Morgunblaðið - 24.08.1997, Blaðsíða 38

38 SUNNUDAGUR 24. ÁGÚST 1997
MORGUNBLAÐIÐ

Tommi og Jenni
Smáfólk
I U5EP TO THINK I COULD
FALL in love with A REAL
WORLPUIARI FLYIN6 ACE...
---------y,—
BUT LATELV I DREAM OF
MEETIN6 AN OFFICER IN
THE F0REI6N LE6I0N...
Einu sinni hélt ég að ég myndi
verða ástfangin af ekta flug-
kappa úr stríðinu ...

/Ö-/Z
En undanfarið hef ég látið mig
dreyma um liðsforingja i útlend-
ingaherdeildinni...
BREF
HL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
O, borg mín borg
Frá Borghildi Antonsdóttur:
REYKJAVÍKURBORG hefur að
undanförnu unnið kappsamlega að
uppbyggingu leikskóla og íþrótta-
mannvirkja. Haldið áfram að
leggja göngubrautir fyrir útivistar-
fólk og byggt glæsilegar brýr yfir
götur svo skokkarar þurfi ekki að
hægja ferðina í heilsuhlaupi dags-
ins. Afbrotamenn, sem hafa af-
plánað sína refsingu, geta fengið
inni í húsnæði í eigu borgarinnar
og vímuefnaneytendum er séð fyr-
ir gistingu. Konur sem sæta of-
beldi á heimili sínu geta leitað í
athvarf sem veitir þeim húsaskjól
og alla aðstoð með styrk frá borg-
inni. Alit er þetta gott og blessað
og því mætti ætla að Reykjavíkur-
borg breiddi sinn náðarfaðm mót
öllum þeim sem erfiði og þunga
eru hlaðnir. Blákaldur veruleikinn
er hins vegar allt annar. Ég er
ekki afbrotamanneskja, vímuefna-
sjúklingur eða fórnarlamb ofbeldis.
Hins vegar er ég einstæð móðir
með tvö börn. Flutti heim til borg-
arinnar minnar í apríl eftir dvöl í
útlöndum. Ef ég ætti nóga peninga
og alla mína fyrri getu væri borg-
in mín eflaust fögur sem forðum.
Hún væri borgin mín og barnanna
minna.
Því miður er ég hins vegar ekki
svo vel stæð fjárhagslega að ég
geti ráðist í að kaupa íbúð fyrir
mig og börnin. En við þurfum
heimili eins og aðrir. Arangurs-
laust hef ég leitað eftir íbúð á hin-
um fijálsa leigumarkaði. Þar er
hins vegar margfalt meiri eftir-
spurn en framboð og mér tekst
ekki að fá leigt á þessum mark-
aði. Þá er að fara aðrar leiðir. Ég
leitaði á náðir borgarinnar um að
fá leiguíbúð í eigu borgarinnar.
Svarið var einfaldlega það, að þar
væri ekkert húsnæði laust og þótt
ég teldist í forgangshópi sem ein-
stæð móðir væru engar líkur á að
ég fengi inni fyrr en eftir tvö til
þijú ár. Þá gerði ég tilraun til að
fá keypta íbúð í því kerfi sem einu
sinni var kallað verkamannaíbúðir,
en heitir einhveiju fínna nafni
núna. Á þeim bæ var mér tjáð, að
til þess að vera gjaldgeng í hópi
hinna snauðu, sem kerfið væri
sniðið fyrir, þyrfti ég að hafa 150
þúsund krónur í laun á mánuði.
Ég borga nefnilega 19 þúsund
krónur á mánuði í afborgun af láni
og því þarf ég að hafa fyrrgreinda
upphæð í tekjur til að standa und-
ir afborgun af íbúð í verkó. Þeir
sem setja þessar reglur hafa
greinilega ekki kynnt sér laun
kvenna á vinnumarkaði. Þar fyrir
utan var mér sagt, að í þessu kerfi
væru engar íbúðir lausar sem ég
gæti gert tilboð í.
Staða mín er því sú, að ég er á
götunni með tvö börn sem eiga að
fara í skóla í haust. Ég get ekki
látið skrá þau í neinn skóla þar
sem ég veit ekki hvort ég fæ ein-
hvers staðar húsnæði eða hvar.
Kerfið ætlast til að hver og einn
standi við sínar skuldbindingar
gagnvart þjóðfélaginu. En hefur
þetta sama kerfi engar skyldur
gagnvart mér og mínum börnum?
Eflaust tæki kerfið við sér ef ég
sinni ekki þörfum barna minna.
Ég yrði úthrópuð sem slæm móðir
og allt sett í gang til að koma
börnunum fyrir og vista mig á
hæli. En þar sem ekkert er að hjá
mér annað en það að við erum
húsnæðislaus yppta embættismenn
öxlum og segja: Þvi miður. Það
er ekkert sem við getum gert fyrir
þig og börnin.
Að hafa þak yfir höfuðið telst
til grundvallarmannréttinda, en
núverandi meirihluti borgarstjórn-
ar virðist ekki líta á sig sem vernd-
ara mannréttinda að þessu leyti.
Reykjavíkurborg hefur ekki einu
sinni yfir að ráða leiguhúsnæði
fyrir fólk meðan það leitar að íbúð
á fijálsum markaði. Og engar sölu-
íbúðir í félagslega kerfinu á lausu,
a.m.k. ekki fyrir þá sem ekki hafa
rífandi tekjur, svo fáránlegt sem
það kann að hljóma. Borgarstjórn-
armeirihlutinn getur státað af nýju
aðalskipulagi með glæsilegum
breiðgötum og öðrum dýrum
mannvirkjum. En það virðist ekki
vera til neitt skipulag sem gerir
ráð fyrir því að borgin sinni fólki
sem hvergi fær inni vegna skorts
á leiguhúsnæði. Það er engu líkara
en R-listinn hafi tekið einhveija
fijálshyggjuveiki sem gerir það að
verkum að fulltrúar hans segja
fólki í nauðum að éta það sem úti
frýs.
BORGHILDUR ANTON SDÓTTIR,
060559-4949,
heimilislaus.
Athugasemd
Frá Jóni Kristvini Margeirssyni: Meddelelser om Köbenhavn. Árbog
í ÚTVARPSÞÆTTI Þorleifs Frið-
rikssonar sagnfræðings um einok-
unarverslunina, sem fluttur var um
daginn í Ríkisútvarpinu, var því
haldið fram, að Hörmangarafélag-
ið hefði orðið gjaldþrota. Hér
skjátlast þáttagerðarhöfundi (eða
þeim sem hann lét vinna fyrir sig).
Hörmangarafélagið lenti aldrei í
gjaldþroti. Um þetta má fræðast
í ritgerð eftir undirritaðan, sem
birtist árið 1978 í sagnfræðitíma-
riti Kaupmannahafnar: Historiske
1978. Ritgerðin heitir: Et bidrag
til De Islandske Kompagnis
Historie 1743-1758 og í henni er
m.a. skrá yfir hluthafa og hluta-
fjáreign þeirra bæði fyrir og eftir
stækkun félagsins árið 1747. Einn-
ig arðsútborganir. Fyrir þá, sem
hafa áhuga á þessu verslunarfélagi
og vilja mynda sér skoðun á því,
getur þessi skrá verið afar hentugt
lesefni.
JÓN KRISTVIN MARGEIRSSON,
Logalandi 17, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.