Morgunblaðið - 24.08.1997, Blaðsíða 30

30 SUNNUDAGUR 24. ÁGÚST 1997
MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
+ Anna O. Sig-
urðardóttir
fæddist á Ási í Gull-
bringusýslu 19.
september 1903.
Hún lést á Sólvangi
18. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar
Önnu voru Guðrún
Árnadóttir, f. 7.
febrúar 1879 í Víði-
nesi, Kjalarnes-
hreppi, iqós, d. 7.
júli 1973, og Sig-
urður Jónasson, f.
10. janúar 1863 í
Stóradalssókn,
Rangárvallasýslu, d. 19. febrúar
1912. Anna átti 7 systkini og
þijú hálfsystkini.
Anna giftist Ingimundi Ólafs-
syni, f. 30. nóvember 1898,
frystihúsaeiganda í Grindavík,
en þau slitu samvistum. Þau
eignuðust fimm börn. Þau eru:
Ásta, búsett í Bandaríkjunum,
gift William G. Tarver og eiga
þau tvær dætur, Steinunn, bú-
Nú ertu horfin, elsku mamma mín,
en móðurgleðin, tryggð og blíðan þín
mér veittu þrek um veg hins snauða manns,
þú vermdir mig við arin kærleikans.
Þú gafst mér fyrstu gleði mína og trú,
það gaf mér enginn meiri auð en þú.
Sú auðlegð metin aldrei var til fjár,
því enginn vepr móðurbæn og tár.
Nú, þegar hjarta þitt er hætt að slá.
og hendur dauðans lokað hafa brá,
þá skil ég fyrst, hver móðurmildin var,
mátt þann, er ætíð mig i faðmi bar.
(Snæbjöm Egilsson.)
Nú kveð ég þig, elsku mamma,
og þakka þér góðu stundirnar sem
við áttum saman.
Þín
Ásta.
Hvernig væri að taka í spil? Þessi
orð heyrðust oftar en hægt er að
hafa tölu á heima á Selvogsgrunnin-
um þegar ég var að alast upp. Orð-
in komu úr munni ömmu minnar
sem hafði geysilegan áhuga á öllu
sem spilamennsku viðkom og þeim
félagsskap sem af því hlaust. Börn
í hennar fjölskyldu voru ekki talin
fullvaxin fyrr en þau kunnu bridge
sem var spilað, oftast að hennar
sett í Bandaríkjun-
um, gift Paul Suc-
kley og eiga þau 5
börn, Guðrún sem
lést 6. febrúar 1963,
en hún var gift Ey-
jólfi Arthúrssyni og
eignuðust þau 8
börn, Sigiu-ður, sem
lést 6. mars 1969 og
Ólafur, búsettur í
Hafnarfirði, kvænt-
ur Guðlaugu Hönnu
Friðjónsdóttur og
eiga þau fimm börn.
Eftirlifandi maður
Önnu er Óskar Ey-
jólfsson. Fóstursonur þeirra er
Óskar Eyjólfsson, búsettur í
Kópavogi, kvæntur Berglindi
Grétarsdóttur og eiga þau tvær
dætur.
Anna var klæðskeri og kjóla-
meistari og vann við það alla tíð.
Útför Önnu fer fram í Víði-
staðakirkju í Hafnarfirði mánu-
daginn 25. ágúst og hefst at-
höfnin klukkan 13:30.
frumkvæði, á þeim stundum sem
fjölskyldan kom saman. Amma var
kennd við Ás, en Ás var gamall
íslenskur torfbær undir Ásfjalli í
útjaðri Hafnarfjarðar. Líf hennar
einkenndist af dugnaði og áræðni
sem lýsir sér einna best í því að
eftir að hún sleit samvistum við
fyrri mann sinn sá hún ein um að
koma fimm börnum sínum á legg,
óstudd af öllum styrkjum eins og
við þekkjum þá í dag. A þeim tíma,
á árunum fyrir seinni heimsstyrjöld-
ina, varð fólk annaðhvort að standa
á eigin fótum eða það sem kallað
var „að fara á bæinn“. Amma sagði
mér oft frá þessum tíma og var
hreykin af þessu afreki sínu, sem
ég efast um að margar nútímakon-
ur myndu leika eftir henni. Amma
var líka pólitísk kona, sem var frek-
ar óalgengt með samtíðarkonur
hennar, og áleit Sjálfstæðisflokkinn
hið eina sanna pólitíska afl enda
voru það sjálfstæðismenn í Hafnar-
firði sem buðust til að rétta henni
hjálparhönd á erfiðum tíma á meðan
aðrir höfðu boðið henni að „fara á
bæinn“.
