
bakaði og eldaði er að við getum
ekki hugsað okkur annað en nota
uppskriftirnar hennar í framtíðinni.
Það jákvæða og góða sem hún
amma bjó yfir mun verða okkur til
fyrirmyndar í framtíðinni.
Því er það með virðingu og þakk-
læti sem við kveðjum nú elsku
ömmu. Blessuð sé minning hennar.
Dagmar Rósa, Hörður
og Jón Magnússon.
Elsku amma er dáin.
Ég sakna hennar mikið því að
hún var alveg einstök kona. Þegar
ég hugsa um hana færist yfir mig
innri ró, mér leið alltaf svo vel í
návist hennar. Hún laðaði fólk að
sér með sinni léttu lund og hlýja
hjarta.
Ég minnist heimsókna minna til
hennar með þakklæti og eftirsjá.
Ávallt tók hún á móti mér með þéttu
faðmlagi, mörgum kossum og falleg-
um orðum. Hrósyrðin voru ekki
spöruð og ekki var hægt að efast
um ágæti sitt eftir spjall við ömmu.
Amma sagði skemmtilega frá og
það var fróðlegt að hlusta á hana.
Akureyri skipaði stóran sess í huga
hennar, enda bjó hún þar bróður-
part ævi sinnar. Þegar hún talaði
um Jón afa, uppvaxtarár barna
þeirra og heimilishaldið í Krossa-
nesi og á Eyrarveginum, ljómaði
andlit hennar. Þetta voru dýrmætar
minningar.
En sorgin knúði einnig dyra hjá
ömmu. í augum hennar vottaði fyr-
ir tárum þegar hún sagði frá alvar-
legum veikindum Jóns afa og frá-
falli hans langt um aldur fram. Þá
kom greinilega í ljós hinn mikli
styrkur sem hún bjó yfir.
Einnig eru mér minnisstæð þau
skipti sem amma gætti mín og
systkina minna þegar við vorum
börn. Amma vann þá langan vinnu-
dag í verslun en þrátt fyrir það var
það henni mikilvægt að útbúa fyrir
okkur heita kvöldmáltíð. Þetta lýsti
vel umhyggjusemi hennar.
Á seinni árum, eftir að amma
hætti að vinna utan heimilis, hafði
hún meiri tíma til að sinna hugðar-
efnum sínum. Hún fylgdist vel með
barnabömunum og vildi hag okkar
sem bestan. Eftir að langömmu-
börnin fæddust var amma dugleg
að pijóna á þau. Þegar drengurinn
minn, Sveinn Ólafur, fæddist fyrir
rúmlega fjórum árum, kom amma
til mín á fæðingardeildina og færði
mér teppi sem hún hafði heklað.
Þar leyndi sér ekki smekkvísi henn-
ar og gott handbragð.
Elsku amma, hjartans þakkir
fyrir allt sem þú gafst mér og fjöl-
skyldu minni. Minninguna um þig
mun ég varðveita í huga mínum
um ókomin ár. Hvíl þú í friði.
Valgerður Ásta.
Elsku amma. Með þessum orðum
langar okkur að minnast þín og
þeirra yndislegu stunda sem við
áttum saman. Það sem einkenndi
þig umfram allt annað var hversu
blíð og góð þú varst við alla. Ein
af þeim setningum sem lýsa þessu
best og þú notaðir af mikilli ein-
lægni við fjölskylduna þína var „allt
sem prýða má einn mann“. Alltaf
fannst þú það besta í hveijum ein-
staklingi og varst óspör á að hæla
okkur öllum, hveijum á sinn hátt,
allir áttu sinn stað í hjarta þínu.
Gjafmildi þín var einstök og alltaf
voru þarfir þínar aftastar á listan-
um. Það var gott að vera nálægt
þér og ró þín og friður smituðu alla
í kring. Þú hafðir mikla gleði af
einföldum hlutum, þér leiddist aldr-
ei og varst þakklát fyrir allt sem
lífið hafði gefíð þér. Jákvæðni þín
var aðdáunarverð þar sem þú varðst
fyrir því mótlæti að missa afa Jón
á unga aldri þegar þið voruð enn
að ala upp börnin ykkar og eins
misstuð þið afi Jóhönnu dóttur ykk-
ar nýfædda.
Þú hélst minningu afa lifandi svo
okkur fannst sem við hefðum þekkt
hann og fundum hann nærri. Þú
varst dugleg að vinna fyrir heimilinu
eftir að þú misstir afa og vildir veita
börnum þínum allt það besta. Heim-
ilið þitt einkenndist af þeirri hlýju
sem þú stráðir í kringum þig og
voru veggir og borð þakin myndum
af fjölskyldunni. Fyrstu minningar
okkar um heimilið ykkar afa eru að
norðan, þar sem við sátum í stórum
stálbala í baði og mamma skolaði
hárið á okkur með volgu vatni úr
hraðsuðukatlinum. í endurminning-
unni er eins og alltaf hafi skinið sól
á Eyrarveginum og ljóslifandi standa
okkur fyrir hugskotssjónum allir
þeir stórbrotnu karakterar sem þú
hittir í lífinu meðan þú bjóst fyrir
norðan. Þú varst óþijótandi brunnur
af skemmtilegum sögum um hitt og
þetta sem gerðist í Krossanesi og á
Eyrarveginum og sagðir þannig frá
að það var sem við hefðum verið á
staðnum.
