Morgunblaðið - 16.07.1997, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 16. JÚLÍ 1997 35
4
í
í
1
i
<
I
(
<
<
(
(
<
(
(
(
i
(
l
i
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Þungstígur tívolístjóri
á hafnarbakkanum
Frá Urði Gunnarsdóttur:
JÖRUNDUR Guðmundsson, hár-
skeri og tívolístjóri stendur í þeirri
trú að þegar hann tifi á hafnarbakk-
anum, verði allt vitlaust. Að minnsta
kosti gangi óskilgreint 1% borgarbúa
af göflunum, og klagi hinn þung-
stíga gleðigjafa fyrir hávaða. Líka
um verslunarmannahelgina, þegar
enginn er á hafnarbakkanum, nema
kannski fáeinir ferðamenn.
Hér gætir örlítils misskilnings.
Ástæða þess að fjölmargir íbúar í
miðbænum og gamla Vesturbænum
hafa séð ástæðu til að hringja í lög-
regluna í upphafi júlímánaðar síð-
astliðin ár er ekki fótatak Jörundar,
heldur hávaði frá enskum „skemmti-
garði“ sem Jörundur flytur inn og
kallar tívolí. Stjórnendur leiktækj-
anna standa í þeirri trú að ekki sé
hægt að skemmta sér í tækjunum
nema við undirleik léttrar dægurtón-
listar, og þá helst alltaf hinnar sömu.
Það er hávaðinn sem af þessu hlýst,
sem er að gera mann og annan grá-
hærðan í nágrenni Miðbakka.
Það er alveg rétt hjá Jörundi að
hávaðinn er undir þeim mörkum að
valda skaða á heyrn eða raska
svefnró. En hann er langt yfir þeim
mörkum, að íbúarnir geti leitt hann
hjá sér. Þegar ofan á það bætist
fátæklegt lagavalið, sem fyrstu vik-
una hefur samanstaðið af fjórum til
fimm lögum, þar fremst á meðal
jafningja „What a Feeling" úr kvik-
myndinni Fame, er hætt við að geð-
heiisan bíði varanlegan skaða af.
Það eru ekki ópin og skrækirnir í
tívolígestum sem valda mér og öðr-
um íbúum hugarangri og heldur
ekki flautið og ýlfrið í tækjunum.
Það er fyrst og fremst linnulaust
diskódúndrið, sem stendur kiukku-
tímunum saman. Hávaðinn er svo
mikill heima hjá mér að ég get ekki
ímyndað mér að það heyrist manns-
ins mál niðri á hafnarbakka. Sunnu-
dagssíðdegi með börnin í tívolíinu
hlýtur að minna helst á ferð á diskó-
tek. Erlendir ferðamenn sem koma
með skemmtiferðaskipunum að Mið-
bakka fara heldur ekki varhluta af
hávaðanum. Ég hef lengi furðað mig
á því hvers vegna Reykjavíkurborg
telur það góða land- og borgarkynn-
ingu að bjóða þá sem koma sjóleiðis
velkomna í enskt ferðatívolí.
Ég hef ekkert á móti því að fólk
skemmti sér, niðri í bæ eða annars
staðar. Ástæðan fyrir því að fólk
kvartar ekki yfir látum í bænum
þegar nokkur þúsund manns eru að
skemmta sér fram á morgun er sú
að þau læti trufla varla nokkurn
mann, enda svo miklu, miklu minni
en frá tívolíinu.
En ég vona að fólk hafi heldur
ekkert á móti því að ég geti haldist
við heima hjá mér. Ég tel mig eiga
rétt á því að geta verið á heimili
mínu, hlustað á þá tóniist sem ég
vil, eða jafnvel bara þögnina en ekki
diskóbarninginn úr tívolíinu, sem
etur kappi við allt það sem kemur
úr mínurn hljómtækjum. Og hefur
sigur. Ég sætti mig ekki við það að
í heilan mánuð á hverju sumri þurfi
ég að þola hávaða, sem minnir helst
á velheppnaða pyntingaaðferð. Án
efa er hún notuð einhvers staðar.