Þegar móðir mín lést árið 1963
var það afráðið að amma og Óskar
tækju mig að sér, þá eins árs gaml-
an, og átti ég eftir að alast upp hjá
þeim en frá fyrstu tíð tók ég ást-
fóstri við þau og leit ætíð á þau sem
foreldra mína og börn hennar sem
systkini mín. Það var ekki auðvelt
fyrir svo fullorðið fólk að taka að
sér ungbarn en Amma var þá sex-
tug. Uppeldið tókst nú samt þrátt
fyrir að ýmsir héldu því fram að
ég hefði hlotið vægara uppeldi en
aðrir í íjölskyldunni. Frá æskuárun-
um er minnisstætt hversu oft var
erfítt að ganga um heima vegna
fjölda títuptjóna sem urðu á vegi
manns. Amma sat iðulega við
saumavélina þegar ég kom heim
úr skólanum því hún var vel þekkt
saumakona og stundaði þá iðju alla
sína ævi. Svo vandvirk þótti hún
að ein af sendiráðsfrúm borgarinnar
kallaði eftir þjónustu hennar þegar
hún var komin á níræðisaldur.
í frístundum sínum leitaði hún
uppi öll bingó- og spilahús borgar-
innar þar sem hún skemmti sér
konunglega og leið hvergi betur en
í þeim félagsskap. Þetta var mér
hins vegar mikil raun á mennta-
skólaárunum því á þeim kvöldum
var enginn möguleiki á að fá far-
kost fjölskyldunnar lánaðan því
flest kvöld vikunnar voru notuð til
bingó- eða spilaferða. Amma fór
aldrei leynt með skoðanir sínar og
gilti einu hvort um var að ræða
pólitísk málefni eða vaxtalag
ýmissa viðskiptavina hennar og oft
leyndist gamansemi í orðum henn-
ar. Ég gleymi því seint þegar hún
sagði við einn viðskiptavin sinn, sem
var í mátun hjá henni, að það væri
nær ógerlegt að sauma á hana því
hún væri líkust flösku í laginu. Hún
var þannig hrein og bein í fram-
komu við alla, jafnt fjölskyldumeð-
limi sem og viðskiptavini.
Nú kveð ég þig, amma mín, með
söknuði og þakklæti í huga fyrir
alla þá góðu tíma sem við áttum
saman.
Óskar Eyjólfsson.
Við andlát Önnu, tengdamóður
minnar, fer mér eins og sjálfsagt
mörgum öðrum, þegar langri og
góðri samfylgd lýkur. Þakkarorð
segja lítið þegar af miklu er að taka.
Ég á þeirri konu sem nú er kvödd
mikið að þakka.
Fyrstu kynni okkar hófust árið
1945 á Suðurgötu 30 í Hafnarfirði,
þar sem hún rak saumastofu og bjó
með börnum sínum, tveim sonum
og þrem dætrum. Sú yngsta þeirra,
Guðrún, var tilefni komu minnar á
heimilið.
Anna og Ingimundur höfðu slitið
samvistum þegar ég tengdist fjöl-
skyldunni á Suðurgötu 30. Síðar
giftist Anna aftur, Óskari Eyjólfs-
syni, sem nú lifir hana.
Við Guðrún eignuðumst okkar
fyrsta barn 1946 og síðan komu
þau fleiri og urðu alls átta, það síð-
asta 1962. Þegar ég missti konu
mína, Guðrúnu, 1963 tóku þau
Anna og Óskar yngsta bamið sem
var drengur og hlotið hafði nafnið
Óskar, ólu hann upp og komu til
mennta. Þegar ég kvæntist aftur
árið 1970 Hrefnu Svövu Þorsteins-
dóttur, og eignaðist þijú stjúpbörn,
varð ég aldrei þess var að Anna
tæki þeim öðru vísi en mínum eigin
bömum. Seinni konu minni tók hún
afar vel alla tíð.