Svo gott var að koma til þín að
við systurnar hlökkuðum alltaf mik-
ið til þegar við fengum að sofa hjá
þér og fannst það mikil hátíð. Hjá
þér var allt í föstum skorðum og
það gaf okkur þá öryggiskennd sem
DAGMAR
SVEINSDÓTTIR
þér var svo lagið að veita. Við feng-
um að ráða matnum, fískibollur í
dós með bleikri sósu og ís með blá-
beijum úr krukku á eftir. Síðan
last þú fyrir okkur söguna „Um-
hverfís jörðina á áttatíu dögum“
og loks fórum við með bænirnar
og sungum fyrir þig, amma mín.
Þarna lágum við í sólstól og sófa
og fannst við vera prinsessur á
baun og þú sagðir okkur að við
værum yndislegar ömmustúlkur.
Þú leyfðir okkur líka að leika með
allt sem þú áttir og við höfðum
yndi af að klæða okkur í fína kjóla
af þér og fara í háhælaða skó. Þú
hafðir gaman af að klæða þig upp
á og fórst vel með, þannig að það
var sem fjársjóðsleit að fá að kíkja
í skápana hjá þér. Þú kenndir okk-
ur ekki einungis að njóta lífsins á
einfaldan hátt heldur einnig margt
hagnýtt. Við lærðum að baka klein-
ur og ástarpunga svo fátt eitt sé
talið. Við fórum í leik við að taka
til hjá þér, lokuðum okkur inni á
baðherbergi eða í stofu og pússuð-
um allt. Það brást aldrei, þú varst
alltaf jafn hissa og ánægð hvað við
vorum búnar að gera fínt, eins og
þú hefðir ekkert orðið vör við hvað
við vorum að gera.
Það var gaman að heyra þig tala
við Heiðu systur þína í símann á
morgnana og hvað þið voruð nánar
í ykkar daglegu samskiptum. Þú
varst alltaf til reiðu að aðstoða
okkur við handavinnu og hvað sem
við þurftum á að halda.
Þegar bömin okkar komu til sög-
unnar lást þú ekki á liði þínu að
pijóna teppi og sauma út sængur-
föt til að undirbúa komu þeirra. Það
var yndislegt að fá þig í heimsókn
því þú bakaðir, eldaðit' og kjáðir
framan í ungviðið og dagarnir urðu
innihaldsríkari fyrir bragðið.
Flestar minningarnar um þig eru
samofnar í huga okkar systranna
en við eigum líka minningar hvor
um sig sem okkur langar til að
þakka.
Þórunn Elva: Ég lærði margt af
þér í þjónustu- og sölumálum þegar
við unnum saman hjá Bernharð
Laxdal. Þjónustulundin var þér í blóð
borin og ég var stolt þegar konur
komu og óskuðu sérstaklega eftir
aðstoð þinni. Það er merkilegt til
þess að hugsa, að margt af því sem
ég lærði, nýtist mér nú í starfi mínu
sem ráðgjafí i Bandaríkjunum. Þú
myndaðir strax sterk tengsl við
drengina okkar Hafsteins og varst
okkur ómetanlegur stuðningur í
gegnum veikindi þeirra á fyrstu
æviárunum. Þú talaðir mikið um
athyglisgáfu Eggerts Karls og enn
segjum við oft, það s_em þú sagðir
alltaf þegar Stefán Árni var sem
veikastur: „Stefán Árni stendur sig.“
Ragný Þóra: Eftir að við fluttum
í Bláskógana og Þórunn systir var
flutt að heiman, var það fastur lið-
ur þegar mamma og pabbi fóru til
útlanda, að hringja í þig og biðja
þig að vera hjá okkur. Þú stjanaðir
við okkur Jóhannes, sem þá var
kominn til sögunnar og varst ekki
ánægð fyrr en eftir að minnsta
kosti tíu pönnukökur á mann. Þú
sýndir Donnu okkar mikla hlýju og
sast með hana í glugganum og
gættir hennar á meðan við vorum
í burtu. Þessar minningar eru okkur
mjög dýrmætar.
Elsku arama, það er fallegt til
þess að hugsa og lærdómsríkt,
hversu vel þú kvaddir, í sátt við
Guð og menn. Þú varst umvafin
börnum, tengdabörnum og barna-
börnum sem öll elskuðu þig og virtu.
Við hefðum kosið að geta komið til
þín síðustu dagana þína en það var
erfitt um vik, þar sem við erum
báðar búsettar í Banadaríkjunum.
Við nutum þó þeirrar gæfu að hafa
báðar hitt þig á þessu ári og erum
þakklátar fyrir það.
Við systurnar, Hafsteinn, Jó-
hannes og börnin okkar, sendum
okkar innilegustu samúðarkveðjur
til ykkar, elsku mamma og pabbi,
Sveins, Diddu, Gylfa, Árna og fjöl-
skyldna ásamt Heiðu og Braga.
Við vitum að það var vel tekið á
móti þér, amma mín, fyrir handan.
Guð blessi þig ætíð.
Þórunn Elva Guðjohnsen og
Ragný Þóra Guðjohnsen.