Margir merkir menn hafa skrifað
um það lærðar greinar hversu mikið
vandamál hávaði er orðinn og spá
því að það eigi aðeins eftir að auk-
ast. En einnig kröfur fólks um að
fá að vera í friði. í þögn. Það er
kannski til of mikils mælst en meg-
um við, nágrannar tívolísins, biðjast
undan þessum hávaða. Fyrst hann
er svona þægilegur eins og Jörundur
segir, er þá ekki kominn tími til
þess að íbúar annarra hverfa fái að
njóta hans? Sjálf segi ég takk fyrir
mig. Ég er búin að fá nóg.
URÐUR GUNNARSDÓTTIR,
Garðastræti 6.
Um fóstra Jóns ritstjóra
Frá Einari Laxness:
ÉG FÆRI öllum þeim kærar þakk-
ir, sem sent hafa mér iínu, hringt
eða haft samband við mig með öðr-
um hætti, til þess að lýsa yfir
ánægju sinni með greinaflokk minn
í Lesbók Morgunblaðsins fyrir
skömmu um Jón Guðmundsson og
Krabbefjölskylduna. Það gladdi mig
mjög, að svo margir skyldu hafa
gaman af þessum skrifum, og ber
vott um að slíkur sögulegur fróðleik-
ur sé vel þeginn.
í Mbl. sl. laugardag 12. júlí bend-
ir bréfritari, Hilmar Biering, á það,
að ekki hafi verið notað tækifærið
í frásögninni um Jón Guðmundsson
til að leiðrétta nafnavillu í gömlu
riti mínu um Jón (frá 1960). Þar
sem í bókinni er greint frá, að Jón
hafi verið frá sjö ára aldri fram á
15. ár í fóstri hjá Biering kaup-
manni í Reykjavík og konu hans,
hafi mér orðið á að kalla hann að
fornafni James, en hér hafi verið
um að ræða Hans Peter Wilhelm
Biering, verzlunarstjóra.
Þetta er mikið rétt hjá bréfritara,
fornafn þessa ágæta manns hefur
af einhveijum ástæðum brenglazt
hjá mér á sínum tíma, og kann ég
ekki að skýra það nú. Kaupmaður
með þessu enska fornafni var til í
bænum, en hvort og hvernig það
kann að hafa tengzt þessari mis-
sögn, skal ósagt látið. Ég hef sann-
ast sagna aldrei leitt hugann að
þessu frekar, en hefði að sjálfsögðu
notað tækifærið og leiðrétt þetta
nú nær eftir 37 ár, ef mér hefði
verið bent sérstaklega á það af
mönnum, sem vissu betur (í Lesbók-
argreininni var kaupmaðurinn ekki
nefndur). En betra er seint en aldr-
ei, og vissulega ber að hafa það sem
sannara reynist.
Sem sagt, hjónin sem tóku Jon
Guðmundsson í fóstur um sjö ára
skeið, voru þau Hans Peter Wilhelm
Biering, verzlunarstjóri við Nord-
borgarverzlun í Reykjavík og kona
hans, Anna Catherine, f. Hölter. Þau
reyndust drengnum sem hinir beztu
foreldrar, að sögn heimilda, og eiga
sannarlega ekki annað skilið en far-
ið sé rétt með nöfn þeirra. Leiðrétt-
ist þetta hér með, en vegna orða
bréfritara vil ég taka fram, að ég
vona, að merk skrif Jóns biskups
Helgasonar um gömlu Reykjavík,
séu í fullu gildi og tekin alvarlega
af sagnfræðingum, þótt mér endur
fyrir löngu hafi orðið á þessi brengl
á fornafni Bierings verzlunarstjóra.
Ég þakka Hilmari Biering fyrir
ábendinguna og að öðru leyti hlý
orð um þessi greinaskrif mín í Les-
bók. Með góðri kveðju.
EINAR LAXNESS,
Stóragerði 29.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
Tommi og Jenní
I JU5T 80U6HT A
NEU) BA5EBALL 6L0VE..
I KEALLV NEEDED !T..
A 600P PLAYER NEEP5
600D EQUIPMENT..
MAVBE ITLL EVEN IMPROVE
V{OUR."U)ON-LOST A6AIN "
AVERA6E..
Ég var að kaupa nýjan horna- Mig vantaði hann svo sannar- Kannski bætir hann „vann - tap-
boltahanska ... lega ... góðir leikmenn þurfa aði aftur“ meðaltalið þitt...
góðan útbúnað ...