Erfiðleikunum tók hún með still-
ingu, bæði missi dóttur sinnar og
eins er Sigurður sonur hennar lést
í slysi árið 1969.
Mótlætið smækkaði hana aldrei
og þegar erfiðleikar annarra steðj-
uðu að brást ekki hennar liðsinni.
Við hjónin kveðjum nú góða konu
með einlaegri þökk. Samúð okkar
er með Óskari eiginmanni hennar.
Einnig samúðar- og þakkarkveðjur
til hans og annarra aðstandenda frá
okkur öllum.
Eyjólfur Arthúrsson.
Við systkinin erum hljóð þessa
stundina, hún amma er horfín á vit
annars heims. Eftir sitja minningar-
brotin svo þúsundum skiptir:
Amma með fímm börn staðráðin
í að koma þeim ein og óstudd til
manns; með hæfileika sem hún
trúði á að gæti orðið þeirra lifí-
brauð; sem neitaði að gefast upp
þótt aðrir væru vantrúaðir; sem
hélt ótrauð áfram; sem sigraði; sem
alltaf hafði áhyggjur af því að við
hin værum þreytt og þyrftum að
fá okkur kríu en leyfði sér þó aldr-
ei þann munað því hún þurfti að
sinna svo mörgu svo hringurinn
rofnaði ekki. Sem bugaðist aldrei;
sem tók að sér dótturson þótt sex-
tug væri og hélt áfram; svo tignar-
leg og reist; sem var við hestaheilsu
allt fram á síðasta ár, eftirvænting-
arfull því lífið er til þess að lifa því.
Fráfall þitt kom okkur í opna
skjöldu, elsku amma, þrátt fyrir
kærkomna hvíld eftir gifturíka ævi-
daga. Þú varst kletturinn sem alltaf
var til staðar. En eins og segir í
ljóðinu eftir Sigurð Jónsson frá
Árnarvatni:
Al!t, sem mest ég unni og ann,
er í þínum faðmi bundið.
Allt það, sem ég fegurst fann,
fyrir berst og heitast ann,
allt sem gert fékk úr mér mann
og til starfa kröftum hrundið,
allt, sem mest ég unni og ann,
er í þinum faðmi bundið.
Þú munt lifa áfram í okkur.
Blessuð sé miiining þín.
Anna, Friðjón og Gunnar,
ANNA O.
SIG URÐARDÓTTIR
t
HANSÍNA LOVfSA JÓNSDÓTTIR
frá Teigarhorni,
Skúlagötu 40,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu þriðju-
daginn 26. ágúst kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Helena Hilmarsdóttir, Margrét Hauksdóttir.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
ANNA O. SIGURÐARDÓTTIR
frá Ási,
Sólvangsvegi 1,
Hafnarflrði,
sem lést á Sólvangi mánudaginn 18. ágúst,
verður jarðsungin frá Vfðistaðakirkju, Hafnar-
firði, mánudaginn 25. ágúst kl. 13.30.
Óskar Eyjólfsson
Ásta Tarver, William G. Tarver,
Steinunn Suckley, Paul Suckley,
Ólafur Ingimundarson, Guðlaug Hanna Friðjónsdóttir,
Óskar Eyjólfsson, Berglind Grétarsdóttir
og barnabörn.
t
Hugheilar þakkir sendum við öllum þeim, er sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför föður okkar,
ÞORGEIRS PÉTURSSONAR,
Bólstaðarhlíð 58.
Guðrún Þorgeirsdóttir,
Ágúst Þorgeirsdóttir,
Auður Þorgeirsdóttir,
Kolbrún Þorgeirsdóttir,
Anna Dóra Þorgeirsdóttir,
Halla Þorgeirsdóttir,
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför elskulegrar móður
minnar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
JAKOBÍNU BJARGAR EINARSDÓTTUR,
Furugerði 11,
Reykjavík.
Birna Magnúsdóttir, Þráinn Karisson,
Magnús Þráinsson,
Karl Þráinsson, Helga M. Óttarsdóttir,
Björg Jakobína Þráinsdóttir, Guðmundur Torfason,
Auður Þráinsdóttir, Marco Dellernía
og langömmubörn.